ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம் 7.சதுர் பாஹு சமன்விதா பதிவு13

ஆயகியாதி உடையாள் சரணம் அரண் நமக்கே 

7. சதுர் பாஹு சமன்விதா

பதிவு 13

இன்று நாம் பார்க்கப் போவது 7வது திருநாமம் .. அருமையான திருநாமம் 

தாயானவள் , மகாராணியாய் இருப்பவள் சிம்மங்கள் சூழ்ந்த சிம்மாசனம்... 

சிதக்கநி குண்டத்தில் இருந்து ஜோதி வடிவாய் 

தேவர்களாகிய நம் துன்பங்கள் எல்லாம் தீர்க்க , 

ஆயிரம் சூரியர்களும் மேல் காந்தி உள்ளவளாய் தோன்றுகிறாள் ... 

அவள் எப்படி காட்சி தருகிறாள் தெரியுமா ? 

நம் அல்லல் எல்லாம் தீர்க்கும் திரிப்புரையாய் , சிற்றிடை கொண்டவளாய் , வார்க்கும் குங்கும முலை கொண்டவளாய் முலை மேல் முத்து மாலை அணிந்தவளாய்

சதுர்பாஹு ஸமந்விதாவாய்  காட்சி தருகிறாள் ...🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌🙌

*चतुर्बाहुसमन्विता  

சதுர் பாஹு சமன்விதா -

நான்கு கரங்களை கொண்டருள்பவள். 

அருள் தரும் அணைக்கும் கரங்கள் அடக்கவும் அடிக்கவும்,  அழிக்கவும் கூட செய்யும். 

பக்தர்களுக்கும் பாதகர்களுக்கும் தக்கவாறு  தீர்ப்பளிப்பவள் அல்லவா அம்பாள்.

நான்கு கரங்கள் எதற்கு ? 

இன்னும் வரும் நாமங்களில் பார்க்கப்போகிறோம்... 

சுருக்கமாக சொல்ல வேண்டும் என்றால் நான்கு வேதங்கள் அவள் கரங்கள் ... 

அவள் அங்கமே வேதம் அதனால் தான் பட்டர்  அறிந்தேன் யாருமே அறியா மறையை என்கிறார் .. 

இன்னொரு பாடலில் அருமறைகள் பழகி பாதம் சிவந்தவள் என்கிறார் ... 

உபநிஷதங்களும் அவளே ஒரு வேதம் எனும்  மரத்தின் வேறாக , நடு பாகமாய் முடிவாக இருக்கிறாள்....

திருக்கர விசேஷங்கள் சதுர்பாஹு ஸமன்விதா - இது அடுத்த நாமம். இங்குத்தான் ஸ்வரூப வர்ணனை ஆரம்பிக்கிறது எனலாம். 

சிதக்னி குண்ட சம்பூதா என்று சொல்லும் போது ஸ்வரூபம் என்னவென்று சொல்லவில்லை. 

ஸ்ரீமாதா என்று சொல்லும் போதோ, ஸ்ரீமகாராக்ஞி என்னும்போதோ ஸ்வரூபம் என்னவென்று சொல்லவில்லை. 

சிம்ஹாஸனேச்வரி என்னும் போதும் ஸ்வரூபம் சொல்லப்படவில்லை. ஸ்வரூபம் எங்கே உண்மையில் ஆரம்பிக்கிறது என்றால் 'சதுர்பாஹு ஸமன்விதா' என்ற திருநாமத்தில்தான்! 

'நான்கு திருக்கரங்களோடு இருப்பவள்' என்று அம்பாளை வர்ணிக்க ஆரம்பிக்கும் போது, 

வர்ணனை, அவள் திருமுகத்தில் ஆரம்பிக்கவில்லை, அவளுடைய திருக் கரங்களில்தான் ஆரம்பிக்கிறது.

