அபிராமி பட்டரும் அடியேனும் கேள்வி பதில் 69 பதிவு 58
அபிராமி பட்டரும் அடியேனும்
கேள்வி பதில் 69
பதிவு 58👌👌👌
கேள்வி பதில் நேரம்
பதிவு 58 🥇🥇🥇
கேள்வி கேட்பவன் ... ஒன்றுமே தெரியாதவன் அதாவது நான் .
பதில் சொல்பவர் ... அபிராமியை உணர்ந்தவர் அதாவது பட்டர் .
கேள்வி 69
நான் ஐயனே சீதையின் அழகை கம்பன் மூலமாய் சொல்லிக்கொண்டு வருகிறீர்கள் .
இன்னும் தாங்கள் அதை சொல்ல நாங்கள் அதை கேட்க ஆவலாக இருக்கிறோம்
பட்டர்
நம்புவதே வழி என்ற மறைதனை
நாமின்று நம்பிவிட்டோம்
கும்பிட்டு எந்நேரமும் சக்தி என்றால்
உனைக் கும்பிடுவேன் மனமே!
கன்னிமாடத்தில் சீதையின் அருகே பல பெண்கள் இருக்கிறார்கள்.
ஆனால் அவர்கள் யாரும் சீதையுடைய அழகுக்கு இணையாகமாட்டார்கள்.
‘சதகோடி முன் சேவிக்க, மின் அரசு எனும்படி நின்றாள்’ என்கிறார் கம்பர்.
நூறு கோடி மின்னல்கள் சுற்றிலும் வந்து நின்று வணங்கி நிற்க, நடுவில் அவர்களுக்கெல்லாம் தலைவியாக நின்ற ‘மின்னல் அரசி’யாம் சீதை!⚡⚡⚡
பாலில் ஒரு துளி மோரைதான் பிரை ஊற்றுகிறோம்.
அது பால் முழுவதும் சென்று அதனைத் தயிராக மாற்றிவிடுகிறது அல்லவா?
அதுபோல, கண்களின்வழியே சீதைக்குள் நுழைந்த காதல் நோய், அவளுடைய உடல்முழுவதும் பரந்து வருத்தியது.
அவள் துடிதுடித்தாள்....
என்னை வருத்துவது எது?
இந்திர நீலம் என்ற உயர்ந்த கல்லைப்போல இருண்ட அவனுடைய தலைமுடியா?
நிலவைப் போன்ற முகமா?
நீண்ட கைகளா?
அழகான ரத்தின மலை போன்ற தோள்களா?’
‘இவை எதுவுமே இல்லை, எல்லாவற்றுக்கும் முன்பாக, அவனுடைய உதட்டில் பரவிய அந்தப் புன்சிரிப்பு, அதுதான் என்னுடைய உயிரை உண்டுவிட்டது!’
இங்கே ‘தாழ்ந்த கைகளும்’ என்ற பிரயோகத்தைக்கவனிக்கவேண்டும்.அதாவது, நீண்ட கைகள், அதனை ராஜ லட்சணம் என்று சொல்வார்கள்.
என்னதான் ராஜாவானாலும், காதல் வந்துவிட்டால் அவன் நிலைமையும் பரிதாபம்தான்.
சீதையைப் பார்த்துவிட்டு விசுவாமித்திரருடன் சென்ற ராமனும் அப்படிப்பட்ட ஒரு தவிப்பில்தான் சிக்கிக் கிடந்தான்.
‘பொருள் எலாம் அவள் பொன்னுருவாயவே’ என்கிறார் கம்பர்.
‘பார்க்கும் இடத்திலெல்லாம் நந்தலாலா’ என்று பாரதி பாடியதுபோல,
ராமனுக்கு எதைப் பார்த்தாலும் சீதையின் பொன் வடிவம் மட்டுமே தெரிகிறதாம்.
அவளையே நினைத்துக்கொண்டு படுத்துக் கிடக்கிறான்.
அம்புக்கும் தீக்கும் விடத்துக்கும் நோவுக்கும்
அச்சமில்லாதபடி
உம்பர்க்கும் இம்பர்க்கும் வாழ்வு தரும் பதம்
சக்தி ஓம். ஓம் ஓம் 🙌🙌🙌
ரவி ஏதேது என்னை கம்பராக்கி விடுவாய் போலிருக்கே திருக்கடையூர் போகவேண்டும் நாளை பார்ப்போம்
நான் ...
ஐயனே கம்பர் வர்ணித்திருக்கலாம் ஆனால் நீங்கள் அதை எங்களுக்கு புரியும் மாதிரி எடுத்து சொல்வது மிகவும் அருமையாக இருக்கிறது ....
பட்டர் சிரித்துக்கொண்டே பறந்து சென்றார் .. நானும் ஒரு பருந்தாய் மாறி விடக்கூடாதா என்றே ஏங்கினேன் 🦅🦅🦅
என்ன அழகான விளக்கம்... சபாஷ் 👌👌🙏
Comments
சீதையின் அழகிற்கு அழகு சேர்த்த பதிவு...
மொத்தத்தில் பேரழகு...
