ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம் - நாமங்கள் 55 TO 58 பதிவு 54
|| ஸ்ரீ நகர வர்ணனை ||
|| ஸு மேரு - ம்த்யச் ருங் கஸ்தா ஸ்ரீ மந்நகர -நாயிகா |
சிந்தாமணி க்ருஹாந் தஸ்தா பஞ்ச - ப்ரஹ்மாஸனஸ்த்திதா ||
55.ஸு மேரு - ம்த்யச் ருங் கஸ்தா :
மேரு மலையின் உச்சியில் ஸ்ரீ புரம் இருப்பதாகக் கணக்கு . மேருமலைக்கு நான்கு சிகரங்கள் உண்டு . இந்த நான்கு சிகரங்களுள் மூன்று ஒரே உயரமாக இருக்கும் . பிரம்மா , விஷ்ணு , ருத்ரன் ஆகியோரே இந்த மூன்று சிகரங்கள் . மூன்று சிகரங்களுக்கு மேல் நான்காவது சிகரமாக உயரத்தில் (ஸு மேரு - ம்த்யச் ருங் கஸ்தா) ஸ்ரீபுரம் இருக்கிறது
56.ஸ்ரீ மந்நகர –நாயிகா
அந்த ஸ்ரீபுரத்தில் சிந்தாமணி கிருஹத்தில் அம்பாள் வீற்றிருக்கிறாள் .
சிந்தாமணி என்பது என்ன ? : அப்படி ஒரு கல் இருந்ததாகச் சொல்வார்கள் . அதனிடம் ஏதேனும் வேண்டும் என்று கேட்டால் உடனே கொடுத்துவிடும் . சிந்தாமணியின் குணமே அதுதான் !
சின்னஞ்சிறு கல்லாக இருக்கும் சிந்தாமணியே நாம் கேட்டதையெல்லாம் கொடுக்கும். அம்பாள் வீற்றிருப்பதோ முழுவதும் சிந்தாமணிக் கற்களாலான கிருஹத்தில் .
57.சிந்தாமணி க்ருஹ அந்தஸ்த்தா
அனைத்தையும் நமக்கு தர வல்லவள் .
ஸுதா ஸிந்த்தோர் மத்த்யே ஸுரவிடபி வடீ பரிவ்ருதே
மணித்வீபே நீபோபவனவதி சிந்தாமணி க்ருஹே
ஶிவாகாரே மஞ்சே பரமஶிவ பாயாங்க நிலயாம்
பஜந்தி த்வாம் தன்யா: கதிசன சிதானந்த லஹரீம். 8
அமிர்தக் கடலின் நடுவில் கல்பகவிருக்ஷத் தோப்புகளால் சூழப்பட்ட ரத்னத்தீவில் கதம்ப மரங்கள் நிறைந்த உத்தியான வனத்துடன் கூடிய சிந்தாமணிக்கிருஹத்தில் பரம மங்கல வடிவமான சிம்மாஸனத்தில் பரமசிவனுடைய மடியில் வீற்றிருக்கும் ஞானானந்தக் கடலின் அலைபோன்ற உன்னை புண்ணியவான்களான சிலரே வழிபடுகிறார்கள்.
58.பஞ்ச - ப்ரஹ்மாஸனஸ்த்திதா –
ஒரு சிம்மாஸனத்தில் அம்பிகை அமர்ந்திருக்கிறாள் . அந்த சிம்மாஸனத்தில் ஒரு
பீடம் இருக்கும் - பீடத்திற்கு நான்கு கால்கள் - அந்த நான்கு கால்களாக இருப்பவர்கள் - பிரம்மா , விஷ்ணு , ருத்ரன் , மகேஸ்வரன் . அந்த பீடம் சதாசிவம் . சதாசிவ பீடத்திற்கு மேலே , அனுக்ரஹ பீடத்திற்கும் மேலே அமர்ந்திருப்பவள்தான் அம்பிகை . இவ்வாறு ஐந்து பெரும் கால்களாகவும் , தட்டாகவும் இருக்க , அந்தப்பீடத்தில் ஸ்திரமாக அமர்ந்திருப்பவள் என்பதைத்தான் பஞ்ச - ப்ரஹ்மாஸனஸ்த்திதா என்னும் திருநாமம் குறிக்கிறது . அம்பாள் தனது சக்தியைப் பிரயோகிக்கும் போது சிருஷ்ட்டியை ஒட்டிய ஐந்து காரியங்கள் நடக்கின்றன . அப்போது பஞ்ச பிரம்மாஸனம் என்று பெயர் . அவ்வாறு பிரயோகிக்காமல் இருக்கும்போது பஞ்சப் பிரேதங்கள் ஆகும்.
Comments
மா தேவா மாதேவா
சோஜுகாதா சூடும் மல்லியே
மா தேவா உனக்கே
சிவனின் சிரத்தில் சூடும் மல்லியே
பல்லாயிரம் பூவின் வகைகளும்
தொடுத்தே ஒரு மாலை
துளசியும் தூப நறுமுககையும்
மாதேவா உனக்கே
செந்தாமரை தாளும் சேர்த்து
செங்கமல மாலை அதில் பல
வில்வத்தின் இலைகள் சேர்த்திங்கு
மாதேவா உனக்கே
சோஜுகாதா சூடும் மல்லியே
மா தேவா உனக்கே
சிவனின் சிரத்தில் சூடும் மல்லியே
ஆர்க்காலை எழுந்து வணங்கி
அகல் தீ நெய் எடுத்து
சர்க்கரை நாரத்தை பறித்து
மாதேவா உனக்கே
அர்ப்பித்தேன் சுவைகள் பலதான்
படைத்தேனே மாதப்பா
உன் நாமம் துதிக்க ஒன்றானோம்
மாதேவா உனக்கே
சோஜுகாதா சூடும் மல்லியே
மா தேவா உனக்கே
சிவனின் சிரத்தில் சூடும் மல்லியே
அர்பற்ற ஆசை துறந்து அன்றாடம் உனை வணங்கி
சரணமும் அடையும் பொருள் நீயே
மாதேவ தேவா
ஆழ்க்கொண்ட சபலம் தீர எப்போதும் உன் நாமம்
சொல்வேனே தூய பரம்பொருளே
மாதேவா தேவா
சோஜுகாதா சூடும் மல்லியே
மா தேவா உனக்கே
சிவனின் சிரத்தில் சூடும் மல்லியே
பூஜ்ஜியத்துக்குள்ளே ஓரு ராஜ்ஜியத்தை ஆண்டு கொண்டு
புரியாமலே இருக்கிறாய்! -
தென்னை இளநீருக்குள்ளே தேங்கியுள்ள ஓட்டுகுள்ளே
தேங்காயைப் போல் இருக்கிறாய் !
முற்றும் கசந்ததென்று பற்றறுத்து வந்தவர்க்கு
சுற்றமென நின்றிருக்கிறாய் !
கோழிக்குள் முட்டை வைத்து முட்டைக்குள் கோழி வைத்து
வாழைக்கும் கன்று வைத்தாய்
உனை புரிந்துகொண்டால் நானும் சிவனாய் ஆகி விடுவேன் அன்றோ 💐💐💐
மலர் ஒன்று கேட்டேன் மலர் வனம் தந்தாய்
பொறுமைக்கு ஓர் மனை கேட்டேன் . பூமா தேவியை துணையாய் தந்தாய் ...
செலவிட சில்லரைகள் கேட்டேன் ... பெய்யும் கனகம் இன்னும் நிற்க வில்லை
நல்ல சில நண்பர்கள் கேட்டேன் ... என்னையே நல்லவனாக ஆக்கி விட்டாய்
குறை கொண்ட மனம் வேண்டாம் என்றேன்
உள் சென்று காட்டு விலங்குகளை வேட்டை ஆடி ஜனகா புரி ஆக்கினாய்
விபோ எதை கேட்டாலும் வான் முட்டும் அளவு தருகிறாய் ...
உன் பாதம் கேட்டும் ஏன் தருவதில்லை சொர்க்கம் அதுவன்றோ பசுபதே ?
வாழும் வழி கேட்டேன் . வந்த வழியெல்லாம் வாழ்ந்து விட்டேன்
சொந்தங்கள் பல கேட்டேன் ...
பந்தங்கள் மறக்கவும் வழி சொன்னாய்
கந்தம் எடுத்து உனக்கு நீராஞ்சனம் செய்தேன் .. காந்தம் போல் என்னுடன் ஒட்டிக்கொண்டாய்
சாந்தம் பாந்தமாய் வாழ்வில் புகுந்திட வழி வகுத்தாய்
கல்வி கொண்டு உனை மயக்கலாம் என்றே பெரிய படிப்பும் படித்தேன் ... செல்வம் கொண்டு உனை சீர் திருத்த நினைத்தேன்
கல்வியும் செல்வமும் பக்தியின் முன் விலை போகாது என்றே ஜோதியாய் தெரிந்தாய் 🪷🪷🪷🔥🔥🔥
விரோதிகள் துண்டைக்
காணோம் துணியைக்
காணோம் எனும் ஓடும் வருடம்
வியாதிகள் விதி முடிந்து வலிமை இழந்து சிதையில் பதை பதைக்க கண் மூடும் வருடம்
உறவுகள் ஓராயிரம் கோடி வாழ்கவென்று தேவர்கள் யாழ் வாசிக்கும் வருடம்
நல்லதே நடக்கும் என்போர் நம்பிக்கை சுவை கொண்ட முக்கனியாய் இனிக்கும் வருடம்
இல்லாதது இருப்பதாகும்
இருப்பது இன்னும் கூடும் என்றே முரசு கொட்டும் நேரம்
தர்மம் நான்கு கால்களும் பெற்று காமதேனுவாய் தமிழ் பால் சொரியும் வருடம்
பொற்றாமரை மலர்ந்து அங்கே அங்கே எங்கள் அங்கயற்கண்ணி சொக்கனிடம் சொக்கிப்போகும் வருடம்
அண்ணன் அங்கே பரி ஏறி நரியை பரியாக்கியவனிடம் கன்னிகாதானம் செய்யும் நேரம்
மகழ்ச்சிக்கு அளவுண்டோ மங்களங்களுக்கு குறைவுண்டோ?
ஆனந்தம் ஆனந்தம் நம் நந்தவனம் எங்குமே !!🪷🪷🤝🤝👍👍🙏🙏👏👏🌹
அம்பொன்று அழுதது வீழ்த்தும் பழி தனக்கே என்று
விண்ணை கிழித்து வெளி வந்து கண் சிமிட்டியது மின்னல் சுகமா என்றே
தென்றலின் பரிவில் தேன் மழையின் துளிகளில் திளைத்திருந்தேன் ...
கர்த்தா யாரோ காரணங்கள் யாரோ?
கற்பனைக்கும் எட்டா அந்த கவி எனை பார்த்தே சிரித்தான் !!
சிந்தும் முத்துக்களில் குளி முத்துக்களை எண்ணாதே
பொழியும் மேகம் தனில் நடம் புரி மேடை அமைத்தவன் யார் என்றே தேடாதே !
தென்றல் தனை தழுவிக்கொள் ..
துணை வேறு உண்டோ அதற்கு என்றே வினவாதே
கேள்விகளின் நாயகன் நான் ...பதில் மட்டுமே நீ என்றான்
பதிலை பக்தியாய் மாற்றி அதில் தாயாய் அவனைக்
கண்டேன் 🪷🪷🪷
அம்பொன்று அழுதது வீழ்த்தும் பழி தனக்கே என்று
விண்ணை கிழித்து வெளி வந்து கண் சிமிட்டியது மின்னல் சுகமா என்றே
தென்றலின் பரிவில் தேன் மழையின் துளிகளில் திளைத்திருந்தேன் ...
கர்த்தா யாரோ காரணங்கள் யாரோ?
கற்பனைக்கும் எட்டா அந்த கவி எனை பார்த்தே சிரித்தான் !!
சிந்தும் முத்துக்களில் குளி முத்துக்களை எண்ணாதே
பொழியும் மேகம் தனில் நடம் புரி மேடை அமைத்தவன் யார் என்றே தேடாதே !
தென்றல் தனை தழுவிக்கொள் ..
துணை வேறு உண்டோ அதற்கு என்றே வினவாதே
கேள்விகளின் நாயகன் நான் ...பதில் மட்டுமே நீ என்றான்
பதிலை பக்தியாய் மாற்றி அதில் தாயாய் அவணைக்
கண்டேன் 🪷🪷🪷
விண்ணுக்கும் மண்ணிற்கும் அளவெடுத்தாய்
விழிக்கும் விரலுக்கும் தொடர்பு தந்தாய்
வேதத்திற்கும் அதன் சாரத்திற்கும் வழி வகுத்தாய்.
விண்ணோர்க்கும் மண்ணோர்க்கும் ஒரே தெய்வமானாய்
வழி மேல் விழி வைத்து உனை நாடுவோர்க்கு கதி என்றே வருகிறாய்
சதி செய்யும் பகைவர் கூட்டம் தனை ஜதி போட்டு வெல்கிறாய் 🪷🪷🪷
தித்திக்கும் கற்கண்டில் தெவிட்டாத தேன் கலந்தேன் ...
காமதேனு ஓடிவந்து அதில் நெய்யாய் பால் சுறந்தாள் ...
பசுவின் மணம் தனில் ஏலக்காயை அரைக்கசித்தேன் ...
கூடவே பச்சைக் கற்பூரம் பக்கவாட்டில் சேர்த்து அரைத்தேன் ...
முந்திரியும் பிஸ்தாவும் நடம் செய்ய பாலாடையில் மேடை அமைத்தேன்
அதில் பாகு வெல்லம் தெளித்து மேடையை சுத்தம் செய்தேன் ...
காஷ்மீர் குங்கமப்பூ சேலை விரிக்க கொஞ்சம் கொதிக்க வைத்தேன் ...
இன்னும் தித்திப்பு போதவில்லை என்றே மனம் சொல்ல
எடுத்து வந்தேன் சங்கத் தமிழை ....
அதில் கலந்த தமிழ் கற்பூரமாய் மணம் விட்டதே ....
தயார் செய்த இனிப்பு கலவைக்கு உன் நாமம் சூடினேன் ...
இதற்கும் மேலும் தித்திப்பு வேறு இல்லை என்றே முக்கோடி தேவர்களும் முழங்கினரே 🙏🙏🙏
எல்லாம் பெற்றேன் பெற்றவன் நீ யாய் இருப்பதால்
சுற்றவனும் கற்றவனும் உற்றவனும் என் பால் பற்றவன் ஆக்கினாய்
வெல்பவனும் வீழ்பவனும் என்னிடம் வேலை செய்ய வைத்தாய்
செல்வந்தனும் நா வேந்தனும் நாள் முழுதும் புகழ வைத்தாய்
என் செய்தேன் உனக்கே என்று இன்னும் புரியவில்லை ...
எண்ணிக்கை இல்லா வரங்கள் தினம் தினம் வந்து என் இல்ல கதவை தட்ட வைக்கிறாய் ..
நிறுத்துவது உன் பழக்கம் இல்லை என்றாலும்
இனி ஒன்றும் வேண்டுவது இல்லை என்றே முடிவு செய்து விட்டேன் . 🙏🙏🙏
உனக்குள் எனை வைத்து எனக்குள் நீ அந்தர்யாமியாய் இருக்கிறாய் ..
வெளி தேடும் அறிவீனம் துடைத்து உள் தேடும் ஞானம் தருகிறாய் ..
உள் தேடும் பாதை தனில் சிந்திய உன் ருத்திராட்சங்களைப் பார்க்கிறேன்
ஒளி வீசும் உன் திருநீறை பார்க்கிறேன் ..
அதிலே ஓங்காரமாய் ஒளி வீசும் உன் நாக ஆபரணங்களை பார்க்கிறேன் ..
உன் ஜதி கேட்கிறேன்
நடம் ஒலி கேட்க்கிறேன் ...
மகாவிஷ்ணுவின் மிருதங்க ஒலி கேட்க்கிறேன்
வாணீயின் கச்சபி காணம் கேட்கிறேன்
கண்ணனின் புல்லாங்குழல் ஒலி கேட்க்கிறேன்
உமை அவள் தனை மறந்து மயிலாய் ஆடும் ஆனந்தம் காண்கிறேன்
காண காண கண்கள் பிறப்பது ஏன் ...
கோடி இருந்தும் கோடி வந்தும் காமகோடி உனை போல் வந்திடுமோ ?💐💐💐
பக்தி எனும் தாயாக வந்தாய் ...
பத்து மாதங்கள் நீ எனை சுமந்த வலி அறிவேன் ...
ஆனந்த கண்ணீரில் தினம் தினம் எனை குளிப்பாற்றி உச்சி முகர்கிறாய் ....
உன் நாமங்கள் எனும் பாலாடையில் தினம் தினம் ஞானம் எனும் பாலை அருந்த வைக்கிறாய் ...
உடம்பெல்லாம் ரக்ஷை எனும் பெயரில் ருத்ராட்சம் வீபுதி தடவி நோய் வராமல் காக்கிறாய்
தியானம் எனும் தொட்டிலில் தினம் தினம் உறங்க வைக்கிறாய்
நீலாம்பரியில் தாலாட்டு பாடி நித்திரையில் முத்தம் தந்து உன் அன்பினால் நீராஞ்சனம் காண்கிறேன்
நீயின்றி ஓர் கணமும் காலம் செல்லாமல் இருக்க வரம் தருவாய்
உமிழ்வதெல்லாம் கங்கை நீர் எனக்கொண்டாய்
உதைப்பதெல்லாம் பஞ்சு மெத்தை எனக்கொண்டாய்
அடிப்பதெல்லாம் அரவணைப்பு என்று எடுத்துக்
கொண்டாய்...
தலையில் சூடிய மலர்களை பாதங்களை வருட வைத்தாய் ....
அரைத்து துவைத்து பதப்படுத்திய மாமிசம் அன்னை அன்ன பூரணி தந்ததை போல உண்டாய் ...
புலால் மணம் வீசி எலும்புகள் எள்ளி நகையாட காசியில் சங்கரனுக்கு சங்கரன் கீதை தந்தாய்
தாயினும் சால பரிந்து சகலரையும் அணைக்கிறாய் ...
தாயும் ஆனவன் நீயன்றோ ... தாய் இன்றி இந்த பசுவும் வாழ்ந்திடுமோ ?
உன் அழகிய எண்ணங்களுக்கு ஓர் வடிவம் கொடுத்தாய் ...
அபிராமி என்றே அதற்கு பெயரும் தந்தாய்
உன் அழகிற்கு ஓர் உருவம் தந்தாய்
சொக்கனாய் அனைவரையும் சொக்குவதற்கே 💐
உன் ஆசைக்கு ஓர் உருவம் தந்தாய்
ஆறு முகங்கள் அதற்கு தந்தாய் 💐
உன் ஞானத்திற்கு ஓர் உருவம் தந்தாய்
வேழமாய் அது சுற்றி வரச் செய்தாய் 👍
உன் கருணைக்கு ஓர் வடிவம் தந்தாய்
கற்பனைக்கும் எட்டாத அழகை சபரியில் வைத்தாய்💐
காப்பதற்கு ஓர் உருவம் தந்தாய் பாற்கடலில் பணி செய்யப் பணிந்தாய் 🤝
பிறப்பிற்கு நான்கு முகம் தந்தாய் ...
பிறக்கும் உயிர்களுக்கு தாயாய் நீயே வருகிறாய் 💐
பன்முகம் கொண்டவனே !
பாற்கடல் நாயகனே !
பால் வடியும் மேனி கொண்டவனே ..!
பனித் திங்கள் சூடியவனே !
இங்கே எல்லோரும் எல்லாமும் பெற வேண்டும் ..
இல்லாதோர் இனி இல்லாத நிலை வேண்டும் ...
நல்லாட்சி அமையவேண்டும் அதிலே நான்மாட கூடங்கள் பொலிய வேண்டும்
மீனாட்சி ஆட்சி வேண்டும் அங்கே சுந்தரனாய் தர்மம் செழிக்க வேண்டும் 💐👌👍
🤝🤝
*Ans :- Blessings are already in abundance, you go ahead and study first (laugh). You cannot expect blessings to work without hard work. A Food dish is already served to you; at least you go ahead and chew it. How can even I do that for you (laugh)? You chew it and enjoy the taste. It is said in Gita. You continue doing your work irrespective of the result you get. That is what Karma is.*
-Sri Sri
[19/04, 17:59] Gayatri Uk: You are a truly following The teachings of Bhagawadgita 👍
The early bird this time is from the UK .... 👏👏👏
Well done Gayatri . Your poll goes unnoticed if not followed by your feedback . Pls pen a few words for improvement in the quality of quiz or suggest ways to present innovatively .
Well done with all your sincerity n dedication and quest to learn Shivananda Lahari .
Each Quiz is on par with the Harward experiment paper . Priceless ...
Available to us on the click of a link . 🤝
"Arjuna what I'm teaching you was told by me to Sungod then Sungod to Manu and from Manu to Ishvak ... But it has lost its time and value over the period of yugas ... Now I'm telling you again .
So it is not enough only there are good teachers around but we should be blessed to have good students like you , chandra , Rajeswari mam and Savitha
மேள சப்தம் காதை தேன் அடை ஆக்கினதம்மா !
அதிலே நாதஸ்வரம் நான்கு வேதமாய் வாசிக்கின்றது அம்மா !
பன்னீர் சந்தனம் சுகந்தம் தெருவெங்கும் அள்ளி வீசுதம்மா !
சுகமான தென்றல் ஆடை என மேனி தனில் சுற்றிக் கொள்ளுதம்மா
வீசும் தென்றலில் ஆனந்த கண்ணீர் மழைத்துளிகளாய் மண்ணில் வீழ்கிறதம்மா !
வேண்டுவோர் அங்கே இல்லை என்றே ஆனரம்மா !
புன்னகை பொன் நகையுடம் யுத்தம் புரிந்தே புற முதுகு காட்டி ஓடச் செய்ததம்மா !
எங்கள் பூவரசி சிகையில் குண்டு மல்லி குத்தகை எடுத்ததம்மா !
மதுரை மரி கொழுந்தும் தாழம்பூ குங்குமமும் இனி மங்களம் வேறு இல்லை என்றே சொன்னதம்மா !
அழகிய நாசியில் அன்னம் மூக்குத்தியாய் நீந்தியது அம்மா !
தோள் இரண்டில் பச்சைக்கிளிகள் பள்ளி அறை தோழிகள் ஆனதம்மா !🦜🦜
பசுமை அங்கே பஞ்சு மிட்டாய் விற்றதம்மா. .. !
வெல்வோர் யாருமில்லை என்றே நினைத்த பெண்ணரசி மண்ணிலே அங்கே கோலம் இட்டாள் அம்மா !
கோள்கள் என் செய்யும் என் பேர் சொன்னால் என்றே ஆனந்தம் அங்கே நடம் புரிந்ததம்மா !
பார்க்க பார்க்க இனிக்குதம்மா
கள்ளழகர் தங்கைக்கு மனம் கவர் கள்வன் மூன்று முடிச்சு போட்டானம்மா !
பந்தம் என்ற முடிச்சு பிரிந்ததம்மா
அதிலே பக்தி எனும் கொடி வளர்ந்ததம்மா ..
வந்த வினைகள் வரும் வினைகள் காற்றில் பஞ்சாய் பறந்ததம்மா 🌺🌺🌺💐🌹🪷🙏
ஆற்றில் இறங்கும் நேரம்
அந்தி மயங்கும் நேரம்
அர்த்தஜாமங்கள் அணி வகுக்கும் நேரம்
அந்தரத்திலே இரண்டு பச்சைக்கிளிகள் ஆலோலம் பாடும் நேரம்
அழகிய மணாளன் சுந்தர புருஷன்
அண்டம் காப்பவன் அவணியில் பவனி வருபவன்
பரியின் மீது அமர்ந்தே பாரியானான் அன்று ...
கேட்போர்க்கு கேட்டதை அள்ளி அள்ளித் தந்தான் ..
மண்டூகம் மயங்க மாலை நிலா வெண் பாலில் சர்க்கரை பொங்கல் இட
ஆடி வந்தான் கள்ளழகன்🌺🌺🌺
தங்கைக்கு கல்யாணம் ...
தங்கத்தாமரைக்கு தனி மகுடம் ...
தரம் கொண்ட தாரகைக்கு கன்னிகாதானம்
வேழம் புலியை மணக்குமா?
வேங்கை எலியை மணக்குமா?
வீரம் தோல்வியை நண்பன் என்றே சொல்லுமா ...?
விவேகம் ஞான சூன்யத்தை கட்டி அணைக்குமா ?
கவலை கொண்ட ரேகைகள் கண்ணமதில் ஓடி விளையாட
பரியில் அமர்ந்தவன் யார் அந்த நாயகன் என்றே யோசித்தான் ...
தன்னில்லும் பலம் கொண்டவன் தான் மீன லோசனியை மணக்க வேண்டும் என்றே முழக்கம் செய்தான் 🐠🐠🐟
வைகை சிரித்ததே ... வான் என வெள்ளம் வரையில்லாமல் ஓடியதே ...
ஆடல் அரசியின் இணைக்கும் மேலாய் உலகை சொக்க வைப்பவன் வருவானே ..
சொக்கி போவாய் கள்ளழகா ... சொர்க்கம் இவனே என்று !!
மனம் சொல்லியது
மல்லிகையின் நெடி பரியை நெடி கொள்ள வைத்தே நொடி பொழுதில் வெடி சத்தம் கேட்க மதுரை அடைந்ததே ... 💐💐💐
சர்வமும் நீயே என்பதால் சர்வரே என்றே பெயர் கொண்டாயோ ?
கர்வமும் உன் காலடியில் என்றே முயலகனை மிதித்து நின்றாயோ?
பருவமும் மாற புருவமும் அசைய
பூங்குழலாள் மேனி சிலிர்க்க
தர்மமாய் நடம் புரிகின்றாயோ?
சர்மமும் புல்லரிக்க கர்மமும் காவல் காக்க
பவளமும் பால் வென்னீர் வார்க்க
புலி தோல் அரைத்து பூசிக்கொண்டாயோ?
மர்மமும் நிறைந்த வாழ்வில்
அதர்மம் ஆணை செய்யும் காலமிதில்
காலனை உதைத்த கால்கள் எங்கே என்றே தேடுகின்றோம் ...
காக்க வைப்பது நியாயமோ விபோ ?
ஆதவனைக்
கண்டதுபோல் என்மனமும் மலர்கிறது
திங்களைக் கண்டதுபோல் என்னுள்ளம் குளிர்கிறது
செவ்வாயில் சிரிப்பெல்லாம் காட்டியெனை மகிழ்த்திடுவாய்
பொன் புதனாய் என்வாழ்வில் புத்தொளியை ஊட்டிடுவாய்
குருவாக நீவந்து திருவருளைக் காட்டிடுவாய் -
விடி
வெள்ளியென நம்பிக்கை எனக்கூட்டி நிறைத்திடுவாய் -
சனிக்கும் கவலைகளை நீ விரட்டிக் காத்திடுவாய்
நின்னடியில் என்காலம் நிறைவுபெறச் செய்திடுவாய்!
ஆற்றங்கரை மணலெடுத்து ஆடியிலே தவமிருந்தாய்
கூற்றுவனை உதைத்திட்ட இடக்காலாய் நீயிருந்தாய்
குற்றமிலா பட்டருக்கு நிலவொளியாய் நீ வந்தாய்
ஏற்றிடுவாய் என் துதியை! எல்லார்க்கும் அருளிடுவாய்!
தேரோட்டம் கூட்டிவந்து ஊர்நிலையைக் காட்டுகின்றோம்
வேறோட்டம் இல்லாது கூழூற்றிக் குளிர்கின்றோம்
ஏரோட்டம் நடப்பதற்கு நீர்நிலையைத் தந்திடுவாய்
பாரெட்டும் புகழ்பாடும் பத்தினியே பொழிந்திடுவாய்!
அன்னையிவள் பெருமையினைச் சொல்லிடவும் முடியாது
என்னமொழி சொன்னாலும் எடுத்துரைக்க இயலாது
கண்ணெழிலைக் காட்டியிவள் கேட்டவரம் தந்திடுவாள்
பண்ணெடுத்துப் பாடுபவர் பாவங்களைப் போக்கிடுவாள்!
ஓரசைவில் பார்த்திருந்தால் சிறுகுழந்தை தவழுதல்போல்
மறுபக்கம் பார்த்திருந்தால் சின்னப்பெண் நடப்பதுபோல்
இன்னொருபுறம் பார்த்தாலோ பருவப்பெண் குலுங்குதல்போல்
சிலநேரம் வயதான மூதாட்டி தளர்நடைபோல்.......
காட்டியிங்கே ஆடித்தேர் அசைந்தசைந்து வருகுதம்மா!
சித்திரை திங்களில் அன்னை வந்தாள் தேரினிலே
அண்டமெலாம் ஆளும் சத்தி அசைந்து வந்தாள்
ஊரினிலே
கண்டவரின் மனம் மயங்க கனிந்து வந்தாள் மாரியம்மா
வண்டாரும் குழலழகி வேண்டும் வரம் தாருமம்மா!
🤝🤝🤝
ஏற்றம் தரும் உன் தியானம் மாற்றம் தரும் இனிய பிரயாணம் !
ஆனந்த கண்ணீர் ஊற்று எடுக்கும்
அங்கமெல்லாம் புல்லரிக்கும் ... !!
பிறவி இல்லா முக்தி தந்திடும் !!
இதுவன்றோ வீடு என்று வியக்க வைக்கும் ... !!
வினைகள் விட்டில் பூச்சிகள் போல் மடியும் ... !!
வேதனைகள் சாதனைகளாய் மாறிவிடும்!!
சாதனைகள் சரித்திரம் எழுதி விடும் ...!!
சரித்திரங்கள் சங்க தமிழ் போல் என்றும் வாழும் !!
வாழும் மனதினில் பாழும் எண்ணங்கள் வராமல் சுவர் எழுப்பும் ... !!
எழுப்பும் சுவர்களில் உன் தியானம் ஓங்காரம் ஒலி இசைக்கும் ..
இசைக்கும் ஒலி தனில் உன் ஜதி கேட்டிடும் ...
கேட்கும் போதே முக்தி வந்து அணைத்திடும் ...🙏🙏🙏
*சித்திரை* கண்டது பத்தரை மாற்று தங்கத்தின் திருக்கல்யாணத்தை ...
அழகர் பரி ஏறி நரியை பரியாக்கியவன் கரம் தந்தான் தன் உயிர் தங்கையை
*வைகாசி* காணுமே எங்கள் காசி விஸ்வநாதன் திருக்கல்யாணம் அதை ...