நான்கு கரங்களைச் சொல்லும்போது, 'சதுர்பாஹு ஸமன்விதா' என்று கூறி, அவளுடைய திருக்கரங்கள் எவற்றையெல்லாம் தாங்கிக் கொண்டிருக்கின்றன என்பதையும் தொடர்ந்து சொல்கிறது. 

அம்பாள் ஸ்வரூபத்திலே ஒரு விஷயத்தை கவனிக்கலாம். 

ராஜராஜேசுவரியாகவும், காமாக்ஷியாகவும் லலிதாம்பிகையாகவும் இருக்கும்போது அம்பாளுக்கு நான்கு திருக்கரங்கள். 

நான்கு திருக்கரங்களுள் ஒவ்வொன்றிலும் ஒவ்வொரு விஷயம் இருக்கும்.

சங்கரர் சுட்டும் வித்தியாசம்! 

ஆதிசங்கர பகவத்பாதர் சொல்வதை இங்கே நினைத்துப் பார்க்க வேண்டும். 

அம்பாளை வர்ணித்துக் கொண்டே வரும்போது, அவளுடைய நான்கு திருக்கரங்களைப்பற்றிக் கூறுவார். "தாயே, உன்னுடைய நான்கு கரங்களில் ஒரு வித்தியாசம் இருக்கிறது அம்மா!" என்பார். 

எந்தவொரு தெய்வத்தையோ அல்லது தெய்வத் திருமேனியையோ பார்க்கும்போது சாதாரணமாக எல்லாரும் பார்ப்பது அல்லது கவனிப்பது என்னவென்றால் ஒரு கரம் அபய ஹஸ்தமாகவும் ஒரு கரம் வர ஹஸ்தமாகவும் அமைந்திருப்பதைத்தான். 

இதுதான் சாதாரணமாக அனைத்து தெய்வத் திருமேனிகளுக்கும் பொதுவான தோற்றம் (ஓரிரண்டு விதிவிலக்குகள் இருக்கலாம்). 

அதனால்தான் நாட்டியம் ஆடுபவர்கள்கூட தெய்வத்தைக் காட்டும் முகமாக அபய-வர ஹஸ்தங்களை முத்திரையாகக் காட்டுவார்கள். 

அபய ஹஸ்தம் என்பது பயத்தைப் போக்குவது. அதற்கு 'அ-பய' ஹஸ்தம் என்றே பெயர். ஒவ்வொரு மனித மனத்திலும் பயம் இருக்கும். எதற்கு பயம் என்றால், மற்ற யாவற்றையும் தாண்டி, மரணத்தைப் பற்றிய பயம்! 

மரண பயம்! பயம் என்பது ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு காரணத்தால் ஏற்படலாம். 

ஒருவருக்கு இருட்டைப் பார்த்தால் பயம், ஒருவருக்குச் சுவரைப் பார்த்தால் பயம், ஒருவருக்குக் கிணற்றைப் பார்த்தால் பயம்! 

ஆனால் எல்லா பயங்களையும் கடந்து அனைத்து மனிதர்களுக்கும் இருக்கும் ஒரே பயம் மரண பயம்! 

"எனக்கு மரண பயம் இல்லை" என்று அருணகிரிநாதர் பாடினார்! "ஏனென்றால், நான் மயிலைப் பார்த்தேன். மயிலைப் பார்த்ததும் என் மரண பயம் போய்விட்டது" என்றார். 

மரண பயம் என்பது இல்லை என்று மனிதர்களாகிய நாம் எவ்வளவுதான் சொன்னாலும் அது எங்கேயோ ஓரிடத்தில் ஒளிந்து கொண்டிருக்கும். இந்த மரண பயத்தைப் போக்குவதுதான் அபய ஹஸ்தம்.

'அம்மா' என்று அம்பாளுடைய கால்களில் விழும்போது, அவள் அந்த பயத்தைப் போக்குகிறாள். பயம் போய்விட்டது என்றால், அடுத்தது என்ன நடக்கும்?