🙏🙏🙏🙏
🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺🌺
எல்லோருக்கும் ஐப்பசியில் தீபாவளி வரும். ஆனால், மதுரைவாசிகளுக்கு, சித்திரையிலும் ஒரு தீபாவளி. அழகர் ஆற்றில் இறங்கும் வைபவத்தை அந்த அளவுக்கு மிக விமரிசையாகக் கொண்டாடி வருகிறார்கள். 🌿
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹
சுதபஸ் என்ற முனிவர், நூபுரகங்கையில் தீர்த்தமாடி, பெருமாளை நோக்கித் தவமிருந்தார். அந்தச் சமயத்தில் துர்வாச மகரிஷி, தன் பரிவாரங்களோடு அவ்வழியாக வந்தார். பெருமாளையே நினைத்துக் கொண்டிருந்த முனிவர், ரிஷி வந்ததைக் கவனிக்காமலிருக்கவே ஆத்திரமடைந்த துர்வாசர் 'மண்டூகோ பவ' (தவளையாக போகக் கடவாய்!) என சாபமிட்டார். உடனே தவளையாகிப் போன சுதபஸ், சாபவிமோசனத்துக்கு வழிகேட்டபோது, 'விவேகவதி தீர்த்தக்கரையில் (வைகை) நீ தவம் பண்ணிக்கொண்டிரு. 🌿
முதல் இரண்டு நாட்கள் கோயிலில் இருப்பார் அழகர். 🌿
மூன்றாம் நாள் மாலை மதுரையை நோக்கிப் புறப்படுகிறார். ஆரம்ப காலத்தில் கோயிலைவிட்டு கிளம்பும் அழகர், அலங்காநல்லூர் போய்ச் சேருவார். அங்கு அழகரை குதிரை வாகனத்தில் தூக்கிவைத்து (ஆற்றில் இறங்குவதற்காக) அலங்காரம் செய்வார்கள். அழகருக்கு அலங்காரம் செய்யும் ஊர் என்பதால், அலங்காரநல்லூராக இருந்து, பின்பு அலங்காநல்லூராக மாறிப்போனதாகச் சொல்கிறார்கள். 🌿
நான்காம் நாள் இரவு தல்லாகுளம் பெருமாள் கோயிலில் கள்ளழகருக்கு அபிஷேகம் நடக்கும். இந்த அபிஷேகத்துக்கும் நூபுரகங்கையிலிருந்து தீர்த்த நீர் தலைச்சுமையாகக் கொண்டு வரப்படுகிறது. அபிஷேகம் முடிந்ததும் அழகருக்கு அலங்காரம். இதிலும்கூட ஒரு நம்பிக்கை. அழகருக்கான ஆடைகள், அலங்காரப் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரு பெரிய மரப்பெட்டியில் இருக்கும். 🌿
சிவப்புப் பட்டு கட்டிவந்தால் அந்த வருடம் போதிய விளைச்சலுமிருக்காது. நாட்டில் அமைதியும் இருக்காது. பேரழிவு ஏற்படும்.🌿
பத்தாம் நாள் பயணக்களைப்பு நீக்குவதற்காக உற்சவசாந்தி அபிஷேகம் நடக்கிறது. அத்துடன் சித்திரைத் திருவிழாவின் பத்து நாள் கொண்டாட்டங்கள் சுபமாக நிறைவுற்று மீண்டும் பழைய நிலைக்குத் திரும்புகிறது மதுரை.🌿
💐💐💐💐💐
அந்தக் காலத்தில் கள்ளழகரின் பாதுகாவலராக வெள்ளியங்குன்றம் ஜமீன்தார் நியமிக்கப்பட்டிருந்தார். இன்றுவரை அந்த ஜமீன் வாரிசுகள்தான் கள்ளழகருக்குப் பாதுகாப்பு. இன்றும் ஜமீன்தார் வந்து அவருக்குரிய மரியாதைகள் வழங்கப்பட்ட பிறகுதான் கோயிலைவிட்டு மதுரைக்குக் கிளம்புவார் அழகர். 🌿
*இன்று ஹனுமத் ஜயந்தி*
மாதவம் செய்த மாதவள் அஞ்சனை மடிதனில் மலர்ந்தவனாம்
மாதவன் ராமன் தூதுவன் என்றே மாகடல் கடந்தவனாம் ---(மாதவம்)
ராமனைப் போற்றிப் பாடிடும் நேரம்
ரகசியமாய் வருவான்
கைத் தாளங்கள் போட்டு ஆனந்தமாக மனங்குளிர்ந்தே மகிழ்வான்
கண் மடல் மூடிமெய் மலர் சூடி செவி மடல் திறந்திடுவான்
நாதனின் காதை யாவும் கேட்டு விழி மழை சொரிந்திடுவான் ---(மாதவம்)
ராமனை நெஞ்சில் மாமலை கையில் சுமந்திடும் ஜய ஹனுமான்
பீமனை அள்ளி மார்புடன் சேர்த்து அணைத்திடும் ஜய ஹனுமான்
சந்தன வாசம் வீசிட எங்கும் வலம் வருவான் ஹனுமான்
நித்திலம் தன்னில் நித்தியம் வாழ்ந்து ஜயம் தரும் ஜய ஹனுமான்.. மாதவம்)
கோமகனாக வாழ்ந்திடும் சீலன்
கோயில் நாம் அடைவோம்
கோசலை ராமன் நாமத்தைப்பாடி அவனருள் வேண்டிடுவோம்
வீழ்ச்சியை மாற்றி மீட்சிகள் சேர்க்கும் பாடிடு
அவன் மகிமை
வான் மழை போல பூமழை வார்க்கும் மாருதி அவன் கருணை ---(மாதவம்)
கூடவெ இருப்பினும்,
விதியின் வலியால் மனைவியை ஸ்ரீ ராமன் பிரிய நேரிட்டது.
கடும் ஒழுக்க சிந்தனை உடையவரும், புலன்களை அடக்கி ஆண்டு அதன் மீது ஆட்சி செலுத்த வல்லவரும்,
இணயில்லாத பலம் மிக்கவரும்,
அதே நேரம் பணிவும், பக்தியும் மிகுந்தவரும்,
இனிமையாக
பேசுபவரும்,பேச்சில் வல்லமை உடையவரும்,
சோர்வே இல்லாதவரும்,
தர்மத்தின் பக்கம் நிற்பவருமான ஸ்ரீஆஞ்சநேயரின் துணை தேவைப் பட்டது.
ஒழுக்கமும், தர்மமும்தான் பொய்மையை வெல்ல மிக உதவி செய்யும் என்பதற்கு இது ஒரு உதாரணம்.
வெறும் புஜ வலிமை போதாது.
அதை அடக்கி ஆண்டு ஆட்சி செய்கிற விஷயம் ஹனுமான்.
அப்படி அடக்கி ஆண்டதை அலட்டாது மிக வினயமாக எங்கு பார்த்தாலும் கைகூப்பி அமைதியாக புன்சிரிப்போடு ஹனுமான்.
தன்னை பாராட்டிக் கொள்ளாமல் தன் பலம் எத்தகையது என்றுதானே ஆராய்ச்சி செய்யாமல் பலம் இருக்கிறதா, இருந்து விட்டு போகட்டுமே என்று மிக மிக வினயமாக நின்ற நிறைகுடம் ஸ்ரீஹனுமான்.
அலட்டலும், அஹம்பாவமும் வாழ்க்கையாகப்போன இந்தக் காலத்தில் ஸ்ரீ ஆஞ்சநேயரின் பராக்கிரமத்தை படிக்கிறபொழுது நாம் ஒன்றுமே இல்லை என்ற எண்ணம் மிகுந்து வருகிறது.
சுந்தர காண்டம் ஒரு மனிதனுக்கு ஏற்பட்ட துக்கத்தை மட்டும் சொல்லித்தரவில்லை. அதற்கு ஏற்பட்ட விடிவு நேரத்தையும் விவரிக்கிறது.
மிகப் பெரிய நம்பிக்கையை ஊட்டுகிறது.
நீங்கள் வெற்றி பெற்றாலும் புன்சிரிப்போடு நன்றி என்று சொல்லிவிட்டு அமைதியாக இருக்க உங்களுக்கு உதவும்.
ஜய ஜய ஹனுமான் கோஸாயி
கிருபா கரஹூ குருதேவெ கீ நாயீ
சாவுக்கும் நாள் குறிப்பவன் சிரித்தான் ..
சங்கடங்கள் பெறுகவே நாள் குறிப்பாரோ எவரும் ...
சகாதேவன் ஜாதக கலையில் கை தேர்ந்தவன்
வரவேற்றான் எதிரி தனை ...
வந்தவர் எவராயினும் உள்ளதை சொல்வதே உத்தமம் என்றே கொள்கை கொண்டவன் ...
கண்ணன் போல் பொய் சொல்லத் தெரியாது ...
அர்ச்சுனன் போல் சூது வாது புரியாது ...
பீமனைப்போல் கதை ஓங்காது
நகுலன் போல் பரி ஒட்டத் தெரியாது ...
தருமனின் தர்மம் ஒன்றே அறிவான் ...
பகை என்று அவன் எதுவும் கண்டதில்லை ...
