ஸ்ரீ லலிதா சஹஸ்ரநாமம் - நாமங்கள் 50 , 51 52 , 53 & 54 பதிவு 53
50.அநவத்யாங்கீ :
குற்றமில்லாத அங்ககளைக்கொண்டவள் . நிகரில்லாத உன்னத தேகத்துடன் திகழ்பவள்
51.ஸர்வாபரண பூஷிதா :
பல வகையான அணிகலன்களைக் கொண்டவள் . அனைத்து ஆபரண அலங்கார பூஷணங்களும் தரித்திருப்பவள்
52.சிவகாமேச்வராங்கஸ்தா :
காமேஸ்வரி - ஆசைகளைபபூர்த்தி செய்பவள் - காமேஸ்வரியாக அம்பாள் எங்கே வீற்றிருக்கிறாள் ? சிவகாமேசுவரனாக உள்ள தனது பர்த்தாவின் திருத்தொடையில் . சிவனின் அர்த்தாங்கினியானவள் - அவனின் பாதியை கொண்டவள். சிவனின் அம்சமாக விளங்குபவளாகிய அன்னை அர்த்தாங்க்கினி அதாவது அங்கத்தின் பாதியைக் கோண்டவள் எனவே "சிவகாமேஷ்வர அங்கஸ்தா" - 'அவனின் அங்கமானவள்' என்று உணரலாம். அங்கம் என்பதை மடி (lap) என்று பொருள் கொண்டால், சிவகாமேஸ்வரனின் மடியில் அமர்ந்து அருளுபவள் என்றும் விளங்கிக்கொள்ளலாம்
53.சிவா –
இந்த நாமம் அம்பாளையும் குறிக்கும் .சிவத்துடன் ஐக்கியமானவள், அதனின்று வேறுபாடற்றவள்
Comments
சொர்க்கவாசல் திறந்திருக்க
சேடி பெண்கள் சாமரம் வீச
கந்தவர்கள் நீலாம்பரியில் நீண்ட ராகம் வாசிக்க
நீயோ இன்னும் உறக்கம் அதனை இறுக பிடித்து முத்தங்கள் பொழிந்த வண்ணம் உள்ளாய்😡
இல்லத்தின் வாசலை திறக்க மனம் இல்லை எனினும்
பதில் சொல்ல வாயுமா இல்லை ?
ராமனுக்கு மட்டும் இது தெரிந்திருந்தால்
உனை விட்டே அம்பு ஏதும் எய்யாமல் கும்பகர்ணனை வீழ்த்தி இருப்பானே ...
உறக்கத்தில் கும்பகர்ணனை வென்றவள் அல்லவா நீ !!
பலன் தரும் ஒன்றை பரிசாக உனக்கு தரவந்தோம் ...
நலம் தரும் சொல்லை நாங்கள் கண்டு கொண்டோம் ...
நீ காண வேண்டாமோ ??
குலம் தருமடி செல்வம் தந்திடுமடி
அடியார் படுதுயராயினவெல்லாம்
நிலந்தரஞ்செய்யுமடி
நீள்விசும்பருளுமடி
அருளோடு பெருநிலமளிக்குமடி
வலந்தரும் மற்றும் தந்திடுமடி
பெற்ற தாயினுமாயின செய்யுமடி
நாராயணாவெனும் அந்த பரிசே
*சங்கீர்த்ய நாராயணா சப்த மாத்ரம் விமுக்த துக்கா சுகினோ பவந்து"*
கேள்வி பட்டாயோ இந்த மந்திரத்தை நீயும் ?
பகவானின் நாமம் என்று தெரிந்து கூட சொல்ல வேண்டாமடி...
நாரயணா என்ற சப்தமே நமது துயரங்களை போக்க வல்லதடி...
எப்படி ஒரு குழந்தை தனது மழலையில் கூறுவதை (அது தவறாக இருந்தாலும்) தாய் புரிந்து கொள்கிறாளோ,
அது போல அவனது பெயரை நாம் தெரிந்து சொன்னாலும்
தெரியாமலே சொன்னாலும்
கண்ணன் அதை நாம சங்கீர்தனமாக ஏற்று கொண்டு நமக்கு அருள் செய்வானடி பெண்ணே!!
உறக்கம் போதுமடி எழுந்திரு ......
முத்துக்கள் கடலில் கிடைக்கும் !
மூங்கில்களில் இருக்கும் ...!
மேகங்கில் கிடைக்கும் !
பாம்பு படம் அதில் கிடைக்கும் !
யானைகளின் கும்பங்களில் கிடைக்கும் !
ஆனால் கட்டிலும் கிடைக்கும் என்றே உணர்த்த இன்னும் உறங்குகிறாயோ ?