பசி என்போர் யாருமில்லா காசிதனில் அன்ன பூரணி அன்னமாய் நடந்திடுவாளே
*ஆனி* தனில் அவன் நாமம் பசு மரத்து ஆணி போல் நெஞ்சில் பதிந்திடுமே
*ஆடியில்* ஆடி வந்தே அன்னைக்கு இனிக்கும் பொங்கல் படைப்போமே
*ஆவணியில்* அவள் தாவணி அழகு கண்டு ரசிப்போமே...
சின்ன சிறு பெண்ணாய் சிங்கார ஆடை அணிந்து வரும் அழகை ஆயிரம் கண் கொண்டு ரசிப்போமே
*புரட்டாசியில்* அவள் அண்ணன் அழகை புகழ்வோமே
ஆயிரம் நாமங்களில் தினம் தினமே
*ஐப்பசியில்* எப்பசியும் இல்லாமல் மண்டலம் பூஜை செய்வோமே
*தை* வந்துவிட்டால் ஆனந்தம் பீரிடாதோ தை தை என்றே ஜதிகள் எழும்பாதோ
*மாசியில்* அவன் ஆசி பெற்றே அவன் நாமம் தினம் தினம் வாசிப்போம்
*பங்குனியில்* பாங்குடனே நன்றி சொல்வோம்
காலம் கனிந்து பெய்யும் கனகம் என சுபிக்ஷம் பெருகியதற்கே !!💐💐💐
Sanskrit Version:
असंशयं महाबाहो मनो दुर्निग्रहं चलं।
अभ्यासेन तु कौन्तेय वैराग्येण च गृह्यते।।6.35।।
English Version:
asamshayam mahaabaaho
mano durnigraham chalam |
abhyaasena tu kaunteyah
vairaagyeNa cha grhyate ||
Shloka Meaning
O Arjuna! For certain the mind is restless and difficult to restrain, but by practice and dispassion it is controlled
Bhagawan accepts here that the mind is very difficult to control because of its inherent restless nature.
But that should not be the cause of despair. Practice and dispassion are the tools to control the ever wavering mind.
The great teachers point out that there are ways and means of overcoming the difficulties in the control of the mind.
Shri Krishna wants his disciple to not panick and submit to the vagaries and tyrannies of the mind.
This part of the Gita is extremely important for all those who wish to tread the spiritual path.
Enslaved by which man from time immemorial is undergoing torment of the earthly existence, that which has been
the cause of the endless cycle of births and deaths, that which stands as the mighty barrier between man and
the realization of his real self - the mind and its conquest are explained here by the ishwara.
Mind can be controlled
a. Practice (abhyasah)
b. Dispassion (Vairaghya)
Dispassion (Vairaghya) means a loathful attitude to the objective world arising out of a knowledge of its short lived,
painful and foul nature. Why should man lose his energies in the pursuit of illusory painful pleasures, when there is an eternal Brahmananda awaiting him as his birth right.
Human life is short and splits like a bubble. Why should man undergo all the ills and pains of life when perennial joy is his divine inheritance. Why should he yield to the temptations of wealth and luxury, when he knows that they are the very source of fear and suffering? All mean long for peace. All men know that peace is not be found anywhere in the outside world, and cannot be purchased by the weight of gold or height of position. Man really seeks for a
purer joy and higher peace. To give up the lower pleasures is easy enough, if the aim of the higher life is strong and convincing.
Jai Shri Krishna 💐
Sanskrit Version:
चञ्चलं हि मनः कृष्ण प्रमाथि बलवद्दृढम्।
तस्याहं निग्रहं मन्ये वायोरिव सुदुष्करम्।।6.34।।
English Version:
chanchalam hi manah: krshna
pramaaThi balavaddrudam |
tasyaaham nigraham manye
vayoriva sudushkaram ||
Shloka Meaning
Arjuna continues his question to Krishna in this verse
O Krishna! Verily, restless is the mind, turbulent, straying and unyielding and I think it is as difficult to control as controlling
the wind.
Yoga (union with Atma) is possible only when the mind is steady. But the mind is most infirm and unsteady. The body and the senses are
harassed continuously by its restlessness. Peace is practically impossible when the heart is churned by the mind like the milky
ocean by the Mandara mountain. Havin gfed and strengthened itself on worldly things for several births.
It has acquired great power and defies all atempts to bring it under control. The nature of the mind is prescribed here by four attributes
a. Restless
b. Turbulent
c. Strong
d. Unyielding
Every man knows the vagaries of the mind.
The elders compare it to a monkey, druk and stung by a scorpion.
Those who practice meditation know how the mind rebels and defies discipline.
Arjuna compares the mind to the wind.
Mind is strong and cannot be held or directed as one wishes. 'Sudushkaram' is the word used by Arjuna.
Controlling the wind is difficult and as difficult it is to control the human mind.
That is why, those who control the mind end up ruling the world.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
अर्जुन उवाच
योऽयं योगस्त्वया प्रोक्तः साम्येन मधुसूदन।
एतस्याहं न पश्यामि चञ्चलत्वात् स्थितिं स्थिराम्।।6.33।।
English Version:
Arjuna uvaacha
yoyam yogastvaya proktah:
saamyena maDhusUdana |
yetasyaaham na pashyaami
chanchalatvaat sThititm Sthiram ||
Shloka Meaning
Arjuna said. O Krishna! This Dhyanayoga taught by you and attainable by equality of mind, I am not able to see on account of unsteadiness of mind.
Arjuna interrupts the discourse of Shri Krishna by submitting his own incapacity to attain the yoga whch requires equanamity of mind
as the condition of its practice and achievement.
Arjuna stands as a representative of the common man, though of higher culture, in his search of truth. Unsteadiness of mind is
a basic problem for all seekers. If the mind is brought to a state of firmness, any yoga is practicable. If mind is unsteady,
nothing is possible as a corrolary.
Jai Shri Krishna 🌺
பக்தி எனும் பசு நான் ...
மேயும் இடங்கள் கோடி ...
வாடி போகும் பயிர்கள்
உன் தியானம் இல்லா உயிர்கள் ...
நடுவே முளைக்கும் செடிகள் நல்வழி மறைக்கும் படிகள்
உன் எண்ணங்கள் வாரா புதர்கள் ஓங்கி வளர்ந்த விஷ செடிகள்
உன் நினைவு எனும் என் கன்றுடன் உனை தினம் தினம் தொழுகிறேன்
பொங்கும் பாலில் உன் குணம் காண்கிறேன் ...
அதுவே உன் கருணை என்றே சொல்கிறேன்
பாலினும் இனிய சுவை உன் நாமம் தனில் காண்கிறேன் ...
உன் கடாக்ஷம் எனும் புல் வெளியில் மேய்கிறேன்....
என் கவலை எல்லாம் கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் காணவில்லையே !!!🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄🐄
வெள்ளை பூ ஒன்று கண்டேன் உன் உள்ளம் அதில் உறையக் கண்டேன்
கருப்பு பூ ஒன்று கண்டேன் என் நெஞ்சில் படர்ந்த புதர்கள் என உணர்ந்தேன்
நீல நிற பூ ஒன்று கண்டேன் ...
உன் நீலகண்டம் நினைவில் ஆட நின்றேன் சிலையாய்
பச்சை நிற பூ ஒன்று கண்டேன் ...
பாகம் பிரியாள் நிறம் அதில் ததும்பக் கண்டேன்
ஊதா பூ ஒன்று கண்டேன் ...
ஊதி அணையும் வாழ்வு இதில் நீயே நிரந்தரம் என்றே புரிந்து கொண்டேன்
மஞ்சள் நிற பூ ஒன்று கண்டேன் ...
அன்னையின் மஞ்சள் மேனி உன் பட்டு மெத்தை என்றே தெரிந்து கொண்டேன்
சிவப்பு நிற பூ ஒன்று கண்டேன் .. உதிக்கின்ற சூரியன் உன் உச்சி திலகமாய் சுடர் விடக்கண்டேன்
எல்லா பூக்களும் உன் படைப்பு என்றாலும் ஒவ்வொன்றிலும் உன் அழகை செதுக்கினாய்
அந்த வியப்பில் என்னை மறந்து நின்றேன் 🌹🪷🚩💐🌺
அரண் ஒன்று அமைத்தேன் மனதில் ஹரன் நாமம் அங்கே வசிக்க
பரண் மீதே இருந்த ஸ்லோகங்களில் படிந்த தூசிகளுக்கு மோட்சம் கொடுத்தேன் , முக்தி கொடுத்தேன் உன் நாமம் சொல்லியே 🏅
சரண் என்றே சொல்லிவிட்டால் உன் கருண் ஓடி வாராதோ 🥈
வருண் வந்து கொடை அளிக்க கோடை வெயில் குடை பிடிக்காதோ ?🎖️
மருண் நிற மான் உன் கரத்தில் மேய்கின்றதே ...
மாயம் எனும் மான் மண்ணில் மீண்டும் மீண்டும் பிறக்க சொல்கின்றதே 🦌
வேண்டேன் இனி ஓர் பிறவி ...
உன் நினைவு ஒன்றே இருந்தால் எடுப்பேன் பல பிறவி 💐🌺🥇
அரண் ஒன்று அமைத்தேன் மனதில் ஹரன் நாமம் அங்கே வசிக்க
பரண் மீதே இருந்த ஸ்லோகங்களில் படிந்த தூசிகளுக்கு மோட்சம் கொடுத்தேன் , முக்தி கொடுத்தேன் உன் நாமம் சொல்லியே 🏅
சரண் என்றே சொல்லிவிட்டால் உன் கருண் ஓடி வாராதோ 🥈
வருண் வந்து கொடை அளிக்க கோடை வெயில் குடை பிடிக்காதோ ?🎖️
மருண் நிற மான் உன் கரத்தில் மேய்கின்றதே ...
மாயம் எனும் மான் மண்ணில் மீண்டும் மீண்டும் பிறக்க சொல்கின்றதே 🦌
வேண்டேன் இனி ஓர் பிறவி ...
உன் நினைவு ஒன்றே இருந்தால் எடுப்பேன் பல பிறவி 💐🌺🥇
வீரமும் விவேகமும் வேங்கை என வீர நடை போட
முதல்வனுக்கும் மூத்தவனுக்கும் அற நெறிகள் சரம் வெடிக்க
அப்பா வென்றே வேழம் அழைக்க பனி கட்டி என நின்ற பரமன் உருகி விட
பார்த்தவர் மேனி சிலிர்க்க பார்க்காதோர் தேம்பி அழ
இல்லை இதற்கு மேல் ஓர் ஆனந்தம் என்றே ஐயன் இறுகி கட்டி அணைக்க
வேழத்தின் மேனி பொன் நகை போல் ஜொலித்ததே 🌺🌺🌺
அன்றே மழலையில் மனம்
குளிர்ந்தான்*
ஆஹா.அழகான
கற்பனை கவிதை.💐💐💐
பாராட்டுகள்
[29/04, 09:48] Chellamma: அழகோ அழகு, அக்காவின் கவிதையும் அழகு
ஒன்று முதல் ஒன்பது வரை
இறைவனை, அவன் குழந்தைப் பருவத்தை வர்ணித்தது அழகு
முருகனும் அழகு
ஆனைமுகனும் அழகு
கண்ணனும் அழகு
பார்வதியும் அழகு
அனைத்தும் அழகு அக்காவின் கவிதை வரிகளில்🙏🙏
[29/04, 09:49] Chellamma: ஜீ வணக்கம் உன் கவிதைக்கு என் குழுவில் கிடைத்த பாராட்டு 😂
[29/04, 15:27] Chellamma: பித்தா பிறை சூடி என்றோர் பெரியோர் உமயம்மை படைத்த எனக்கு வேதம் கற்பித்தாய் . அறிந்தும் பார்க்கும் கடவுளாய் இருக்கும் சந்திரன் வளர்பிறை யில் அழகையும் ஞானத்தையும் அறியவைத்தாய். அக்காவின் கவிதை யில் அறிய வைத்தாய் இறைவா இனிதான கவிதையில் என்னுள் உன்னை காணவைத்தாய். அக்கா அருமை யோ அருமை. பாராட்ட வார்த்தையில்லை 👌👌🍬🍬🫡🙏. .
இல்லாதோரை இல்லை என்றே செய்பவனே !
கல்லாமை கற்ற கயவர்களுக்கு காரூண்யம் காட்ட மறுப்பவனே!
கற்றவர்களுக்கு மதம் வாராமல் தடுப்பவனே !
கற்பனையிலும் கற்கண்டாய் இனிப்பவனே!
கார்மேகம் என கருணை ரஸம் பொழிபவனே !
முதல்வனே மூத்தவனே
முன்னோர்க்கும் முன்னவனே
கண் அவனே என்றே உனை நினைத்தால்
கற்பூரம் என ஞானம் பற்றிக்கொள்ளதோ !
திராட்சை கூட்டம் எனை ஆட்சி செய்யாதோ !
கவிகள் முத்து முத்தாய் முந்தி சிந்தாதோ !!!💐💐💐
ஆறு தீப் பொறிகள் பறந்தன ராம பாணம் போல் நெற்றி கண்ணிலிருந்தே ...
காமனை எரித்த கண் நக்கீரனை நயம் பார்த்த கண் நாட்டை காக்க அன்று துடித்ததே ...
வெப்பம் தன்னில் விவேகம் உருவாகுமோ ?
அக்னி தனில் அன்பு பிரசவிக்குமோ ?
நெருப்பை சுமக்கும் சரவண பொய்கை அம்பிகையின் சரணாலயம் ஆகுமோ ?
தீப்பொறி தனில் தேன் சுவை கிட்டிடுமோ ?
சுட்டு எரிக்கும் நெருப்பு தனில் சுடாத பழம் பிறக்குமோ ?
சுவைகள் ஆறும் சேர்ந்தால் தமிழ் என்றே பெயர் சூடுமோ ?
கார்த்திகை பெண்கள் பொழியும் பால் தனில் அழகு அன்ன நடை புரியுமோ ?
காற்றும் அஞ்சும் தீ தனில் கடலின் ஆழம் எனும் கருணை உருவாகுமோ ?
உள்ளமெல்லாம் கொள்ளை கொள்ளும் உத்தமன் யாமிருக்க பயம் ஏன் என்றே குன்றின் மீதே ஏறி கூவிடுவானோ ?
முத்து முத்தாய் முத்தங்கள் சிந்த ஆறு கன்னங்களோ !
தந்தையின் முகத்தில் முத்திரை பதித்திட ஆறு இதழ்களோ !
அகமும் உடலும் மகிழ்ந்திட தினம் தினம் அன்ன பூரணியின் அறுசுவை விருந்தோ!
அண்ணன் மீதே பவனி வர பன்னிரண்டு கரங்களோ !
கடைக்கண் பார்வை எங்கும் பதித்திட பன்னிரண்டு கண்களோ !
மை தீட்டி மாள வில்லை ... பூச்சூடி ஓயவில்லை ...
ஓர் கரம் கொடுப்பதை மறு கரம் அறியவில்லை
மதன் ஓடி ஒளிவதை யாரும் அங்கே தடுக்க முடியவில்லை !
அழகு அங்கே பிரசவம் பூண்டதே ... ஆறுபடை எங்கும் நிறைந்து நின்றதே !
அணைக்க இரு கரம் போதவில்லை
பார்த்து பார்த்து மகிழ இரு கண்கள் போதவில்லை ...
தந்தை தாய் மிகவும் வருந்தினரே !!
இணையில்லா அழகன் இடையில் வந்து அமர்ந்து கொண்டான் அங்கே சோமஸ்கந்தனாய்
இடையில் வந்த பிரச்சனை இடையோடு முடிந்ததே !!💐💐💐
பழனியில் சுட்ட பழமாய் இருக்கிறாய்
பழமுதிர் சோலையில் சுடாத பழமாய் இருக்கிறாய்
திருப்பரங்குன்றம் தனில் யானை
வளர்த்த மகளை மணந்து கொண்டாய் 💐
திருத்தணியில் யானை மூலம் ஒரு பெண்ணை மணந்து கொண்டாய் 💐
திருச்செந்தூரில் தந்தைக்கு பூஜை செய்கின்றாய்
சுவாமி மலையில் தந்தைக்கே குருவானாய் 👍
மாறுதல் பல காணும் நீ
தேறுதல் தர வாராயோ ...
வாடுதல் என் வாழ்க்கை என்றால்
சாடுதல் மட்டுமே உன் பூஜை ஆகும் அன்றோ ...
பாடுதல் தந்தாய் ... அதில் ஆடுதல் புரிகிறேன் ..
தேடுதல் இன்றி வாராயோ
உன்னுடன் சேருதல் ஒன்றே யாசிக்கிறேன்
உன் புரிதல் என் வரம் அன்றோ முருகா 💐
படை என வந்த தடைகள் உன் கடையென வந்த திருமுருகாற்று
படைகண்டு புறமுதுகு காட்டி ஓடியதே 👍
உன் புகழ் கண்டு திருப்புகழால் மாலை கோத்தேன்
அந்தி மாலை தனில் வேலும் மயிலும் வந்து வினை தீர்த்ததே 🦚🔰
சஷ்டி தனில் விரதம் இருந்தே உன் ரதம் ஓடக்கண்டேன் ..
கவசம் என வந்த உன் நாமங்கள் பகைவர் குருதி தனை மண்ணுக்கு தாரை வார்த்ததே 🥵
உன் புஜங்கம் சொன்னேன் ...
பாம்பாய் 🐍 சீறி வந்த விஷங்கள் ரத்தின கற்களாய் மாறி நின்று சுடர் விட்டதே 🪔
கந்தன் உந்தன் எந்தன் கலி வெண்பா சொன்னேன் ... 💐
புலி போல் வந்த கலி எலிபோல் காலில் சுருண்டு விழுந்ததே 🐭
எதிர்ப்பு இல்லா நிலை கண்டு
நோய் இல்லா வாழ்வு பெற்று
குறை இல்லா சுகம் பெற்றேன் ...
குமர குரு கவசம் கர்ண கவசமாய் மேனியை கவர்ந்ததே 🎖️🎖️🎖️
4th May
*Association with Saints Wipes out Desire*
We should always remain in the company of saints. This is extremely important in the journey towards God. However, if the heart is not pure, what would be the use of even such company? Really speaking, saints should not be seen with their physical form. Their benevolent influence works not so much through the physical body, the shell through which they appear to us, as in the sadhana they prescribe for us. They are devoid of all sensuous desires, and therefore we cannot really meet them, that is, understand them truly, unless we free ourselves of such desires.
Suppose a thief goes to a saint; his eyes will naturally look out for and spot articles which can be stolen; he will understand neither the noble nature of the saint nor get to know his valuable teaching. These we shall only realize if we approach him with a pure, desire-free heart; what they give to us in that state has unequalled value indeed.
A certain person, along with many others, used to go frequently to a saint for darshan. He never mixed with others, never communicated with anyone, and always appeared deeply dejected. One day, the Master, not seeing him in the crowd, abruptly said, “Hasn’t that silly child of mine come today?” At this, the man suddenly went into a rapture, started to dance in joy, and left the place, never to return. Nor did he need to return; his object had been
achieved; for had the Master not called him ‘mine’? It is the highest ambition of a true disciple that the Master should admit or accept him as ‘his’, ‘his very own’.
The common disciple has not freed himself of desire; indeed quite often he approaches the guru with the very object of having some desire fulfilled and therefore he does not realize the importance of being accepted by the guru.
The guru, on the other hand, aims at completely annihilating all desire in the disciple. This can be achieved by nama-smarana, and this is, therefore, what we should do. Nama removes all anxiety and yearning for desire. When the mind baits us with one desire or another we should retaliate with Nama, which is an efficient antidote. Association with a saint or even with a sincere sadhaka provides a very congenial atmosphere for nama-smarana.
* * * * * * *
3rd May
*Purity of Heart, and Determined Nama-smarana*
Eschew the idea that you have yet something to do. “I have dedicated myself to God, and now there is no longer anything else that I have to achieve or strive for”, this should be the attitude of your mind. You will certainly win tranquillity of mind if you solemnly promise to God, “Lord, henceforward I live only for Thee; nothing else now claims my attention except remembering Thy name.”
It is incorrect to say that old age makes the mind weak and therefore unable to repeat the holy name. While enumerating His manifestations, Lord Krishna says, in the Bhagavad-Gita that, among the organs and faculties of the body, He is the mind. The mind, we imagine, becomes helpless at the last hour of life; and yet the Lord exhorts us to remember Him till and at the last moment of our existence. It cannot, therefore, be that the mind must lose awareness of Him. Of course, advanced age may mean loss of ability to sit up in meditation for as long as in younger age, or that sleep may overtake one during meditation; but it cannot happen that the mind may lose awareness of God and the divine name. What actually happens is, not weakening of the mind, but its preoccupation and loading with thoughts about extraneous worldly matters. What is required, therefore, is disengaging the mind from those extraneous matters and concentrating it on God. If we dissociate the mind from money and such other worldly matters, then we cannot miss our goal.
Hankering after money and popular esteem or recognition, drive a person away from the divine, so one should avoid falling a prey to such hankering. One cannot avoid the possibility of coming across it in worldly life, but one who aspires to love of God should be on guard to avoid its evil effects.
Righteousness, devotion to God, remembering and repeating Nama, and company of saintly persons, are the means of purifying the mind. In brief, close association with the saintly is the surest remedy. An obvious sign of a pure mind is a desire that the whole world should be as happy as ourselves. To foster this desire, one should make it a practice to pray for peace and happiness to all in the world; then God will in His grace certainly purify the mind.
* * * * * * *
2nd May
*Great Vigilance is Necessary in Sadhana*
A farmer may have cultivated the land and sown selected seed; the rain may have been sufficient and timely; the sprouting may be vigorous; even then, however, he must not rest careless; for even as the growth proceeds, increasing care becomes necessary. For one thing, stray cattle may enter the field and cause destruction; also, pests or locusts may ruin the crop. Intrusion by cattle may be easily apparent, and can be controlled by fencing; but attacks by pests or locusts may not be noticeable without minute inspection, and can only be controlled by sprinkling of appropriate medicines or chemicals. This means that the farmer has always to be vigilant; so, too, has one who is striving for spiritual uplift.
What a fence or hedge is to the field, ordinary life of family and worldly affairs is to the spiritual aspirant; he should therefore pay due attention to its proper management, taking care, however, that it does not thrive so much as to encroach on the main crop and overwhelm it. He should not forget that the sole role of family life is like that of the fence-protection, and give it only that much importance and attention, and no more. We should lead family life without letting it become an impediment in the spiritual path. Just as the farmer inspects the crop very minutely to detect the incidence of pests, so too should we be carefully on the watch lest the mind should get attached to worldly matters.
With proper precautions as outlined above, a farmer may successfully reach the stage of harvesting of the crop. But care is required also in threshing, and the grain must be carefully garnered to prevent incursions by rats and
mice. It should be carefully husked so as not to injure the grain. Thus care and caution are needed at all stages. So, too, they are necessary for the aspirant; for, instances are numerous where the aspirant’s progress is retarded if he acts carelessly, or under an illusion that the journey is finished and he has reached the goal. The aspirant leading a family life will have to live among other householders, and must therefore exercise great caution lest his mind should go astray owing to their influence; there is no knowing when the inner inclination may change. Spiritual quest is indeed a difficult hunt.
* * * * * * *
சொல்ல சொல்ல இனிக்கும் உன் நாமம்
சொல்லாமல் இருப்போருக்கு ஏட்டு சுரைக்காய் அன்றோ ?
அள்ள அள்ள குறையா உன் கருணை
எள்ள எள்ள நகைப்போர்க்கு உண்மையும் கசக்கும் அன்றோ ?
நல்ல நல்ல உன் நாமங்களை பாடா நாக்கு பாகற்காயில் வடித்த ஒன்றோ ?
தள்ள தள்ள ஓடும் வாழ்க்கை
திணிக்க திணிக்க ஏற்கும் சுமைகள்
பார்க்க பார்க்க பரிதாபம் கூடுமே !!
கந்தன் நினைவு வந்து விட்டால் கடல் ஆழம் கரை காட்டாதோ ?
சுடும் வெய்யில் நிழலாய் மாறாதோ ?
கொடும் நெருப்பு குளிர்காய அழைக்காதோ ?
பத்தினி பெண் ஊர் சென்ற தலைவன் திரும்பி வரும் போது
பாடும் ஆயிரம் வாரணங்கள் போல் இனிக்காதோ ?
வழிப்போக்கன் பசியால் வாடும் போது அறுசுவை உணவு கிடைத்ததை போல் மகிழாதோ?
*குகனே* ...
ஹம்ச பறவைகள் தாமரை தடாகம் தனை விரும்புவதை போல்
சாதக பக்ஷி கார்மேகம் தனை நாடுவது போல்
சக்ரவாகப் பறவை உதிக்கும் சூரியனை வரவேற்பதைப்
போல்
சகோர பறவை சந்திரன் வருகைக்கு ஏங்குவதைப் போல்
உன் கருணைக்கு ஏங்குகிறேன்
உள்ளமெல்லாம் உன் நினைவில் வாடுகிறேன் ...
ஓடி வர மயில் இருந்தும்
தேடி வர வேல் இருந்தும்
எழுப்பி விட சேவல் இருந்தும்
தாமதம் ஏனோ?
தமிழே பதில் சொல்லாயோ ?
அன்பால் உருவாகி என்பால் கருணை கொண்டு
புலிப்பால் தனில் புகழ் படைத்து
பண்பால் அரசனாகி அம்பால் மகிஷி கொன்று
அம்பாள் அருள் பெற்று
பதினெட்டு படி தாண்டி
நெய் பால் அபிஷேகம் கண்டு
மெய்யில் உயிராய் இருப்பவனே !!
உன்பால் பக்தி கொண்டு வெண்பா ஒன்றே படைத்தேன் !!
ஓராயிரம் பட்டாம்பூச்சிகள் பறந்து வந்து மலர் என்றே அமர்ந்ததே ..
தேன் பால் சுவை கண்டு சுவாமி சரணம் என்று பாடியே பறந்ததே 💐💐💐
நீல கண்டம் படைத்ததோ ஓர் மணி கண்டம் ... !
நீலமேகம் தந்ததோ முத்துக்குவியல் !
சிவன் என்றே சொல்வோர் பலர்
ஹரி என்றே பாடுவோர் பலர் ...
அபிபின்னம் ஒன்றே என்றே சொல்வது சரி அன்றோ ?
ஏக பக்தி உள்ளோருக்கு எதிலும் இனிப்பு ஒன்றே சுவை அன்றோ ?
அநேக கடவுள் காண்போர்க்கு பார்ப்பதெல்லாம் பேதம் அன்றோ ... ?
அனைத்தும் நீயே என்றே பார்க்கிறேன்
உன் அணைப்பில் நெய் போல் உருகி போனேன்
புலிபோல் சீறி வரும் வினைகள் பால் போல் மணம் தருவதென்ன ...
சுவாமி என்றே சொல்லும்போது சுனாமி வந்து சாமரம் வீசுவதென்ன !!!
Sanskrit Version:
अर्जुन उवाच
अयतिः श्रद्धयोपेतो योगाच्चलितमानसः।
अप्राप्य योगसंसिद्धिं कां गतिं कृष्ण गच्छति।।6.37।।
English Version:
ayatih: shraddhapeto
yogaacchalitamaansah: |
apraapya yogasamsiddhim
kaam tatim krshna gachhati ||
Shloka Meaning
Arjuna said
Though possessing faith, yet uncontrolled, what end does the yogi whose mind falls away from yoga, meet?
Another doubt, quite natural to all aspirants, crops up in Arjuna's mind. He presents the case of an aspirant who has faith
in the Guru's teachings, who is practising self control, but who passes away before perfection gained in yoga.
What will happen to that man? Where does he go?
Has he any future or should he start everything fresh?
Will all his struggles and efforts go waste?
This is a very natural doubt for, most of the aspirants have a deep seated doubt that they may not be able to attain
perfection in this life.
Very rarely do we come across the intense type of yogi who is determined to get the highest even in this life.
So from the point of view of the vast majority of the seekers, Arjuna's question has an undisputed legacy.
The crux of Arjuna's question is The aspirant possessing faith, yet failing to attain perfection in yoga, what will happen to him when he dies?
5th May
*Do Your Duty without Pride of Doership*
The first step in the process of learning anything, whether in the material field or spiritual, is the assumption of ignorance. We go about, however, with a vainglorious pride that we know everything. In spirituality, there is no greater enemy than such pride. To say that it is like the pernicious weed to a field would be underrating its evil efficacy; for, the weed makes itself apparent and can be uprooted, whereas this pride is subtle, unnoticed, and usually unadmitted by a person. There is no telling when it will crop up and make itself felt. It is the main obstruction to purification of the heart. Nothing would be sillier, and more doomed to failure, than to imagine that one could surmount it with one’s own prowess. The only way to overcome it is to go into utter unquestioning surrender to the Sadguru, and constantly to pray him to deliver you from its clutches.
A heart thoroughly purged of doubt and desire is like a pit which is filled with good soil and proper manure for planting a tree. The next step is to sow a seed of best quality and perfect purity. Even with all such care, it may happen that the final product is not up to the mark, and the hopes entertained at the beginning are belied. It may happen, besides, that after a certain age, the tree becomes unproductive, or gets a rot of one kind or another. Altogether, a time comes when it ceases to give the pleasure expected in the beginning, and actually proves a nuisance. It would have been better to select a seed which would grow into a tree yielding pleasant fruit for endless time.
Now, does our experience show anything which provides uncloying, unperishing pleasure? The answer must inevitably be in the negative. We are driven to conclude that anything done for a perishable objective is predestined to failure in ultimate fulfillment. Consequently, we realize that the only way to everlasting pleasure and bliss is to do one’s duty with no sensate object in view.
We should fervently pray God to ask of Him the gift of devotion without any objective but Himself, and our effort should be directed to that end. We use the sifting fan to blow away the rotten grain and retain only the pure; similarly we should practice to discard all desire but that for God, and resort to devotion with no object but Him.
* * * * * * * *
பறந்து வந்து மலர் என்றே அமர்ந்ததே**
அருமையான கற்பனை.கவிதை அழகு நயம் பாராட்டுக்கள்ஓம் சரணம் ஐயப்பா
என்ற தலைப்பில்
தீட்டியுள்ள
கவிதைப்படைப்பு
அருமையிலும்
அருமை!
அன்பால்
அம்பால்
அம்பாள்
மிகச் சிறப்பு!
சபரிமலை ஸ்ரீ ஐயப்பனின் அருள் தங்களுக்கு பரிபூரணமாக கிடைக்கும்! வாழ்த்துக்கள்!