வரும் அம்மாவாசை நல்ல நாள் நர பலி ஒன்று கொடுத்தே போர் செய்யும் நாள் என்றான் அவன்
துரியோதனன் கட்டிக்கொண்டான் ...
பரந்தாமன் இருக்கும் போதே பலி கவர் தெய்வங்கள் பாற் சென்றே மிக்க அன்பு பூண்டான் ...
கண்ணன் தான் சொன்ன கீதையை சகாதேவனிடம் இருந்தே பெற்றான்
தர்மம் சமநிலை .. எதிரி என்று யாரும் இல்லை ..
எண்ணங்கள் மாறலாம் ..
ஏழ் கடலும் பொங்கலாம் ...
உதவி கேட்போர் எவராயினும் உண்மை ஒன்றே சொல்ல வேண்டும்
கண்ணன் சொல்லாத கீதை சகாதேவன் சொன்னான் ...
மகா தேவன் சொன்ன வார்த்தை ஸ்ரீ சங்கர கீதை ஆனதே ...
காஞ்சியிலும் கலவையிலும் காலடியிலும் ஜய ஜய சங்கர என்றே சொல்லி வெற்றி பவனி வருகிறதே 💐💐💐
வைகை கை கொண்டு வரவேற்க அதிலே பாதம் வைத்தார் பரந்தாமன் ...
அடித்து செல்லும் கருணை ஆற்றில் நீந்தியே காஞ்சி சேர்ந்தான் அழகிய சிங்கன் ...
காமாக்ஷி ஏகாம்பரேஸ்வரர் திருமணம் ..
நடுத்தும் பெரியவாளை பார்த்தே பெருமை பட்டான் வரதன் ...
என் குறையும் தீர்க்கின்றாய் ..
தங்கை அவள் திருமணமும் என்னை காண வைத்தாய் ..
மூன்றடி எடுத்தேன் ஓங்கி உலகளந்த உத்தமன் என்றே புகழ்ந்தனர் ...
காஞ்சியில் கால் பதித்தாய் என்னிலும் பெரியவா என்றே பெயர் எடுத்தாயே ..
செகந்திராபாத்தில் வசித்து வருபவர் திருமதி.கோமதி கிருஷ்ணமூர்த்தி. கணவரும் மனைவியும் பரமாச்சார்யாளின் பரமபக்தர்கள். பணி நிமித்தம் ஆந்திராவிலேயே தங்கி இருந்ததால், அங்கு காஞ்சி மஹா ஸ்வாமிகள் எப்போது – எந்த ஊருக்கு வந்தாலும், தகவல் கேள்விப்பட்டவுடன் உடனே பயணித்துச் சென்று தரிசிப்பது இந்தத் தம்பதியரின் வழக்கம்.
ஆந்திராவில் மஹா ஸ்வாமிகள் எங்கு முகாமிட்டிருந்தாலும் எந்த வேலை இருந்தாலும் அதை அந்த க்ஷணமே மூட்டை கட்டி வைத்து விட்டுப் புறப்பட்டு விடுவார்கள். அந்த மகானைக் கண் குளிரக் கண்டு தரிசிப்பதென்றால் இருவருக்கும் அவ்வளவு ப்ரியம்;
ஒருமுறை சதாராவில் (மகாராஷ்டிர மாநிலம்) பெரியவா
முகாமிட்டிருப்பதாக கோமதிக்கு தகவல் கிடைத்தது. கணவர் கிருஷ்ணமூர்த்தியிடம் விவரத்தை எடுத்துச் சொல்லி, சதாரா போய் பெரியவாளைத் தரிசனம் செய்து விட்டு வருவோமே என்று கேட்க ‘கரும்பு தின்னக் கூலியா?’ என்று சந்தோஷப்பட்ட கணவர் கிருஷ்ணமூர்த்தியும் சரி என்று சொன்னார்.
சதாராவுக்கு இவர்கள் போய் சேர்ந்தபோது மாலை நேரம் ஆகிவிட்டது. ஆந்திராவில் பெரியவா தரிசனத்துக்காகப் பல பகுதிகளுக்கு இந்த இருவரும் போயிருந்தாலும், சதாரா விசிட் இது தான் அவர்களுக்கு முதல்முறை. எனவே முன்பின் அதிகம் பழக்கம் இல்லாத ஊரில் ஆட்டோ ஒன்றைப் பிடித்துக் கொண்டு சதாராவில் உள்ள சங்கரமடத்துக்குப் போனார்கள்.
நீண்ட தூரம் பயணித்து வந்திருந்ததால், மடத்துக்கு வெளியிலேயே உள்ள குழாயடியில் கை – கால்களைச் சுத்தம் செய்து கொண்டு
இருவரும் மடத்தின் உள்ளே நுழைந்தார்கள். மகானை தரிசித்து அவரின் ஆசியைப் பெற்றுவிட வேண்டும் என்றே இருவரின் மனமும் பரபரத்தது. பயணச் சலிப்பை எல்லாம் அந்த ஒரு தரிசனமே போக்கிவிடும் என்று விழைந்தார்கள்.
மடத்தின் உள்ளே அவ்வளவாகக் கூட்டம் இல்லை. யாரோ ஒரு பாட்டி மடத்தின்
அமைதியான ஒரு மூலையில் அமர்ந்து ருத்திராட்சத்தை வைத்துக் கொண்டு ஜபம் செய்து கொண்டிருந்தார்
புதிதாக யாரோ இருவர் உள்ளே வருவதைப் பார்த்ததும் மடத்துச் சிப்பந்தி ஒருவர் விறுவிறுவென இவர்களிடம் வந்தார். ‘வாங்கோ வாங்கோ… எங்கேர்ந்து வர்றேள்? மெட்ராஸா? என்று அவராகவே ஊகம் செய்து கேட்டார்.
சிப்பந்தி உடனே. ‘அடடா…பெரியவா இப்ப மடத்துல இல்லியே..’ என்றார்.
கோமதியின் முகம் வாடிப் போனது.
‘பெரியவா காஞ்சிபுரம் கெளம்பிப் போயிட்டாளா? என்று கேட்டார் கோமதி.
‘இல்லை….சதாரா க்ஷேத்ராடனம் இன்னும் பூர்த்தி ஆகலை. இங்க தான் பக்கத்துல ‘பூசேகாள்வ்’ அப்படிங்கற ஒரு கிராமத்துக்குப் போயிருக்கார். அந்த கிராமத்துக்காரர் பெரியவா தங்களோட கிராமத்துக்கு அவசியம் வந்து அனுக்ரஹம் பண்ணனும்னு பிரயாசைப்பட்டா. அதான் அங்கே போயிருக்கார்’ என்றார் சிப்பந்தி.
கோமதிக்கும் கிருஷ்ணமூர்த்திக்கும் அடுத்து என்ன செய்வதென்று புரியவில்லை.
நேரமோ மெள்ள இருட்டிக் கொண்டு வருகிறது.
மடத்தின் வாசலுக்கு அருகே நிற்கும் புதியவர்களைப் பார்த்து ஒரு சில ஆட்டோக்காரர்கள் அவர்களை நெருங்கினார்கள்.
