பச்சைப் புடவைக்காரி --- வெள்ளைக்கு உதவிய பச்சை

பச்சைப் புடவைக்காரி 

என் எண்ணங்கள் 

வெள்ளைக்கு உதவிய பச்சை 

அம்மா  உன் கருணை ஒரு வரைமுறைக்குள் கட்டுப்படாத ஒன்று ---அது கடல் கடந்தும் செல்லக்கூடியது - எப்படி வானத்தின் பரப்பளவை யாராலும் அளக்க முடியாதோ , எப்படி கடலின் ஆழத்தை இவ்வளவு என்று சொல்ல முடியாதோ , எப்படி வானில் உள்ள விண்மீன்களை எண்ண முடியாதோ அப்படித்தான் உன் கருணை .... 

அம்மா தாங்கள்  ஒரு ஆங்கிலேய கலெக்டருக்கு  அருள்புரிந்த அந்த உண்மை சம்பவத்தைப்பற்றி அடியேனுக்கு  கொஞ்சம் விளக்கி சொல்ல முடியுமா !! 

சொல்கிறேன் ரவி --- கேள் 

உங்கள் பாரத நாடு, மன்னர் ஆட்சி மாறி ஆங்கிலேயரின் ஆட்சிக்குக் கீழ் வந்தது. 1812ஆம் ஆண்டு இரோஸ் பீட்டர் என்பவர் 

ஆட்சிப் பொறுப்பேற்று மதுரைக் கலெக்டராகப்பணிபுரிய வந்தார்.

அதிகாரியான பீட்டர் இளகிய மனம் கொண்டவர். மக்களை மிகவும் 

அன்புடன்  நேசித்தார். இவரது ஆட்சியில் தர்மம்,நியாயம், இருந்ததால் செல்வவளம்மிகுந்தது.  பழைய பாண்டிய மன்னர்களைப் போல் 

ஆட்சி செய்ததால் இவரை மக்கள் அன்புடன் பீட்டர் பாண்டியன் என 

அழைக்கலாயினர்.

மதுரையின் மண், அதன் மக்கள், குறிப்பாகவானத்தை எட்டும் கோபுரங்கள், வீதி உலா வரும் மீனாக்ஷி சுந்தரேஸ்வரர் பீட்டரின் மனத்தைக் 

கொள்ளை கொண்டனர். 

வீதி உலா வரும் அன்னை மீனாக்ஷியின் அருள் பார்வையில் பீட்டரும் தப்பவில்லை. 

அவளது அருள் பார்வையும், அழகும் அன்னியனான ஆங்கிலேயர் பீட்டர் மனத்தில்பதிந்தன. 

இப் பதிவு நாளடைவில் பக்தியாக மலர்ந்ததுபீட்டர்,அலுவலகத்துக்குச் 

செல்லுமுன் ஒரு முறை ஆலயத்தை வலம் வந்து விட்டுத் தன் அலுவல்களைத் தொடருவது வழக்கம்.

மக்களின் மனத்தில் பீட்டர் குடி கொள்ள,அவர் மனத்தில் நான் குடி 

கொண்டேன் . 

அன்பைப் பிறரிடம் காட்டும் அன்பருக்கு, அடிபணிவான் இறைவன் என்னும் கூற்று உண்மையே நான் , எவ்விதம் பீட்டருக்கு அருள் 

புரிந்தேன்  என்று பார்ப்போமா? .

ஒருநாள், பீட்டர் வழக்கம்போல் அன்றைய அலுவல்களை முடித்த பின்னர் 

வீட்டில் உறங்கிக் கொண்டிருந்தார். 

அன்று இரவு வானம் கறுத்து மழை பெய்து கொண்டிருந்தது. வானத்தைப் பிளப்பது போல் மின்னல் மின்னியது. பீட்டர்,அவரது படுக்கையில் ஆழ்ந்து தூங்கிக் கொண்டிருந்தார். 

அச்சமயம், ஒரு பிஞ்சுக் கரம் அவரைத் தொட்டு எழுப்பியது. 

பீட்டர் கண் திறக்க, அவர் முன் அழகே உருவெடுத்த ஒரு சிறுமி, அவரதுகையைப் பிடித்து இழுத்தாள். அறை முழுவதும் இருட்டதூக்கக் கலக்கம். இவள் யார்? எப்படி வந்தாள்? ஏன் வந்தாள்? ஒன்றும் புரியவில்லை. 

ஆனால் சிறுமி பலவந்தமாக அவர் கையைப் பிடித்து இழுக்க, அவளது 

கட்டளையை ஏற்றுமாடியிலிருந்து இறங்கி, வீட்டை விட்டு வெளியே 

வந்தார். 

மறுகணம், ஒரு பேரிடி, அவர் வீட்டுக் கூரையில் விழுந்து, வீடு பற்றி எரிந்தது. பீட்டரின்உடலும் உள்ளமும் பதற, அருகில் நிற்கும் 

சிறுமியை நோக்கினார். அவள் முகத்தில் சிறு புன்னகை..☺️ 

என் உயிரைக் காக்க வந்த நீ யார்?” என்று கேட்க, சிறுமி அந்த 

மழையில் ஓடலானாள். 

பீட்டரும் அவளைத் தொடர்ந்தார். எவ்வளவு வேகமாக ஓடினாலும் 

இருவருக்குமிடையில் அதே இடைவெளி இருந்தது. 