💐👏👏👌👌🙏💐
பைரவா நீ வாழ்க!!!!!!!
நின் கவி வாழ்க!!!!!!!!! உன்னால நான் வாழ்க!! வாழ்கிறேன் அப்பா😂😂😂
எவ்வண்ணம் இவ்வாறு எழுதுகிறாய் என்று யோசிக்கிறேனப்பா
*ரவி கவிதை அருமை*
🪷🪷🪷
நெய்யில் மெய் கொண்டவனே மெய்யில் உலகை ஆள்பவனே !
உலகில் உன் நாமம் ஒன்றே கேட்க இரு செவி தந்தாய் ... !!
செவியில் கவி கேட்க பா ஒன்று செய்தேன் ... !!
பால் வந்து கொட்டியது பதினெட்டு படிகளில் ...
பார்க்கும் இடமெங்கும் பரவசம் சடை விரித்து ஆடியதே !
முதலாம் படி சொன்னது ...
உனக்கென்று வாழதே ... பிறர் மனம் நோக நடக்காதே ...
இரண்டாம் படி வந்தேன் ...
இருப்பதை இல்லாதோர்க்கு கொடு ...
கல்லாமை கற்ற கயவர் தம் துணை நாடாதே என்றே !!
மூன்றாம் படி மிதித்தேன் ....
விடும் மூச்செல்லாம் சிவமயமானதே
நான்காம் படி வந்து விட்டேன் ...
நான்கு வேதங்கள் குடை பிடித்து வரக்கண்டேன் !!
ஐந்தாம் படி சொன்னதே
பஞ்சாக்ஷரம் சொன்னால் பஞ்சம் வாரதே வாழ்வில் என்றே!!
ஆறாம் படி அறுமுகனை காட்டியதே !!
ஏழாம் படி சொன்னது ஏற்றம் ஒன்றே இனி உன் வாழ்வில் !!
எட்டாம் படி யில் அமர்ந்தேன் ...
அஷ்டாக்ஷரம் இறுகி அணைத்துக் கொண்டதே !!
ஒன்பதாம் படி கோணங்கள் ஒன்பதில் சிரிக்கும் உமையை காட்டியதே !!
பத்தாம் படியில் பித்தனாய் நின்றேன்
சித்தம் எல்லாம் ஐயன் நிறைந்து நின்றானே !!
பதினோராம் படியில் வேழங்கள் பிளிர வேதங்கள் பாட்டிசைக்க வேதனைகள் விரைந்தோடியதே!!
பன்னிரண்டாம் படியில் அவன் உரு காண கன்னிரண்டும் கோடி வேண்டும் என்றதே!!
பதிமூன்றாம் படியில்
விதி மூன்றாய் பிரிந்து
சதி செய்யும் வினைகளை வதம் செய்ததே !!
பதினான்காம் படி
மதி சூடியவனும் மதி முகம் கொண்டவனும் ஒன்றே என்றதே !!
பதினைந்தாம் படி குறை ஒன்றும் இல்லை
இனி நிறை கண்டு மகிழ்வாய் என்றதே !!
பதினாறாம் படி பதினாறும் பெற்று பெரு வாழ்வு அனைவருக்கும் உண்டே என்றதே !!
பதினேழாம் படி மணி அடித்து சொல்லியதே
மணிகண்டன் போல் வேறு தெய்வம் இல்லை என்றே !!
பதினெட்டாம் படி
ஈன்று எடுப்பாள் இனி உனக்கில்லை என்றே கற்பூரம் அனைத்து கனிந்து சொன்னதே !
எல்லாம் படிகளும் சேர்ந்து சொன்னதே
சேர்த்து வைக்கும் நாமங்கள் கூட வரும்
பார்த்து பார்த்து உதவும் நெஞ்சங்கள் இறை தேடும் இல்லங்கள் என்றதே 💐💐💐
7th May
*Get Rid of the ‘Body-Am-I’ Conviction*
The root of the desire of public esteem and respect lies in vanity. It arises when the mind creates an impression of one’s own greatness. It is this vanity that stands between us and God and obscures Him. The remedy is complete surrender to the Sadguru, implicit obedience to him, and wholehearted performance of the sadhana prescribed by him. Further, it is important to perform the sadhana without any feeling of doership, to avoid the cropping up of vanity, which may be dormant but ever watchful for a chance to raise its head and become active. Indeed, even apparently innocent words like ‘I obey the master implicitly,’ ‘I scrupulously perform sadhana,’ ‘there is now not even a trace of vanity in me,’ or suchlike, are a sign of the presence of pride. Honestly speaking, what is it for which we may feel proud? Are there not others in this world who possess more money, or more strength, more intelligence, more authority, more celebrity, than us?
If we look into the genesis of this feeling of self-importance, the basic cause is seen as the identity one feels with the body. Consequently, we have to eradicate this ‘body-am-I’ conviction. Now if we want a tree to die, we must stop nourishing it with manure and furnishing it with water. To desire that others should not blame me or find fault with me, or that they should appreciate me or hold me in esteem and respect me, is like nourishing my basic pride. What we should do, therefore, is to ascribe all doership to Him; and to pass on to Him all the resultant fruit, good or bad, pleasant or unpleasant, without letting the mind be affected either way. The pragmatic world does, it is true, call for a little sense of doership, but it should be assumed only temporarily, for the purpose required. We can achieve this by submitting entirely, unreservedly, to the Sadguru. We should at least force ourselves to do it until, eventually, it becomes ingrained in our nature. The Sadguru will certainly eradicate the pride, or the ‘body-am-I’ feeling in course of time, without your being aware of it. To give up ‘I-ness’ and the pride which is its by-product, is true yajnya or sacrifice.
** * * * * * *
6th May
*Restraining Selfishness Strengthens Mutual Love*
Doing certain things is indispensable for augmenting mutual love. One has to connive at minor matters and to be accommodating to one another’s idiosyncracies; this will eliminate the possibility of mutual dislike or animosity. Next, there should be overruling regard for someone venerable to all, whereby one overlooks minor irritation by others. Thirdly, suggestions should not be direct and personal, nor offensive in content or manner, and should be couched in sweet and winning language. Fourthly, and this is of paramount importance and partly includes all the foregoing, selfishness should be absolutely subordinated, eliminated. In other words, one should feel that one lives more for others than for one’s own self. To conduct oneself on these lines makes a substantial contribution to increasing mutual love. One who lives thus, with an unselfish heart, may never feel want in his life, because God is bound to make up genuine needs and deficiencies where selflessness motivates a person.
Talking of selfishness, most people will refuse to concede that they are selfish at all; they will plead, also, the exigencies of practical life. But this does not prove the point. Selfishness, like self-pride, is subtle and compelling. Its ramifications are deep and imperceptible.
Selfishness may pertain to three different fields – the body, speech, and the mind. To behave with care to see that the body does not have to exert or suffer for others, is one kind. To expect others to agree to what I say, or not to take offence whatever I say, is another kind. To expect everyone never to dispute what I say, and to accept my view as the correct one, is the third kind of selfishness.
Now, if we base our thought on the concept that I am even more for others than for myself, we shall have to concede that we should accept the policy ‘do as you would be done by’, and should allow more latitude to others than to ourselves. This, indeed, is the essence of good behaviour, the essence of true duty. We cannot have or expect love from the world unless we give ours to it whole-heartedly. Only he can be said to live for God who lives for others. One who bestows his love on others freely, selflessly, earns true bliss, lasting and unalloyed.
* * * * * * *
அப்படியே பெரியவாளுக்கு எப்படி பொருந்துகிறது என்று பாருங்கள் ... மயிர் கூச்சல் உண்டாகும்
அரஹஸி ரஹஸி ஸ்வதந்த்ர-புத்3த்4யா
வரிவஸிதும் ஸுலப4:
ப்ரஸன்ன-மூர்த்தி: |
அக3ணித-ப2லதா3யக: ப்ரபு4ர்-மே
ஜக3த2தி4கோ ஹ்ருதி3 ராஜசேக2ரோஸ்தி || 70
இதன் பொருள்
🎖️பிறைசூடிய
பெருமான்
மனத்தை வசப்
படுத்தியவர்களால் உள்ளத்தும் புறத்தும் ஆராதிக்கக்
கூடியவர்;
தெளிந்த உருவமுடையவர் (அல்லது அருள் புரியத் தயாராய் இருப்பவர்);
எண்ணவியலாத நற்பயன்களை அளிப்பவர்.
சகலத்திற்கும் பிரபு.
உலகத்திற்கு அதீத மானவர்.
எனது உள்ளத்தில் எப்பொழுதும் உறைகின்றார்💐💐💐
இப்பொழுது இந்த ஸ்லோகம் எப்படி பெரியவாளுக்கு பொருந்துகிறது என்று பார்ப்போமா ?
👍சந்திர மௌலி தினமும் பூஜை செய்பவர் ..
பிறை சூடியவனை தனது மனதில் சிறை பிடித்தவர்
👍மனத்தை வசப்
படுத்தியவர்களால் உள்ளத்தும் புறத்தும் ஆராதிக்கக்
கூடியவர்;
👍தெளிந்த உருவமுடையவர் ..
எளிமை இனிமை புதுமை பொறுமை அருளாமை கொண்டவர்
🎖️அருள் புரியத் தயாராய் இருப்பவர்
👍எண்ணவியலாத நற்பயன்களை அளிப்பவர்.
சகலத்திற்கும் ஜகத்குரு.
உலகத்திற்கு அதீத மானவர்.
பெரியவாளை பிடிக்காது என்று சொல்பவர்கள் இன்னும் பிறக்க வில்லை
🙏எனது உள்ளத்தில் எப்பொழுதும் உறைகின்றார்💐💐💐
சின்ன பெண் அவள் சிரிக்கும் அழகில் அகிலம் மயங்கும் ...
சிற்றாடை உடுத்தி இருப்பாள் பாட்டாடை மேனியிலே
பவளம் எனும் இதழில் தேனீக்கள் கூடு கட்டும் ...
சிந்தும் மதுரம் தன்னில் எறும்புகள் ஏடு படிக்கும்
கண்கள் எனும் தடாகத்தில் விழிகள் எனும் மீன்கள் நீச்சல் புரியும்
காது இரண்டும் கமலங்கள் தனை தோற்க வைக்கும்
நெற்றியிலே பாதி நிலா இடம் பிடிக்கும்
புருவம் தனில் கரும் மேகங்கள் குடை பிடிக்கும் ...
இமைகள் மூட மறந்து கருணை மழை பொழிய வைக்கும் ...
உதடு ஓரத்தில் மந்தஸ்மிதம் மலர் மேடை அமைத்திடும்...
வெண் சங்கு என ஒளிரும் பற்கள் நிலவை பழிக்கும் ...
நகங்களின் காந்தி மின்னும் தாரகைகளை மங்க வைக்கும் ...
பாலா எனும் நாமம் பகைவர்க்கு பால் வார்க்கும் ...
பக்தி கொண்டு தொழுதால் முக்தி நம் சக்தி என்றே கிடைத்திடும் ...🎖️🎖️🎖️
[10/05, 21:44] Chandramouli: I never expected such an honor on top the already wonderful spiritual journey you are taking me through for last 1.5 + years. I just wish that my thoughts are focused on these sessions forever and able to help the larger humanity and less fortunate ones. Seeking your blessings 🙏🙏
[10/05, 21:47] Chandramouli: Thank you so much mama. Please pray that I have a contented and peaceful mind with continued focus on God in any situation everyday 🙏
Dedication and prompt posting wherever he is
பரமனின் புண்ணியமெல்லாம்
பொதுவென ஒன்றாய் கூடி
கரஞ் சிரம் கொண்டது போல் போரில் நின்றனள் தேவி !
முழுமதி போலே பொலியும் திருமுகம் தனையும் தாங்கி
தொழுதிடும் இந்திரன் முதலார் தேவரின் குலமும் காத்து
உரைத்திட இயலாதவராம்
ஊமையர்க் கெல்லாம் கூட
கரை புரண்டோடும் கங்கை நதி போல்
வாக்கும் தந்து
உத்தமர் எதிர்கொள் துன்பம் உடனுடன் கலைந்தே செய்து
அத்தனை அழகாய் ஒளிர்வாள் அம்பிகை ஸ்ரீ *சம்பத்கரீ*
பனிமலை தனிலே தோன்றி
புண்ணியம் பலவாய் செய்த மனிதரின் பார்வையில் மட்டும் தெரிந்திடும் நதியாய் வருவாள் !
ஒரு கணம் நினைத்தால் கூட உணர்ந்திடும் தாபம் தீர்ப்பாள் !
கருணையின் நீரால் ஆகி கம்பா கரைதன் அருகில்...
நிலையாய் நின்றது போலே நதியாய் வந்தவள் இங்கே
விளை யாட்டெனவே பலவாய் விந்தைகள் புரி சம்பத்கரீ
அவனியின் அகமும் புறமும் அலைந்திடும் அம்பிகை தேவி !
சிவனெனும் ஈசன் பெருமை வடிவென ஆகிய தேவி
அழகிய நகராம் காஞ்சி
பெரியவர் எல்லாம் பணியும்
அமிருதக் தாரை நனைந்த அன்னையை மனதில் வைத்தேன் !
அசைவுறும் பொருளாய் ஆகி
அசைவிலாப் பொருளும் ஆகி
திசையெல்லாம் யாதும் ஆகி
த்ரிகுண சுந்தரி ஆகி
சந்திரன் சூரியன் ஆகி அக்னி மயமும் ஆகி
அந்தரம் அதுவும் ஆகி அதனிடை வெறுமை ஆகி
உருவம் அருவம் ஆகி
உயிர்கள் துடிப்பும் ஆகி
உலகம் மூன்றும் ஆளும் உத்தமி நினைவே நெஞ்சில்🙏🙏🙏
*கேயசக்ர ரதாரூட மந்த்ரிணீ பரிசேவிதா!!*
இகபரம் என்னும் கடலில் உலவிடும் கப்பலும் ஆகி
அகஇருள் எனும் காட்டில் அக்னி ஜ்வாலையும் ஆகி
இந்திரன் முதலார் சூடும் மகுடத்தில் மலராய் ஆகி
மந்திர உலகின் தாபம் தணித்திடும் சந்திரன் ஆகி
சத்திய மறைகள் கூட்டில்
சிரித்திடும் பெண்கிளி யாகி
நித்தியம் அருளும் அன்னை திருப்பதம் புந்தியில் வைத்தேன் !
கவர்ந்திடும் கமலம் போலே
அழகிய கண்கள் கொண்டு
எவரையும் மயக்கும் மதனன் வித்தையின் வடிவம் ஆகி
வரங்களை தரும் ஸ்ரீ வித்யா !
மந்திர உருவும் ஆகி இந்திர உலகில் வாழும் சுந்திர பெண்டியர் பணிவாய்
வந்தனம் செய்திடும் அடியைக் கொண்டவள் மரகத மேனி
எந்தனின் பாவச் சுமையை
இல்லை
யென்றாக்கிட வேண்டும் !!🐷🐷🐷
*நான்*
*பெரியவா* !!
பொன் வேண்டும் பொருள் வேண்டும்
மண்ணில் புதைந்துள்ள பொக்கிஷங்கள் எல்லாம் நான் அடைய வேண்டும் என்றே ஓடுவோர் பலர் ...
உன் பாதம் ஒன்றே விலையில்லா பொக்கிஷம் என்றே உணர்வோர் இலையே .... 😰
*பெரியவா*
உண்மை புதையல் தேடுவோர் கதை தெரியுமோ ...
கண்ணில் மை பூசி காதில் கடுக்கன் குத்தி
மூக்கில் கற்பூரம் சார்த்தி
காதில் நெய் ஊற்றி
நெஞ்சில் இருள் சுமர்த்தி மனதில் பேராசை வளர்த்து காடு மலை செல்வர்
பூதங்கள் பல, போகும் வழி தடுக்கும்
விஷக்கிருமிகள் விருப்பப்படி நஞ்சை கக்கும் ...
தடைகள் தடையின்றி பெருகும் ...
தண்ணீர் போல் முயற்சி மண்ணில் விழுந்து மறையும்
கோடியில் ஒருவனுக்கு கிடைக்கும்
அவனே கோடியில் ஒருவன் ஆவான் ...
சாபங்கள் மந்திரங்கள் நிறைந்த புதையல்
சாகும் வரை அவனை வதைத்துக்
கொல்லும்!!!
*நான்*
பெரியவா ... !!
அழியும் பொருள் மேல் அணை திறக்கலாமோ ...
அதிர்ஷ்டம் என்றே பேராசை கொள்ளலாமோ ?
*பெரியவா* ...
உனக்கு ஓர் புதையல் ஒன்று காட்டுவேன் ... ஊரார்க்கு கொடுப்பாயோ ?
*நான்* ...
பெரியவா !!
பொருள் தரும் புதையல் வேண்டாம் ..
உன் திருவருள் தரும் புதையல் ஒன்றே வேண்டும்
*பெரியவா* சிரித்து சொன்னார்
நான் சொல்லும் புதையலிலும் விஷம் கக்கும் நாகங்கள் உண்டு ...
உயிருடன் உண்ணும் பூதங்கள் உண்டு ..
கண்ணுக்கு மை உண்டு ...
காடு மலை தேட வேண்டாம் ...
கார் இருள் சூழும் உள்ளத்தில் விளக்கு ஒன்றே போதும் ...
யாரும் காணா புதையல் இது
எவர் தேடியும் கிடைக்கா புதையல் இது...
உனக்கு மட்டும் தெரியும்
கண்கள் பக்தி எனும் மை கொண்டால்
*நான்* :
பெரியவா ..
அடியேனுக்கு கொஞ்சம் புரியும் படி ...
*பெரியவா* ( மீண்டும் அழகான மந்தஸ்மிதம்)
என் சந்திர மௌலியின் பாதபத்மம் ... அதுவே உயர்ந்த புதையல் ...
சாபம் சூழா புதையல்..
லாபம் ஒன்றே தரும் புதையல் ...
நாகங்கள் ஓடி விடும்
பூதங்கள் மண்ணில் புதைந்து போகும்
*நான்* - பெரியவா கண்டு கொண்டேன் புதையலை
கற்பகம் எனும் உங்கள் பாதங்களே!! 👣
நற்குண பெட்டகம் ஆன அம்பிகை ஸ்ரீ வாராஹி!
அற்புத வரமருள் தருவின் அதிசய மலர்வனம் ஆக
கற்றவர் தினம் அடிபணியும்
கருணை பெருங்கடல் ஆக
வெற்றியின் கொடியினை ஏந்தும் சக்தியாம் பரமனின் பாதி
நற்கதி தந்திடவேண்டும் அண்டங்கள் அடக்கிடும் அம்மா !
ஊறிடும் தேன் துளி யாலே
குளிர்ந்திடும் தாமரை மேலே
ஏறிடும் அம்பிகை தாயே !
காஞ்சியின் குல மகள் நீயே !
சீரிய ஞானியர் இதயம்
பூவனம் உனக்கென்றாகும்!
மறைகளின் உன்னத நிலையே !
மங்கலம் தந்திடும் தாயே !
நற்குண பெட்டகம் ஆன அம்பிகை ஸ்ரீ வாராஹி!
அற்புத வரமருள் தருவின் அதிசய மலர்வனம் ஆக
கற்றவர் தினம் அடிபணியும்
கருணை பெருங்கடல் ஆக
வெற்றியின் கொடியினை ஏந்தும் சக்தியாம் பரமனின் பாதி
நற்கதி தந்திடவேண்டும் அண்டங்கள் அடக்கிடும் அம்மா !
ஊறிடும் தேன் துளி யாலே
குளிர்ந்திடும் தாமரை மேலே
ஏறிடும் அம்பிகை தாயே !
காஞ்சியின் குல மகள் நீயே !
சீரிய ஞானியர் இதயம்
பூவனம் உனக்கென்றாகும்!
மறைகளின் உன்னத நிலையே !
மங்கலம் தந்திடும் தாயே !
குண்டலம் ஆடிடும் செவியும்
குமரியாய்க் கவர்ந்திடும் உருவும்
குண்டலினிய தன் வடிவும்
முக்குண சின்னமாய்த் திகழும்
சண்டிகா முண்டியாம் தேவி !
சத்குரு ரூபிணி தாயே !
அண்டிய அக இருள் நீக்கு
அகிலத்தின் முதற்பொருள் நீயே
தண்டனிட் டேனுன் பதமே
ரகசியத் திருவுரு உனதே!
அந்தமே இல்லாதவளே
அன்னையே ஸ்ரீ காமாட்சி !
எந்த ஒரு பேதம் இல்லா எழில்மிகு வடிவம் நீயே
பொல்லாத மமதை உருவம்
பொருந்திய பொருளும் நீயே
கொஞ்சமும் மமதை இல்லா கொஞ்சிடும் அருளும் நீயே
அஞ்சிடும் அகோர ரூபம்
அற்புத ஆனந்த ரூபம்
துஞ்சிடும் கோலம் கொண்டு தரணியை காக்கும் தேவி !
*பெரியவா*
உனக்குத் தெரியுமோ அம்பாள் ஏன் மிகவும் அழகாக இருக்கிறாள் என்று ??
*நான்* ...
அம்பாளே தாங்களாக இருக்கும் போது பெரியவாதான் பதில் சொல்ல வேண்டும்
*பெரியவா* ..
குழந்தை போல் சிரித்தார் ...
"பேஷ் பேஷ் நல்லா பேசறயே ... நான் தான் அம்பாள் என்று உனக்கு யார் சொன்னா ?
சரி அதை விடுவோம் ... கேள்விக்கு பதில் சொல்றேன்
அம்பாள் ஏன் அழகா இருக்கா ன்னு கேட்டா உடனே எல்லோரும்
அலங்காரம் செய்து கொள்வதால்
முகத்திற்கு சாயம் பூசிக்கொள்வதால்
பனி மலையில் வசிப்பதால்
மாதவனின் தங்கை என்பதால்
இப்படி சொல்லிக்
கொண்டே போவார்கள் ..
அது அல்ல உண்மை
*அவள் அழகுக்கு அவள் பதி தான் காரணம் ..*
*நான்* : புரியவில்லையே பெரியவா ...
*பெரியவா* ...
நான் இன்னும் சொல்லி முடிக்கல ...
அவள் பதியின் எண்ணங்கள் அழகானவை உயர்ந்தவை உத்தமமானவை ...
பக்தர்கள் நன்றாக இருக்க வேண்டும் என்று சதா அதே நினைப்பு ...
*நான்* ...
மன்னிக்கணும் பெரியவா ...
அவை எப்படி அம்பாள் அழகாக இருக்க காரணமாக முடியும் ... ??
*பெரியவா* ...
நீ சௌந்தர்ய லஹரீ படிக்கிறாயோ ...
இல்லை என்றால் இனி படிக்க ஆரம்பி ..
ஒவ்வொரு ஸ்லோகமும் முத்துக்கள் மாணிக்கங்கள் ...
அதில் ஆச்சாரியாள் 7வது ஸ்லோகத்தில்
*புரஸ்தா தாஸ்தாம் ந: புரமதிது ராஹோ புருஷிகா*
என்கிறார்
*ஆஹோ புருஷிகா* என்றால் எண்ணங்களின் வடிவம் ...
அதாவது பரமேஸ்வரனின் எண்ணங்களுக்கு ஒரு பெண் வடிவம் தந்தால் அதுதான் அம்பாள் ...
பதியின் எண்ணங்கள் மிக நேர்மையாக அழகாக இருந்தால் கிடைக்கும் பாரியாளும் மிக மிக அழகாக இருப்பாள் ...
நிறைய பேர் குறை பட்டுக்
கொள்றார்கள்
தன் பாரியாள் அழகாக இல்லை , பதி அழகாக அமையவில்லை என்று ...
இதற்கு என் பதில் என்ன தெரியுமோ ..?.
அவர்கள் எண்ணங்கள் அழகாக இல்லை என்று தான் சொல்வேன் ..
நல்ல எண்ணங்களை வளர்த்துக்
கொள்ளுங்கள்
உங்கள் பதி உங்களுக்கு சொக்கனாக தெரியும்
உங்கள் மனைவி சொக்கியாக தெரிவாள் ..
தவறு நம்மிடம் வைத்துக்கொண்டு பிறரை பழிப்பது தவறு அன்றோ ??
*நான்* ...பெரியவா ... வார்த்தை வரவில்லை கண்கள் ஆனந்த கண்ணீரை கீழே கொட்டிக்கொண்டே இருந்தது ....
*இரத்தின பாதுகைகள்*👣
பார்த்து பார்த்து பண்ணினேன்
நவரத்தினங்களை அழைத்தே நயமாக சொன்னேன் ...
பெரியவாவின் பாதுகைக்கு மாசில்லா சேவகர்கள் நீங்கள்
அழகாய் அமர்ந்தே அன்பாய் பணிந்தே சேவை செய்ய வேண்டும் ...
முத்துக்கள் முத்து முத்தாய் வந்து அமர்ந்தன ..
மாணிக்கம் மரகதமாய் சிரித்து அமர்ந்தன ..
வைரம் கண் சிமிட்ட
தங்கம் தாரகை போல் ஜொலிக்க
தச்சனாய் செய்து முடித்தேன் சிங்கார பாதுகை ...
சந்திர மௌளி பூஜை முடியும் நேரம்
கோடி சூர்ய பிரகாசம் திரையை விளக்கி சிரித்தது ...
நடமாடும் தெய்வம் தனை " *கண்டேன் சீதையை"* என்று அனுமன் சொன்னதை போல் பார்த்தனர் அனைவரும் ##
நேரம் ஓடியது ..
நெஞ்சம் திக் திக் என்று அடித்துக் கொண்டது ..
தரும் காணிக்கை அவர் பாதுகையாகுமா ?
தெய்வத்தின் குரல் கேட்டது
*பெரியவா*
என்ன ரவி ஏதோ கையில் வைத்துக்கொண்டு தடுமாறுகிறாய் ?
*பெரியவா* ...
வார்த்தை முட்டி முட்டி வெளி வந்தது .
இந்த சிறு காணிக்கை தாங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் ..
*பெரியவா* ...
ஓ ஏற்றுக்கொண்டு நடந்து காட்ட வேண்டுமோ ?
பெரியவாவிற்கு எப்படி தெரியும் உள்ளே இருப்பது பாதுகை என்று ???
புரியாத புதிர்களில் இதுவும் ஒன்று
பொட்டலத்தை பிரித்தார் ..
கண்களில். ஈசனின் மூன்றாம் கண் தெரிந்தது
*பெரியவா*
என்ன இது ... விலை கோடியில் இருக்குமே !
*நான்* -
பெரியவா தங்களுக்கு முன்னால் கோடி ஒரு தூசி
*பெரியவா* ... இதை நான் அணிந்து கொண்டு நடக்க வேண்டுமா ..?
*நான்* : ஆம் பெரியவா நாங்கள் பாக்கியம் செய்தவராவோம்
பெரியவா ... கோபத்தை அடக்கி க்கொண்டு சிரித்தார்
எதை பாதுகையாக தர வேண்டும் என்று பகவத்பாதாள் சிவானந்த லஹரீ யில் சொல்லி இருக்கார் தெரியுமோ ?
*நான்* ... அடியேனுக்கு சொல்லுங்கள் பெரியவா
*பெரியவா* ...
64 வது ஸ்லோகத்தில்
மச்சேதோ-மணி-பாது3 காவிஹரணம் சம்போ4 ஸதா2ங்கீ குரு ||
காடு மேடு மலை கரடு முரடான பாதை எங்கெல்லாமோ நடக்கின்றீர் ..
உங்கள் தாமரை பாதம் வலி காணும் ...
ஏ பிரபோ என் மனம் எனும் இரத்தின பாதுகளை அணிந்து கொண்டு நடக்க கூடாதா ... ??
என்று பரிவுடன் கேட்கிறார் ...
பொன்னும் பொருளும் சுவாமிக்கும் துறவிக்கும் எதற்கு ?
இறை நாடுவது உன் நல்ல ஒழுக்கமான மனதை
அது தான் உண்மையான இரத்தின பாதுகை
*நான்* ...
புரிந்து கொண்டேன் பெரியவா
இனி மறந்தும் இப்படி ஓர் தவறு செய்வேன் இல்லை ...
பெரியவா கொடுத்த கற்கண்டு என் மனதை இரத்தின பாதுகை ஆக்கியது ..
இனிப்பான என் மனதை அணிந்து கொண்டு அங்கே பெரியவா எனும் தெய்வம் நடந்து சென்றது....👣🙏🙏🙏
*பெரியவா* ...
உனக்கு ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம் தெரியுமோ ? சொல்லுகிறாயா தினம்
*நான்* :
பெரியவா க்ஷமிக்கணும் ...
சொல்வேன்
ஆனால் நாமங்களுக்கு பொருள் தெரியாது ..
உச்சரிக்கும் போது பிழைகள் நிறைய வரும் ...
அம்பாளுக்கு கோவம் வரும் படி சொல்வேன் !!
*பெரியவா* ... அம்பாளுக்கு கோபமே வராது அவள் கருணா ரஸ சாகரா ...
என்ன தப்பு தப்பா சொன்னா பலன் கிடைக்குமா என்று தானே யோசிக்கிறாய் ?
பெரியவா என் மனதுக்குள் நுழைந்து என்ன யோசிக்கிறேன் என்பதை புரிந்து கொண்டு அரை நொடியில் வெளியே வந்து விட்டார்
*நான்* : ஆம் பெரியவா ...பலன் உண்டா ?
*பெரியவா* ...
தெரியாமல் தப்பு தப்பாய் சொன்னாலும் அவள் கொடுக்க நினைக்கும் வரங்களை குறைக்க மாட்டாள் .
பாவங்களை பொசுக்கி விடுவாள் அவள் ஸ்ரீ மாதா அன்றோ ...
குழந்தையின் மழலை தாய்க்கு கோபம் தருமோ ??
அதற்காக தப்பு தப்பாவே சொல்லிக்
கொண்டிருக்காதே ..
தப்பு என்று புரிந்தபின் சரியாக சொல்ல வேண்டும்
*பெரியவா* ...
உனக்கு அபிராமி அந்தாதி தெரியுமோ ?
அபிராமி பட்டார் 66 வது ஸ்லோகத்தில்
வினையேன்
தொடுத்த
சொல் அவமாயினும் நின்திருநாமங்கள் தோத்திரமே.
என்கிறார் ...
அதாவது நான் உளறினாலும். அங்கங்கே அபிராமி காமாக்ஷி , சுந்தரி அந்தரி என்று சொல்கிறேனே அதனால் என் முழு உளரலையும் உன் மீது சொல்லும் ஸ்லோகமாக எடுத்துக்கொள் என்கிறார் ...