ஆனால் கோமதிக்கு மட்டும் அந்த இருட்டு வேளையில் – அதுவும் பழக்கமே இல்லாத புது இடத்தில் பயணப்படுவது சரி இல்லை என்று திடீரெனத் தோன்றியது. பேரம் பேசிய ஆட்டோக்காரர்களை
அங்கிருந்து அனுப்பிவிட்டார்கள். அதன் பிறகு இரவு வேளையில் பயணம் வேண்டாம். இன்று இரவுப் பொழுதை சங்கரமடத்திலேயே கழித்து விட்டு மறுநாள் காலை பூசேகாள்வ் புறப்படலாம் என்று இருவருமே தீர்மானித்தனர்.
‘ரொம்ப நன்றி… பெரியவா தரிசனத்துக்காக நாங்க பொறப்படறோம். நீங்க சொன்ன மாதிரியே பஸ்ஸுலயே பயணப்படறோம்’ என்றார் கோமதி.
கோமதியும் அவரது கணவரும் அடைந்த சந்தோஷத்துக்கு
அளவே இல்லை. ‘
சமமான சாலையில் பயணித்த பின், கரடு முரடான சாலையில் குலுங்கலுடன் சென்ற அந்த வேன், சில நிமிடங்களுப் பிறகு பூசேகாள்வ் என்கிற கிராமத்தை அடைந்தது. அங்கே பெரியவா தங்கி இருப்பதாகச் சொல்லப்படும் ஒரு இடத்தின் முன் வேன் நின்றது.
‘இறங்கிக்குங்கோ…. இங்கதான் பெரியவா தங்கி இருக்கா’ என்றார் வேனில் வந்த மடத்துச் சிப்பந்தி ஒருவர். கோமதியும் அவரது கணவரும் தங்களது லக்கேஜ்களை எடுத்துக் கொண்டு வேனில் இருந்து இறங்கினர். மஹாபெரியவா தங்கி இருந்ததாகச் சொல்லப்படும் இடத்தைச் சுற்றி அளவான ஒரு கும்பல்.
மஹா பெரியவாளை – ஸ்ரீ சங்கரமடத்தின் ஆச்சார்ய புருஷரை – வெகு சிம்பிளான இடத்தில் பார்த்த மாத்திரத்திலேயே கோமதியின் கண்களில் நெகிழ்ச்சியின் காரணமாக நீர் திரையிட்டது. சங்கரநாமத்தைச் சொல்லிக் கன்னத்தில் மாறி மாறிப் போட்டுக் கொண்டார்.
இருந்த இடத்திலேயே ஒரு சாஷ்டாங்க நமஸ்காரம் செய்தனர் இருவரும்.
உள்ளூர் ஜனங்கள் சிலரும், தமிழ்நாடு மற்றும் அருகில் உள்ள சில நகரங்களில் இருந்து வந்திருந்த பக்தர்களும் அங்கே – மண் தரையில் – பெரியவாளுக்கு முன்னால் அமர்ந்திருந்தனர்.
அவர்களது பூர்வீகம், தற்போது வசித்து வரும் ஊர், உத்தியோகம் போன்ற எல்லாவற்றையும் நிதானமாக விசாரித்து அறிந்தார் மகா பெரியவா.
ஆயிற்று. சாப்பாடும் முடித்தாயிற்று. இனி செகந்திராபாத் புறப்படவேண்டியது தான் பாக்கி. எனவே பெரியவாளிடம் வந்து ‘நாங்க பொறப்படறோம். பெரியவா உத்தரவு தரணும்’ என்றார் கோமதி. அருகே அவரது கணவரும் பவ்யமாக நின்றிருந்தார்.
‘மத்தியானம் ரெண்டு மணிக்கு சதாரா ஸ்டேஷன்லேர்ந்து புனேவுக்கு ஒரு ரயில்
இருக்கு. அதுல புனே போயிட்டு அங்கிருந்து செகந்திராபாத் வண்டியைப் பிடிச்சுப் போயிடுவோம்’ என்றார் கோமதியின் கணவர்.
‘இப்ப பொறப்படவேண்டாம். சாயந்திரமா போங்கோ. இங்கேயே ஓரமா உக்காந்துக்கோங்கோ’ என்று சைகையும் வார்த்தைகளுமாகச் சேர்த்துச் சொன்னார் மஹாபெரியவா.
மாலையில்
பெரியவாளிடம் தாங்கள் புறப்படுவதாகச் சொன்னார்கள். புன்னகையுடன் அவர்களை ஆசிர்வதித்து, மீண்டும் ஒருமுறை பிரசாதம் தந்து வழி அனுப்பினார் பெரியவா. பூசேகாள்வ் அனுபவங்களை மறக்க முடியாமல் அங்கிருந்து வெளியே வந்து ஒரு பஸ் பிடித்து நேராக சதாரா ரயில்வே நிலையத்தை அடைந்தனர்.
சதாரா ரயில்வே நிலையத்தை இவர்கள் அடைந்த போது ஸ்டேஷனே பரபரப்பாக இருந்தது. ஸ்டேஷன் மாஸ்டர் அறைக்கு முன் திரளான மக்கள் கூடி இருந்தனர். அவர்களில் பயணிகளும் அடக்கம். பயணிகள் அல்லாதவர்களும் அடக்கம்.
என்னதான் களேபரம்…ஏன் இவ்வளவு கூட்டம்? என்று விசாரித்துத் தெரிந்து கொள்ளலாமே என்று கோமதியும், அவரது கணவரும் ஸ்டேஷன் ஊழியர் ஒருவரிடம், ‘என்ன விஷயம்…ஏன் இவ்வளவு கூட்டம்?’ என்று கேட்டனர்.
அதற்கு அந்த ஊழியர் சோகம் ததும்பக் கூறினார். ‘ரெண்டு மணிக்கு சதாராவில் இருந்து புனேக்குப் போன ரயில் இங்கிருந்து புறப்பட்ட சில நிமிடங்களுக்குள் ஒரு விபத்துக்கு உள்ளாகி விட்டது. சேத விவரம் என்ன என்று தெரியவில்லை. அதான், அந்த வண்டியில் பயணித்தவர்களின் உறவுக்காரர்கள் என்ன ஆச்சு? ஏதாச்சு என்று தெரிந்து கொள்வதற்காக இங்கே குழுமி இருக்கிறார்கள்.
கோமதிக்கும் அவரது கணவருக்கும் மயக்கம் வராத குறைதான்.
இருவரும் அந்த ரயிலில் பயணித்திருந்தால்….?
‘பகவானே….சங்கரா’ என்று அந்த ஸ்டேஷன் பிளாட்பாரத்திலேயே மஹாபெரியாவாளை மனதுக்குள் தியானித்து விழுந்து வணங்கிய கோமதி ‘எங்களைக் காப்பாத்தின தெய்வமே’ என்று பெருங்குரல் எடுத்துக் கதறினார்.
பெரியவா சரணம்🙏🙏🙏
காமேச்வரனின் மடியான மெத்தை அம்பாளுக்குப் பர்யங்கம்.
”ஏன் ‘ஒரு சில’? தேவீ பூஜை பண்ணுபவர்களாக ரொம்பப் பேர் இருக்காளே! அதுவும் இப்ப நாளுக்கு நாள் ஜாஸ்தியாயிண்டு வரதே!”
