அடியார்க்கு அடியோன் 2

அடியார்க்கு அடியோன் 2

துர்வாச மகரிஷி ஞானதிருஷ்டியால் வந்திருப்பது யார் என்று உணர்ந்துகொண்டார்.

"கண்ணக் கடவுள் மேல் அழியாப் பிரேமை கொண்ட என் தாய் ராதா மாதாவா? என்னைத் தேடித் தாங்களே வந்தீர்களா தாயே?''

"உங்களுக்குப் பசிக்கிறதென்று அவர் சொன்னார், என்னைத் தாய் என்கிறீர்கள் நீங்கள்! 

பசிக்கும் குழந்தைக்கு உணவு தரவேண்டியது தாயின் பொறுப்பல்லவா?'' 

"எனக்குப் பசிப்பதைப் பற்றி மட்டும்தானா சொன்னார்?

கண்ணனுக்கும் பசிக்குமே? அதைப் பற்றிச் சொல்லவில்லையா?''

"அதையும் தான் சொன்னார், ஆனால், நீங்கள்தான் முதலில் பசியாற வேண்டும். கணவர் காத்திருக்கலாம், குழந்தை காத்திருக்கக் கூடாது!''

ராதை இலைவிரித்து வெகுபிரியமாக உணவு பரிமாறினாள், 

பசியின் வேகமோ உணவின் சுவையோ எது காரணமோ தெரியவில்லை. 

பார்க்க ஒல்லியாக இருந்த அந்த மகரிஷி, ஒரு பயில்வான் சாப்பிடுவதுபோல் வயிறாரச் சாப்பிட்டார். 

இந்தச் சாப்பாட்டு வேளையில் நடந்த இன்னொரு விஷயத்தை அவர்கள் இருவருமே கவனிக்கவில்லை/ 

யமுனையில் திடீரென வெள்ளம் பெருக்கெடுத்திருந்தது, வெள்ளத்தைப் பார்த்த ராதை திகைத்தாள்,

"தாயே! எப்படித் திரும்பிச் செல்வீர்கள்?''முனிவர் கவலையோடு வினவினார். 

"அதுதான் எனக்கும் புரியவில்லை, நான் கண்ணனாக இருந்தால் நந்தகோபர் என்னைக் கூடையில் எடுத்துச் செல்லக் கூடும், ஆதிசேஷனே வந்து மழை, மேலே படாமல் குடைபோல படம் விரித்துக் காக்கக் கூடும்,

ஆனால், நான் கண்ணனல்லவே? ராதை தானே? எனக்கு இந்த நதி வழிவிடுமா என்ன?''

"ஏன் விடாது? இன்று இதோ இந்தக் கணம் வரை துர்வாச மகரிஷி எதுவும் சாப்பிடாமல் கடும் உபவாசம் இருப்பது உண்மையானால், யமுனை வழிவிடட்டும் என்று சொல்லிப் பாருங்கள், வழி கிடைக்கும், நதியைக் கடந்து கண்ணனிடம் சென்றுவிடுங்கள்!''

ராதை கலகலவென சிரித்தாள்.

என் கண்ணெதிரே நீங்கள் வயிறார உணவு உண்டிருக்கிறீர்கள். 

நான் தான் இலைபோட்டுப் பரிமாறியிருக்கிறேன், அப்படியிருக்க இப்படியொரு பொய்யைச் சொல்லச் சொல்கிறீர்களே?''

"தாயே! அது பொய்யா நிஜமா என்பதை முடிவு செய்ய வேண்டியது யமுனை நதியின் பாடு, நீங்கள் ஏன் அலட்டிக் கொள்கிறீர்கள்? 

சொல்லித்தான் பாருங்களேன்!''

ராதை வியப்போடு யமுனை நதியின் கரையில் நின்று, "இன்று இதோ இந்தக் கணம் வரை துர்வாச மகரிஷி எதுவும் சாப்பிடாமல் கடும் உபவாசம் இருப்பது உண்மையானால் யமுனையே வழிவிடுவாயாக!'' என்று கூறினாள்,

மறுகணம் யமுனை இரண்டாகப் பிளந்து ராதை நடந்துசெல்லும் வகையில் வழிவிட்டது, ஆச்சரியத்தோடு விறுவிறுவென்று நடந்து கண்ணன் இருக்கும் கரைக்கு வந்து சேர்ந்தாள் ராதை,

மறுகணம் நதி மீண்டும் இணைந்து வழிமறைத்து மூடிக்கொண்டது! ராதையின் முகம் கோபத்தால் சிவந்தது,

"என்ன ராதா? நீ அனைத்தையும் கரைகண்டவள் என்பது உண்மைதான் போலிருக்கிறது? இன்று இக்கரை அக்கரை இரண்டையும் கண்டுவிட்டாயே?''

"யமுனை இப்படி துர்வாசருக்குப் பயப்பட வேண்டாம், அவர் சபித்துவிடுவாரோ என்பதற்காக அவர் சொன்ன பொய்க்கெல்லாம் இந்த நதி துணைபோகிறது''.

கண்ணன் நகைத்தவாறே கேட்டான். "அப்படி என்ன பொய்க்குத் துணைநின்றது இந்த நதி?'' 🤔🤔