*நான்* ...
பெரியவா மிகப்பெரிய விளக்கம் தந்தீர்கள்
இன்று முதல் தவறுகள் இல்லாமல் ஸ்ரீ லலிதா , விஷ்ணு சஹஸ்ரநாமம் சொல்ல முயற்சி செய்கிறேன்
*பெரியவா* ...
எங்கே கிளம்பிட்ட?
இந்தா கற்கண்டு பிரசாதம்
இதை விட இனிப்பது
முகுந்தன் நாமங்களும்
அவன் தங்கையின் நாமங்களுமே !!
*நான்* ...
கண்ணீர் வருவதை தடுக்க முடியாமல் தடுமாறினேன்
*இரத்தின பாதுகைகள்*👣
பார்த்து பார்த்து பண்ணினேன்
நவரத்தினங்களை அழைத்தே நயமாக சொன்னேன் ...
பெரியவாவின் பாதுகைக்கு மாசில்லா சேவகர்கள் நீங்கள்
அழகாய் அமர்ந்தே அன்பாய் பணிந்தே சேவை செய்ய வேண்டும் ...
முத்துக்கள் முத்து முத்தாய் வந்து அமர்ந்தன ..
மாணிக்கம் மரகதமாய் சிரித்து அமர்ந்தன ..
வைரம் கண் சிமிட்ட
தங்கம் தாரகை போல் ஜொலிக்க
தச்சனாய் செய்து முடித்தேன் சிங்கார பாதுகை ...
சந்திர மௌளி பூஜை முடியும் நேரம்
கோடி சூர்ய பிரகாசம் திரையை விளக்கி சிரித்தது ...
நடமாடும் தெய்வம் தனை " *கண்டேன் சீதையை"* என்று அனுமன் சொன்னதை போல் பார்த்தனர் அனைவரும் ##
நேரம் ஓடியது ..
நெஞ்சம் திக் திக் என்று அடித்துக் கொண்டது ..
தரும் காணிக்கை அவர் பாதுகையாகுமா ?
தெய்வத்தின் குரல் கேட்டது
*பெரியவா*
என்ன ரவி ஏதோ கையில் வைத்துக்கொண்டு தடுமாறுகிறாய் ?
*பெரியவா* ...
வார்த்தை முட்டி முட்டி வெளி வந்தது .
இந்த சிறு காணிக்கை தாங்கள் ஏற்றுக்கொள்ள வேண்டும் ..
*பெரியவா* ...
ஓ ஏற்றுக்கொண்டு நடந்து காட்ட வேண்டுமோ ?
பெரியவாவிற்கு எப்படி தெரியும் உள்ளே இருப்பது பாதுகை என்று ???
புரியாத புதிர்களில் இதுவும் ஒன்று
பொட்டலத்தை பிரித்தார் ..
கண்களில். ஈசனின் மூன்றாம் கண் தெரிந்தது
*பெரியவா*
என்ன இது ... விலை கோடியில் இருக்குமே !
*நான்* -
பெரியவா தங்களுக்கு முன்னால் கோடி ஒரு தூசி
*பெரியவா* ... இதை நான் அணிந்து கொண்டு நடக்க வேண்டுமா ..?
*நான்* : ஆம் பெரியவா நாங்கள் பாக்கியம் செய்தவராவோம்
பெரியவா ... கோபத்தை அடக்கி க்கொண்டு சிரித்தார்
எதை பாதுகையாக தர வேண்டும் என்று பகவத்பாதாள் சிவானந்த லஹரீ யில் சொல்லி இருக்கார் தெரியுமோ ?
*நான்* ... அடியேனுக்கு சொல்லுங்கள் பெரியவா
*பெரியவா* ...
64 வது ஸ்லோகத்தில்
மச்சேதோ-மணி-பாது3 காவிஹரணம் சம்போ4 ஸதா2ங்கீ குரு ||
காடு மேடு மலை கரடு முரடான பாதை எங்கெல்லாமோ நடக்கின்றீர் ..
உங்கள் தாமரை பாதம் வலி காணும் ...
ஏ பிரபோ என் மனம் எனும் இரத்தின பாதுகளை அணிந்து கொண்டு நடக்க கூடாதா ... ??
என்று பரிவுடன் கேட்கிறார் ...
பொன்னும் பொருளும் சுவாமிக்கும் துறவிக்கும் எதற்கு ?
இறை நாடுவது உன் நல்ல ஒழுக்கமான மனதை
அது தான் உண்மையான இரத்தின பாதுகை
*நான்* ...
புரிந்து கொண்டேன் பெரியவா
இனி மறந்தும் இப்படி ஓர் தவறு செய்வேன் இல்லை ...
பெரியவா கொடுத்த கற்கண்டு என் மனதை இரத்தின பாதுகை ஆக்கியது ..
இனிப்பான என் மனதை அணிந்து கொண்டு அங்கே பெரியவா எனும் தெய்வம் நடந்து சென்றது....👣🙏🙏🙏
அருணனின் கிரணம் தோன்ற அகன்றிடும் இருளைப்போலுன்
திருப்பதக் கதிரின் ஒளியில் மன இருள் மாயம் ஆகும்
அரிய நல் ஞானம் என்னும் கமலமும் நெஞ்சில் பூக்கும்
செறியநல் செந்நிறம் கொண்ட செம்பரத் தம் மலர் போலுன்
கவர்ந்திடும் செம்பதம் தனையே
கருத்தினில் நிறைவாய் வைத்தேன்
அவனியின் பந்தக்கயிறும்
அறுபட செய்யும் பதமே !
அன்னையே ! அருட்கடலாகி அனுக்ரஹம் செய்யும் தேவி !
உன்னையே நிலையாய் கொள்ளும் உள்ளமும் எனக்கருள் செய்வாய் !
உன்னருளாலே எந்தன் கமல செந் நாவின் மீது
கண்ணிய வார்த்தை வந்து நர்த்தனம் செய்திடச் செய்வாய் !
பகைவரைப் பேதமை என்னும் பேரிருள் சூழச் செய்வாய் !
தயைபுரி அம்பிகை தேவி நின்னையே சரணம் என்றேன் !🙏🙏🙏
கருத்த உன் கடைக்கண் பார்வை பரமனை வசியம் செய்யும் !
விருப்புடன்
வணங்கிடுவோர்க்கு நலமெல்லாம் சேர்ந்திட அருளும் !
அலைந்திடும் பார்வை யெனினும் பக்தியை நிலைகொள் செய்யும் !
தன்மையும் எழிலும் கொண்டு
மதனின் விளையாட்டிற்கு
உண்மையாய் காரணமாகி
பூத்திடும் புன்சிரிப்போடு
கரையிலாக் கருணை கொண்ட
காமாக்ஷி உன் கடாக்ஷம்
அரை நொடியேனும் என்னுள் அமைதி கொள் வேண்டும் அம்மா !
விளையாடும் உன் பார்வை என் மேல் ஒளி வீசட்டும் !🌷🌷🌷
*பெரியவா* ...
நம்ப இந்து மதத்திற்கு வேறு எந்த மதங்களுக்கும் இல்லாத பெருமை ஒன்று இருக்கு தெரியுமோ ?
*நான்* ...
நிறைய பெயர்களில் தெய்வங்கள் உண்டு அதனாலயா பெரியவா ?
*பெரியவா* ...
பிரம்மம் ஒன்றுதான் நாம் தான் பல பெயர்களில் அழைக்கிறோம் ..
பெயர்கள் எதுவுமே ஆண்டவனே தமக்கு வைத்து கொள்வதில்லையே ..
*நான்* ...
ஆமாம் பெரியவா இதை புரிந்து கொள்ளாமல் பல தெய்வங்களை நாம் துவேஷம் செய்கிறோம் ...
*பெரியவா* ...
நம் மதத்தில் எல்லாம் சக்தி ரூபமாய் தாயாய் பார்க்கிறோம் ...
நதிகள் மலைகள் கொடிகள் எல்லாமே பெண்களாக பாவிக்கிறோம் ...
அந்த சக்திதான் இந்து மதத்தை இன்றும் காப்பாற்றிக்
கொண்டு வருகிறது
இனியும் காப்பாற்றும் ...
*பெரியவா தொடர்கிறார்*
திரிபுர ஸம்ஹார காலத்தில் பரமேச்வரனுக்கு ரொம்ப பலமான, சக்தி வாய்ந்த மேரு, தநுஸ், வாஸுகி நாண், ஸாக்ஷாத் மஹாவிஷ்ணுவே அம்பு, ஸூர்ய சந்திரர்கள் ரத சக்ரம், பூமி தேர்த்தட்டு, ஸாரதியாக ப்ரம்மா என்று ஜமா சேர்ந்தது.
அப்படியிருந்தும் அதொன்றையும் ப்ரயோஜனப்
படுத்திக் கொள்ளாமலே அவர் ஒரு சிரிப்புச் சிரித்தார்.
அவ்வளவுதான்!
கையை காலைத் தூக்கி குஸ்தி, மல்லு போடவில்லை. சும்மா சிரித்தார்.
‘பராசக்தியை உள்ளே வைத்துக் கொண்டிருக்கும் எனக்கா ஸஹாயம் தேவை என்று இதுகளெல்லாம் வந்திருக்கின்றன?’ என்று நினைத்துச் சிரித்துக் கொண்டார்.
உடனேயே த்ரிபுராஸுரர்கள் பஸ்மமாகி விட்டார்கள்!
சக்தி வாய்ந்த உபகரணங்கள் இருந்தும் அவற்றை அவர் ப்ரயோஜனம் செய்து கொள்ளாமலே ஜயித்தார்.
சக்தியே இல்லாத உபகரணங்களை வைத்துக்கொண்டு மன்மதன் ஜயிக்கிறான்.
இரண்டிற்கும் காரணம் ஒன்றே தான்!
ஒரே அம்பாள்தான்!
ஸ்வாமிக்கு உள்ளேயே அவள் பராசக்தியாக இருந்துகொண்டு [வெற்றியை] ஸாதித்துக் கொடுத்தாள்.
இங்கே மன்மதனுக்கு அவள் தன் சக்தியில் லவலேசம் கடாக்ஷத்தால் அநுக்ரஹித்தே
ஜகத் முழுவதிலும் அவனை ஜயசாலியாக்கியிருக்கிறாள்.
மனஸை மதனம் பண்ணுபவன் மன்மதன்.
கலக்கமுடியாத வைராக்ய பர்வதமாயிருந்த ஸ்வாமியைக் கலக்க முடியும் என்ற அஹம்பாவத்துடன் போனான்.
அப்புறம் என்ன ஆச்சு?
அவர் இவனை இருந்த இடம் தெரியாமல் பொசுக்கிவிட்டார்.
பிற்பாடு அம்பாள் புத்துயிர் கொடுத்தாள்.
ஆனால் இப்போது தன்னால் எதுவும் முடியும் என்ற அஹம்பாவம் அவனுக்குப் போய் விட்டிருந்தது.
அப்புறம் ஸ்வாமியையும் அவன் ஜயித்து அதுதான் முக்யமாகக் காமாக்ஷி விஷயமான “காமாக்ஷி விலாஸம்” என்ற புராணமாக ஆனாலும் அது மன்மத புராணமாயில்லாமல் காமாக்ஷி
புராணமாக இருப்பதாலேயே அந்த ஜயத்திற்கான சக்தி முழுவதும் அவள் தந்ததாலேயே என்று தெரிந்து கொள்ளலாம்
இதை ரொம்பவும் அடக்கத்துடன் மன்மதனும் தெரிந்து கொண்டிருந்ததாகவே அந்தப் புராணக் கதை காட்டுகிறது.
“என் சக்தியால் ஜயிக்கப் போகிறேனாக்கும்” என்று இப்போது அவன் ஸ்வாமியிடம் போகாமல்,
“என் தாயாரின் அநுக்ரஹ சக்தி எனக்கும் ஜயம் வாங்கித்தரப் போகிறது!” என்ற ‘ஸ்பிரிட்’டிலேயே போய், அப்படியே ஜயித்தான்.
அதாவது அவன் சிவநேத்ராக்னியில் பஸ்மமானபோதே அவனுக்கு ஸொந்த சக்தியில் இருந்த அஹம்பாவமும் பஸ்மமாகிவிட்டது!
தன்னுடைய ரூப ஸம்பத்தைப் பற்றி அவனுக்கிருந்த அஹம்பாவமும் போக வேண்டு
மென்றுதான், மறுபடி அம்பாள் அவனை உயிர்ப்பித்தபோது உயிர்ப்பிக்க மட்டும் செய்தாளேயொழிய உடம்பைக் கொடுக்கவில்லை. [சிரித்து] உயிர்ப்பித்தாளேயொழிய ‘உடற்பிக்க’வில்லை! உருவிலியாகப் பண்ணிவிட்டாள்.
பெரியவா ..
நீராகாரம் கொஞ்சம் சாப்பிட்டு சொன்னார்
அம்பாளை வணங்கு
பவர்களுக்கு அவள் என்றும் துணையாக இருப்பாள் ..
அதனால் தான் நான் உனக்கு நேற்று சொன்னேன்
ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம் , சௌந்தர்ய லஹரீ அபிராமி அந்தாதி இவைகளில் இருந்து சில ஸ்லோகங்களாவது தினம் சொல்லு என்று
ஒரு தாயின் பரிவு அன்பு ஏக்கம் பெரியவாவின் குரலில் ஒலித்தது
என் மீது தான் அந்த மகானுக்கு எத்தனை கருணை ..
இங்கு இவரை பெற்றிடவே என்ன தவம் செய்தேன் ...!!!💐💐💐
தர்மத்தை நிலைநாட்டி ஆன்மீகத்தை அரவணைத்து *எல்லோரும் க்ஷேமமாய் இருங்கோ*
என்று சொல்லும் தெய்வத்தின் குரல் அன்று கேட்கவில்லை ...
நாடெல்லாம் நடந்து தேய்ந்து போன திருவடிகள் ஓய்ந்து போய் உறங்க தயாரானது ...
நூறு வருடங்கள் சங்கரனாய் சுவாமி நாதனாய் ஜகத் குருவாய் நடமாடும் தெய்வமாய் திகழ்ந்த பெரியவா
அன்று உடம்பு எனும் கூட்டை விட்டு வெளியே செல்லத் துடித்த நேரம் ...
காலையில் இருந்தே பெரியவா ஒண்ணுமே சாப்பிடல்ல ...
தண்ணீர் கூட உள்ளே போகவில்லை ...
எல்லோர் கண்ணிலும் நீர் ததும்பி வழிந்தது .
பெரியவா .... உண்மையிலேயே எங்களை எல்லாம் தவிக்க விட்டு விட்டு போகப்போறேளா ?
எங்கே இருந்தாலும் யார் அது ரவியா ? என்று கேட்ப்பேளே
அந்த மதுர குரலை நான் இனிமேல் கேட்க முடியாதா ....?
தினமும் வணங்கும் அந்த சந்திரமௌலி ஏன் உங்களுக்கு மார்க்கண்டேயன் போல் சிரஞ்சிவி அந்தஸ்து கொடுக்க வில்லை ... ?
பெரியவாளின் அந்திம நேரம் நெருங்கி கொண்டிருந்தது ..
ஜய ஜய சங்கர ஹர ஹர சங்கர ...கோஷம் பெரிவாளை எங்களுடன் இருக்கட்டுமே என்று கெஞ்சியது .
வைகாசி அனுஷத்தில் அவதரித்த மனித தெய்வம் அந்த படைத்த தெய்வதுடன் இணைய போகிறது ..
ஆண்டு 1994 , மாதம் ஜனவரி தேதி 8 , நட்சத்திரம் அனுஷம் , சனிக்கிழமை , சித்த யோகம் சர்வ ஏகாதசி .....
மனம் தவித்தது நாடிகள் பெரிவாவுடனேயே ஓயாதா ?
இனி இந்த உலகில் ஏன் வாழ வேண்டும் ?
யாரோ ஒருவர் பெரியவா இருக்கும் அறையிலிருந்து வெளி வந்தார்
மிகவும் பதட்டத்துடன் இருந்தார் அவர்
கண்கள் யாரையோ தேடின ...
ரவி சார் கொஞ்சம் வாங்கோ உங்களை பெரியவா கூப்பிடுகிறார் ...
என்னால் நம்பவே முடியவில்லை ... போயும் போயும் என்னை ......
ஓடினேன் மகர , திருவண்ணாமலை ஜோதியை காண ...
மூச்சு மிகவும் திணறி கொஞ்சம் கொஞ்சமாக தன்னை நிறுத்திக் கொள்ளும் நேரம்
ரவியா ?
மெல்லிய குரல் ... சிங்கம் எலியிடன் கடன் வாங்கிய குரல் ...
ஆமாம் பெரியவா ...
*பெரியவா*
நான் எங்கும் போகவில்லை உங்கள் எல்லோரிடமும் இருப்பேன் ...
அழாதே ... எல்லோரிடமும் சொல் ...
ஆத்மா அழிவதில்லை
வேறு சட்டை போட்டுக்கொண்டு சம்பவாமி யுகே யுகே ...என்றே தோன்றும்
நான் யார் என்னை கூப்பிட்டு இந்த வேதாந்தத்தை சொல்ல ...
அர்ஜுனன் என்றே என்னை நினைத்து பகவான் கிருஷ்ணாக பெரியவா சொன்னாளோ
ஆத்மாவுக்கு அழிவில்லை என்றே ...
எல்லோரும் அழ நான் மட்டும் அழாமல் பெரியவா சொன்ன கடைசி வார்த்தைகளை திரும்ப திரும்ப கேட்டுக்
கொண்டிருந்தேன்
ஆத்மா அழிவதில்லை ..
*நேற்று இருந்தேன் இன்று இருக்கிறேன் நாளையும் இருப்பேன்*
நம்முடன் என்றும் இருக்கும் ஒரு தெய்வம் இனி காண முடியாது என்று அழுவதோ சொல்வதோ மடமை அல்லவா ?👍👣🪷
Your words "i am unlucky for not having you on board" impacted me so much that I kept thinking full time since yesterday evening. I talked to my father and shared your words. He has advised us to go ahead and have the relationship, for this he offered us to provide 10 lakh from his saving. Now we are in a position to pay 2.55 CR. I'm sure, our relationship with you and your home will be for lifetime.
I'm sure, now you'll make us feel lucky and happy.
Great fully yours.
Kind Regards
Ruchi and Sandeep
🙏🏻
Truly appreciative of your time and patience. It was really nice talking to you. At least we've got a chance to interact with an amazing human being like you. We wish we would have been lucky to have got the deal. But nevermind, thanks for your time. Have a happy life.
*நான்* ...
தாரமர் கொன்றையும் சண்பகமாலையும் சாத்தும் ......
யாரோ கதவை தட்டும் சப்தம் ... எழுந்து போய் கதவை திறத்தேன் ...
காவி உடையில் நெற்றியில் சுகந்தம் நிறைந்த விபூதி ...
நாக்கில் அபிராமி கண்களில் கருணை ரஸம் ...
நான் சுப்ரமணியம் .. திருக்கடையூர் யில் இருந்து வருகிறேன் ..
அபிராமியின் உத்தரவு உன்னை பார்த்து விட்டு போகச் சொன்னாள்
நீங்கள் ....நீங்கள் அபிராமி பட்டர் தானே ...
வந்தவர் சிரித்தார் .. இதில் என்ன சந்தேகம் என்று கேட்பது போல் இருந்தது ...
*நான்* ... என்ன பாக்கியம் செய்தேன் ... தங்கள் தரிசனம் கிடைக்க
*அ.ப* : வரும் போது தாரமர் கொன்றையும் என்று யாரோ பாடும் சப்தம் கேட்டதே நீ தானா அது
*நான்* ... ஆமாம்.. இன்று தை அம்மாவாசை.
இல்லை இல்லை முழு பௌர்ணமி ...
நீங்கள் தான் இருளை அமுதமாய் மாற்றி விட்டீர்களே
*அ.ப* : அதோ சிரிக்கிறாளே ஒன்றுமே தெரியாமல் அவள் தான் திதியை மாற்றினாள்... இதில் என் பங்கு ஒன்றுமே இல்லை
*நான்* .. சுவாமி 100 பாடல்கள் நெருப்பின் நடுவே நின்று பாடினீர்கள்
ஒரு பாடலிலும் வசை இல்லை நம்பிக்கை இழக்க வில்லை ...
எப்படி முடிந்தது ...?
நாங்கள் கொஞ்சம் சோதனை வந்தாலும் முதலில் திட்டுவது கடவுளைத்தான்
*அ.ப* ...
79 பாடல்கள் மட்டுமே நெருப்பின் நடுவே நின்று பாடினேன் ..
மீதி பாடல்கள் சரபோஜி மன்னரின் விருந்தினராக அவர் மாளிகையில் பாடியது ...
அபிராமி ஒரு சோதனை தந்தால், நம்மால் ஒரு தீர்வு காண முடியாது ...
அவளே தீர்த்து வைப்பாள் ...
மனதில் நம்பிக்கை வேண்டும் உறுதி வேண்டும் பக்தி வேண்டும்
*நான்* ...
உயிர் பிரியபோகிறது என்ற நிலமை இருந்தும்
அந்தாதி அழகாக கோவையாக எப்படி பாடினீர்கள் ?
*அ.ப*
நான் எங்கே பாடினேன் ?
வார்த்தைகள் அவள் தந்தது ...
நான் வெறும் வாய் மட்டுமே அசைத்தேன்..
*நான்* ...
எவ்வளவு தன்னடக்கம் எளிமை ...
ஏன் அம்பாள் 78 பாடல்கள் பாடும் வரை காத்திருந்தாள் ?
*அ.ப* ...
இவன் ஒரு பாடலுக்குக் கூட சரியாக வாய் அசைக்க வில்லையே என்று கோப பட்டிருக்கலாம்....
*நான்* ...
எளிமை , தன்னடக்கம் இவைகளுக்கு ஒரு மனித உருவம் தந்தால் அது நீங்கள் தான்
*அ.ப* ...
அபிராமியிடம் கொட்டிக் கிடக்கிறது எல்லா வளமும் ...
அழியும் பொருள் செல்வம் கேட்காதீர்கள் ...
அவள் திருவடியை பற்றிக் கொள்ளும் வரம் கேளுங்கள் ...
52 வது பாடல் உனக்கு தெரியும் அல்லவா ..
நான் ... தலையை சொறிந்தேன்
*அ.ப* ... உள்வாங்கிக் கொண்டு படித்தால் எதுவும் மனதில் தங்குமே !!
சரி நானே சொல்கிறேன்
வையம், துரகம், மதகரி, மாமகுடம், சிவிகை
பெய்யும் கனகம்,
பெருவிலை ஆரம்,
பிறைமுடித்த
ஐயன் திருமனையாள் அடித்தாமரைக்கு,
அன்பு முன்பு
செய்யும் தவம் உடையார்க்கு
உளவாகிய சின்னங்களே.
இந்த சின்னங்கள் என் அபிராமியை உறுதியாக நம்புவர்களுக்கு கிடைக்கும் ...
உனக்கும் கிடைத்திட வாழ்த்துகிறேன் ..👍
பார்ப்போம் இன்னமொறு வாய்ப்பு கிடைத்தால்
கிளி 🦜போல் அவர் பறந்து செல்வதையே வாயடைத்துப் போய் பார்த்துக்கொண்டே இருந்தேன் ..
இவர் எங்கே , ஏதோ கொஞ்சமாக சாதித்தாலும் பீத்தி கொள்கிற நாம் எங்கே ?? 💐💐💐
இகபரம் எனும் தீக்குன்றில் விழுந்தவன் ஆனேன் நானே !
முன்வினை எனும் புயல் தனிலே சிக்கிய சிறியவன் நானே !
உன்னருட் புன்னகை என்னும் தண்மிகு தேன் சிரிப்பாலே
என்னையும் நீராட்டிடுவாய் ! திருவடி சரணம் அம்மா !
கோர்த்த நல் முத்தின் சரமோ ?
கிரணமாய் ஒளிரும் அமுதோ ?
நீர்த் தடத் தாமரைத் தண்டோ ?
நின்னருட் புன்னகை என்ன ?
என்று நற் சான்றோர் எல்லாம் புகழ்ந்த
நின் புன்னகையாலே என்று என் தாபம் தீர்ப்பாய்?💐💐💐
தாமதம் ஏனோ காமாட்சி ?
உண்டு என்றால் அது நீ ஒருவனே ராமா !!
முக்கனியின் சுவைக்கு வேறு சுவை உண்டோ ராமா ??
உண்டு என்றால் அது உன் நாமம் ஒன்றே அன்றோ ராமா !!
முத்துக்கு கடலின் ஆழம் எல்லையோ ராமா ..?
உன் கருணைக்கு எல்லை ஏதும் இல்லையே ராமா !!
உன் பாதம் கொண்டு கல்லை காரிகை ஆக்கினாய்
அணிந்த பாதுகையை அரசாள வைத்தாய் ...
வில்லில் சிறந்த வேடுவனை உடன்பிறந்தோன் என்றாய் ...
சரணம் என்று வந்தவனுக்கு சாம்ராஜ்யம் தந்தாய்
கோடியில் ஒருவன் நீ
கொடுப்பதில் மன்னன் நீ ...
எல்லாம் உனக்கிருந்தும் என்னிடம் உள்ள ஒரே இதயத்தை ஏன் திருடிக்கொண்டாய் ராமா ? 💐💐💐
12. excellent work. Great efforts.
very interesting.waiting eagerly for every Sunday morning.hats off for the good compilation.
*4.4.41 matching very beautifully coined*. The full take away has been built in👏👏👏👍
அந்த உரையாடலும் அர்த்த்ம் மிக்க ஆழமான கேள்விகள் .
இந்த மாதிரியான சந்திப்புகள் தொடர்ந்தால் இப் புலனத்தின் மாண்பு மேலும் சிறக்கும்..
வாழ்த்துகள்..
பாராட்டுகள்..
27th May
*Prideless, Selfless Good Turns are Service to God*
It is essential for everyone to have an obliging nature, but discretion must be used in deciding who we should help and when.
The primary need of every farm, for instance, is enough water for itself. Only if it has any to spare should it think of passing it on to another field that is in need. Similarly, those alone can be true philanthropists who have first liberated themselves; they re-incarnate themselves only to uplift others.
Now, does that mean that the common man should not at all think of doing anything for others? Not so at all. Everyone must have an inclination to make oneself useful to the deserving so far as one can, but there are the obvious limits of one’s capacities.
Real altruism consists in exerting for others, not with selfishness or pride of doership, but purely as service to God. This, naturally, is free from undesirable consequences. However, this is not easy; a common man feels self-righteous and falls an easy prey to self-esteem and pride of doership. Therefore, whenever a chance arises to do something for others, one should avail oneself of it but in a spirit of thankfulness to God for this grace, and begging for further similar opportunities to serve Him. If we fail to keep this thought in the forefront of awareness, there is no knowing when pride of doership will sneak into the heart and cause a downfall. One must maintain
constant vigil in this regard.
The straightforward meaning of philanthropy or altruism is doing something for others. This evidently calls for two persons; the obliger and the obliged. The common man thinks in terms of two entities: himself, and the rest of the world. This “world” is obviously different for each individual, peculiar to each person. When we get a chance to do something for another, we feel elated at having obliged someone, thus falling an easy prey to a sense of superiority, and to egoism and pride. Even those reputed as philanthropists, but without firm faith in God, will sooner or later fall a prey to expecting or seeking public esteem and honour. All saints have therefore cautioned us to be specially vigilant about this. If we remain constantly in Nama, egoism is naturally ousted, vigilance becomes easy, and the mind attains contentment and placidity.
* * * * * * * *
26th May
*To Remember God is Righteous Thinking*
Why is it that not everyone feels God’s existence although He pervades all creation? His existence is apparent only to those whose faith and feelings are mature, not to others. Such faith and feeling can be generated only by constant remembrance of God. I feel that one who repeatedly chants Nama lays me under an obligation, because such a individual uplifts himself and to that extent, all creation.
A question that haunts many so-called ‘rationalists’ is that if it is God who grants reason to man, then how can man be blamed when his reason leads him astray? The answer is that, while it is perfectly true that man’s reason comes from God, we must see what causes its proper and improper exercise. To give an example: light and darkness are both caused by the sun, the one by his presence, the other by his absence. Similarly, reason functions aright where there is remembrance of God, and goes amiss where God is forgotten. We thus see that although reasoning is a gift of God, it is upto man whether it works well or ill. Its working will not be tortuous if guided by His remembrance; therefore, man should always maintain His remembrance to avoid his reason going astray; this is achieved by nama-smarana. One should live in Nama wholeheartedly. Better still it is to do one’s worldly duties and maintain awareness of God all the time. This day, every day, we owe to His grace, and we must therefore use it in His service, His remembrance. If we spend our days in this manner, every day will be happy, like the festival of Diwali.
This state of spiritual union with God is related to neither age, sex, wealth, nor any other circumstance. Constant awareness of God achieves what other sadhanas seek to achieve. This, indeed, is the distinguishing trait of kali yuga.
This constant awareness of God, means concentration of the mind on a single subject, to the exclusion of all other things. Such unbroken consciousness of God is punya, spiritual credit, or merit; it is the fulfilment of human life. Achieve it, and all noble qualities will follow. Pray to God in utter submission, “Lord, happen what may to the body, I implore you to see that I never, for a moment, miss awareness of You.”
* * * * * * *
பஞ்சும் அஞ்சும் மெல்லிய பாதங்களோ !!
காஷ்மீர் குங்குமமும் காஷ்மீர் குங்கமப் பூவும், மதுரை குண்டு மல்லியும் சங்கமிக்கும் திரிவேணியோ ?
சாதக பறவைகளும் , சக்ரவாஹ பறவைகளும் , சகோர பறவைகளும் சேர்ந்து வாழும் சரணாலயமோ ?
யோகிகள் மனத்தாமரையில் வீற்றிருக்கும் சிம்மாசனமோ ?
தாமரை இதழ்கள் தரையில் நடந்து செல்லும் மாயம் என்ன ?
பிறை சந்திரன் பாதங்கள் , கரை சேர்க்கும் திருவடிகள் கறை படியலாமோ ?
கடின கற்கள், முற்கள் பாத சுவை பெறலாமோ ?
பாதங்கள் கொஞ்சம் தந்தால் வலி போக ஒத்தடம் தருவேன் ...
சிவந்த பாத இதழ்களில் சீமந்தம் காண்பேன் ...
பித்துவடி படர்ந்த பாதங்கள் என் சித்தம் எனும் பித்தில் மறைந்து போகட்டுமே !!