பூஜை என்று ரொம்பப் பேர் பண்ணலாம். ஆனால் சும்மா ‘மொண மொண’ பண்ணிவிட்டு ஒரு கல்பூரத்தைக் காட்டி விட்டால் அது நிஜமான பூஜையாகி விடுமா?
”அப்படியானா எது நிஜமான பூஜை?”
ஒரு சிவ பக்தர். நாள் தவறாமல் சிவ பூஜை செய்பவர். வீட்டுக் கொல்லையிலேயே வில்வமரம்.
பூச்சி அரிக்காத தளமாக சேகரித்து வைத்துக் கொண்டு ஆனந்தமாகப் பூஜை செய்வார்.
அந்த வில்வமரம் பட்டுப் போய்விட்டது.
லட்சம் ரூபாயை இழந்த சோகம் பக்தருக்கு.
பெரியவாள், அவர் சொன்னதைச் செவியில் போட்டுக் கொண்டதாகவே தெரியவில்லை. வேறு யார் யாருடனோ பேசிக் கொண்டும், ஆசீர்வதித்துக் கொண்டும் இருந்தார்கள்.
"ஆமாம்...குடிக்கத் தண்ணீர், சுவாசிக்கும் காற்று முதலியவற்றில் மாசு அதிகமாகிவிட்டதால், உடம்புக்குக் கெடுதல் என்கிறார்கள்..."--பக்தர்.
"
பக்தருக்குப் புரியவில்லை. .. பெரியவாள் எங்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறார்கள்?
"Air Pollutionங்கிறது, மனுஷாளுக்கு மட்டுமில்லே, மரங்களுக்கும் உண்டு. ஆசாரமில்லாமல், தீட்டுக் காலத்திலே, மரங்களுக்குப் பக்கமா போனால், மரத்துக்குக் கெடுதல். வில்வமரம் அதனால்தான் பட்டுப் போயிருக்கு.."---பெரியவா.
பக்தர் ஆவலுடன் கேட்டுக் கொண்டிருந்தார்.
"
சிவபக்தர் அவ்வாறே செய்தார். பதினந்து நாள்களில், துளிர்கள் தெரியத் தொடங்கின. இரண்டு மாதங்கள் கழித்து தரிசனத்துக்கு வந்த பக்தர், அதே வில்வமரத்திலிருந்து வில்வம் பறித்து, பெரியவாளுக்கு வில்வ மாலை சமர்ப்பித்தார்.
பசுஞ்சாணத்தில் உயிர்ச்சத்து - உயிர் தரும் சத்து - இருக்கிறது என்பதை எந்த பாஷ்ய பாடத்தில் படித்துத் தெரிந்து கொண்டார்கள், பெரியவாள்!.
இது என்ன சப்ஜெக்ட்? பயாலஜியா? பாஷ்யாலஜியா?
பசுபதியே அறிவார்!
என் பதினாறு விலா எலும்புகளையும் பருவேல் காக்கட்டும்!
*வெற்றிவேல் வயிற்றை விளங்கவே காக்க!*
என் வயிறு நோயின்றி விளங்க வெற்றிவேல் காக்கட்டும்!
*சிற்றிடை அழகுறச் செவ்வேல் காக்க!*
எனது சிறிய இடை அழகு பெறும்படி செவ்வேல் காக்கட்டும்!
*நாணாங்கயிற்றை நல்வேல் காக்க!*
என் இடுப்பில் அணியும் அரைஞான் கயிற்றை நல்வேல் காக்கட்டும்!
*ஆண்குறி இரண்டும் அயில்வேல் காக்க!*
ஆண்குறிகள் இரண்டையும் அயில்வேல் காக்கட்டும்!
*பிட்டம் இரண்டும் பெருவேல் காக்க!*
இரண்டு பிட்டங்களையும் பெருவேல் காக்கட்டும்!
*பதிவு 195*💐
*Oct 7th 2021*🌷🌷🌷🦋🦋🦋
சிவானந்தலஹரி 26
*பொருளுரை*
कदा वा त्वां दृष्ट्वा गिरिश तव भव्याङ्घ्रियुगलं
गृहीत्वा हस्ताभ्यां शिरसि नयने वक्षसि वहन् ।
समाश्लिष्याघ्राय स्फुटजलजगन्धान् परिमला-
नलभ्यां ब्रह्माद्यैर्मुदमनुभविष्यामि हृदये ॥ २६
கதா³ வா த்வாம் த்³ருʼஷ்ட்வா கி³ரிஶ தவ ப⁴வ்யாங்க்⁴ரியுக³ளம்
க்³ருʼஹீத்வா ஹஸ்தாப்⁴யாம் ஶிரஸி நயநே வக்ஷஸி வஹந் ।
ஸமாஶ்லிஷ்யாக்⁴ராய ஸ்பு²டஜலஜக³ந்தா⁴ந் பரிமலா-
நலப்⁴யாம் ப்³ரஹ்மாத்³யைர்முத³மநுப⁴விஷ்யாமி ஹ்ருʼத³யே ॥ 26
அப்படீன்னு ஒரு ஸ்லோகம்
ஒரு மூர்த்தி, ஸ்தலம், தீர்த்தம், பகவானை சேவிக்கறது,
புண்ய தீர்த்தங்கள்ல ஸ்நானம் பண்றது, திருவண்ணாமலை போயி கிரிவலம் பண்றது… இந்த மாதிரி புண்ய காரியங்கள் பண்ணி பண்ணி, *‘ஸுக்ருʼதபரிபாகேந* ’ -நல்ல புண்யத்தினுடைய பலனாக, ‘ *ஸுஜநாஹா* ’… அவா என்ன பண்றான்னா.. ‘ *க்³ருʼஹீத்வா யாதா²ர்த்²யம் நிக³மவசஸாம்’ –*
வேத வாக்குகளையுடைய உண்மை பொருள், ‘ *யாதா²ர்த்²யம்* ’ என்ன? அப்படீன்னு ‘ *க்³ருʼஹீத்வா’* – சாஸ்திரங்கள்லாம் படிச்சு, அதுலேருந்து அந்த வாழ்க்கையினுடைய பயன் என்ன?
பண்ண வேண்டியது என்னன்னு படிக்கறா.
*பதிவு 196* 👏👏
12th Sep 2021🙏🙏🙏
🏵️🏵️🏵️🏵️
அக்ராஹ்யஃ ஸாஸ்வதோ *க்றுஷ்ணோ* லோஹிதாக்ஷஃ ப்ரதர்தனஃ |
ப்ரபூத-ஸ்த்ரிககுப்தாம பவித்ரம் மம்கலம் பரம் || 7 ||
அடுத்த குடத்தில் நீரை மொண்டாள்.
‘டங்’ என்ற ஒலி கேட்டது.
கண்ணனால் உதைபட்ட அவளது முதல் குடம் உருண்டு யமுனையில் போய் விழுந்தது.
“கண்ணா!” என்று கத்தினாள் சந்திரமதி.
அதற்குள் மீண்டும் ஒரு ‘டங்’. அவளது இரண்டாவது குடத்தையும் உதைத்து நதியில் தள்ளிவிட்டு “ஹா ஹா” என்று சிரித்தான் கண்ணன்.