சிறுமியை எட்டிப் பிடிக்க இயலாமல் பீட்டர் ஓடினார்.ஓடிய சிறுமி கோவிலை அடைந்து உள்ளே சென்றாள். மீனாக்ஷீ கர்ப்பகிருகத்துள் சென்று மறைந்தாள். 

பீட்டர் மெய் சிலிர்த்து, கண்ணீர் மல்க சிலையாக நின்றார். இது கனவா நினைவா,அல்லது கற்பனையா? 

இல்லை இது நிஜம். 

ஊர் உறங்கும் இவ்வேளையில் இடியிலிருந்துதன் உயிரைக்காப்பாற்றியது வேறு யாருமில்லை. இங்கு கோவில் கொண்டிருக்கும் அன்னைமீனாக்ஷீ 

எனப்புரிந்து கொண்டார். 

அவளது கருணை, அவருள் இருந்த மாயக்கற்றைகளையும், 

ஐயங்களையும் போக்கியது,

பீட்டரின் ஊனக் கண்களைத் திறந்து ஞானக் கண்களை வழங்கினாள் 

இதனால் பீட்டர் அடியாருள் ஒருவரானார்.

அவளை நினைத்து நெஞ்சம் கனிந்து குழைந்து, தாயைப் பிரிந்த சேயாக 

வாழ்ந்தார். தன்னை ஆட்கொண்ட அன்னைக்கு பொன்னும் பொருளும் 

வழங்கினார். 

மீனாக்ஷி குதிரை வாகனத்தில் பவனி வருவதைக் கண்டு பல முறைபக்திப்பரவசத்தில் கரைந்தார். 

உலக நாயகி, உலகை வலம் வரும் தாயை, நான் வலம் வருவது மட்டும் போதாது. என்னிடம் இருப்பது யாவும் அவள் கொடுத்த செல்வமே. 

குதிரையில் வரும் தன் தாய்க்கு அவளது திருவடிகளைத் தாங்க இரு மிதியடிகள்செய்வது என முடிவு எடுத்தார். 

பத்தரை மாற்றுத் தங்கத்தில் 4-முத்து, 4நீலம்,4வைடூர்யம், மரகதக் கற்கள் 576 வைத்து இரு மிதியடிகளில் 

பதிக்கச்செய்தார்.அவற்றை அன்னை மீனாக்ஷிக்கு அர்ப்பணித்தார்.

குதிரை வாஹனத்தில் உலா வரும் தாயின் பாதங்களைத் தாங்கி 

இருக்கும் மிதியடிகளைக் காணும் போதெல்லாம் தானே அவளது 

காலடியில் கிடப்பதாக எண்ணி மகிழ்ந்தார், அந்த ஆங்கிலேயரான பீட்டர். 

அவரது பதவிக் காலம் முடிவுற்றது. எல்லாரையும் போல் அவரும் வேலை முடிந்ததும் தன் சொந்த நாட்டிற்குச் செல்ல வேண்டும் அல்லவா! 

ஆனால் இவருக்கோ தன் தாயை விட்டுப் பிரிய மனம் வரவில்லை. அன்புச்சேயாக மாறினார். 

தினமும் அன்னை மீனாக்ஷியைக் காண வேண்டி மதுரையிலே இருப்பது என தீர்மானித்தார். 

தன் ஆயுள் முடிவு வந்ததும், எப்பொழுதும்  மீனாக்ஷியைப் பார்க்கும் வண்ணம்,அடக்கம் செய்ய வேண்டும் என்று நண்பர்களிடம் கூறிவிட்டார். 

அவ்வாறே, அவரின் சடலம், நகைக் கடைகளுக்கு அருகில் இருக்கும் ஒரு 

கிறிஸ்தவ ஆலயவெளியில் ஆலயத்தைத் தரிசித்த படியே துயில் கொண்டுஇருப்பது போல அடக்கம் செய்யப்பட்டுள்ளது. 

மதுரை சென்றால், இன்னும் அவரின் கல்லறையைக் காணலாம். 

அவர் அன்னைக்கு அளித்த மரகத மாலை  மியூசியத்தில் உள்ளது. 

என்கோயிலுக்கும் அழகர் கோவிலுக்கும் பல பொன் ஆபரணங்களை 

வழங்கியுள்ளார் பீட்டர்பாண்டியன்.

அம்மா --- கேட்கவே புல்லரிகின்றது - 

எங்களுக்குள் தான் எவ்வளவு வேறுபாடுகள் அவன் கிறிஸ்த்துவன் , இவன் முஸ்லீம் இப்படி 

எதனையும் காணாமல் மதங்களைப்படைத்தோம் , மதம் பிடித்து அலைகிறோம் -- 

இந்த சம்பவத்தை  படிக்கும் எவருமே தெய்வம் எந்த வித்தியாசமும் பார்ப்பதில்லை கருணை காட்டுவதில் என்று புரிகிறது ... 

ரவி நான் மட்டும் அல்ல ஈசனும் ஒரு ஆங்கிலேயரின் உயிரை காப்பாற்றினார் அவரின் மனைவியின் பக்தியினால் -- இதை நாளை சொல்கிறேன் ....

சிரித்துக்கொண்டே என் எண்ணங்களை கிளறிவிட்டு காற்றில் மறைந்தாள் காஞ்சனமாலையின் தவப்புதல்வி