The space is not just a healthcare facility . This space is meant to inspire to care for the pets as they do for their children .
Our 4 legged companions are a huge part of our lives and should be treated with respect . This feeling should resonate within us and become a way of life
I realised until one has loved an animal , a part of one's soul remains unawakened 🐶
சந்தியிலும் சகதியிலும் மட்டுமே சந்தோஷமாய் மலர்கிறாய்🪷
சூரியன் உதித்தும் கூம்பிக் கொள்வதேன் ? 🌷
சந்தனத்தின் அருமை புரிந்து கொள்வாய் என்றே
சகதியில் ஊற்றினோம் குடம் குடமாய் ஜவ்வாது கலந்த சந்தனத்தை
தூர் எடுத்தோம் களை எடுத்தோம் .
இதுவே எங்கள் கலை என்று புரிய வைத்தோம் ...
தங்க சிம்மாசனத்தில் வான் தாரைகைகளை தோரணம் செய்தே தொங்க விட்டோம்
எங்கள் உழைப்பை சிந்திய குருதி துளிகளை
உன் இதழ் எங்கும் பரப்பி இன்னும் சிவக்க வைத்தோம் ... 🌷
*தாமரை பதில் சொன்னது* 🪷
தீராத சாக்கடை இது ...
உதயமாகும் கதிரும் மதுவின்றி இங்கே தோன்றுவதில்லை 🌞
அவன் மாதர் இன்றி தேர் ஓட்டுவதில்லை
போதை இன்றி அவன் வேறு பாதை ஏதும் வகுப்பதில்லை 🌞
தன்மானம் ஒன்றே பெரியது ... என்றே நான் இங்கே மலர்வதில்லை ...
கூம்பிய நெஞ்சம் கொண்டோர் கொண்டாடட்டும் ... கானல் நீராய் தெரியும் வெற்றி தனை
அணையும் தீபம் என்றும் ஒளி விடும் அதிக சுடர் கொண்டே ... 🪔
மலர்வேன் ஒரு நாள் எங்கும் எனை கான்பாய் ...
உதயமாகும் சூரியன் ஒரு நாள் உணர்வான்
அவன் தோற்றம் இன்றி என்னால் மலரக்கூடும் என்றே 🌷🪷
நடக்கும் இது ஒருநாள் வெகு தூரம் இல்லை
நான் தினம் தொழும் அண்ணாமலையானின் அருளால் 🪷
பாற்கடல் அமுதம் கொண்டு சேர்த்ததோ உன் பால் மேனி நீராட விரும்பியதால் !!
பவழங்கள் பழமாய் காய்த்துக் குலுங்கியதோ உன் செவ்வாயில்...
அதிலே பச்சைக் கற்பூரம் பவனி வந்ததோ சஷ்டி விரதம் இருந்தே !!
உடபெல்லாம் வேல் குத்தி
நெஞ்செல்லாம் உனை நிறுத்தி
தோளெல்லாம் காவடி தாங்கி
உனை காண வருகின்றேன் ..
ஓர் பழம் வேண்டி நின்றாய் ஓராயிரம் பழம் கொண்டு வந்தேன் ...
உன் ஒங்கார ஓசை தனில் என் அகங்கார ஆசைகள் அடங்கி போயினவே...
மிச்சமுள்ள மேனி தனில் எஞ்சியதெல்லாம் உன் நாமங்களே
உன் புன்னகை ஓர் பொக்கிஷமோ ??
அதில் கருணை என்பது நவ நிதியோ ?
உன் தாம்பூலம் இனிக்கும் சுவைகளுக்கெல்லாம் அதிபதியோ ??
ஆதி இல்லா பதி உன் சௌந்தர்யத்தின் பிரதிபலிப்போ ?
அந்தம் என்றும் காணா தம்பதிகளுக்கு
ஓர் சந்தம் பாடுகிறேன் தினம் தினம் நான்
கந்தம் போல் போல் மணக்கும் உங்கள் கடாக்ஷம்
எனை காந்தம் போல் இழுக்க
என்ன தவம் செய்தேன் அம்மா கைவல்லிய தாரணீயே!!💐💐💐
நான்கு சதம் ஆண்டுகள் பொறுத்திருந்தோம்
நாடு திரும்பி நல்லாட்சி தந்திடுவாய் என்றே ...
நான்மறைகள் நங்கூரம் என இனி நிலைத்திருக்கும் என்றே நாளெல்லாம் சொல்லி மகிழ்ந்தோம் ....
பொன்னான கட்டிலில் நீ உறங்கும் வேளை தனில் அஞ்சனம் போல் உன் கண்ணில் தவழத் துடித்தோம்
எத்தனை எத்தனை எதிர்ப்புக்கள் உனை இங்கு காண வேண்டி ...
ஓடும் சரயு உணர்த்திடும் அங்கே நீராய் ஓடுவது நாங்கள் சிந்திய ரத்தம் என்றே
காண ஒருவன் வழி வகுத்தான் ...
கண்ணிலே அன்பை சுமந்தோம் கல்லிலும் உன் காட்சி தெரிந்ததே
ராமா நீ வந்துவிட்டாய் இனி அதர்மங்கள் கும்பகர்ணாகி விடும் என்றே நினைக்கின்றோம் ..
உன் ஆட்சி தந்தவன் தன்னாட்சி காணாமல் போக ஏன் செய்தாய் ?
கைகேயியின் சூழ்ச்சியோ
இல்லை கூனிகளின் கோரிக்கையோ ... ??
தாலாட்டும் இடத்தில் தவிக்க விடும் மனம் ஏன் கொண்டாய் ?
ராமா ... உன் நாமம் என்றும் நிலைக்கும்
நிலையான உன் ஆட்சி நீதி சொல்லும்
மதி இழந்த மடையர்களுக்கு ...
மீண்டும் உன் அருள் நாடி நிற்கின்றோம்
வேட்டை ஆடி மாரீசன் போல் தூரம் துரத்தி விடு வளரும் எட்டப்பர்களை / காளான்களை... 🙏🙏🙏
சந்தியிலும் சகதியிலும் மட்டுமே சந்தோஷமாய் மலர்கிறாய்🪷
சூரியன் உதித்தும் கூம்பிக் கொள்வதேன் ? 🌷
சந்தனத்தின் அருமை புரிந்து கொள்வாய் என்றே
சகதியில் ஊற்றினோம் குடம் குடமாய் ஜவ்வாது கலந்த சந்தனத்தை
தூர் எடுத்தோம் களை எடுத்தோம் .
இதுவே எங்கள் கலை என்று புரிய வைத்தோம் ...
தங்க சிம்மாசனத்தில் வான் தாரைகைகளை தோரணம் செய்தே தொங்க விட்டோம்
எங்கள் உழைப்பை சிந்திய குருதி துளிகளை
உன் இதழ் எங்கும் பரப்பி இன்னும் சிவக்க வைத்தோம் ... 🌷
*தாமரை பதில் சொன்னது* 🪷
தீராத சாக்கடை இது ...
உதயமாகும் கதிரும் மதுவின்றி இங்கே தோன்றுவதில்லை 🌞
அவன் மாதர் இன்றி தேர் ஓட்டுவதில்லை
போதை இன்றி அவன் வேறு பாதை ஏதும் வகுப்பதில்லை 🌞
தன்மானம் ஒன்றே பெரியது ... என்றே நான் இங்கே மலர்வதில்லை ...
கூம்பிய நெஞ்சம் கொண்டோர் கொண்டாடட்டும் ... கானல் நீராய் தெரியும் வெற்றி தனை
அணையும் தீபம் என்றும் ஒளி விடும் அதிக சுடர் கொண்டே ... 🪔
மலர்வேன் ஒரு நாள் எங்கும் எனை கான்பாய் ...
உதயமாகும் சூரியன் ஒரு நாள் உணர்வான்
அவன் தோற்றம் இன்றி என்னால் மலரக்கூடும் என்றே 🌷🪷
நடக்கும் இது ஒருநாள் வெகு தூரம் இல்லை
நான் தினம் தொழும் அண்ணாமலையானின் அருளால் 🪷
நினைவெல்லாம் உன் நாமம் கொண்டே இனிக்க வைத்தாய் 🌷
உள்ளமெல்லாம் பொன் ஊஞ்சல் ஆடுகிறாய் 🙂
இதயமெல்லாம் இனிக்கும் உன் புன்னகையை சிதற விடுகிறாய் ... 👍
கிளிஞ்சல் போல் சேர்த்து வைத்தேன் என் பக்தியை ... 🪷
அதிலே பாலை ஊற்றி சுண்ட காய்ச்சி திரட்டிப் பாலாய் ஊட்டுகின்றாய் ... 🌧️
இந்த உறவுக்கு என்ன பெயர் வைக்கலாம் என்றே கேட்டேன் ...🌿
என் சின்ன சின்ன கண்ணிலே அஞ்சனம் தீட்டி வண்ண வண்ண ஓவியம் வரைந்தே சொன்னாய் 🍀
*தாய்மையின் தனிப்பெருமை* என்றே பெயர் வை ...
*அம்மா* என்றே அழுது விட்டேன் ...
கண்ணீர் துடைக்க ஆயிரம் கரங்கள் ஓடி வந்தனவே 🌧️🌧️🙏🙏🙏
உன் கல்யாண குணங்களும் சௌந்தர்யமும் வார்த்தையில் வடிக்க முடியுமோ ?
அழகின் ஸ்வரூபம் நீ ...
வருடும் அலைகளில் வாடா மல்லிகை நீ
வீசும் தென்றலில் பூசும் சந்தனம் நீ
பாடும் இசைகளில் தேடும் ராகம் நீ
ஆடும் கலையில் நாடும் நடேஸ்வரீ நீ
நம்பியோர்க்கு நட்சத்திரம் நீ
நாடுவோர்க்கு ஓடி வரும் பாற்கடல் நீ ...
புரியாதவர்க்கு புதிர் நீ ...
வாட்டும் பிணிக்கு ஹௌஷதம் நீ ..
சொல்லும் நாக்கில் சொர்ணமாய் வசிக்கின்றாய் ...
எழுதும் கவியில் உயிரோட்டம் தருகின்றாய் ...
உனை அன்றி பிறரை வேண்டும் நிலை எந்நாளும் வேண்டேன் என் வேதபுரீஸ்வரியே 🙏🙏🙏
‘ *ஸ்பர்ஸமணி* ’ எனும் தொடு கல்லைத் தொட்ட உடனே,
இரும்பு தங்கமாக மாறிவிடுமாமே !
சாக்கடைகளும் கங்கையில் சேர்ந்து விட்டால் புனிதம் ஆகி விடுமாமே !!
சகோர பட்சிகள் மழை நீரின்றி மண் வாழாதாமே !!
செய்த வினைகள் செய்யும் வினைகள் என் மனம் எனும் குளத்தை வெறும் சேறு ஆக்குகின்றதே
இந்த குளம் உன் திருவடியில் சேர்ந்து விட்டால்
நானும் கங்கை ஆவனே !!
இரும்பாய் இருக்கும் என் நெஞ்சம்
புண்ணாகி போன என் உள்ளம்
பொன்னாகி விடுமே !
உன் திருவடிகள் என் சென்னியில் பதிந்து விட்டால்
ஏழ் பிறவிக்கும் முக்தி கிடைத்து விடுமே ...
இனி என்னை வெல்வோர் எவருண்டு இப்பூவுலகில் ?💐💐💐
பஞ்சும் அஞ்சும் பாதங்கள் கொப்பளங்கள் பல கண்டனவே
அஞ்சனம் தீட்டிய கண்கள் ஆறுதலை நாடியதே ....
நெஞ்சில் கொஞ்சும் நாமம்
நினைவில் ஆடும் நேரம்
இதழில் பூத்த மதுரம் வெறும் உமிழ் நீர் சிந்தியதே
மிதிலாபுரி இளவரசி கண்டதென்ன வாழ்க்கையில் ?
மைதிலியின் மலர் விழிகள் மான்கள் மிரளும் பார்வைத் துளிகள் ..
கண்ணில் மான் வைத்து கரம் தழுவ பொன் மான் ஒன்று ஏன் கேட்டாள் ... ??
பொல்லாத ராவணன் நில்லாத ஆசைகள் நிறை கண்டு வில்லாக வளைந்து போனானே ...
ஏதும் கேட்கா சீதை எதையோ கேட்க சிதை பல மூண்டதே இலங்கையில் .... 🔥
எண்ண ஓட்டத்தில் கவி ஒன்று வரைந்தேன் ....
புவி ஆளும் பூங்கொடியே
சாரம் நீயே என்றே உணர்ந்தேன் ...
வடிக்கும் வார்த்தைகள் பிறக்கும் இடம் நீயன்றோ ...
என் வார்த்தைகள் என்றே சொன்னால் ஏழ் உலகமும் கை கொட்டி சிரிக்காதோ
தப்பும் தவறும் உனக்கே
தலை நிமிர்த்தும் பாராட்டும் உனக்கே
எனக்கே நீ என்று ஆனபின் எனக்கு என்று ஏது இனி வேண்டும் ...
தனித்து வாழும் வாழ்க்கையோ என்று நினைத்தேன்
இல்லை
தன்னிகரில்லா என் தாயுடன் வாழும் வாழ்க்கை ...
மா தவம் செய்வோர்க்கும் கிட்டுமோ இது போல் ஓர் வரம் இனியே ?
💐💐💐
Sir you do value addition in each Quiz. The level keeps increasing. Kudos to you sir.
Lot of hard work has gone inside right from design and coming the key takeaways
15th June
*‘I Live in and for Nama alone’*
A person may be a great scholar, able to deliver excellent sermons and profound discourses on the Shastras, talk lucidly on the scriptures and mythology; he may be a good man, even a godly man, and yet he may notbe acknowledged a saint if he does not live immersed in nama, or if one is unable to learn to love God in his company. Relatives of saints are not necessarily saints, just as a son may not take up his father’s calling.
Even a saint should outwardly behave like a common man. To behave eccentrically is by no means the distinguishing feature of a saint. Complete freedom from fear is the prime quality of a saint. What, indeed, can create fear in one who sees God everywhere and in everything? Being without a trace of fear, he is left undisturbed even by normally lethal creatures such as snakes, wolves, tigers, and lions. Even wild man-eating animals will not dare to meet a fearless gaze; besides, the purity of the saint’s heart also has a disarming effect.
Association with a saint only comes from extraordinary good fortune. Generation of love for God or for His name is the true gain to be derived from such association. Unbroken association with a saint can only be obtained by ceaseless nama-smarana, for where there is nama, it is there that a saint likes to dwell. Shri Tukarama’s prayer is: ‘Grant, O Lord, that I may never forget You;’ while Shri Ramadas prays for the favour that he may never have to live away from Him, to be ever associated with, attached to Him, and for the mind to be restored to awareness of Him whenever it happens to stray away from Him.
An order, however emphatically worded, remains ineffective unless signed by a competent authority; the signature imparts life to it. Nama plays the role of that signature with respect to any spiritual sadhana. The strength and vitality of nama have to be tried and experienced to be believed. It is nama and nama alone that I have been advocating all my life. Indeed, I came and lived for nama, I live in nama, I exist neither here nor there but only in nama. Whoever utters nama, there, about him I live and linger. That you should keep uttering nama is all that I exhort you to do, all that I expect from You.
* * * * * * *
12th June
*Paramartha is the True Goal of Human Life*
The feeling of disunion with Brahman or the Ultimate Reality is the cause of pain, while happiness and bliss result from the realization of identity with Brahman. If we live in the conviction of this identity or unity, we shall always be in enduring bliss. The world appears manifold, but basically it is one and the same stuff. Paramartha, or the attempt to realize this fundamental unity, is uni-directional; and it is on this that we should focus our attention. To desist from mental involvement in life is Paramartha. It calls for abandonment of all upadhi so that even ‘I’ or myself as a separate entity, has no existence. Prapancha, arising as it does from a feeling of duality or separateness, is bound to appear multitudinous.
Unless and until we recognize the true aim of human life, Prapancha persists as our goal. As a matter of fact, man comprises not merely the body but also the mind, and therefore he must strive for both the physical and spiritual goals; but the real, ultimate goal of human life is realization of identity between all creation and the Cosmic Soul. So far as physical, worldly life is concerned, a sense of duality is essential for any sense of happiness. Consequently, in our transition from the present conviction of reality of material things to the realization of Paramartha, the ‘manasa pooja’ or mental worship pre-supposes the duality ‘God’ and ‘I’; it is with this duality that we have to begin.
Until Paramartha is assimilated in our flesh and blood, it is desirable to reinforce our sadhana with appropriate reading. We have to see what we must do to keep the mind fastened to God.
Prapancha carried out with only a material outlook fails to yield the expected fruit. The remedy advocated by saints is to supplement it by nama-smarana. We are, however, deterred from it by our pride and our ‘wisdom’. Who creates this ego? Its small, almost imperceptible seed exists dormant in ourselves. It sprouts as desire for popular esteem. What the saints suggest for countering it is to be in nama-smarana, and simultaneously to suppress the urge for sensual pleasures. Reverses and obstacles in life should remind us that the aim of human life is to realize God, to take us closer to God. So, instead of getting scared by them, we should apply ourselves to nama more seriously.
* * * * * * * *
11th June
*Pleasure and Pain are but Mental Reactions*
A medicine will serve its purpose if its effect reaches the affected part; similarly, if we want to remove unhappiness, we should trace its source. Any deficiency or shortcoming of Prapancha causes unhappiness. We shall discover that unhappiness is the common result, whether a person is poor or rich. One person may have enough money, but may be unhappy for being childless, while another may have children and lack money. A third one has both, but is afflicted by persistent colic. And so on so forth, ad infinitum. In short, we can find no one free from unhappiness. No matter how many things you bring in, there does remain or come about one deficiency or another.
A little thought shows us that our remedies for unhappiness are superficial or transient; we do not realise that it is the reactions of our mind that constitute the basis of our unhappiness. A man in deep sleep, while his house is being robbed, may continue sleeping merrily. He starts feeling upset only on waking and discovering the fact. What feels sorrow and happiness, therefore, is the mind. What needs treatment in life is thus the mind. It is the mind that the saints train to face calamities and reverses, with unflinching faith in God. On the other hand, we give free rein to our senses, and only subordinate value to spirituality.
The company we keep influences the mind and its reactions. Accustomed as we are to sensual pleasures, we naturally find enjoyment in such pleasures. As we sow, so must we reap.
It often happens that adversities and shocks in life prove conducive to driving a person towards, and to impart earnestness to, spiritual effort. Progress in spiritual effort, however, depends not on external factors such as wealth or poverty, health or sickness; it depends on peace of mind, purity of heart and of conduct. Convenience in life can be an impediment as much as difficulties. When we go out for some work, delay may be caused if we stop on the way watching a shop window, whether it displays dresses or books. Prapancha is neither favourable nor otherwise for spiritual progress; it affects us only because we approach it with mental attachment. Paramartha is nothing but cultivating detachment from it .
* * * * * * * *
16th June
*Paramartha Does Need Discerning Faith*
Since we are born as humans, it becomes our natural goal to attain God. We have so long been through a cycle of births in various forms, and by the grace of God we have come to the human form which alone enables one to attain God. The saints wake us to our heritage and potentiality, but in supreme disregard we pull the covers over our heads and refuse to be made alive to the reality and our true and lasting interest. One who is really asleep can be awakened, but what can be done to a person who is purposely feigning sleep? Even those who undertake the long journey to Varanasi for a purifying dip in the holy Ganga do not believe themselves to be genuinely absolved of sin. Thus their faith in the pilgrimage and its efficacy is clouded by lukewarm feeling, whereas even an unlearned rustic with sincere, undoubting fai* derive true benefit. We overlook the fact that even in everyday life we go about with trust in persons even previously unknown, persons whose credibility is unknown or even doubtful. We start from home with a certain calculation of time, despite the experience that quite often we fail to make it. We reserve a sleeping berth on a train and travel confidently at night despite the knowledge that the driver of the train is, like any other human, far from being infallible, and that train accidents do take place now and then. On what ground can we refuse to trust God at least to the degree to which we trust the engine-driver who is absolutely an ordinary mortal quite liable to err?
Paramartha should be undertaken either with perfect understanding, or with the utter, undoubting faith of an ignorant person. We, however, go about with only half-knowledge or a conceit of knowledge; such persons are merely doubting Thomases, hard to convince and satisfy. He is a real ignoramus who does not put into practice what he is convinced of; truly wise are those who learn from experience and change themselves accordingly. Paramartha certainly demands faith, complete faith, but not ‘blind’ faith, nor superstition.
Our true Self is distinct from both the body and the mind and transcends them both; we should therefore practice and learn to live independently of both; this is easily and definitely achieved by no other means but nama.
* * * * * * *
16th June
*Paramartha Does Need Discerning Faith*
Since we are born as humans, it becomes our natural goal to attain God. We have so long been through a cycle of births in various forms, and by the grace of God we have come to the human form which alone enables one to attain God. The saints wake us to our heritage and potentiality, but in supreme disregard we pull the covers over our heads and refuse to be made alive to the reality and our true and lasting interest. One who is really asleep can be awakened, but what can be done to a person who is purposely feigning sleep? Even those who undertake the long journey to Varanasi for a purifying dip in the holy Ganga do not believe themselves to be genuinely absolved of sin. Thus their faith in the pilgrimage and its efficacy is clouded by lukewarm feeling, whereas even an unlearned rustic with sincere, undoubting fai* derive true benefit. We overlook the fact that even in everyday life we go about with trust in persons even previously unknown, persons whose credibility is unknown or even doubtful. We start from home with a certain calculation of time, despite the experience that quite often we fail to make it. We reserve a sleeping berth on a train and travel confidently at night despite the knowledge that the driver of the train is, like any other human, far from being infallible, and that train accidents do take place now and then. On what ground can we refuse to trust God at least to the degree to which we trust the engine-driver who is absolutely an ordinary mortal quite liable to err?
Paramartha should be undertaken either with perfect understanding, or with the utter, undoubting faith of an ignorant person. We, however, go about with only half-knowledge or a conceit of knowledge; such persons are merely doubting Thomases, hard to convince and satisfy. He is a real ignoramus who does not put into practice what he is convinced of; truly wise are those who learn from experience and change themselves accordingly. Paramartha certainly demands faith, complete faith, but not ‘blind’ faith, nor superstition.
Our true Self is distinct from both the body and the mind and transcends them both; we should therefore practice and learn to live independently of both; this is easily and definitely achieved by no other means but nama.
* * * * * * *
குறை ஒன்றும் இல்லை கண்ணா
குறை ஒன்றும் இல்லை கோவிந்தா
கண்ணுக்கு தெரியாமல் நிற்கின்றாய் கண்ணா
கண்ணுக்கு தெரியாமல் நின்றாலும் எனக்கு
குறை ஒன்றும் இல்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
வேண்டியதை தந்திட வெங்கடேசன் நின்றிருக்க
வேண்டியது வேறில்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
மணிவண்ணா மலையப்பா கோவிந்தா கோவிந்தா
திரையின் பின் நிற்கின்றாய் கண்ணா
திரையின் பின் நிற்கின்றாய் கண்ணா
உன்னை மறை ஓதும் ஞானியர் மட்டுமே காண்பார்
உன்னை மறை ஓதும் ஞானியர் மட்டுமே காண்பார்
என்றாலும் குறை ஒன்றும் எனக்கில்லை கண்ணா
குன்றின் மேல் கல்லாகி நிற்கின்ற வரதா
குன்றின் மேல் கல்லாகி நிற்கின்ற வரதா
குறை ஒன்றும் இல்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
குறை ஒன்றும் இல்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
மணிவண்ணா மலையப்பா கோவிந்தா கோவிந்தா
கலினார்க்கு இறங்கி கல்லிலே இறங்கி
நிலையாக கோவிலில் நிற்கின்றாய் கேசவா
நிலையாக கோவிலில் நிற்கின்றாய் கேசவா
குறை ஒன்றும் இல்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
யாதும் மறுக்காத மலையப்பா உன் மார்பில்
யாதும் மறுக்காத மலையப்பா உன் மார்பில்
ஏதும் தர நிற்கும் கருணை கடல் அன்னை
என்றும் இருந்திட ஏது குறை எனக்கு
என்றும் இருந்திட ஏது குறை எனக்கு
குறை ஒன்றும் இல்லை மறை மூர்த்தி கண்ணா
மணிவண்ணா மலையப்பா கோவிந்தா கோவிந்தா.
அதிக வரம் கேட்காமல் தருபவளே ....
அழும் குழந்தைக்கு ஞானம் தந்தவளே !
கிரந்தங்கள் பல படைத்த சங்கரனுக்கு வைராக்கியம் தந்தவளே !
நாக்கிருந்தும் உன் நாமம் நவிலா மூகர்க்கு பஞ்சசதீ தந்தவளே !
அன்ன பிண்டமாய் இருந்தா வரதனை கவி காள மேகமாய் படைத்தவளே
அப்பய தீக்ஷிதருக்கு அபர்ணாவாய் கடன் தீர்த்தவளே ..
நீல கண்ட தீக்ஷிதருக்கு நீண்ட ஆயுள் தந்தவளே
பிறவி அவித்யாவான ஒருவனை காளிதாசன் ஆக்கியவளே
பவானி த்வம் தாஸே மயி என்றே சொன்னேன் ..
உன் ஸாயஜ்யம் மட்டும் அன்றி சிவ ஸாயஜ்யமும் சேர்த்து
பாலில் விழுந்த பழம் போல் தந்தாய் ...
உன் கருணை மற்ற தேவதைகள் கண்டிடுமோ ?🙏🙏🙏
பறை தருவாய் பாற்கடல் போல் வரம் தருவாய் !!
கலினார்க்கு இறங்கி கல்லிலே இறங்கி நிலையான கோவிலில் நிற்கின்றாய் !!
உனை மறுப்போர் எவர் உண்டு இங்கே??
உன் மார்பில் ஏதும் தர நிற்கும் கருணா மூர்த்தி !!
மாதொரு பாகன் என்றும் இருந்திட ஏது குறை எனக்கு ??
ஒன்றும் குறை இல்லை மாதங்கியே !!
மறை போற்றும் நாயகியே சடை கொண்டோன் என்றும் மகிழும் கறை ஒன்றும் இல்லாதவளே !!
கரை சேர்க்க வேண்டுகிறேன் ..
வரை இன்றி அருளும் உனக்கு இது ஓர் இடையோ ?
பொலியுந்தூண் நிலவுதலை சூடும்
முன்பதியும்
நினதுருவப் பாடம்
முகப்பினொளி பளிங்குநகர்க் கூடம்
நின்னடியில் அயனரிமால் தேவர் நிறைந்தொழுகும்
திருவருளின் மேடை
அன்னை
பர மேஸ்வரியுன் ஆட்சி!
அருளுமைநீ முப்புரத்தின் சாட்சி! (14)
கஹனயன் சுரர்பணிந் துள்ளம்
ஒயிலுன தடிதொழும் பந்தம்!
உனக்குமுவ் வுலகமும் சொந்தம்!
பயிரவி சிவனுன தன்பன்!
பகவதி! மலையவன் பெண்ணே!
தயவுருள் நினதருட் கீடாய்
தகுவொரு நலம்கிடை யாதே! (15)
மிளிர்கின்ற நீலம் போல் மேனியிலே ஜொலிப்பாயே
இனிக்கின்ற சொல் பேசும் ஒய்யார தேவியளே
மாதங்கீ மகளுன்னை மனதோடு தியானித்தேன்
சிரத்தோடு சந்திரனை அணிகலனாய் கொண்டாயே
கரம் நான்கு கன மார்பு குங்குமம் போல் மேனியிலே
மலரம்பு கரும்புடனே
அங்குசமும் பாசமுமே
கரத்தோடு கொண்டாயே ஜகத்தின் தாயானவளே !!
எழிலான கற்பத் தரு போன்றதுவாம்
கடம்ப மர வனத்தினிலே
விருப்புடன் உறைபவளே
விஸ்வேசன் துணையவளே
கருத்தோடு உலகாவும் காக்கின்ற கருணையளே!!
உத்தமனாம் மலையரசன் இமயவானின் புத்திரியே
ரத்தினங்கள் அழக்கூட்டும் கருநீல கூந்தல் முடி
சுற்றி வரும் இசை அலையின் சுருதியோடு ஆடிடவே
சந்திரன் ஒளியினிலே சுந்தரமாய் தோன்றிடிடுமே!! 💐💐💐
மங்கலமாய் ஆனவளே !
மரகத நிற மேனியளே !
கடம்ப வன வாசினியே !
அருட்கருணை பொழிபவளே !
ஆயாச அன்னையளே!
திருக்கண்ணின் கடைப்பார்வை திரும்பிடுமோ என் மீதே ?
விளையாட்டு கிளி தனை விரும்புகின்ற தேவியளே !
இசையாகும் சங்கீதம் ரசிக்கின்ற
அன்னையளே
மதங்க முனிவரின் மாதங்க செல்வியே வயிரத்தில் தோய்ந்த மனமே
நீலமலர் போன்றவளே
ஜய ஜய தேவி ஜய ஜய தேவி ஜய ஜெயஸ்ரீ ஷ்யாமளா
உனை போல் அன்னை எவருண்டு ?🪷🪷🪷
அலை கடல் போல் துன்பம் வரினும் பனி மலை போல் உறுகி ஓடுவதென்ன ?
கலை பல கற்றவனும் சம நிலையில் என்னை பார்ப்பதென்ன ?
வலை போட்டு தேடுகின்றேன்
அதில் வண்ண மீன்கள் ஓடி வந்து உன் துதி பாடுவதென்ன ?
சிலை என்றே உனை நினைப்போர் மனதில் ஈரம் கசிவதென்ன ?
என் நிலை நீ அறிவாய் ... நீண்ட பட்டியல் நான் தரவில்லை ...
வேண்டியதெல்லாம் உன் திருவடிகளில் மது உண்ட வண்டு போல்
தினம் வாசம் செய்ய வேண்டும் ...
இது ஒன்றே வேண்டி நின்றேன் ..
என் தலை நீ பாதம் பதிக்கும் பீடம்
அதுவே யமன் கண்டு காத தூரம் ஓடும் கலை ....
எண்ணில் உனை கண்டேன் ... !!
என்னில் உனைக்கண்டேன் !!
சொல்லில் உனை வைத்தேன் ... !!
சொல்லில் உன் நாமம் ஒன்றே நவில்வேன் !!
கண்ணில் உனை வைத்து இமை காவல் புரிய வைத்தேன் ...!!
கண்ணில் விழிகளோட்டி வேடிக்கை காட்டினாய் !!