அவனை அடிக்கப் போனாள் சந்திரமதி.
ஆனால் என்ன அதிசயம். யமுனையில் இருந்து இரண்டு தெய்வீக புருஷர்கள் கிளம்பி
விமானத்தில் வைகுந்தம் செல்வதைக் கண்டாள்.
“உன்னுடைய இரண்டு குடங்களும் முக்தியடைந்து விட்டன!” என்று கூறினான் கண்ணன்.💐💐💐
(ஸ்வபாவமான அமரிக்கையும் அமைதியும் கூடுதலாக
ஓசை செய்யாமல் கருணைக் கவிதை நடத்திய பாங்கும்)
கட்டுரை-ரா கணபதி.
கருணைக் கடலில் சில அலைகள் புத்தகத்திலிருந்து
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.
தாயை இழந்து சிறு வயதிலேயே ஸ்ரீசரணரிடம் வந்த வேதபுரி,நீண்ட நெடுங்காலம் அவருக்கு அத்யந்த கைங்கர்யம் செய்து இன்று அடியார் வட்டம் வேதபுரி சாஸ்திரிகளாக அறிந்திருப்பவர்கள்தாம். ஸ்ரீசரணரே தமது அந்திம நாள்களில் அவரை "ப்ரஹ்மஸ்ரீ" என்று குறுநகை தவழ அழைப்பது வழக்கம்.
"வேதபொறே ! பெரியவா உத்தரவாறதுடா ! தூங்கிண்டே இருக்கியே!"
வேதபுரி புரண்டார்.ஓயாப்பணியின் களைப்பு பட்டவருக்குத்தானே தெரியும் !
மீண்டும் தந்தையார் பெரியவா உத்திரவாறதைச் சொல்லி உசுப்ப, "என்னப்பா நீ !" என்று அலுத்துக் கொண்டு எழுந்தார் வேதபுரி.
ஸீதாராமய்யரை அப்படியே 'மிமிக்' செய்த மாயக் குறும்பராகச் சீடர் முன் சிரித்து நின்றார் குரு. ஜகத்குருவின் ஸௌலப்யம் அப்படி !.
"வேதபொறே ! வேதபொறே !" - பல்லாண்டுகளுக்குப் பின் ஒரு நள்ளிரவில் குரல் எழுகிறது.
காலம் ஓடிவிட்டதில் குரலில் நடுக்கம் கண்டு விட்டது. அதைவிடக் கோளாறாக ஸீதாராமய்யரின் இரு கண்களும் பார்வை இழந்து விட்டன.
"வேதபொறே ! வேதபொறே !"
வேதபுரி எழுந்து வரும் அரவம் மெலிதாகக் கேட்கிறது. பெரியவாள் வெகு அருகிலேயே நித்திரை கொண்டிருப்பதால் போலும். முடிந்தமட்டில் ஓசைப்படாமல் வருகிறார்.
அதைப் பிடித்தபடி அவர் எழுந்திருக்க,அவரைப் பிடிக்காத குறையாக நெருங்கியிருந்து புத்திரர் கொல்லைப்புறம் அழைத்துப் போய் அமர்த்துகிறார்.
இயற்கையழைப்புக்குத் தகப்பனார் பதில் கொடுத்தபின் சுத்தி செய்து கொள்ள நீர் மொண்டு வந்து தருகிறார்.
புத்திரரின் எல்லாக் காரியத்திலும் இன்று ஓர் அலாதி,அமரிக்கை.அமைதி.
தந்தையாரைத் திரும்பவும் சப்தம் செய்யாது அழைத்து வந்து படுக்க வைத்து விட்டு மகனார் உறங்கப் போகிறார்.
"ஏந்திருந்தேனே! ..நீதானேடா கொண்டு விட்டு அழைச்சிண்டு வந்தே?"
"என்னப்பா சொல்றே? நான் எங்கே கொண்டு விட்டேன்?"
பின் யார் அவரைக் கொண்டு விட்டது?
அங்கு படுத்திருந்த ஒவ்வொருவரையும் விசாரித்துப் பார்த்ததில் எவருமே இல்லை என்று தெரிந்தது.
"ஆஹா,அப்படியா?"...பெரியவாளிடம் கேட்க, அவரது வாய் மௌனம் பூண்டது.ஆனால் கண்களும் இதழ்க் கடைகளும் பேசின.கருணைக் காப்பியமே பாடின!
தமக்காகத் தொண்டு செய்த அந்தச் சீடரை, மடத் தொண்டர்கள் அனைவரையுமேதான்,தூக்கத்தில் சிரமப்படுத்தலாகாது என்ற அருட்பாங்கில் தமது ஸ்வபாவமான அமரிக்கையும் அமைதியும் கூடுதலாக ஓசை செய்யாமல் கருணைக் கவிதை நடத்தியிருக்கிறார்
அதிலேயே தொண்டரின் தந்தைக்கு தம்மைக் காட்டிக் கொள்ளாத மர்ம நாடகமும் நடித்திருக்கிறார். அன்றொரு நாள் தந்தையாக நடித்தவர்.இன்று மகனாக நடித்திருக்கிறார்
ஶ்ரீ ரகுவீர ஹரஷி உரலாயே ||
ரகுபதி கீன்ஹீ பஹுத படாயீ |
தும மம ப்ரிய பரதஹி ஸம பாயீ ||
இங்கே சஞ்சிவினி மலையை அனுமன் கொண்டு வந்து எல்லோரையும் உயிர்ப்பித்ததுப் பற்றி சொல்லப்படுகிறது
இமயமலையில் பலவகை மூலிகைகள் இருக்கின்றன
அதில் முக்கியமானவை நான்கு
1. விசல்ய கரணீ
அம்போ கத்தியோ பாதி உடலில் குத்தி இருந்தால் இதன் சாறு அதை வெளி கொண்டு வந்து விடும்
2. சந்தான கரணீ
பிளவு பட்ட தோலை இதன் சாறு சேர்த்து தைத்து விடும்
3. சாவரண கரணீ
ஏற்பட்ட தழும்பை காணாமல் போக வைக்கும்
4. சஞ்சீவ கரணீ
எம லோகத்திற்கு சென்ற உயிரை மீண்டும் உடலுக்குள் கொண்டு வந்து விடும்
நமக்கெல்லாம் சந்தேகம் வரும் .. உண்மையில் இப்படிப்பட்ட மூலிகைகள் இருக்கிறதா என்று
இது சத்தியம் .. இவை தெய்வீக மூலிகைகள் கண்டிப்பாக இருக்கின்றன ..
சமீபத்தில் ... சமீபம் என்றால் ஒரு 50 அல்லது 60 வருடங்கள் முன்பு ஆந்திராவில் ஒரு சம்பவம் நிகழ்ந்தது ...
ஒருவர் கறி வாங்க கசாப்புக்கடைக்கு சென்றார் ..
துண்டு துண்டாய் வெட்டிய இறைச்சியை ஓரு மூட்டையில் கட்டிக்கொண்டு வரும் வழியில் தன்னை சுமையை இறக்கி வைத்து கொஞ்சம் ஓய்வெடுக்க அமர்ந்தான் ..
