பச்சைப்புடவைக்காரி - ஸ்ரீ ருத்ரம் கூறும் சிவலீலை 1 - 220

                                             பச்சைப்புடவைக்காரி 

என் எண்ணங்கள் 

                ஸ்ரீ ருத்ரம் கூறும் சிவலீலை-1

                            (220) 👍👍👍💥💥💥

ஓம் நமஸ்தே அஸ்து பகவன்

Ōm Namashtēshtou Bhagavan

விஸ்வேஸ்வராய, மஹாதேவாய,

Vishvēshvarāya Mahādēvāya

த்ரயம்பகாய, த்ரிபுராந்தகாய,

Trayambakāya Tripourāntakāya

த்ரிகாக்நி-காலாய

Trikāgni– Kālāya

காலாக்நி - ருத்ராய நீல - கண்டாய ம்ருத்யுஞ்ஜயாய

Kālāgni– Roudrāya Nīl – Kandāya Mroutyougnjayāya

ஸர்வேஸ்வராய ஸதாஸிவாய

Sharvēshvarāya Sadāshivāya

ஸ்ரீமன் மஹாதேவாய நம:

Srīman Mahādēvāya Namaha !

என்னப்பா ருத்ரம் சொல்கிறாய் போலிருக்கே --- ஆமாம் தாயே புரியாமல் ஏதோ உளறுகிறேன் - எல்லாம் புரிந்தவள் நீ - ஒன்றுமே புரியாமல் வாழும் எனக்கு புரிந்தவள் கொஞ்சம் புரியும் படி சொல் அம்மா .... 

சொல்கிறேன் அவசியம் எல்லோருமே தெரிந்துகொள்ளவேண்டியது ருத்ரம் - இதில் வேதம் அந்த தில்லைக்கூத்தனைப்போல் ஆனந்த நடனம் புரிவதை தரிசிக்கலாம் 

சரி உனக்கு புரியும் படி சொல்கிறேன் - வரி வாரியாக சொல்வதைக்காட்டிலும் ருத்திரத்தில் இறைவன் புரிந்த லீலைகளை தொகுத்து சொல்கிறேன் - ருத்திரத்தின் தாத்பரியம் புரியும் .... சில கூடுதல் பதிவுகளாக வரும் 

அம்மா தன்னியன் ஆனேன் பாஸ்கரராயருக்கு பிறகு நேராக ஈசனிடம் எங்களை அழைத்துச்செல்கிறாய் .

சரி கவனமாக கேள் -----

‘‘பரமேஸ்வரா! அடைக்கலம் நாடி உன் சந்நதி வந்து விட்டேன். முப்பொழுதும் உன் திருமேனி தீண்டி பூஜித்த என் உயிரை காலன் கொண்டு செல்வதா? சுவாமி, காத்தருளுங்கள்’’ என்று கதறி  லிங்கத்தை அணைத்துக் கொண்டான் மார்கண்டேயன். 

சிவம் சினந்து வந்து, காலனை உதைத்து பாலனை காத்தது. அவன் கொண்ட சினம் , யமனுக்கு  தீக்ஷை தந்து அருளிவிட்டது. பாலகனை சிரஞ்சீவியாவும் ஆக்கி விட்டது.  ஜீவாத்மா கொள்ளும் கோபம் தள்ள வேண்டியது . பரமன்  கொள்ளும் கோபம் போற்றுதலுக்குரியது. ஆகவே வேதமும் முதலில் ‘‘ஓம் நமோ பகவதே ருத்ராய’’ என்று அவன் சினத்தை போற்றுகிறது. 

பெருமிழலைக் குறும்பர் என்று ஒரு நாயனார். சுந்தர மூர்த்தி நாயனாரின் திருவடியை பணிந்தே அட்டமா சித்தியும் அடைந்தவர். சுந்தரர் கயிலை செல்லப் போவது கேட்டு,  அவருக்கு முன்னே யோகத்தால் கயிலை அடைந்தவர். இங்கு பல தலங்கள் சென்று ஈசனை பாடிய சுந்தரர்க்கு முன் சுந்தரரை மட்டுமே பாடிய இவர், சிவ கதி அடைந்து விட்டார். அரன் சேவையை விட அடியவர் சேவையே சிறந்தது என்று உணர்த்தவே ருத்ரம் ‘‘அதோயே .... கரண் நமஹ’’ என்று கூறி சிவனடியாருக்கு சலாம் இடுகிறது. 

அடுத்தபடியாக, ஒரு வேண்டுதலை வைக்கிறது வேதம். (அத தஸ்ய தனு: ......பவ) ‘‘அப்பனே உன் கையில் உள்ள வில்லின் நாணை அவிழ்த்து விடு’’ என்று ஈசனை நோக்கி சொல்கிறது வேதம். ஏன்? 

அவன் வில்லில் நாண் ஏற்றியும் பயன் இல்லை என்பதால்தான் - அன்று, முப்புரத்தையும் எரிக்க ஈசன் மேருவை வில்லாக வளைத்தான். ஆயினும் அது பயன் படவில்லையே.  சிரித்தே முப்புரத்தையும் அழித்து ஒழித்து விட்டானே. ஆக்கவும் அழிக்கவும் அவன் குறு நகையே போதும் அல்லவா?  

அன்று வானில் சுற்றித் திரிந்த முப்புரத்தை தாக்க ஈசன் செல்வதற்கு ஒரு தேர் செய்யப்பட்டது. செய்தவன் விஸ்வகர்மா  என்னும் தேவ சிற்பி. 