பண்ணில் உனை வைத்து இசைத்தேன்
விண்ணில் உச்சம் தொட வைத்தே அழகு பார்த்தாய் !!
எல்லாம் உன் செயல் என்றே இறை உள்ளம் சொல்ல
எதுவும் என் கையில் இல்லை என்றே எழுதிய வினை சொல்ல
எல்லாம் உன்னால் மட்டுமே முடியும் என்பதை உணர்ந்தேன் ...
உலகம் என் வசமானதே அம்மா !!💐💐💐
June 22nd
*Happiness Lies in Detachment*
We feel disappointed, miserable, when we fail to obtain what we desire. The best, the only remedy is, therefore, to renounce all desire. Be contented with what He is pleased to grant you, desiring no more, nothing else. This, in truth, is true renunciation, vairagya. As it is, we are sinking in the quagmire of mundane desires; to desire more of them is to hasten the sinking. What else can we conclude from this except that true and permanent happiness lies in abandoning desire, not in indulging it?
Why do certain things make us restless? Because we treat them as real. We should go about in life treating it as an actor treats his part in a play. True happiness is to be found only in what is real and lasting, not in what is unreal or transitory. Experience of mundane pleasures indulged in so far clearly indicates that they do not yield contentment; does it not mean that the pleasures they are supposed to yield are but hollow, illusory? And yet you continue to ask me what will make you happier in mundane life! How can you extract happiness from what is basically devoid of it?
Two little girls were playing at house-keeping. One, the daughter of a poor family, made simple bread and ate it with simple mango jam; the other, who belonged to a rich family, made cakes and sweets; but everything being only make-believe, which of the two could satisfy real hunger? Evidently, neither. So it is with prapancha. A wife and children are not indispensable for prapancha; anyone who seeks pleasure from anything tangible indulges in prapancha. So even an unmarried, single person lives in prapancha. In short, prapancha involves more than one; now, since each one has his own individuality and idiosyncrasies, how can they all meet the pleasures, whims, and fancies of any single person?
Prapancha needs a multiplicity of things; there can never be enough of them, for everything has in it the germ of the need for something else. God, on the other hand, is unique and complete, and independent of anything else. Attainment of God is, therefore, the fruition, the fulfilment, of all desire.
To feel that one is happy because of a certain thing, situation, or person, is futile, unreal. True happiness is independent of cause.
* * * * * * *
அழகிய கண்கள் கொண்டவளே !
ஆயிரம் கரம் கொண்டு அணைப்பவளே !
ஆனந்தம் ஒன்றே அறிந்தவளே ...!
அஞ்ஞானம் தனை வேர் அறுப்பவளே!
அறியும் மறைக்கும் அறியாதவளே
உனை முழுதும் அறிந்தோர் என யாரும் இல்லாதவளே !!
அழகு தனை சுகப்பிரசவம் கண்டவளே !!1
ஹரியும் ஹரனும் தன்னுள் கொண்டவளே ... !!
அறியாத பிழை பொறுக்கும் புண்ணியவளே !!
அறிந்தும் பிழை செய்வோர்க்கு பிணியாய் வருபவளே... !!
அம்மா என்றே அழைத்தால் பிணிக்கு மருந்தாய் ஓடி வருபவளே!!
உனை நினைந்து ஓராயிரம் ஆண்டு வாழ்வேன் ... !
உனை பிரிந்து ஓர் வினாடியும் வாழேன் 👍
மூவுலகும் அளந்த பாதம் ... 👣
பன்றியும் அன்னமும் தேடிய பாதம் ... 👣
அபய வரத முத்திரைகள் மறைத்த பாதம் 👣
ஆலகால விஷம் தன்னை கண்டத்தில் நிறுத்த ஓடிய பாதம் 👣
மறைகள் தேடும் பாதம் 👣
மாங்கனிகள் மலரும் பாதம் 👣
பஞ்சும் சிவக்கும் பாதம் 👣
அன்னம் தன் குருவென ஏற்ற பாதம் 👣
நடமாடும் தெய்வம் குரல் கொடுக்கும் பாதம் ... 👣
மூகர் மழையாய் பொழிந்த பாதம் ... 👣
கல் நெஞ்சோன் முக்கண்ணன் அம்மியில் வைத்த பாதம் 👣
கற்பனையிலும் காரூண்யம் காட்டும் பாதம் 👣
இல்லாமை என்றே வருவோருக்கு இருக்கிறேன் என்று சொல்லும் பாதம் 👣
கல்லாமை கற்ற கயவர் தம்பால் செல்லாமல் வைக்கும் பாதம் ... 👣
கருணைக்கு ஓர் விலாசம் தரும் பாதம் ... 👣
சரண் புகுந்தோர் காண்பதில்லை இனி ஓர் தாயின் மூலம் 👣
சந்தன குழம்பில் ஜவ்வாது சேர்த்தே கஸ்தூரி கலந்து
அதிலே காஷ்மீர் குங்கமப்பூவை கொட்டி
மதுரை தாழம்பூ குங்குமம் தாராளமாய் சேர்த்து
உனை நீராட அழைத்தோம்
நீரோடையில் மேலாடையாய் தாமரைகளை தவழ விட்டோம் ... 🪷
அதிலே செம்பருத்திகளை சிதற விட்டோம் ...
உன் மங்கலாசனம் மணம் வீசி வரும் நீரில்
உன் பாதத்தூளிகளை குழைத்தே பிரம்மனிடம் தந்தோம் 🙏
அம்மா அதை வைத்தே அப்ஸராக்களை படைக்கச் சொன்னோம் ...
மனம் குளிர நான்கு முகம் மலர படைத்தான் பிரம்மனும்
மேனகா , ஊர்வசி , ரம்பை , திலோத்தமை எனும் சுந்தர பெண்களையே ...
உன் கால் தூசுக்கும் சமம் இல்லை அம்மா
பிரம்மன் படைத்த அழகு உயிர் ஓவியங்களே ✍️🙏
கங்கை அவள் அழகில் பாறைகளும் வெடித்திடுமே ...
பெண்ணவள் சிரித்தால் பேதைகள் நெஞ்சம் சிதறாதோ ?
பெண் அவள் பேரழகி
அவள் பித்தம் கொண்டே இன்று உருகி நின்றே நீராக ஓடுகின்றாளோ... ?
சத்தம் இல்லா இந்த மாறுதல் அவளுக்கு ஆறுதல் தரவில்லையே !!
உன் அழகை கண்டே உருகி போனாள்
ஒப்பாரும் மிக்காரும் இல்லா உன் வதனம் கண்டே நீராக ஓட நினைத்தாளோ?
பசுபதியோ இரக்கம் கொண்டே அவளை தன் சிரத்தில் வைத்தே மீண்டும் பெண்ணாக கண்டானோ ...
அவன் இரக்கம் உன் கயல் விழிகள் செய்த மாயம் அன்றோ !!💐💐💐
பேசி பேசி பழகினோம் காசி வரை சென்றாலும் நாசியில் வரும் சுவாசம் போல் வாழ்ந்தோம் அன்று
கையினால் பேசியதில்லை கண்களால் காதலித்தது இல்லை ...
மடல் வரைந்தோம் ... அதுவே மாடல் என்று வாழ்ந்தோம் அன்று
கை பேசி கண்டவுடன் கனவுகள் நீர்குமிழி போல் நின்று சிரித்ததே ...
மாறுதல் ஆறுதல் தரும் என்றே மாயவலையில் சிக்குண்டோம் ...
எங்கு எழுந்தரள்வது இனியே ?
உறவுகள் உதட்டளவில் உள்ளங்கள் ஊர் கோடியில்
நல்லது பல இருந்தும் நவில்வது நட்புக்கு பாதகம் அன்றோ ?
இயற்கையில் செயற்கை சேர்த்து செயற்கையில் சேறை சேர்த்து சேற்றில் பணம் புதைக்கும் மூடர்கள் நம் தலைமுறை அன்றோ ?
முதியோருக்கு தேவை முத்தான பார்வை
அதிலே தித்திக்கும் சொற்கள் ...
கை பேசி தந்திடுமோ அண்ணமிட்ட கரங்களை ?
ஒட்டி வைத்த உறவுக்கு தட்டி கொடுக்கும் வார்த்தைகள் எட்டி நின்று ஏளனம் செய்யாதோ ?
கை பேசி வேண்டும் காலம் போகும் வேகமதில் ...
காலன் வரும் ஓசை காதில் உள்ள கைபேசி தாள் போட்டு மூடும் போது
காலம் போகும் வேகம் கணக்கில் போட முடியுமோ ?
விட்ட உறவுகள் தொட்ட உறவுகள் தொடராமல் போக
கண்ட உறவுகள் கால் மீது கால் போட
என்னையே தொலைத்து விட்டு தேடுகின்றேன் ..
கிடைப்போர் நேரில் வந்து சொல்வாரோ ? ✍️
பொதிகை தென்றல் தன் பூங்கரங்களால்
பொன் ஸாமரம் வீச
வசந்த ருது ஓடி வந்து வண்ண பட்டாடை பிண்ண
பல வண்ண பறவைகள் கலர் வண்ண சிறகுகள் கொண்டு சீட்டி அடிக்க
தலை வண்ண பூக்கள் கலை வண்ணம் காட்ட
நறுமணங்கள் நல்லாட்சி புரிய
ஹம்ச பறவைகள் அயிகிரி நந்தினி சொல்ல
தேனீக்கள் தேன் மழை பொழிய
வானத்து தாரகைகள் வட்டமிட்டு பொட்டு வைக்க
வான் நிலா சாய் நிலாவாய் அமுதம் பொழிய
உன் தோழிகள் வலையோசை புரிய
அன்னங்கள் உன்னிடம் முதல் வகுப்பு பாடம் படிக்க
ஒயிலாய் நடந்து வந்தாய்
மயிலாய் தோகை விரித்தே ...
மாதொரு பெண்ணே
கற்பக கொடியாய் நீ படர்ந்திருக்க
கருணை எனும் பாலாடை கொண்டு கவித்துவம் தந்தாய்
பீடைகள் அகல பிணிகள் ஓட பனியில் நனைந்த மலரானேன் ...
நீ தந்த முத்தங்கள் பனித் துளிகள் போல் என் மீதே படரக்கண்டேன் 🙏🙏🙏
சிவனின் பாகம் சத்தி.
சத்தியை ஏழு கூறுகளாகப் பகுத்துப் பார்ப்பது உண்டு.
அபிராமி, நாராயணி, இந்திராணி, கௌமாரி, வாராகி, துர்க்கை, காளி
இவர்களில் வாராகி என்பவளை இந்த நூல் வராகி என்கிறது.
வாராகி உடலுக்கு ஆற்றல் தரும் தெய்வம்.
இந்த நூலில் 32 கட்டளைக்கலித்துறைப் பாடல்கள் உள்ளன.
பகைவனை அழிக்கும் உத்திகளான வசியம், தம்பனம், மோகனம், ஆகருடணம், உச்சாடனம் போன்றவற்றிற்கு இதில் பாடல்கள் உள்ளன.
பகைவனுக்குக் கொடுமையான தண்டனை வழங்குக எனக் கேட்டுக்கொள்ளும் 10 பாடல்கள் இதில் பிற்காலத்தில் மேலும் சேர்க்கப்பட்டுள்ளன.
1. வசீகரணம் (தியானம்)
இருகுழை கோமளம் தாள் புஷ்பராகம் இரண்டுகண்ணும்
குரு மணி நீலம் கை கோமேதகம் நகம் கூர்வயிரம்
திருநகை முத்துக் கனிவாய் பவளம் சிறந்தவல்லி
மரகத நாமம் திருமேனியும் பச்சை மாணிக்கமே.
2. காட்சி (யந்த்ர ஆவாஹனம்)
தோராத வட்டம் முக்கோணம் ஷட்கோணம் துலங்கு வட்டத்து
ஈராறிதழ்இட்டு ரீங்காரம் உள்ளிட் டதுநடுவே
ஆராதனைசெய்து அருச்சித்துப் பூஜித்தடிபணிந்தால்
வாராதிராள் அல்ல வோலை ஞான வாராஹியுமே.
3. பகை தடுப்பு (பிரதாபம்)
மெய்ச்சிறத்தாற்பணியார் மனம் காயம் மிகவெகுண்டு
கைச்சிரத் தேந்திப் புலால்நிணம் நாறக் கடித்துதறி
வச்சிரத் தந்த முகப்பணியாற் குத்தி வாய்கடித்துப்
பச்சிரத்தம்குடிப்பாளே வாராஹி பகைஞரையே.
4. மயக்கு (தண்டினி தியானம்)
படிக்கும் பெரும்புகழ்ப் பஞ்சமி அன்பர் பகைஞர்தமை
அடிக்கும் இரும்புத் தடிகொண்டு பேய்கள் அவர்குருதி
குடிக்கும் குடர்கொண்டு தோள்மாலை இட்டுக் குலாவிமன்றில்
நடிக்கும் வாராஹி பதினா லுலகம் நடுங்கிடவே.
5. வெற்றி ஈர்ப்பு (சத்ரு ஸம்ஹாரம்)
நடுங்கா வகைஅன்பர் நெஞ்சினிற் புக்கவர் நண்ணலரைக்
கொடும்காளி உண்ணக் கொடுக்கும் குருதிகள் கொப்பளித் திட்
டிடும்பாரக் கொங்கையின் மீதே இரத்தத் திலகம்இடும்
தொடும்கார் மனோன்மணி வாராஹிநீலி தொழில் இதுவே.
6. உச்சாடணம் (ரோகஹரம்)
வேய்க்குலம் அன்னதிண்தோளாள் வாராஹிதன் மெய்யன்பரை
நோய்க்குலம் என்ன இடும்பு செய்வார்தலை நொய்தழித்துப்
பேய்க்குலம் உண்ணப் பலிகொண்டு போட்டுப் பிணக்குடரை
நாய்க்குலம் கௌவக் கொடுப்பாள் வாராஹிஎன் நாரணியே.
நாசப் படுவர் நடுங்கப்படுவர் நமன்கயிற்றால்
வீசப் படுவர் வினையும் படுவர்இம் மேதினியோர்
ஏசப் படுவர் இழுக்கும் படுவர்என் ஏழைநெஞ்சே
வாசப் புதுமலர்த் தேனாள் வாராஹியை வாழ்த்திலரே.
8. பெரு வச்யம் (திரிகாலஞானம்)
வாலை புவனை திரிபுரை மூன்றும்இவ் வையகத்திற்
காலையும் மாலையும் உச்சியும் ஆகஎக் காலத்துமே
ஆலயம் எய்தி வாராஹிதன் பாதத்தை அன்பில் உன்னி
மாலயன் தேவர் முதலான பேர்களும் வாழ்த்துவரே.
9. பகை முடிப்பு (வித்வேஷணம்)
வருத்திப் பகைத்தீர் என்னோடறியாமல்முன் வானவர்க்காச்
சிரித்துப் புரம்எரித்தோன் வாம பாகத்துத் தேவி எங்கள்
கருத்திற் பயிலும் வாராஹிஎன் பஞ்சமி கண்சிவந்தாற்
பருத்திப் பொதிக்கிட்ட தீப்பொறி காணும் பகைத்தவர்க்கே.
10. வாக்கு வெற்றி (சத்ரு மாரணம்)
பாப்பட்ட செந்தமிழ்ப் பாவாணர் நின்மலர்ப் பாதம் தன்னிற்
பூப்பட்டதுவும் பொறிபட்டதோ? நின்னை யேபுகழ்ந்து
கூப்பிட்ட துன்செவி கேட்கிலையோ? அண்ட கோளமட்டும்
தீப்பட்ட தோ? பட்டதோ நிந்தை யாளர்தெரு எங்குமே.
எங்கும் எரியக் கிரிகள் பொடிபட எம்பகைஞர்
அங்கம் பிளந்திட விண்மண் கிழிந்திட ஆர்த்தெழுந்து
பொங்கும் கடல்கள் சுவறிடச் சூலத்தைப் போகவிட்டுச்
சிங்கத்தின் மீது வருவாள் வாராஹி சிவசக்தியே.
12. ஆத்மபூஜை (மஹாமாரி பஜனம்)
சக்தி கவுரி மஹமாயி ஆயிஎன் சத்துருவைக்
குத்தி இரணக் குடரைப் பிடுங்கிக் குலாவிநின்றே
இத்திசை எங்கும் நடுங்கக் கிரிகள் இடிபடவே
நித்தம் நடித்து வருவாள் வாராஹிஎன் நெஞ்சகத்தே
13. தேவிதாபனம் (பில்லி மாரணம்)
நெஞ்சகம் தன்னில் நிறைந்திருக் கின்றவன் நிர்க்குணத்தி
நஞ்சணி கண்டத்தி நாரா யணிதனை நம்புதற்கு
வஞ்சனை பண்ணி மதியாத பேரைவாழ் நாளை உண்ணக்
கொஞ்சி நடந்து வருவாள் வாராஹி குலதெய்வமே.
14. மந்திரபூஜை (முனிமாரணம்)
மதுமாமிஸம்தனைத் தின்பாள் இவள்என்று மாமறையோர்
அதுவே உதாஸினம் செய்திடுவார் அந்த அற்பர்கள்தம்
கதிர்வாய் அடைத்திட உள்ளம் கலங்கக் கடித்தடித்து
விதிர் வாளில் வெட்டி எறிவாள் வாராஹிஎன் மெய்த் தெய்வமே.
ஐயும் கிலியும் எனத்தொண்டர் போற்ற அரியபச்சை
மெய்யும் கருணை வழிந்தோடுகின்ற விழியு(ம்) மலர்க்
கையும் பிரம்பும் கபாலமும் சூலமும் கண்எதிரே
வையம் துதிக்க வருவாள் வாராஹி மலர்க்கொடியே
16. வரம் பொழிதல் (எதிரி மாரணம்)
தாளும் மனமும் தலையும் குலையத் தரியலர்கள்
மாளும் படிக்கு வரம்தருவாய்: உன்னை வாழ்த்தும் அன்பர்
கோளும் பகையும் குறியார்கள் வெற்றி குறித்த சங்கும்
வாளும் கடகமும் சூலமும் ஏந்தி வரும் துணையே!
17. வாழ்த்துதல் (உலக மாரணம்)
வருந்துணை என்று வாராஹிஎன்றன்னையை வாழ்த்திநிதம்
பொருந்தும் தகைமையைப் பூணா தவர் புலால்உடலைப்
பருந்தும் கழுகும்வெம் பூதமும் வெய்ய பிசாசுகளும்
விருந்துண்ணப் பட்டுக் கிடப்பர்கண்டீர் உடல் வேறுபட்டே.
18. நன்னீர் வழங்கல் (ஏவல் பந்தனம்)
வேறாக்கும் நெஞ்சும் வினையும்வெவ்வேறு வெகுண்டுடலம்
கூறாக்கும் நெஞ்சத்திற் செந்நிறம் ஆன குருதிபொங்கச்
சேறாக்கும் குங்குமக் கொங்கையிற் பூசும் திலகம் இடும்
மாறாக்கும் நேமிப் படையாள் தலைவணங்காதவர்க்கே.
19. புனித நீர் அருந்துதல் (துஷ்ட பந்தனம்)
பாடகச் சீறடிப் பஞ்சமி அன்பர் பகைஞர்தமை
ஓடவிட் டேகை உலக்கைகொண் டெற்றி உதிரம் எல்லாம்
கோடகத் திட்டு வடித்தெடுத் தூற்றிக் குடிக்கும் எங்கள்
ஆடகக் கும்ப இணைக்கொங்கையாள்எங்கள் அம்பிகையே.
20. மலர் வழிபாடு (கர்ம வாஸன நாசனம்)
தாமக் குழலும் குழையும் பொன் ஓலையும் தாமரைப்பூஞ்
சேமக் கழலும் துதிக்கவந் தோர்க்கு ஜெகம்அதனில்
வாமக் கரள களத்தம்மை ஆதி வாராஹிவந்து
தீமைப் பவத்தைக் கெடுத்தாண்டு கொள்வாள் சிவசக்தியே.
21. தேவி சன்னிதானம் (கர்ம மூலபந்தனம்)
ஆராகிலும் நமக்கேவினை செய்யின் அவர்<<உடலும்
கூராகும் வாளுக் கிரைஇடுவாள்கொன்றை வேணிஅரன்
சீரார் மகுடத் தடிஇணை சேர்க்கும் திரிபுரையாள்
வாராஹி வந்து குடிஇருந்தாள்என்னை வாழ்விக்கவே.
22. தேவி துதி மாலை (ஜன்ம துக்க நாசனம்)
தரிப்பாள் கலப்பை என்அம்மை வாராஹிஎன் சத்துருவைப்
பொரிப்பாள் பொறிஎழச் செந்தீயில் இட்டு பொரிந் ததலை
நெரிப்பாள் தலைமண்டை மூளையைத் தின்றுபின் நெட்டுடலை
உரிப்பாள் படுக்க விரிப்பாள்சுக்காக உலர்த்துவளே
23. புகழ்சொற்பாமாலை (மௌனானந்த யோகம்)
ஊரா கிலும்உடன் நாடா கிலும்அவர்க் குற்றவரோடு
யாரா கிலும்நமக் காற்றுவரோ? அடல்ஆழி உண்டு
காரார் கருத்த உலக்கையும் உண்டு கலப்பை உண்டு
வாராஹி என்னும்மெய்ச் சண்டப் ப்ரசண்ட வடிவிஉண்டே.
24. படைக்கள வாழ்த்து (பதஞான யோகம்)
உலக்கை கலப்பை ஒளிவிடு வாள்கட காழிசங்கம்
வலக்கை இடக்கையில் வைத்த வாராஹிஎன் மாற்றலர்கள்
இலக்கம் இல்லாத எழிற்பெரும் சேனை எதிர்வரினும்
விலக்கவல்லாள் ஒரு மெல்லிதன் பாதம் விரும்புகவே.
25. பதமலர் வாழ்த்து (பிரதிபந்த நாசன யோகம்)
தஞ்சம் உன் பாதம் சரணா கதிஎன்று சார்ந்தவர்மேல்
வஞ்சனை பில்லி கொடிதேவல் சூனியம் வைத்தவரை
நெஞ்சம் பிளந்து நிணக்குடல் வாங்கி நெருப்பினிலிட்(டு)
அஞ்சக் கரங்கொண் டறுப்பாள் திரிபுரை ஆனந்தியே.
26. படைநேமி வாழ்த்து (சிந்தனானந்த யோகம்)
அலைபட்டு நெஞ்சம் அலைந்துயிர் சோர அலகைக் கையால்
கொலைபட் டுடலம் கழுகுகள் சூழக் குருதி பொங்கித்
தலைகெட்டவயவம் வேறாய்ப் பதைப்புற்றுச் சாவர்கண்டீர்
நிலைபெற்ற நேமிப் படையாள் தனைநினை யாதவரே.
27. அடியார் வாழ்த்து (அர்ச்சனானந்த யோகம்)
சிந்தை தெளிந்துனை வாழ்த்திப் பணிந்து தினம்துதித்தே
அந்தி பகல்உன்னை அர்ச்சித்தபேரை அசிங்கியமாய்
நிந்தனை பண்ணி மதியாத உலுத்தர் நிணம் அருந்திப்
புந்தி மகிழ்ந்து வருவாய் வாராஹிநற் பொற்கொடியே.
28. திருப்படை வந்தனம் (அம்ருதானந்த யோகம்)
பொருப்புக்கு மாறுசெய் ஆழியும் தோடும் பொருப்பைவென்ற
மருப்புக்கு நேர்சொலும் கொங்கையும் மேனியும் வாழ்த்தும் என(து)
இருப்புக் கடிய மனதிற் குடிகொண்டு எதிர்த்தவரை
நெருப்புக் குவால்எனக் கொல்வாய் வாராஹிஎன் நிர்க்குணியே.
29. பதமலர் வந்தனம் (கைவல்யானந்த யோகம்)
தேறிட்ட நின்மலர்ப் பாதார விந்தத்தைச் சிந்தை செய்து
நீறிட் டவர்க்கு வினைவரு மோ? நின் அடியவர்பால்
மாறிட் டவர்தமை வாள்ஆயுதம் கொண்டு வாட்டிஇரு
கூறிட் டெறிய வருவாய் வாராஹி குலதெய்வமே.
30. சித்தி வந்தனம் (ஆனந்த யோகம்)
நரிபரி ஆக்கிய சம்புவின் பாகத்தை நண்ணியமான்
அரிஅயன் போற்றும் அபிராமி தன்அடி யார்க்கு முன்னே
ஸரியாக நின்று தருக்கம்செய் மூடர்தலையைவெட்டி
எரியாய் எரித்து விடுவாள் வாராஹி எனும்தெய்வமே.
31. நவகோண வந்தனம் (நித்யானந்த யோகம்)
வீற்றிருப்பாள்நவ கோணத்திலேநம்மை வேண்டும் என்று
காத்திருப்பாள்கலி வந்தணுகாமல்என் கண்கலக்கம்
பார்த்திருப்பாள் அல்லள் எங்கேஎன்றங்குச பாசம் கையில்
கோத்திருப்பாள் இவளேஎன்னை ஆளும் குலதெய்வமே.
32. நிறைமங்கலம் (சிவஞான யோகம்)
சிவஞான போதகி செங்கைக் கபாலி திகம்பரிநல்
தவம்ஆரும் மெய்யன்பர்க் கேஇடர் சூழும் தரியலரை
அவமானம் செய்யக் கணங்களை ஏவும்அகோரி இங்கு
நலமாக வந்தெனைக் காக்கும் திரிபுர நாயகியே.
அருணன் மலர்ந்தான்
ஆவினங்கள் மேகம் என சொரிந்தன தன் குருதியை பாலாக 🌧️⛈️⛈️
வண்டுகள் ரீங்காரம் வேதம் நான்கும் வணங்கும் ஓம்காரம் ... ❄️
பறவைகள் இரை தேடும்
படித்தவர்கள் இறை தேடுவதில்லையே 😢
மனம் உனை நாடா மணம் வீசி பயன் உண்டோ ?
கனம் தரும் உன்னை
தனம் தரும் பொருள் கொண்டு மகிழ்விக்க முடியுமோ ?
சினம் நிறைந்த வாழ்வு தனில் க்ஷண நேரம் உனை நினையா பணம் வந்து என்ன பயன் ?
வனம் தேடி வருவேன்
சிதானந்த கொடியே
ஜடமாய் நான் நின்றாலும் என் மீதே கொம்பன படரும் உன் கருணை
அணை காண்பதுண்டோ ?
அனைத்தும் நீ அன்றோ !!!💐💐💐
கொடியாய் படர்ந்தவளே !!
கற்பகத்தருவாய் கனி ரஸம் பொழிபவளே !!
கனவிலும் கலையாமல் வருபவளே!!
காப்பதர்க்கென்றே அவதாரம் எடுத்தவளே !!
கண் விழியால் கட்டி போட்டவளே !!
காந்தம் போல் மனதை சுண்டி இழுப்பவளே !!
கற்பூரம் என தேவைகளை அறிந்து கொள்பவளே !!
மூச்சு காற்று என ஆத்மாவை ஊஞ்சல் ஆட வைப்பவளே !!
உனை சரண் புகுந்தோர் வீழ்ந்ததுண்டோ ... ?
வீழ்ந்தவர் யாரும் உன் கருணை அறியார் அன்றோ ?
👌👌👌
நெஞ்சில் ஆர்ப்பாட்டம் மலை மலையாய் உயர
முகத்தில் சந்தோஷம் முத்து முத்தாய் கொப்பளிக்க
உன் நாமம் உச்சரிக்கும் வேளையில்
உன்னத சுகந்தம் தென்றலாய் மணம் பரப்ப
நித்திய த்ருப்தி நிழலாய் பின் தொடர
நினைவெல்லாம் உன் உருவம் தேனீக்களாய் ரீங்காரம் இட
இதுவன்றோ சொர்க்கம் என்றே உள்மனம் வெளி வந்து சொல்ல
சிவானந்தம் என்னை சிறை எடுத்து உன் காவலில் வைக்க
பிறவி பிணிகள் பதறி ஓட
பித்தனாக்கினாய் அம்மா உன் பக்தனாக்கியே ❄️❄️❄️
உன் நாமங்கள் இருக்கும் பலகோடி
பல கோடிகள் சேர்ந்தாலும் மறப்போமோ கோமகள் உனையே
கேடிகள் கோடியில் பலர் இருந்தும் தேடி வந்து எனை தேர்ந்தெடுத்தாய் !
நாடிகள் புடைக்க மலைத்துப் போனேன்
நாவில் வார்த்தை ஊற வில்லை !!
நான் இந்தவம் செய்ய என்ன பேறு பெற்றேன் ...
மா தவம் செய்தவளே மாதொரு பெண்ணே ...
சொர்க்கம் பலர் தேடி
புதையல் பலர் தேடி காடு மேடு அலைகின்றனர்
எல்லாம் உன் திருவடிகளில் உண்டு என்றே உணராமல் உலவும் ஊழ்வினைகள் இவர்கள் என்றே சொன்னாலும் அது குறைவே அன்றோ ?
உன் மகாத்மீயம் மலை போல் இருக்க குன்றினில் அமர்ந்து உலகம் காணும் கோமாளிகள் இவர்கள் அன்றோ !!💐💐💐
துரத்தி வரும் வினை எனும் சிங்கம்
தப்பிக்க படுகுழியில் விழுந்தேன் ....
செடி கொடிகளில் கால்கள் சிக்கிக் கொள்ள
தலை கீழாக தொங்கினேன்
இரவு பகல் எனும் எலிகள்
மாட்டியுள்ள செடி கொடிகளை பல்லால் அறுத்ததே
தொங்கும் தேன் அடைகள் உடையப்பட்டு தேனீக்கள் என்னை கொட்டியதே ...
கீழே காலன் எனும் கரு நாகம் படம் எடுத்து ஆட
விதி முடியும் சமயம் உன் நாமம் எனும் தேன் துளிகள் என் அதரத்தை இனிக்க வைத்ததே ...
சூழும் கடல் என துன்பங்கள் துரத்தி வர *அம்மா* மதுரமான உன் நாமங்கள் மலைபோல் உயர்ந்து என்னை காத்திடுமே !!
சிங்கம் வந்தால் என்ன
என்னை கொல்ல
புலி வந்தால் என்ன ... ?
எலிகள் கடித்தால் என்ன ?
தேனீக்கள் கொட்டினால் என்ன?
நாகம் விஷம் கக்கினால் என்ன ?
நாவினிக்க உன் நாமம் ஒன்றே என் போர்வாள் அன்றோ ..!!