பயம் இருக்கும்போது வாயே திறக்க மாட்டோம். அம்பாளிடம் போகும்போது என்று இல்லை; 

இது சராசரி வாழ்க்கையிலேயே நடக்கும். நமக்கு யாரிடமாவது பயம் என்றால், அவர் அருகிலேயே நெருங்கமாட்டோம்; பேச மாட்டோம்; ஒதுங்கியே இருப்போம். 

புதியதாக வந்தவர்களிடம் பழக பயப்படும் குழந்தைகள் முதலில் அவர்கள் அருகில் போகாமல் ஒதுங்கி நிற்பார்கள். 

அடுத்த கட்டமாக ஒரு மணி நேரம் ஆன பிறகு அதே குழந்தை பக்கத்தில் போய் உட்காரும். உட்கார்ந்து, "உன் பாக்கெட்டில் இருக்கும் பேனாவைத் தருகிறாயா?" என்று கேட்கும். 

பயம் போனவுடனேயே, 'எனக்கு ஏதேனும் கொடு' என்று கேட்கத் தோன்றுகிறதல்லவா! 

அதைப்போல பயம் போனவுடனேயே கடவுளிடம் நாம், "அம்மா, எனக்கு இதைக் கொடு" என்று கேட்கிறோம். 

பயத்தைப் போக்குவது அபய ஹஸ்தம்; கேட்டதைத் தருவதற்காக அமைந்திருப்பது வர ஹஸ்தம். பயம் போனவுடன் என்னென்னவோ கேட்க ஆரம்பித்துவிடுவோம். 

பாரதியைப் போல எல்லாரும் இருக்க முடியுமா? பாரதி என்ன கேட்டார்? 'காணி நிலம் வேண்டும்' என்று ஆரம்பித்து வரிசையாகக் கேட்டாரே, 

எல்லாம் தமக்குச் சொந்தமாகவேண்டும் என்பதற்காக அல்ல, வையத்தைப் பாலித்திட வேண்டும் என்பதற்காக அல்லவோ அவர் கேட்டார். 

பாட்டுத் திறந்தாலே வையத்தைப் பாலித்திட வேண்டும்! கேட்டுப் பெற விரும்புவதைத் தரக்கூடியது வர ஹஸ்தம். 

ஆனால் லலிதாம்பிகையிடம் பார்த்தால், அபய ஹஸ்தமும் இருக்காது; வர ஹஸ்தமும் இருக்காது! 

"இந்த அபய-வர ஹஸ்தங்களைக் காட்டி ஆள வேண்டிய அவசியம் உனக்கு இல்லை. அதனால்தான் உன் திருக் கரங்களில் அதற்கான அடையாளம் இல்லை" என்று ஆதிசங்கர பகவத்பாதர் சொன்னார். 

லலிதாம்பிகையின் நான்கு திருக்கரங்களுள் ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு பணியைச் செய்து கொண்டு இருக்கின்றன - சதுர்பாஹு ஸமன்விதா!

👌👌👌👌👌👌👌👌

அபிராமி அந்தாதி 

பாடல் 2

துணையும், தொழும் தெய்வமும், பெற்ற தாயும், சுருதிகளின்

பணையும், கொழுந்தும், பதிகொண்ட வேரும் - பனி மலர்ப் பூங்

கணையும், கருப்புச் சிலையும், மென் பாசாங்குசமும், கையில்

அணையும், திரிபுர சுந்தரி - ஆவது அறிந்தனமே!