அதன் அங்கங்களாக இந்திராதி தேவர்கள் இருந்தனர். ஈசன் போருக்கு புறப்பட சித்தமாகி அந்த தேரில் ஏறினார். அப்போது அந்த தேரின் பல்வேறு பாகத்தில் இருந்த தேவர்கள்,  தன்னால்தான் ஈசன் முப்புரத்தையே எரிக்கப் போகின்றார் என்று இறுமாந்தனர். 

ஆணவம் இருக்கும் இடத்தில் இறைவன் இருப்பது இல்லை. தேவர்களின் ஆணவத்தை அறிந்த மாலவன் காளையாக மாறினான். பரமன் தேரை விடுத்து எருதில் ஏறினான். மாலவன் என்றால் அன்பானவன் என்று பொருள். அதாவது ஈசன் தூய அன்பையே ஏற்பான்.  ஆணவத்தை இல்லை என்பதை இந்த புராண சம்பவம் காட்டுகின்றது. இதை கருத்தில் கொண்டே , “நமோ பப்ளுஷாய” என்றது வேதம். 

அதாவது ரிஷப வாகனனை வணங்குகின்றேன் என்று பொருள். அடுத்து, எதிரிகளை நன்கு தாக்கி,  கதறச் செய்பவன் என்று சொல்கிறது ( நம: ஸஹமானாய...) . இந்த வாக்கியத்திற்கு பின் வரும் சம்பவம் ஒரு எடுத்துக்காட்டு. ஒரு நாள் இலங்கை வேந்தன், செருக்கொடு புஷ்பக விமானத்தில் ஏறி உலா வந்து கொண்டு இருந்தான். 

இடைப்பட்டது கைலாசம். அவனுக்கு வந்தது ஆவேசம். இருபது கைகளாலும் கயிலையை பெயர்த்து ஏறிய முற்பட்டான். அதை அசைத்தும் விட்டான் லங்காதிபதி. 

ஈசன் நிதானமாக கால் கட்டை விரலை ஊன்றினான். பாரம் தாங்காமல் அலறினான்  இலங்கை வேந்தன். அவன் கதறலால் உலகமே நடுங்கியது. அன்று முதல் உலகம் நடுங்கும் அளவு உறக்க கத்தியவன் என்ற பொருள் படும்படி, அவனை,  நாம் ராவணன் என்று  அழைக்கிறோம். இப்படி ராவணனை அலற செய்ததால் தான் வேதம் ஈசனை அவ்வாறு புகழந்து உள்ளது போலும்.

இப்போது வேதம் ஒரு படி மேலே சென்று பரமனை ‘‘தஸ்கரனாம் பதி’’ அதாவது திருடர் கூட்டத்து தலைவன் என்று சொல்கிறது. பொருளை திருடுபவன் திருடன். 

ஆனால். மனிதர் உள்ளத்தையும் அவர்தம் பாவத்தையும் கவர்பவன் திருடர் தலைவன்.  சம்பந்தர் ‘‘என் உள்ளம் கவர் கள்வன்’’ என்று அல்லவா ஈசனை போற்றினார். ஆதி சங்கரர் இன்னும் ஒரு படி மேலே செல்கிறார். சிவன் என்னும் திருடர் தலைவனிடம் , மற்றொரு திருடனை கண்டிக்கும் படி சொல்கிறார். சதா பிறர் பொருள் மீது ஆசைப் பட்டு அதை கவர எண்ணமிடும் மனம் என்னும் திருடனை ஈசன் முன் நிறுத்துகிறார் சங்கரர். 

ரவி இன்னும் பார்ப்போம் - எவன் ஒருவனுக்கு ருத்ரம் ,சொல்லவேண்டும்  படிக்கவேண்டும் , புரிந்துகொள்ளவேண்டும் என்று ஆவல் பிறக்கின்றதோ அவனுக்கு கண்டிப்பாக மறு  பிறவி இல்லை எங்களுடன் கலந்துவிடுகிறான் .. 

காம்யா  -  அன்பினால்  ஆளவந்தவள் அம்பாள்.  காமம் என்றாலே  உடல்பசி என்ற தப்பான எண்ணம் நிலவுகிறது. காமம் என்றால் வடமொழியில்  பூரண அன்பு. காமாக்ஷி என்றாலே  தயை, கருணை பொழியும் கண்களை உடையவள் என்று தான் அர்த்தம்.   காமம் என்றால் நாம் விரும்புவது. மோக்ஷம் கேட்கிறோமே தருவது யார், யாரால் முடியும்.  அம்பாள் ஸ்ரீ லலிதை ஒருவளால்  தான் அதை அனுக்கிரஹம் செய்ய முடியும். 

காமகலாரூபா --  அன்புக்கு ஒரு உருவம் தேடினால்  கிடைப்பது ஸ்ரீ லலிதாம்பிகை தான்.  நுண்ணிய  காமகலா ரூபத்தில்  ஸ்ரீ பரமேஸ்வரன் கண்ணுக்கு மட்டுமே புலப்படுபவள். 

சிரித்துக்கொண்டே அன்னை நகன்றாள் --- அவள் நடை அழகு தில்லையில் ஆனந்தமாக நடனம் புரியும் தில்லைக்கூத்தனைத்தான் எனக்கு காண்பித்தது