பொசிக்கி விடுவேன் தீயினும் சுடும் துன்பங்களை
🙏🙏🙏
அம்மா உன் நான்கு புஜங்களும் கற்பகத் தளிரோ .... ?
நாசியில் தொங்கும் டோலாக்கு உனை சுமக்கும் பல்லாக்கோ ?
அதரங்கள் கோவை பழங்களோ ?
அதில் சிந்தும் புன்னகை முத்துக்களின் ஊர்வலமோ ?
காது வரை நீண்ட கண்கள் கருணை நதியில் ஓடும் மீன்களோ?
மாணிக்க ஆரம் உன் மார்பை அலங்கரிக்கும் பதினான்கு லோகங்களோ ?
உன் சரணார விந்தம் தாமரை பெற்ற குழவிகளோ ?
அதே ஒன்றே போதும் என்றே நான் சொல்வது நீ தரும் நித்ய த்ருப்தியோ ? 💐💐💐
உன் மேனி ஓர் ராஜாங்கமோ ... ?
கண்களில் தேனீக்கள் கூடு கட்ட
புருவங்களில் புறாக்கள் பூந்தோட்டம் அமைக்க
காதுகளில் வேதங்கள் கணீர் கணீர் என்றே ஒலிக்க
அதரங்களில் பவழமும் கோவையும் போட்டி போட
பற்களில் முத்துக்கள் பவனி வர
தாம்பூலம் குடை பிடிக்க
சற்றே சரிந்த இடையில் கிளிகள் வட்டமிட
உன் பாதத் துளிகள் பறந்து வந்து என் சென்னியில் பதிய
என்ன பாக்கியம் செய்தேன்!!
இப்பிறவியோ முற் பிறவியோ அறியேன் ...
ஏழை என்னை தூக்கி விட்டாய் உச்சம் தொட
உதவும் கரங்கள் என்றும் என் நெஞ்சில் கற்பக தளிராய் படரட்டும் தாயே !💐💐💐
நேற்று தான் படிக்க முடிந்தது அற்புதம் இதுவரை அறியாத தகவல். தெரிய வைத்த தங்களுக்கு குரு வணக்கம். நன்றி சார் 🙏🙏
கண்ணில் குளம் நிரம்பி வெளியில் ஓட
உன் மீன் ஓடும் கண்கள் காண கொக்கைப் போல் காத்திருந்தேன் ...
காத்திருந்த கண்களில்
தேக்கி வைத்த நீரோட்டம்
போராட்டம் செய்தே நின்று போனதே ...!!
மீனோடும் உன் கண்கள் தேரோட்டம் நிறுத்தியது ஏனோ?
மனம் ஆலோலம் பாட அடக்கி வைக்க அங்குசம் தவற விட்டது ஏனோ .. ?
கரும்பை கையில் வைத்தே சொல்லில் சுவை சேர்க்க மறந்தது ஏனோ ?
சுந்தரி அந்தரி என்று அழைத்தும் உன் காதில் விழாதது ஏனோ ?
வேண்டாம் என் பிள்ளை என்றே தாய் சொல்லும் விந்தை தனை யாரும் கண்டதில்லை ...
காணட்டும் கருணைக்கு உன் பெயர் வைத்தோர் இன்றே !!
என்று சொல்கிறார்களே, அப்படியென்றால் என்ன? என்பதை விரிவாக விளக்கும் சிறப்பு பதிவு!
மந்திர சக்தியை உடைய புஷ்பம் என்று சொல்வதை விட, மந்திர உச்சாடனத்தின் மூலம் சக்தி பெற்ற பூக்களைக் கொண்டு வணங்குவது என்று இதனை புரிந்துகொள்ளலாம்.
ஆலயத்தில் அபிஷேகம், அலங்காரம், ஷோடஸ உபச்சார தீபாராதனை, சதுர்வேத பாராயணம் என்று அத்தனை உபச்சாரங்களையும் இறைவனுக்கு செய்து முடித்த கையோடு, ‘யோபாம் புஷ்பம் வேத..’ என்று ஆலயத்தில் அர்ச்சகரின் குரல் கணீரென்று ஒலிக்கும்போது மெய் சிலிர்க்கும்.
பொருள் புரியாதவர்கள் கூட அந்த மந்திரத்தின் ஸ்வரத்திலும், உச்சரிப்பிலும் மெய்மறந்து உருகி நிற்பர்.
நம் இல்லங்களில் நடைபெறும் பூஜையின்போதும் ஏற்ற இறக்கத்தோடு அதற்குரிய ஸ்வரத்தில் சாஸ்திரிகள் இந்த மந்திரபுஷ்பத்தை உச்சாடனம் செய்யும்போது நாமும் அவரோடு இணைந்து சொல்வது போன்ற ஒரு உள்ளுணர்வு நமக்குள் உண்டாவதை உணர முடியும்.
மந்திர புஷபத்தின் தமிழ் விளக்கத்தையும் தெரிந்து கொள்ள மேலே தொடர்ந்து படியுங்கள்.
நீரின்றி அமையாது உலகு என்பது வள்ளுவன் வாக்கு.
இந்த நீர்தான் உலகின் அடிப்படை ஆதாரம் என்பதையே இந்த மந்திரம் வலியுறுத்துகிறது.
இறைவனின் படைப்பில் உருவான இந்த இயற்கைச் சக்திகளைக் கொண்டு வழிபடுவதுதான் இந்த மந்த்ர புஷ்பத்தின் தனிச்சிறப்பு.
ஆப: என்றால் தண்ணீர் என்று பொருள். யோ + ஆப: + புஷ்பம் = யோபாம் புஷ்பம் என்று அந்த மந்திரம் துவங்குகிறது.
திருப்பாற்கடலைக் கடையும்போது அந்த ஜலத்தில் இருந்து புஷ்பமாக எழுந்தவன் சந்திரன்.
அந்த சந்திரனைக் கொண்டு உம்மை வழிபடுகிறேன்.
இறைவன் இந்த உலகத்தை படைக்கும் காலத்தில் இந்த ஜலத்தில் இருந்து உருவானதே அக்னி.
ஆயதனம் என்றால் அடிப்படை ஆதாரம் என்று பொருள்.
அக்னிக்கு ஆயதனம் ஆப: என்று அழைக்கப்படுகின்ற நீர்.
ஜலத்தில் இருந்தே வாயு தோன்றுகிறது.
இந்த வாயு எடுத்துச் செல்லும் நீர்த்திவலைகளே மேகங்கள்.
அப்படியென்றால் வாயுவிற்கு அடிப்படையாக ஜலமும், ஜலத்திற்கு ஆதாரமாக வாயுவும் ஒன்றுக்கொன்று தொடர்பு பெறுகிறது.
சூரியனின் வெப்பத்தால் ஆவியாகி உருவாவது மேகங்கள்.
இந்த மேகம் பொழிவிப்பதே மழை.
ஆக இந்த மழை நீருக்கு அடிப்படை சூரியன்,
சூரியனுக்கு ஆதாரம் நீர் என்று சந்திரன், நக்ஷத்திரங்கள், ஸம்வத்ஸரம் என்று அழைக்கப்படக்கூடிய காலத்தின் அளவுகள் அத்தனையும் நீர் என்ற ஆதார சக்தியுடனும், நீர் என்பது இத்தனை இயற்கை சிருஷ்டிகளுடனும் தொடர்பு கொண்டிருக்கிறது.
அதனால் இப்பூவுலகில் ஜீவராசிகள் அனைத்தும் எவ்விதக் குறையுமின்றி ராஜாதி ராஜன் ஆகிய குபேரனின் அனுக்ரஹத்தோடு அனைத்துவிதமான செல்வங்களையும் பெற்று வளமுடன் வாழவேண்டும் என்பதே இந்த மந்த்ர புஷ்பம் என்ற வேதமந்திரத் தொகுப்பின் பொருள்.
கால பூஜையின்போதும்
நமது இல்லங்களில் நடைபெறுகின்ற யாகாதி கிரியைகள், பூஜைகளின்போதும் இந்த மந்திரத்தொகுப்பினை முழுமையாகச் சொல்லி ஆத்மார்த்தமாக இறைவனை வழிபடும்போது வான்முகில் வளாது பெய்து, மண்வளம் சுரந்து, விளைபொருட்களும் செல்வங்களும் பெருகி,
மக்கள் வளமுடன் வாழ்ந்து மன்னர்தம்கோன் ஓங்கும் என்பதில் எந்தவிதமான ஐயமும் இல்லை.
யஜுர் வேதத்தைச் சார்ந்த தைத்ரீய ஆரண்யகம் (1.22) இந்த மந்திர புஷ்பத்தைக் கொண்டிருக்கிறது.
இனி மந்திர புஷ்பத்தின்
அந்த 10 ஸ்லோகங்களும் அதற்கான விளக்கமும்!
”ஓம் பத்ரம் கர்ணேபி” எனும் சாந்தி பாடத்துடன் துவங்குகிறது மந்திர புஷ்பம். (சாந்தி பாடம் குறித்த பதிவு அடுத்த சில நாட்களில் எழுதுகிறேன்)
ஸ்லோகம்(1)
ஓம் யோபாம் புஷ்பம் வேத/ புஷ்பவான் ப்ரஜாவான் பஸுமான் பவதி/ சந்த்ரமா வா அபாம் புஷ்பம்/ புஷ்பவான் ப்ரஜாவான் பஸுமான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நெருப்பே நீரின் ஆதாரம். எவன் நெருப்பின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே நெருப்பின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான்.(2)
ஸ்லோகம்(3):யோபாமாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ வாயுர்வா அபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ யோ வாயோராயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ ஆபோ வை வாயோராயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். காற்றே நீரின் ஆதாரம். யார் காற்றின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே காற்றின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (3)
ஸ்லோகம்(4):யோபா மாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ அஸெள வை தபன்னபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ யோமுஷ்ய தபத ஆயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ ஆபோ வா அமுஷ்ய தபத ஆயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். கொதிக்கும் சூரியனே நீரின் ஆதாரம். யார் கொதிக்கும் சூரியனின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே அந்த தகிக்கும் சூரியனின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (4)
ஸ்லோகம்(5)யோபாமாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ சந்த்ரமா வா அபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ யச்சந்த்ரமஸ ஆயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ ஆபோ வை சந்த்ரமஸ ஆயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நிலவே நீரின் ஆதாரம். யார் நிலவின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே நிலவின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (5)
ஸ்லோகம்(6)யோபாமாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ நக்ஷத்ராணி வா அபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ யோ நக்ஷத்ராணாமாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ ஆபோ வை நக்ஷத்ராணா மாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நட்சத்திரங்களே நீரின் ஆதாரம். யார் நட்சத்திரங்களின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே நட்சத்திரங்களின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (6)
ஸ்லோகம்(7)யோபாமாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ பர்ஜன்யோ வாஅபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய: பர்ஜன்யஸ்யாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ஆபோ வை பர்ஜன்யஸ்யாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். மேகமே நீரின் ஆதாரம். யார் மேகங்களின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே மேகங்களின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (7)
ஸ்லோகம்(8):யோபாமாயதனம் வேத/ ஆயதனாவான் பவதி/ ஸம்வத்ஸரோ வா அபாமாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ யஸ்ஸம்வத்ஸரஸ்யாயதனம் வேத/ ஆயதனவான் பவதி/ ஆபோ வை ஸம்வத்ஸரஸ்யாயதனம்/ ஆயதனவான் பவதி/ ய ஏவம் வேத
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். மழைக்காலமே நீரின் ஆதாரம். யார் மழைக்காலத்தின் ஆதாரத்தை அறிகிறானோ அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். நீரே மழைக்காலத்தின் ஆதாரம். யார் நீரின் ஆதாரத்தை இப்படி அறிகிறானோ, அவன் தன்னில் நிலை பெற்றவன் ஆகிறான். (8)
ஸ்லோகம்(9)யோப்ஸு நாவம் ப்ரதிஷ்டிதாம் வேத/ ப்ரத்யேவ திஷ்டதி
விளக்கம்:யாரொருவன் நீரில் நிலைபெற்றுள்ள ஓடத்தை அறிகிறானோ, அவன் அதிலேயே நிலை பெறுகிறான். (9)
விளக்கம்:தலைவர்களுக்கெல்லாம் தலைவனும், பெரும் வெற்றிகளைக் கொடுப்பவனுமான குபேரனை நாங்கள் வணங்குகிறோம். விருப்பங்களை நிறைவேற்றுபவனும், செல்வத்தின் தலைவனான அவன், என் விருப்பங்கள் நிறைவேறுவதற்கு எனக்குத் தேவையான செல்வத்தைக் கொடுக்கட்டும். செல்வத்தின் தலைவனான குபேரனுக்கு,மன்னாதிமன்னனுக்கு வணக்கங்கள்.
ஓம் பத்ரம் கர்ணேபி…..(எனும் சாந்தி பாடத்துடன் நிறையும்)
ஓம் ஷாந்தி: ஷாந்தி: ஷாந்தி
இந்த மந்த்ர புஷ்பத்தினை சரியான முறையில் உச்சரிக்க உதவும் ஒலி வடிவ காட்சியினை கேட்டு பயனடையுங்கள்.
ஆயிரம் ஆண்டுகள் ஆனால் என்ன மாறுமோ இந்த பாரம்பரியம் ...
குறை இல்லா கோவிந்தன் நிறை காண தவிக்கும் வாழ்க்கை இதில்
பறை பல தந்தே கறை கொண்ட நம் வாழ்வில்
அக்கறை கொண்டே நம்மை அக்கரை சேர்ப்பானே !
சர்க்கரை அன்றோ அவன் குடும்பம் ..
வக்கனையாய் வழி படுவோர் காண்பரோ எதிலும் வீழ்ச்சி தனை
கண்ணில் குளம் நிரம்பி வெளியில் ஓட
உன் மீன் ஓடும் கண்கள் காண கொக்கைப் போல் காத்திருந்தேன் ...
காத்திருந்த கண்களில்
தேக்கி வைத்த நீரோட்டம்
போராட்டம் செய்தே நின்று போனதே ...!!
மீனோடும் உன் கண்கள் தேரோட்டம் நிறுத்தியது ஏனோ?
மனம் ஆலோலம் பாட அடக்கி வைக்க அங்குசம் தவற விட்டது ஏனோ .. ?
கரும்பை கையில் வைத்தே சொல்லில் சுவை சேர்க்க மறந்தது ஏனோ ?
சுந்தரி அந்தரி என்று அழைத்தும் உன் காதில் விழாதது ஏனோ ?
வேண்டாம் என் பிள்ளை என்றே தாய் சொல்லும் விந்தை தனை யாரும் கண்டதில்லை ...
காணட்டும் கருணைக்கு உன் பெயர் வைத்தோர் இன்றே !!
சொல்லாமல் சென்று விட்டான் ஜகன் என்றே சோர்ந்து போனாயோ ?
தாம்பத்யம் என்பதற்கு பொருள் மறந்து போனானோ ?
உபதேசம் பிறர்க்குத் தானோ ... ?
கீதை சொன்னவன் பேதை உன் கண்ணில் யமுனை தனை ஏன் வரவழைத்தான் ?
காதலுக்கு அர்த்தம் உண்டு கண்களுக்கு வேல் பாய்ச்சும் வீரம் உண்டு
நெஞ்சத்தில் ஈரம் உண்டு நினைப்போர்க்கு வாழ்வு உண்டு
அவன் நிழலாய் நீ இருக்கையில் பிரிவேது பிரிவது ஏது தாயே ?
திரும்பி வருவான் ஜகன் அண்ணனுடன் தங்கையுடன் ...
கலங்காதே அம்மா !!
என் நெஞ்சிலும் கண்ணன் உண்டு ...
இங்கே வந்து அமர்வாயோ ... கண்ணன் திரும்பி வந்த பின்னும் 💐💐💐
கற்றது கை மண்ணளவு
கல்லாதது
சத்திய லோகம் உள்ளளவு என்று காட்டவோ
கரத்தில் நூலை ஏந்தி உள்ளாய்?
உள்ளம் உள்ளதை காட்ட வேண்டும் என்பதாலோ
ஸ்படிக மாலை அணிந்துள்ளாய் ?
ஆனந்தமாய் வாழவேண்டும் அறிவுடன் என்று காட்டவோ
மயிலை தோகை விரித்து ஆடச் சொன்னாய் ?
நல்லதையே எடுத்துக்கொள்ள வேண்டும் என்றே ஹம்சங்களை உன் பாதம் தழுவி ஓட விட்டாய் ?
சத்வ குணம் ஒன்றே சாலச் சிறந்தது என்றே காட்டவோ வெண் புடவை சார்த்தி உள்ளாய் ?
யாழின் ஓசையிலே குழலின் இசையினிலே
மழலை நாங்கள் வணங்குகின்றோம்
எங்கள் குரல் கேட்டே உன் யாழிலும் அது இனிது என்றே கச்சபீயை உறை போட்டு மூடி விட்டாயோ ?
இதயம் கவர்ந்தவளே
பள்ளம் என சிலர் உள்ளம் ஏன் படைத்தாய் ?
சமநீதி கிடைத்திடுமோ சரிந்தோர் மீண்டும் இனி எழுவாரோ ?💐💐💐
காணும் வண்ணங்கள் சபாபதியின் எண்ணங்களோ ?
பேசும் வார்த்தைகள் நாமகள் உனக்கு தரும் குரு தக்ஷிணையோ ?
கேட்கும் இசையெல்லாம் கேள்வியின் நாயகியே நீ எழுப்பும் வளை ஓசையோ ?
நடப்பதெல்லாம் உன் கடைவிழி ஆணைகளோ ?
நடப்பதெல்லாம் உன் கோயில் வாசலுக்கே என்றால் நிகழ்வதெல்லாம் நற்செயல்கள் அன்றோ ?
கரங்கள் உனக்கே வந்தனம் செய்வதெல்லாம் காமாக்ஷி உன் திருப்பாதம் என் சென்னியில் சிக்கென பொருந்திடவே அன்றோ !!💐💐💐
உள்ளம் எனும் கோயிலில் உனை அமர்த்தி அழகு பார்த்தேன் ..
கசடுகள் காணாமல் போயின
குடி இருந்த தானவர்கள் படி உருண்டு போனார்கள்
மடியில் இருந்த கனம் வனம் தேடி ஓடியதே !!
பல நிற வண்ணத்து பூச்சிகள் வானில் வட்டமிட்டு
மின்னும் தாரகைகளை மாலையாய் கொண்டு வந்ததே
நிலவும் வானும் நீரும் நெருப்பும் தோழிகளாய் பூபாளம் பாட
தொடரும் வானில் படரும் நினைவுகள் பாமாலை தொடுக்க
உன் காலோசை காசோலையாய் உள்ளம் புக
என்ன தவம் செய்தேன் ...
எட்டு திக்கை உடை என அணியும் எம்பிரான் எழிலரசியே ...
ஏகாம்பரமாய் ஏகாம்பரனுடன் என் உள்ளம் தனில் என்று உறைவாயே...💐💐💐
கடலின் முத்துக்கள் உன் கண்களில் வந்தது எப்போது ?
வானின் தாரகைகள் உன் வாசற்படியானது எப்போது ?
மேகத்தில் மறையும் வெண்ணிலா உன் நெற்றியில் திருநீறாய் மலர்ந்தது எப்போது ?
ராமன் கோதண்டம் அவன் கை நழுவி உன் தண்டமாய் ஆனது எப்போது ?
காரூண்யம் உன் புன் சிரிப்பில் சங்கமம் ஆனது எப்போது ?
காமாக்ஷியை உன் உருவில் வைத்தே தன் பாதி சங்கரன் தந்தது எப்போது ?
சங்கடங்கள் ஏதும் எனை அணுகாமல் அணையாய் நீ நின்றது எப்போது ?
எல்லாம் செய்தும் ஏதும் தெரியாமல் சிரித்தாயே அப்போதோ சுவாமி நாதா ? 💐💐💐
நீ ஜகத் ஜனனியாக இருக்கிறாய் ...
அமிலமும் அகிலமும் உன் படைப்பே ... !!
மஹா ராணியாக இருக்கிறாய் ...
மண்ணும் விண்ணும் உன் சிரிப்பே !!
சிம்ஹ வாகினியாய் இருக்கிறாய் ...
சீறும் கேசரியும் பாயும் புலியும் உன் சரண் புகுமே !!
அம்மா என்பதே பெருமை
அதுவே எதிலும் முதன்மை ...
இதில் பிறக்கும் கருணை எதில் வரும் இனிமை
எடுப்போம் உன்னிடம் உரிமை ...
மஹா ராணியே எங்களை காப்பது உன் கடமை ...
உன் குழந்தை என்றே சொல்லி உச்சி முகர்வது
உன் பெருமை ...
சிறுமை பல நாங்கள் செய்யினும்
வறுமை வேண்டாம் நீ பொழியும் வரங்களில் ... 🪷🪷🪷
பகலவன் மலர்ந்தான் ...
காத்திருந்த கண்கள்
கதை அளந்த நெஞ்சங்கள்
எல்லாம் பூத்துக் குலுங்கின 💐
பறவைகள் வானில் கோலம் போட்டே
கோளம் அதை சுற்றி வந்தன ...
கோளறு பதிகம் சொன்னேன் ... நவகிரகங்களும் நண்பர்கள் ஆயின
*கோமதி* உனை மறவேனோ ... ?
ஐயன் கொடுத்த ஓர் படி நெல்லை ஓராயிரம் ஆக்கினாய்!!
*காந்திமதி* உனை நினையாமல் வாழ்வேனோ ?
சிறுமதி கொண்டவனை பெறுமதி கொள்ள வைத்தாய் ...
*மாதங்கீ* உனை வாழ்த்தாமல் இருப்பேனோ ?
வான் மதி கண்டு மயங்க
என் மதி கண்டு *காமாக்ஷீ* உனை மதியாமல் இருப்பேனோ ?
மிதி பட்டும் வாழும் வாழ்க்கை இதில் மதி சூடியவளே !!
கதி என்று நீ இருக்க எனக்கு சதி செய்வோர் எவரும் உண்டோ ?
விதி எதுவாயினும் பதியுடன் ஓடி வந்தே
நதி என அருள்வாய் உன் சரண் நிதி தந்தே !!💐💐💐👣
3 slogas
1. அபராத ஸஹஸ்ராணி க்ரியந்தேஹர் நிஸம்மயா
தாஸயோமிதி மாம் மத்வா க்ஷமஸ்வ பரமேஸ்வரி
2. மந்தரஹீனம் கிரியா ஹீனம்
பக்தி ஹீனம் ஸுரேஸ்வரி
யத் பூஜிதம் மயா தேவி பரிபூர்ணம்
ததஸ்துமே
3. குஹ்யாதி குஹ்ய
கோப்த்ரீ த்வம்
க்ருஹாணாஸ் மத் க்ருதம் ஜபம்
ஸித்திர் பவதுமே தேவி த்வத் ப்ரசாதாத் ஸுரேஸ்வரீ
[14/07, 16:15] Sujatha Reghunath: Slogas from chapter11 (10 11 12)
1.ஸர்வ மங்கல மாங்கல்யே
சிவே ஸர்வார்த்த ஸாதிகே
சரண்யே த்ரையம்பகே கௌரி
நாராயணி நமோஸ்துதே
2. ஸ்ருஷ்டி ஸ்திதி விநாசானாம்
சக்தி பூதே ஸனாதனி
குணாச்ரயே குணமயே
நாராயணி நமோஸ்துதே
3. சரணாகத தீனார்த்த பரித்ராண
பராயணே
ஸர்வஸ்யார்த்தி ஹரே தேவி
நாராயணி நமோஸ்துதே
சௌந்தர்ய லஹரீயாய் வந்தாய் இங்கே
ஆனந்த லஹரீயாய் உனை அனுபவித்தோம் 💐
அற்புத லஹரீயாய் மனம் எனும் மேடையில்
தினம் தினம் நடம் புரிகிறாய் ..💐
அதிசய லஹரீயாய் மனம் தனை குளிர
வைக்கின்றாய் ...
எங்கள் அபிராமியே!
என்றும் சிவானந்தம் தரும் லஹரீயே !!
சித்தம் எல்லாம் உன் பித்தம்
பித்தமெல்லாம் உந்தன் முத்தம்!!
முத்தமெல்லாம் அன்னை நீ இடும் சத்தம் ... 🪷
உன் சத்தம் எல்லாம் ஓங்காரம் வரையும் உன் உயிர் ஓவியம் 🎖️
ஓவியம் என்றும் நீ தரும் காவியம் ..!!
காவியத்தின் ஓரம் கலக்கட்டும்
நான் வடிக்கும் பா நிறைந்த பவ்வியம்💐💐💐
ஸ்வரங்கள் ஏழு என்றே சொன்னவர் பலர் ...
ஏழிலும் உன் எழில் கண்டவர் சிலர் 🎼
*ஷட்ஜம்* தனில் பா இசைத்தேன் ... 🎼
ஆறாய் உன் கருணை எங்கும் ஓடக்கண்டேன்
*ரிஷபம்* தன்னில் உன் பெயர் பொதித்தேன் ...
பசுவாக வந்தே ஞானப்பால் தந்தாயே !🎼
*காந்தார* ஸ்வரத்தில் கண் அசைத்தேன் ...
ரீங்காரமாய் உன் நாமம் எனை சூழக்கண்டேன்!!🎼
*அந்திமம்* நெருங்காமல் இருக்க மந்திமம் தனில் பாட்டிசைத்தேன் .. 🎼
உன் மந்தஸ்மிதம் அதில் மலரக்கண்டேன் 😊
*பஞ்சமமும்* கை கொடுக்க
பவானீ உன்னை மஞ்சம் அதில் நெஞ்சம் நிறையக்கண்டேன் 🎼
நிறைக்குடமாய் நான் நிற்கும் பேறு பெற்றேன் !!🎼
தைவதம் தனில் என் மெய்வதம் ஆகக் கண்டேன் .. 🎼
என் பாசம் அறுத்தே உன் பாதம் தனில் எனை ஒட்ட வைத்தாய் 🎼
*நிஷாதம்* உன் பிரசாதமாய் அமைய 🎼
ஏழு ஸ்வரங்களும் கை கொடுத்து உனை பாட எனை தூக்கி விட்டதே !!
🎤🎧🎬🎼🎹🥁
நீ இருக்க ஓர் இடம் நீ எனக்கு தாராயோ ?
உள்ளே இல்லை வெளி வந்தேன் ...
கோடி கோடி பக்தர்கள் கூட்டம் .. வீதி எங்கும் தேரோட்டம் ...
என் பெரிய கண்கள் உனை தேடி தேடி நனைந்து போயின
இறைவனை தேடுவோர் கோடி இருக்க
உனை நான் தேடி தேடித்தோற்றுப் போனேன் ...
சரண் புகுந்தோர்க்கு நான் ஓர் சரணாலயம் ...
வரம் கேட்போர்க்கு நான் ஓர் தேவாலயம் ..
என்னை நாடி வருவோருக்கு நான் நாலாயிர திவ்ய பிரபந்தம் ..
என்னில் சேர்வோர்க்கு என்றும் நான் கீதாலயம் 🙌🙌🙌
பொழுது போகவில்லை ... அம்பாள் நாமத்தை சொல்கிறேன் ... இதனால் பலன் கிடைக்குமா ?
( As a time pass if i chant ambal's name can i still reap the fruits ?)
குரு பதில் சொன்னார் ..
Time pass பண்ணுவதற்காக அவள் நாமங்களை சொல்வதை விட time அவள் நாமங்களை நினைப்பதிலும் சொல்வதிலும் மட்டுமே pass பண்ண வேண்டும் என்றார் ... இது தான் உண்மையான பக்தி
ஆசை என்ற தளிருக்கு ஆசை ஆசையாய் நீர் ஊற்றி வளர்த்தேன்
அது ஓர் கள்ளிச் செடி என்றே அறியேன் ...
ஆசை வளர வளர நிம்மதி காணாமல் போனதே ....
நிம்மதி தேடி அலையும் போது த்ருப்தியும் சொல்லாமல் பிரிந்ததே !!
சேர்த்து வைத்த பணம் எல்லாம் சேறு போல் இருக்க
அதில் குளிக்கும் எருமை ஆனேன் ..
உன் அருமை தெரியா பேதை ஆனேன் ...
மறைத்து வைக்கும் ஆசையில்
மானம் தனை அடகு வைத்தேன் ...
மரியாதைக்கு குழி தோண்டினேன் !!
இல்லாமையில் தவிப்போரில் முதல் ஸ்தானம் நான் பெற்றேன் ...
முத்துக்கள் அல்ல சேர்த்த பொருள் எல்லாம் கண்ணாடி துகிள் என்றே அறிய காலம் தவறி போனதே !!
நீ இருந்து கீதை சொன்னாய்
நிழலாய் என் மீதே சாய்ந்தாய் .
நித்ய த்ருப்தா வானவளே
உன் சரண் கமலங்கள் தாராயோ ... !!
இது ஆசை இல்லை என் அனுபூதி தாயே 💐💐💐
தாமரைக் கரங்களில் அக்ஷ்ர மாலை
கமண்டலம்
நிலையோ என்றும் சச்சிதானந்தம்
அள்ளி அள்ளி தருவதும் அதையே
*ப்ரம்ஹசாரிணியே* !!
உன் போல் கருணை அன்னை எவருண்டு இங்கே ?
சண்டனை வென்றாய்
*சந்த்ரகண்டா* என்றே பெயர் கொண்டாய் ..
அருள் செய்வதில் உன் போல் ஓடி வருவதில் எவருண்டு இங்கே?
*ஸ்ரீ கூஷ்மாண்டா* என்றே நாமம் கொண்டாய் !!
குருதியில் குளித்து குங்குமதில் மெலிந்து
காஷ்மீர் பூவில் முகம் மலர்ந்து
கரு வண்டு மொய்க்கும் குழல்கள் கும்மி அடிக்க
என்னை அணைத்திட வருவாயே ...
வராத நாளெல்லாம் பிறவாத நாள் அன்றோ அம்மா!!
*ஸ்கந்தனுக்கு அன்னை*
அந்தகனுக்கு அரணை ...
எந்தனுக்கு கருணை
நாமம் சொல்வோர்க்கு தேன் சுனை💐💐
சந்திரஹாச வாள் உன் கரங்களில் பூரண பௌர்ணமியாய் ஜொலிக்க
சிம்ம வாகனம் உன்னை *காத்யாயினீ* என்றே அழைக்கிறதே!!
அம்மா நீயே *காலராத்ரீ* ...
காலம் மாறினாலும் காலன் அழைத்தாலும் கலங்குமோ நெஞ்சம் ?
என்றும் நீ என் அருகில் கவசமாய் இருக்கும் போதே !!