பாடல் 9

கருத்தன, எந்தைதன் கண்ணன, வண்ணக் கனகவெற்பின்

பெருத்தன, பால் அழும் பிள்ளைக்கு நல்கின, பேர் அருள்கூர்

திருத்தன பாரமும் ஆரமும் செங்கைச் சிலையும் அம்பும்

முருத்தன மூரலும் நீயும் அம்மே வந்து என் முன் நிற்கவே

பாடல் 85

பார்க்கும் திசைதொறும் பாசாங்குசமும் பனிச்சிறை வண்டு

ஆர்க்கும் புதுமலர் ஐந்தும் கரும்பும் என் அல்லல் எல்லாம்

தீர்க்கும் திரிபுரையாள் திருமேனியும் சிற்றிடையும்

வார்க்குங்கும முலையும் முலைமேல் முத்து மாலையுமே

பாடல் 73

தாமம் கடம்பு படை பஞ்சபாணம் தனுக் கரும்பு

யாமம் வயிரவர் ஏத்தும் பொழுது எமக்கு என்று வைத்த

சேமம் திருவடி செங்கைகள் நான்கு ஒளி செம்மை அம்மை

நாமம் திரிபுரை ஒன்றோடு இரண்டு நயனங்களே

சௌந்தரிய லஹரி 

பாடல் 7

க்வணத் காஞ்சி-தாமா கரிகலப-கும்ப-ஸ்தன-நதா

பரிக்ஷீணா மத்த்யே பரிணத-சரச்சந்த்ர-வதனா

தனுர் பாணாந் பாசம் ஸ்ருணி-மபி ததானா கரதலை:

புரஸ்தா-தாஸ்தாம் ந: புரமதிது-ராஹோ-புரிஷிகா

அன்னை சிறிய மணிகள் ஒலிக்கும் ஒட்டியாணத்தை அணிந்தவள்; யானையின் மத்தகம் போன்ற பெருத்த ஸ்தனங்களால் சற்று வளைந்தவள்;சிறிய இடையுடையவள்; சரத்காலத்துப் பூர்ணசந்திரன் போன்ற திருமுகமுள்ளவள்; வில், பாணம், பாசக்கயிறு, அங்குசம் ஆகியவற்றை தரித்தவள்;இத்தகைய, சிவ-சக்தி ஸ்வரூபியான பரதேவதை எங்கள் எதிரில் நின்று காட்சியளிக்கட்டும். மணிபூரகச் சக்ரத்தில் தேவி எப்படி பிரகாசிக்கிறாளோ அது இங்கே வர்ணிக்கப்படுகிறது.

பாடல் 70

ம்ருணாலீ-ம்ருத்வீனாம் தவ புஜலதானாம் சதஸ்ருணாம்

சதுர்ப்பி: ஸெள்ந்தர்யம் ஸரஸிஜபவ: ஸ்தெளதி வதனை:

நகேப்ய: ஸந்த்ரஸ்யன் ப்ரதம-மதனா தந்தகரிபோ:

சதுர்ணாம் சீர்ஷாணாம் ஸம-மபய-ஹஸ்தார்ப்பண-தியா

அம்மா!, ப்ரம்மா தன்னுடைய ஐந்தாவது தலையை பரமசிவன் கொய்ததால் பரமசிவனது கை நகங்களுக்கு பயந்து கொண்டு உன்னைச் சரணமடைந்து, உன்னுடைய நான்கு கைகளால் அவரது மீதியிருக்கும் 4 தலைகளுக்கும் ஏக-காலத்தில் அபயம் கிடைக்கும் என்று தன்னுடைய நான்கு முகங்களால்உனது நான்கு கைகளையும் ஸ்தோத்ரம் செய்கிறார்.

இந்த ஸ்லோகத்தில் அன்னையின் கரங்களது அழகை தாமரைத் தண்டுக்கு ஒப்பாகச் சொல்லியிருக்கிறார். மேலும் பிரம்மாவால் மட்டுமே அம்பிகையின் கைரங்களை வர்ணித்து ஸ்தோத்ரம் செய்ய முடியும் என்பதாகவும் கொள்ள முடிகிறது.

Chathurbaahu - samanvithaa - Devi has four arms . Each of Her arms holds one particular item.

                                        👌👌👌👌👌👌👌👌