பிறகு மூட்டை தூக்க முடியவில்லை கனமாக இருந்தது .. திறந்து பார்க்கும் போது துண்டங்கள் ஒன்றாய் சேர்ந்து இருந்தன ...
அவன் இருந்த இடத்தில் இருந்த மூலிகைகள் தான் காரணம் ...
பிறகு அதை பறித்து செடிகள் வளர்த்து உடைந்த எலும்புகளை ஒன்று சேர்த்து நிறைய பணம் சம்பாதித்தான் ..
🐒🐒🐒🐒🐒🐒🐒🐒
*ஓம் சிவாயநம*
*திருச்சிற்றம்பலம்*
பாடல் எண் : 94
விருப்பினால் நீபிரிய கில்லாயோ வேறா
இருப்பிடமற் றில்லையோ என்னோ - பொருப்பன்மகள்
மஞ்சுபோல் மால்விடையாய் நிற்பிரிந்து வேறிருக்க
அஞ்சுமோ சொல்லாய் அவள்.
*திருச்சிற்றம்பலம்*
🙏🌹🌷🪔🪔🪔🌷🌹🙏
`மஞ்சுபோல் மால் விடையாய்` என்பதை முதலிற்கொள்க. மஞ்சு - மேகம். மேகம் போலும் நிறத்தையுடைய மால், திருமால். விடை - இடபம், `திருமாலாகிய இடபம்` என்பதாம். `
சிவபெருமான் திரிபுரம் எரித்த காலத்தில் திருமால் அவருக்கு இடபவாகனமாய் இருந்தார்` என்பது புராண வரலாறு. தடமதில்கள் அவைமூன்றும் தழல்எரித்த அந்நாளில் இடபமதாய்த் தாங்கினான் திருமால்காண் சாழலோ.* என்னும் திருவாசகத்தைக் காண்க.
பொருப்பன் - மலையரையன். அவன் மகள் உமாதேவி. அவளை நீ வேறு வையாது உன் உடம்பில் ஒரு பாதியாக வைத்திருப்பதற்குக் காரணம் யாது? அவள்மீது நீ வைத் துள்ள பெருவிருப்பத்தால் அவளை விட்டு நீ வேறாய் இருக்க ஆற்றாயோ?
அவளுக்கு இருக்க வேறு இடம் இல்லையோ? உன்னை விட்டுப் பிரிந்து அவள் தனியேயிருக்க அஞ்சுகின்றாளோ? என் - யாது காரணம்? - என்க. `என்னோ` ஓகாரம் அசை. இவையெல்லாம் காரணங்களல்ல; இருவரும் இருவரல்லர்; ஓருவரே` என்பதைக் குறிப்பால் உணர்த்தியவாறு. `பொருப்பன்மகள்` என்னும் சீரை, னகர ஒற்றுத் தள்ளி அலகிடுக.
🌺🌹சுதபஸ் என்ற முனிவர், நூபுரகங்கையில் தீர்த்தமாடி, பெருமாளை நோக்கித் தவமிருந்தார். அந்தச் சமயத்தில் துர்வாச மகரிஷி, தன் பரிவாரங்களோடு அவ்வழியாக வந்தார்.
🌺பெருமாளையே நினைத்துக் கொண்டிருந்த முனிவர், ரிஷி வந்ததைக் கவனிக்காமலிருக்கவே ஆத்திரமடைந்த துர்வாசர் 'மண்டூகோ பவ' என சாபமிட்டார்.
🌺அதன்படி வைகைக் கரையில் தவம் பண்ணிக் கொண்டிருந்த சுதபஸ் முனிவருக்கு, விமோசனம் கொடுக்க அழகர் மதுரைக்கு வந்து போனதாகப் புராணங்கள் கூறுகின்றன.
🌺மீனாக்ஷி சித்திரை திருவிழா- கள்ளழகர் சித்திரை திருவிழா என்று சைவ - வைணவ பிரிவாக இருந்த சித்திரை திருவிழாவை திருமலை நாயக்கர் தான் ஒன்றாக சேர்த்தார் என்று வரலாறு கூறுகிறது.
🌺அழகர் எந்த வண்ணப் புடவை கட்டி ஆற்றில் இறங்குகிறாரோ அதற்கேற்ப அந்த வருடத்தில் நல்லது - கெட்டது நடக்கும் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை.
கள்ளழகர் எழுந்தருளும் மாபெரும் பெருவிழா
தன் தங்கை ஸ்ரீமீனாட்சிக்கும் ஸ்ரீசுந்தரேஸ்வரருக்கும் கல்யாணம் நடக்கும் போது செய்தியைக் கேள்விப்பட்டு ஸ்ரீஅழகர், கள்ளழகர் திருக்கோலத்துடன் அந்த வைபவத்தைப் பார்க்க அழகர் மலையில் இருந்து இறங்கி சகல கோலாகலகங்களுடன் மதுரையை நோக்கி வருகிறார்.
🌺வரும் வழி எங்கும் பக்தர்களுக்கு காட்சி கொடுப்பதால் தங்கையின் திருமணத்தை காணமுடியாமல் போய்விடுகிறது. 420 மண்டகப்படியில் நின்று காட்சி தருகிறாராம் அந்த சோகத்துடன் வைகையில் எழுந்தருகிறார்
🌺அழகரின் ஆடையில் என்ன விஷேசம்
அழகருக்கான ஆடைகள், அலங்காரப் பொருட்கள் அனைத்தும் ஒரு பெரிய மரப்பெட்டியில் இருக்கும். இந்தப் பெட்டிக்குள் சிவப்பு, வெள்ளை, பச்சை, மஞ்சள், ஊதா, என பல வண்ணங்களில் பட்டுப்புடவைகள் இருக்கும்.
🌺பச்சைப் பட்டு
அழகர் எந்த வண்ணப் புடவை கட்டி ஆற்றில் இறங்குகிறாரோ அதற்கேற்ப அந்த வருடத்தில் நல்லது - கெட்டது நடக்கும் என்பது பக்தர்களின் நம்பிக்கை.
🌺பச்சைப்பட்டு கட்டி வந்தால் நாடு செழிப்பாக இருக்கும். சிவப்புப் பட்டு கட்டிவந்தால் அந்த வருடம் போதிய விளைச்சலுமிருக்காது. நாட்டில் அமைதியும் இருக்காது. பேரழிவு ஏற்படும் என்கின்றனர்.
🌺வெண்பட்டு
வெள்ளை மற்றும் ஊதாப்பட்டு கட்டி வந்தால் நாடு இடைப்பட்ட நிலையில் இருக்கும். மஞ்சள்பட்டு கட்டிவந்தால், அந்த வருடத்தில் மங்களகர நிகழ்வுகள் நடக்கும். இப்படி நம்பிக்கை இருப்பதால் 'அய்யா..அழகரே.... ஆற்றில் இறங்க வரும்போது என்ன கலர் பட்டுடுத்தி வரப் போரிரோ?' எனப் பக்தர்கள் எதிர்பார்த்துக் கொண்டிருப்பார்கள்.