*மஹா கௌரியே* ரிஷபத்தில் நீ வரும் போது
மதி சூடியவன் மதி மயங்கி போவதுண்டு ...
கதி நீ என்றே வருவோருக்கு சரண் நிதி நீயன்றோ அருள்வாய்!!
*ஸித்தி தாத்ரீயே*
சித்தர்களும் பக்தர்களும் போற்றும் சிதானந்த கொடியே ...
கற்பக தருவில் செதுக்கிய சித்திரமே ...
என் பக்தி எனும் காரிகையை கொஞ்சம் கை தூக்கி விடும் அம்மா💐💐
*ஓராயிரம்*
ஓராயிரம் வண்ண பறவைகள்
தங்கள் மொழியில் பாடுவது வாக்தேவிகள் சொல்லும் உன் சஹஸ்ரநாமமோ ?
ஓராயிரம் பட்டுப்பூச்சிகள்
என் மேனி வந்து அமர்வது நீ தரும் பிரசாதமோ ?
ஓராயிரம் கமலங்கள் கலசங்கள் கொண்டு வருவது
உன் மேனியில் தெளித்து விழுந்த பாகிரீதியோ ?
ஓராயிரம் கண்கள் உன் கடை விழிக்கு ஈடாகுமோ ?
ஓராயிரம் நமஸ்காரங்கள் நான் தினம் செய்யினும் உன் உதவிக்கு கால் தூசியாகுமோ ?
ஓராயிரம் பெண்களை நான் அம்மாவென்றே அழைத்தாலும்
ஸ்ரீ மாதா எனும் ஒரு நாமத்திற்கு இணை யாகுமோ ?💐💐💐
வானத்தில் திரியும் தாரககைளை எண்ணிப்
பார்த்தேன்!!
கடலின் ஆழத்தை அளந்துப் பார்த்தேன் ... !!
மண்ணில் நிறைந்த கற்களை எண்ணி முடித்தேன் ... !!
பெண்களின் மனதையும் புரிந்து கொண்டேன் !!
மலைகளை கோவர்த்தனமாக தூக்கி நின்றேன் ...
மேக கூட்டங்களை ஓர் இடத்தில் நிறுத்தி வைத்தேன்
தர்மம் , நேர்மை என வாழும் பலரை சந்தித்து நண்பனாக்கினேன்
முடியாத காரியம் இனி ஏதும் உண்டோ என்றே நெஞ்சம் வினவ உண்டு என்றேன் .
மஞ்சத்தில் உறங்கும் என் நெஞ்சம் துள்ளி குதித்து கேட்டது ...
என்ன இன்னும் உன்னால் முடியாதது என்றே ...
ஞானம் பஞ்சம் கொண்ட நெஞ்சிற்கு பதில் தந்தேன்
உன் கல்யாண குணங்களையும் சௌந்தர்யங்களையும்
விவரிக்க யாரும் பிறந்தில்லை
இனி பிறக்கவும் வாய்ப்பில்லை என்றேன் ...
நெஞ்சம் *உண்மை, சத்தியம்* இது என்றே சொல்லி
உன் சஹஸ்ரநாமம் சொல்ல கிளம்பியதே !!!💐💐💐
வெள்ளி எழுந்தது;
வியாழன் உறங்கிற்று;
புள்ளும் சிலம்பின...
புல்லும் சிரித்தன.
ஆடி வெள்ளியில் மதுரை மல்லியில்
உன் அழகை காண கண்கள் கோடி ஜபம் பூண்டதோ ...
தாழம்பூ கொண்டையில்
தளிர் எனத் துளிரும் கேசத்தில்
வாசம் செய்யும் வண்டுகள்
உன் நாமங்கள் சொல்வது
வாக் தேவிகள் கற்காத வேதமோ
கற்கண்டு இதழ்களில்
கசிந்தோடும் மதுரத்தில்
மதி மயங்கி போவது
மதி சூடும் ஒருவன் தானோ ?
அலை பாயும் கண்களில்
மான்கள் மிரள்வது அங்கே துள்ளி குதித்தோடும் மீன்களை கண்டோ ?
அனைத்து உலகங்களும் உன் வசம் என்றே தலை உயர்த்தி நீ சொல்வது சரியோ அம்மா ?
நீ என் வசம் என்றோ ஆன பின்னே !!💐💐💐
தோளில் கொஞ்சும் கிளிகள் காதில் சொல்லும் ரகசியம் என்ன ?
கண்ணில் திரியும் மான்கள்
அங்கே ஓடி ஆடி விளையாடும் மீன்களுக்கு சொல்லும் ரகசியம் என்ன ?
காலில் ஒலி விடும் கொலுசுகள்
நடை போட்டு வரும் அன்னங்களிடம் சொல்லும் ரகசியம் என்ன ?
கழுத்தில் மின்னும் மாங்கல்யம்
நெற்றி நிறையும் செந்தூர் குங்குமமிடம் சொல்லும் ரகசியம் என்ன ?
நிறை காணும் கூந்தலில் வாழும் கருவண்டுகள்
தான்சேர்த்து வைத்த தேனை உன் இதழ்களில் தெளிக்கும் ரகசியம் என்ன ?
தெரித்த தேனில் கற்கண்டு என உன் புன்னகை மலர்ந்து என்னுடன் சொல்லும் ரகசியம் என்ன ?
கஸ்தூரி திலகம் கண்ணில் பெருகும் காரூண்யத்துடன் கலந்து பேசும் ரகசியம் என்ன ?
உன் திருவடிகள் அயன் எழுதிய கர்ம வினைகளை அழித்து
அங்கே சிம்மாசனம் போட்டு அமரரும் ரகசியம் என்ன ?
பாரதத்தின் எல்லை நீ ; பாசத்தில் முல்லை நீ
அறுபத்தி நான்கு கலைக்கும் அரசி நீ
அரவணைப்பதில் அன்னை நீ
எதற்கும் ஆதாரம் நீ எங்கும் நிறைந்தவள் நீ
எண்ணில் வருபவள் நீ என்னில் என்றும் உறைபவள் நீ
பண்ணில் வருபவள் நீ கண்ணில் நீராய் சுரப்பவள் நீ
மண்ணில் உன் போல் தெய்வம் உண்டோ .. ??
உண்டு என்றால் அந்த நிழலும் நீயே அன்றோ !!💐💐💐
உன் அருள் இன்றி திருவருள் கிடைக்குமோ ... உலகம் தான் சுழலுமோ ?
எத்தனை வேதனைகள் எத்தனை துன்பங்கள் ...
எல்லாமே என் காலுக்கு பஞ்சு மெத்தை ஆனதும் உன் அருளால் அன்றோ ?
உனை நினைந்தால் உச்சம் தொடலாம் உனை மறந்தால் மிச்சமும் மறையலாம் !!
இச்சைக் கொண்டேன் திருவடி தீக்ஷை தருவாயோ ?
காலமெல்லாம் உனக்கே சேவை செய்ய வேண்டும் ...
காலம் மறைந்தால் மீண்டும் பிறவி எடுத்து உனக்கே என்னை அர்ப்பணிக்க வேண்டும் 🙏🙏🙏
பாதங்கள் யாவும் பரமன் கமலம் கொண்டு நெய்தானோ ?
கரங்கள் யாவும் இந்திரன் கற்பக தரு கொண்டு படைத்தானோ ?
கண்கள் யாவும் காமாக்ஷி கருணை கொண்டு
வரைந்தாளோ ?
நெஞ்சம் எங்கும் பஞ்சம் இல்லா நல்லெண்ணம்
பார்வதி பரமேஸ்வரா பதம் பார்த்து நிறைத்தாரோ !!
எங்கும் ஒலிக்கும் உன் குரல் வாணீயின் கச்சபீயின் கம்பிகளோ ?
வாழ்நாள் என்றும் மறவேன் என்பதே நாங்கள் கற்ற வேதமோ !!
*உன்னை சரணடைந்தேன்*
உன்னுள்ளே நான் பிறந்தேன்
என்னில் உரைந்திருந்தேன்
உன்னுள்ளே நான் கரைந்தேன்
கண்கள் இமையை விட்டு உன்னையே நம்பி நிற்க
சுவாசம் காற்றைவிட்டு உன்னையே தேடி செல்ல
தாயாக மாறி போனயே
வேராக தாங்கி நின்றாயே
அயராது ஓடும் நெஞ்சின் இசையாக நீ இருக்க
கண்ணீர் ஊறும் ஆழத்தில காலமெல்லாம்
உப்பை போலே
உந்தன் உள்ளே நான் இருப்பேனே!!
காதல் என்ற சொல்லில் காதலே இல்லை என்பேன்
வாழும் வாழ்கை இதில் காதலாய் வாழ்வோம் என்பேன்
சொந்தங்கள் யாவும் ஆனாயே
சோகங்கள் ஆற்றி விட்டாயே
அடைக்காக்கும் தாய்குருவி
சிறகாகி நீ அணைக்க
முட்டை கூட்டின் ஓடு உடைத்து
முட்டிமோதும் குஞ்சை போல
தினமும் புதிதாய் நான்
பிறப்பேனே🙏🙏🙏
உடல் உன் வடிவான பின் யாருக்கு சேவை செய்வேன் ?
மனம் உன் வடிவான பின் யாரை நினைப்பேன் ?
உயிர் உன் வடிவனா பின் யாரை ஆராதிப்பேன் ?
அறிவு உன்னில் கலந்து சுயமானப் பின் யாரை அறிவேன் ?
காசி விசாலாக்ஷியே!!
உன்னால் நீ ஆகும் போது
உன்னை மறப்பேன் !!
வெளி நின்ற நின் திருமேனியைப் பார்த்து,
என் விழியும் நெஞ்சும்
களி நின்ற வெள்ளம் கரை கண்டதில்லை, கருத்தினுள்ளே
தெளி நின்ற ஞானம் திகழ்கின்றது என்ன திருவுளமோ?
ஒளி நின்ற கோணங்கள் ஒன்பதும் மேவி உறைபவளே.
அபிராமி அந்தாதியில் அபிராமி பட்டர் " ஒளி நின்ற கோணங்கள் ஒன்பதும் மேவி உறைபவளே" என்று அம்மையின் இருப்பிடமாக ஸ்ரீசக்ரம் விளங்குதை கூறுகின்றார்.
சக்ரங்களுக்கெல்லாம் சிரேஷ்டமானது ஸ்ரீசக்ரம். அது தேவியின் திருவருட் சக்கரம்.
அம்பாளுடைய சக்ரத்தை ஸ்ரீசக்ரம் என்றும் ஸ்ரீசக்ர ராஜமென்றும் சொல்வதுண்டு.
சரீரமானது ஜீவனுக்கு எப்படி நிலைக்களனாக உள்ளதோ,
அவ்வாறே சிவன் சக்தி இருவருக்கும் இருப்பிடமாக உள்ளது ஸ்ரீசக்ரம்.
ஸ்ரீசக்ரத்தில் அடங்கிய பிந்து, அஷ்டதளம், ஷோடதளம், சதுரச்ரம் என்ற இவை சிவ சக்ரங்கள் (சிவாத்மகம்),
த்ரிகோணம்,அஷ்டகோணம்,தாசாத்வயம், மன்வச்ரம் இவை சக்திச் சக்ரங்களாகும் (சக்தியாத்மகம்).
சக்திச் சக்ரங்கள் மேன்மை உடையவையாகும்.
இந்த இரண்டிலும் சக்திச் சக்ரச் சேர்க்கையினால்தான் சிவச்சக்ரத்திற்கு மேன்மை ஏற்படுவதாக ‘சிவசக்த்யா யுக்தோ’ என்று சௌந்தரியலஹரி சுலோகம் கூறுகிறது.
ஸ்ரீசக்ரத்தின் மத்தியிலுள்ள த்ரிகோணத்தின் நடுவில்
பிந்து இருப்பதால் அதற்கு ‘பைந்தவஸ்தானம்’ என்று பெயர்.
இந்த முக்கோண ஸ்தானங்களில் பிரபஞ்ச தத்துவங்களையும் மனோ நிலைகளையும் குறிக்கும் யோகினிகள் என்று அழைக்கப் பெறும்
சக்திகள் அமர்ந்திருக்கிறார்கள்.
முக்கோண ஸ்தானங்களில் அமர்ந்திருக்கும் யோகினிகள் ஆவரண தேவதைகள் என்று அழைக்கப் பெறுகிறார்கள்.
ஆவரண என்றால் மறைக்கும் என்று பொருள்.
பிந்து மண்டலத்திலுள்ள பிரம்ம ஸ்வரூபத்தை மறைத்து, பஞ்ச பௌதீகப் பிரபஞ்சத்தைத் தோற்றுவிப்பவர்கள் இந்த யோகினிகளே.
சூரியனிடமிருந்து கிரணங்கள் தோன்றுவது போல, யோகினிகள் தேவியிடமிருந்து தோன்றுகிறார்கள்.
ஆவரண தேவதைகள் அம்பாளிடமே ஐக்கியமாகி விடுவதை ஸ்ரீசக்ரபூஜையில் காணலாம்.
ஒன்றிலிருந்து ஒன்று தோன்றியது. பின்பு அவை இரண்டுமே இரண்டறக் கலந்து ஒன்றுபட்டு விடுவதால் அம்பாளை
பிரகாச-விமர்ச-பரப்ரம்மஸ்வரூபிணி என்று போற்றுகிறோம்.
ஸ்ரீசக்ர பூஜையைச் செய்பவர்கள் லௌகீக சுகங்களை அடைவதோடு நிவர்த்தி மார்க்கத்தில் வெறுப்பு, விருப்பு, புலன்கள் ஆகியவற்றையும் வென்று, ஜிதேந்திரியனாக, ஜீவன் முக்தியை அடைகிறான்.
அம்பாளாகிய ஸ்ரீசாரதையை வழிபடும் சாஸ்திரத்திற்கு ஸ்ரீவித்யை என்றும் அம்பாளுடைய மந்த்ரத்திற்கும் வித்யை என்றும் சொல்லப்படுகிறது.
சகலவிதமான மந்த்ரங்களுக்குள்ளும் மிக உயர்ந்த- உன்னதமான மந்த்ரம் ‘ஸ்ரீ வித்யை’
ஆதிசக்தியாக, சர்வேச்வரியாக, ராஜ்யலக்ஷ்மியாக விளங்கும் ஸ்ரீராஜராஜேஸ்வரி தன்னை ஆச்ரயித்தவர்களுக்கு ராஜபீடங்களைக் கொடுக்கவல்லவள்.
சிருஷ்டி, ஸ்திதி, சம்ஹாரம் என்னும் மூவகை கிருத்யங்களுக்காக மும்மூர்த்திகளைத் தோற்றுவித்த மூல சக்தி-பரதேவதை அவளே!
சந்த்ரமௌலீஸ்வர லிங்கத்தின் சக்தியாக ஸ்ரீ சக்ர ரூபத்தில் பூஜை பண்ணுவது திரிபுரசுந்தரிக்குத்தான்.
சிவன் மாதிரியே - அவளுக்கும் பூர்ண சந்த்ரசம்பந்தம் நிறைய உண்டு. அவருடைய சிரசில் பூரண சந்த்ரன் இருக்கிதென்றால் - இவள் வாசம் பண்ணுவதே பூர்ண சந்த்ர மத்தியில் தான்.
சந்த்ர மண்டல மத்யகா என்று ஸஹஸ்ரநாமத்தில் போற்றுகிறோம்..
அம்பாளுக்கு விசேசமான திதி பௌர்ணமி..
அவளே நம்முடைய சிரசின் உச்சியில் பூர்ணசந்த்ரனாக அம்ருதத்தைக் வர்ஷிக்கும் அமிருதவர்ஷிணி
திவ்ய தம்பதிகள் ஜில்ஜிலுவென்று அழகாக அம்ருத கிரணங்களைக் கொட்டிக் கொண்டிருக்கும் சந்த்ர சம்பந்தத்துடன் லோகத்தின் தாபத்தையெல்லாம் போக்கி ஆனந்தம் கொடுப்பதற்காகச் சந்த்ரமௌளியாகவும்; திரிபுரசுந்தரியாகவும் இருக்கிறார்கள்.
அவள் சிரசிலும் சந்தரகலை உண்டு. சாரு சந்த்ர கலாதரா என்று சகஸ்நாமத்தில் வருகிறது. மஹாதிரிபுரசுந்தரி - சந்த்ர மண்டல மத்யகா சாரு சந்த்ர கலாதரா என்ற நாமாக்கள் ஆனந்தமளிப்பவை..
கற்பக விருஷத்தினடியில் நினைத்ததை, நினைத்த மாத்திரத்திலே பெறுவது போல, சகல நற்காரியங்களும் ஸ்ரீசக்ரத்தின் கீழ் அமர்ந்து வேண்ட கை கூடும்
ஸ்ரீசக்ரங்களைத் தாடங்கங்களாக அணிந்த அன்னை அகிலாண்டேஸ்வரி
அம்பாளுக்கு பலரூப பேதங்கள் இருப்பதில் சௌந்தர்யலஹரி என்ற ஸ்தோத்ரம் சுந்தரி என்பவளைப் பற்றியது. அவள் தசமஹா வித்யா என்ற பத்தில்; சுந்தரி - வித்யாவுக்கு தேவதையாக இருப்பவள். ஸ்ரீ வித்யா என்பது அதைத்தான்.
திரிபுரசுந்தரி என்பதும் அவளைத்தான். மூன்று லோகத்திலேயும் சிறந்த அழகி திரிபுரசுந்தரி. ஸ்தூல-சூக்கும்-தூரணம் என்ற முப்புரங்களுக்குள்ளே ஞானமாகவும்-காருண்யமாகவும் இருக்கும் ப்ரஹ்ம தத்துவம்தான் இப்படி அழகு ஸ்வரூபமான தாயாக ஆகி திரிபுரசுந்தரி என்ற பெயரில் விளங்குவது. லலிதாம்பாள் என்று சொல்வதும் அவளைத்தான்.
சந்த்ரமௌலீச்வர லிங்கத்தின் சக்தியாக ஸ்ரீ சக்ர ரூபத்தில் பூஜை பண்ணுவது திரிபுரசுந்தரிக்குத்தான். ஏனென்றால் அவர் மாதிரியே - அவளுக்கும் பூர்ண சந்த்ரஸம்பந்தம் நிறைய உண்டு. அவருடைய சிரசில் பூரண சந்த்ரன் இருக்கிதென்றால் - இவள் வாஸம் பண்ணுவதே பூர்ண சந்த்ர மத்தியில் தான்.
சந்த்ர மண்டல மத்யகா என்று ஸஹஸ்ரநூமத்தில் சொல்லியிருக்கிறது. அவளுக்கு விசேசமான திதியும் பூர்ணிமை; ஸாதனாந்தத்தில் (சாதண மடிவில்) அவளே நம்முடைய சிரஸ் உச்சியில் பூர்ணசந்த்ரனாக அம்ருதத்தைக் கொட்டுவாள்.
திவ்ய தம்பதிகள் ஜில்ஜிலுவென்று அழகாக அம்ருத கிரணங்களைக் கொட்டிக் கொண்டிருக்கும் சந்த்ர சம்பந்தத்துடன் லோகத்தின் தாபத்தையெல்லாம் போக்கி ஆனந்தம் கொடுப்பதற்காகச் சந்த்ரமௌளியாகவும்; திரிபுரசுந்தரியாகவும் இருக்கிறார்கள்.
அவள் சிரசிலும் சந்தரகலை உண்டு. சாரு சந்த்ர கலாதரா என்று சகஸ்நாமத்தில் வருகிறது. மஹாதிரிபுரசுந்தரி - சந்த்ர மண்டல மத்யகா சாரு சந்த்ர கலாதரா என்ற நாமாக்கள் கிட்ட கிட்டவே வந்து விடுகின்றன.
மலைத்தேன் என உன் நாமம் இனிப்பதேன் ?
நீ மலை அரசி என்பதாலோ ?
அர்த்தங்கள் புதிது புதிதாய் நாமங்கள் பிரசவிக்கும் போது
எடுத்தேன் கௌத்தேன் என்றே சொல்ல முடியுமோ ?
கொடுத்தேன் என்றே நான்கு கரங்கள் சொல்லும் போது
தேவ லோக கற்பக தரு தன்னை மனம் வேண்டுமோ ?
காமதேனுவாய் நீ இருக்க வேறு இடம் அலைந்தேன் என்றே சொல்வோர்களை கண்டே நான் நகைத்தேன் !!!
பாலும் தேனும் பாகாய் ஓட
பார்வையிலே மதுரம் சொரிய
உன் மந்தஸ்மிதம் தேனிலும் சுவை அதிகம் அன்றோ ?
இன்னும் சுவைக்காதோர் கண்டே வியந்தேன் ..
ஏணிப்படி மாந்தர்கள் .. எதையும் எட்டி பிடிக்க முடியாதோர்
நாக்கின் சுவை இழந்தோர் அன்றோ ?
இமை மூடாமல் இதயத்துடிப்பாய் இருப்பவளே... !!
புருவங்கள் கொண்டு வேலி போல் காப்பவளே !!
விழிகளில் பழிகள் அகற்றி மீன் போல் அடைக்காப்பவளே !!
விழி ஓரம் கரு மையில் கவி இயற்றி மனக் கருமை தனை அகற்றுபவளே !!
கண் விழிகள் காதோரம் நீண்டு சென்று
காதில் விழுந்த வேண்டுதல்களை
கண் இமைக்கும் முன்னே நிறைவேற்றி வைப்பதென்ன ?
காதுகளிலே தாடங்கங்கள் பரமன் நடனத்திற்கு ஜதி போடும் அழகென்ன ... ?
பார்வையிலே காரூண்யம் பகல் இரவாய் காவல் காக்கும் அழகென்ன?
நாமங்கள் உரைக்கும் நாடியில்
புன்னகை உன் இதழ்கள் மீது சொந்தம் கொண்டாடும் அழகென்ன ?
அம்மா அழகுக்கு பாடம் எடுத்தால்
கடைசி பக்கம் வரை உன் கொலுசுக்கள் ஓடி வந்து ஒலி எழுப்பும் விந்தைக் கண்டு மலைத்து நின்றேன் ...
மலையின் அரசி நீ என்றே சற்றே மறந்து போனேன் !!💐💐💐
உன் பாதங்கள் வேதம் தினம் புகழ்வதால் சிவந்து போனதோ ?
ஈசன் அம்மியில் வைத்தே அருந்ததி காண்பித்ததால் சிவந்து போனதோ ?
நடை பயிலும் அன்னங்கள் உன் பாதம் மீதே உரசி உரசி பாதங்கள் வாடி சிவந்து போனதோ ?
பறந்து வரும் பஞ்சுகள் பாதம் தடவி சென்றதால் சிவந்து போனதோ ?
சீமந்த திலகம் ஈசன் மேனியில் நீராடி பாதம் தெளித்து சிவந்து போனதோ
கொடுத்து கொடுத்து சிவந்த கரங்கள்
திருவடிகளை எங்கள் சென்னியில் பதிக்க வைத்தே சிவக்க வைத்ததோ ... ??
சிவந்த கண்களுடன் வரும் காலன்
உன் சிவந்த பாதம் கண்டு வேர்க்க விருவிறுத்து வந்த வழி திரும்பி சென்றானோ ?
அருணன் நாண ஆதவன் கோண வானம் நிறம் மறக்க அக்னி கருக்க
இமயவளே! இனியவளே !!
உன் பாதம் தருவாயோ
வலிக்கும் இடம் எங்கும் ஒத்தடம் கொடுக்க ?💐💐💐
அழகான உன் இரண்டு கண்கள் அலைபாயும் பூரி தனில் ...
தூரம் நின்று கண்டே பூரித்துப்போனேன்
செதுக்கி முடியாத உன் இரு கரங்கள் கற்பகத் தருவாய் படர்ந்திருக்க நானே சிலையானேன் !!
குட்டி பாதங்கள் எட்டி பார்த்தும் தெரியா திருவடிகள் மட்டி போட்டு பார்த்தேன் ...
மட்டற்ற மகிழ்ச்சி பட்டாம் பூச்சியாய் என்னை வட்டமிட கண்டேன்
அருகில் தங்கை பாசமலராய் பூத்திருக்க கண்டேன்
அண்ணன் ஒருவன் அங்கே தம்பி உடையான் படைக்கு அஞ்சான் என்றே அகம் மகிழ்ந்து நிற்க !
கடல் அலைகள் கரை வந்து ஆமோதிக்க
அக்கரை சேர்த்து விட்டாய் எனை அக்கறையுடனே
என் கறை அனைத்தும் நீக்கியே !!!
உன் மஹாத்மீயம் சொல்ல ஆதி சேஷனால் முடியுமோ ?
அம்மா உன் கல்யாண குணங்களை சொல்ல பிரம்மனால் முடியுமோ ?
அம்மா உன் சௌந்தர்யம் தனை உன் பதியால் முழுதும் சொல்ல முடியுமோ ?
அம்மா உன் பாசம் தனை வேழனும் முருகனும் விவரிக்க முடியுமோ ?
அம்மா உன் கண்களில் வாசம் செய்யும் காரூண்யம் தன் அளவு
மோகினி உரு கொள்ளும் மாதவன் கண்களிலும் இல்லையே !!
புலிப்பால் தேடும் மணிகண்டன்
உன் பால் கொண்ட அன்பால் தானே மஹஷியை வென்றான் !!
உன்பால் கொண்ட நம்பிக்கை பெண்பால் பாலாவும் வீம்பால் பாண்டாசூரன் சேனை தனை கம்பால் அடித்தே கொன்றாள் !!
என் பால் நீ வைத்த கருணை அதற்கே என்ன கைமாறு செய்வேன் ...
எதற்கும் எல்லை இல்லாதவளே ..
நீ துணை இருக்க தொல்லை வரும் என்பது நகைப்பே அன்றோ !!💐💐💐
*தாய்க்கு ஓர் தாலாட்டு என்றும்*
பிள்ளை என்றே பிறந்தேன் ...
படைத்த தெய்வம் கண் திறவா விடினும்
நீ கண் திறந்து சிரித்தாய் ..
குழி விழும் கன்னங்கள் குவளை தண்டினால் படைத்ததோ ... ?
இதழ் ஓரம் ஓடம் என ஓடும் புன்னகை தாமரை இதழ் கொண்டு நெய்ததோ ... 🪷
பால் தந்து பாலகனாக்கினாய் ..
பழம் தந்து பக்குவம் ஊட்டினாய் ..
பசி பொறுத்து புசிக்க தந்தாய் ..
கண்ணில் நீர் கோத்து கடல் உப்பு பல சேர்த்து கண்ணியம் தந்தாய் ..
கட்டுப்பாட்டுடன் என் கடமை அறிந்தேன் !!
சுகம் நீ கண்டதில்லை உறக்கம் உன் பக்கம் வந்ததில்லை ...
பசியுடன் உறவு கொண்டாய் தூளியில் வறுமை என்னை தாலாட்டினாய் !!
என்ன தவம் செய்தேன்
இது வரை
புரியவில்லை ...
தமிழ் போல் நீ வாழவேண்டும் ...
தப்பி தவறினாலும் உன் மகனாய் நான் என்றும் பிறக்க வேண்டும் !!
தந்தை சீராட்ட தாய் நீ தாலாட்ட
தென்றல் எட்டி பார்க்க
வான் தாரகைகள் வால் கொண்டு சாமரம் வீச
நிலாவாய் நான் வளர்ந்தேன் ...
என் மேலே தெளிக்கும் மழைத்துளிகள் உன் கண் மேகங்களோ அம்மா ...
கலங்காதே ... கற்பனையிலும் உனை நான் மறவேன் ...
எல்லா காட்சிகளிலும் உனையே பார்த்து வாழ்வேன் !!
இரு கிளிகள் ஒரு மரத்தில் பேசக்கண்டேன் ...
ரம்மியம் அங்கே நடம் ஆட உற்று கேட்டேன் ...
கிளிகள் *சௌந்தர்யலஹரீ* முழுவதும் சொல்ல க்கேட்டேன்
இரு மயில்கள் ஒரு சோலையில் ஆடக்கண்டேன் ...
முட்டி மோதும் மேகங்கள் அங்கே முத்தமிடக் கண்டேன் ..
முத்து முத்தாய் வார்த்தைகள் சிந்த கண்டேன் ..
சேர்த்து கோத்தேன் அதுவே *ஸ்ரீ லலிதா நவரத்தின மாலை* என்று பிறர் சொல்லக் கேட்டேன்
ஆனந்தமாய் இரு ஹம்சங்கள் ஓர் ஓடையில் காதல் புரியக் கண்டேன் ...
*ஆனந்த லஹரீயாய்* ஓடையில் அலை மோதக்கண்டேன்
அழகு குரலில் இரு குயில்கள் ஓர் இடத்தில் பாடக்கேட்டேன் ...
அற்புதமாய் *ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம்* காதில் தேனாய் விழக் கண்டேன்
தாவி செல்லும் இரு தேரை தனில் தனித்து இயங்கும் ராகம் கேட்டேன் ...
தன்னிகரில்லா *தேவி மஹாத்மீயம்* என்றே உள் மனம் உணரக் கண்டேன்
அம்மா என் சின்ன சின்ன கண்களில் என்றும் நீ வண்ண வண்ண ஓவியமாய் இருக்கிறாய் ...
யார் வரவை கண்கள் தேடினாலும் அதுவும் நீயாகவே இருக்கிறாய் ...
நான் இங்கிருக்க என் கண்கள் உனை எண்ணி பாடுவது நீ தந்த வரம் அன்றோ ? 💐💐💐
Your Quiz adds lot of value addtion
உன் கண்களை கண்டேன் ...
குளத்தில் மலர்ந்த தாமரைகளை காணவில்லை🪷🪷
உன் மங்கா புன்னகையை கண்டேன் ...
தேன் அடைகள் காணவில்லை..
உன் இதழ்கள் குவியும் அழகு கண்டேன் ...
பவழங்கள் அனைத்தும் காண வில்லை !!
உன் காதில் ஆடும் குண்டலங்கள் கண்டேன் ....
வானில் உதிக்கும் ஆதவனை காண வில்லை 🌞
பஞ்சிலும் மென்மை கொண்ட பாதங்கள் பார்த்தேன் ... 👣
வேதங்கள் நான்கையும் தெரிந்து கொண்ட ஞானம் பெற்றேன் !!
*ஹரே கிருஷ்ணா* என்றே என் நா சொல்லக்கண்டேன்
அமுதம் தேடிய வானவரும் தானவரும் ஓடி வந்து
நாவில் அமுதம் ஊற்றக்கண்டேன் !!💐💐