🌺பெருமாள் கோயிலிருந்து தங்கக் குதிரை வாகனத்தில் வைகையை நோக்கி புறப்படும் முன்பு ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரிலிருந்து சூடிக் கொடுத்த நாச்சியராகிய ஸ்ரீ ஆண்டாளின் மாலையை சாற்றிக் கொள்கிறார்.
🌺 வைகையில் ஓடும் நீரில் நின்று கொண்டு தன்னை தரிசிக்க ஆவலுடன் காத்திருக்கும் பக்தர்களைக் காண ஆடி, அசைந்து வருவதைக் காண்பதே தனி அழகுதான்...🌹🌺
----------------------------------------------------------
🌻🌺🌹 **சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்* *🌹🌺
🌺🌹 The sage Sudapas, who had settled at Nupuraganga, repented towards Perumala. At that time Durvasa Maharishi came with his entourage.
🌺 The sage, who was thinking of Perumala, cursed Durvasar as 'Manduko Pawa', enraged that he did not notice the Rishi coming.
🌺Sudhapas, who immediately became a frog, led the way to the curse, saying, 'You are penitent on the banks of the Vivekavati (Vaigai). The next day after Chitra Pournami, Alhagar will come there and curse you, 'said Durvasar.
🌺According to the legends, Alhagar came to Madurai to give liberation to Sage Sudapas who was doing penance on the banks of Vaigai.
🌺 History has it that Thirumalai Nayakkar co-founded the Meenakshi Chithirai Festival, also known as the Kallazhagar Chithirai Festival.
🌺The country will be prosperous if it is built green.
After hearing the news of the marriage of his younger sister Sree Meenakshi and Sreesundareswarar, Sree Alaghar descends from Alhagar Hill to Madurai with all the commotion to witness the festivities with Kallazhagar Tirukkolam.
🌺 The sister's wedding goes unnoticed because of the way the pilgrims show up everywhere. 420 He stands on the steps and wakes up with that sadness
🌺What's special about a beautiful dress
Elegant dresses and accessories will all be in one large wooden box. This box contains silks in many colors such as red, white, green, yellow, and purple.
🌺The head butter of the temple drops into the box and picks up any sari. Whichever colored sari he gets in his hand, it will be worn on the day of the descent into the Kallaghar River.
🌺 Green silk
Depending on what color sari the beauty wears and goes down into the river, the devotees believe that good and bad will happen in that year.
🌺 white and purple are tied the country will be in the middle. If the yellow is tied, the mangalakara events will take place in that year. Because of such hope, 'Ayya..Alagare .... What color silk will you wear when you come down to the river?' Devotees are looking forward to.
🌺Before leaving for Vaigai in a golden chariot from the Perumal Temple, he recounts the evening of Sri Andal, the Nachiyar who gave Sudik from Srivilliputhur.
🌺It is a unique beauty to see the devotees standing in the running water of Vaigai and eagerly waiting to see themselves ... 🌹🌺
--------------------------------------------------- --------
🌻🌺🌹 ** Sarvam Sri Krishnarpanam * *🌹🌺
மின்கொடிக்கு சீதை..
அருமையான கேள்விக்கு, அருமையான விளக்கம்..
விரசமில்லா ரசம்..தெளிவாக இருந்தது..🙏
சிறந்த சொற்களைத் தேர்ந்தெடுத்து எழுதிய நல்ல கவிதை தரும் இன்பம்…
This sums it up.
தும மம ப்ரிய பரதஹி ஸம பாயீ ||
நீ எனக்கு இன்னொரு பரதன் என்றான் ... எவ்வளவு பெரிய பரிசு இது ...
ஒரு வானர தளபதியை தன் சகோதரன் என்று சொல்லும் அளவிற்கு ஒரு நாட்டின் சக்கரவர்த்தி சொல்வதென்றால் ராமனின் பெருமையைவிட அனுமனின் அருமை ஓங்கி நிற்கிறது 👍
இதன் காரணத்தை நாளை பார்ப்போம்
உதிக்கின்ற செங்கதிர்கள் ஓவ்வொன்றும் உன் அணைக்கும் கரம் என்றே சொல்கிறதே
மறையும் கதிரவன் மாலை தனில் மதியாய் பிறக்கின்றதே ... அதுவும் நீயே கதி என்கின்றதே
கமலங்கள் மலர்வதும் குவலைகள் கண் திறப்பதும் விண் மீன்கள் கண் சிமிட்டுவதும் நீ நடமாடுவதினாலோ
பவன் இருக்க பவானி அருள் இருக்க பரமன் உன் குரல் அன்றோ நான் உணரும் கீதை
முடிவு தெரிந்தும் முரண் அறிந்தும் தூது சென்றான் ஏகன் அந்த அனேகன் ...
கண்ணனுக்கு வரவேற்பு ...
சிவப்பு கம்பளங்கள் .. அதிலே சிந்தி ஓடிய முத்துக்கள் ...
தெருவெல்லாம் கோபியர் கொடுத்த ஆவின் பால்
அதிலே அள்ளி த் தெளித்த தேனும் பாகும் யமனை மிஞ்சும் யமுனையாய் ஓடியதே
எங்கும் கண்ணா என் மாளிகை பாராயோ
என் வீடு வாராயோ என்றே அழைப்பிதழ் ...
உதடுகள் பேசியது உள்ளம் நினைக்க வில்லை ...
விதுரன் தன் வீட்டினிலே
கண்ணன் அவன் நெஞ்சினிலே ...
கற்பனையில் கண்ட கண்ணன் கண் எதிரே .....
கண்ணா உன் இல்லம் தேடி வந்தாயோ ...
நீ உன் வீடு வர உனை ஏன் அழைக்க வேண்டும் என்றே வெளி வந்து உனை பார்க்க வில்லை ...
கதறினான் விதுரன் ..
கற்பூரமாய் சிரித்தான் கண்ணன் ...
எல்லோரும்
என் வீடு என் மாளிகை
எனும் போது இது உன் வீடு என்றே நினைத்தாய் ...
எல்லாம் என்னுடையது
எதுவும் என் சொந்தம் என்றே நினைப்போர் இல்லம்
இறந்தோர் உறங்கும் பள்ளியறை அன்றோ ?
ஆடி முடிகையிலே அள்ளிச் சென்றோர் எவரும் உளரோ ..
அனைத்தும் அறிவாய் விதுரா நீ ...
உன் கீதை தான் நான் சொல்லப்போகும் வேதம் ...
உன் நீதி தான் மனுவின் சாரம் ...
உள்ளமெல்லாம் உணர்ச்சி கொட்ட
சரணாகதி எனும் வாழை பழத்தின் தோலை கண்ணனுக்கு தந்தே
அகம் எனும் பழத்தை வீசினான் விதுரன் குப்பைத் தொட்டியிலே ....
அதையும் சுவைத்தான் பாரத போரின் சூத்திரதாரி....
எதுவும் இல்லாமல் எல்லாம் கொண்டான் எங்கள் காஞ்சி வாழ் சூத்திரதாரி குருவெனும் போர்வையிலே ...
பாரதம் மீண்டும் புண்ணியம் கண்டது விதுரனாய் அவன் வீதி வலம் புரிகையிலே 🥇🥇🥇