நம் ஈசன் பெருமை அறிந்தால் இப்படி உறக்கம் வருமோ ?
அவன் திருவடிகள் ஏழு பாதாளங்களை தாண்டி செல்லும்
அவன் ஜடா முடி யின் உயரம் இன்னும் அளந்ததில்லை எவரும்
பெண்மைக்கு ஓர் பாகம் தந்தே இரண்டானான் மேனியில் ...
பாடி துதிக்க பாடல்கள் போதுமோ ?
எல்லோரும் நாடுபவன் எல்லாம் அவன் நண்பர்கள் வேண்டியவர்கள்
உனக்கு மல்லிகையையும், ரோஜாவையும் வைத்துக் கொள்.
உனக்கு பயன்படாத ஒன்றை எனக்கு அணிவி என்று தன் எளிமையை வெளிப்படுத்துகிறான் .
அவன் அணியும் பூக்கள் யாரும் விரும்பி அணியா பூக்களே...
கொன்றை, ஆத்தி, தும்பை, எருக்கு, ஊமத்தை பூக்களே !
ஏது அவன் ஊர் ? ஏதவன் பேர் ?
யார் பெற்றார் அவனை ?
அவன் உறவுகள் யார் யார் ...
யார் அவன் அண்டை வீட்டுக்காரர்கள் ?
எல்லாம் அவனே எதிலும் அவனே
உன்னுள் ஒளித்து வைக்க ஆசை இல்லையோ ?
போதுமடி இந்த மாய உறக்கம் ...
அவன் இரக்கம் ஒன்றே வேண்டி நாம் கேட்பது இன்றும் என்றுமே 💐💐💐
தூக்கமும் ஓர் திருட்டு அன்றோ
பொருளை திருடினால் மட்டுமே திருட்டு என்றே சில பேதைகள் சொல்வரடி பெண்ணே !
நேரத்தை வீனடிப்பதும் பெரும் திருட்டே ...
கண்ணனை நினைக்காத ஓவ்வொரு நிமிடமும் திருட்டே !!
வயதான பிறகு கண்ணனை நினைக்க அவன் அருள் வேண்டாமோ ?
வாய் உளரும்
செவி மூடும்
கண்கள் பஞ்சு பூக்கும்
தேடும் கைகள் நடுங்கும்
கால்கள் உதறும்
அங்கு கண்ணன் நினைவு வருமோ ?
பறவை வடிவம் கொண்டு வந்த பகாசுரனின் வாயைப் பிளந்து அழித்தானடி!🦩
பிறன் மனை நாடிய ராவணனின் தலையைக் கொய்தானடி!
நாராயணனின் புகழைப் பாடியபடியே,
நம் தோழியர் பாவை விரதம் இருக்கும் இடம் சென்றாகி விட்டதடி!!
கீழ்வானத்தில் வெள்ளி முளைத்து விட்டதுடி.
வியாழன் மறைந்து விட்டதடி.
பறவைகள் கீச்சிட்டு பாடுகின்றன.
தாமரை மலர் போன்ற கண்களையுடைய பெண்ணே!
விடியலை உணர்த்தும் இந்த அறிகுறிகள் தெரிந்தும்
உடல்நடுங்கும்படி, குளிர்ந்த நீரில் நீச்சலடித்து குளிக்க வராமல் உறக்கம் எனும் தீயில் குளிக்கிறாயே 😡🔥
.
அந்தக் கண்ணனை நினைக்கும் ஒவ்வொரு நாளும் நன்னாளே!
மார்கழியில் அவனை நினைப்பது இன்னும் சிறப்பல்லவா?
தூக்கம் என்கிற திருட்டை தவிர்த்து எங்களுடன் நீராட வருவாயா ? 💐💐💐
தூக்கமும் ஓர் திருட்டு அன்றோ
பொருளை திருடினால் மட்டுமே திருட்டு என்றே சில பேதைகள் சொல்வரடி பெண்ணே !
நேரத்தை வீனடிப்பதும் பெரும் திருட்டே ...
கண்ணனை நினைக்காத ஓவ்வொரு நிமிடமும் திருட்டே !!
வயதான பிறகு கண்ணனை நினைக்க அவன் அருள் வேண்டாமோ ?
வாய் உளரும் செவி மூடும் கண்கள் பஞ்சைத் தேடும் கைகள் நடுங்கும் கால்கள் உதறும்
கண்ணன் நினைவு வருமோ ?
பறவை வடிவம் கொண்டு வந்த பகாசுரனின் வாயைப் பிளந்து அழித்தானடி
பிறன் மனை நாடிய ராவணனின் தலையைக் கொய்தானடி!
நாராயணனின் புகழைப் பாடியபடியே,
நம் தோழியர் பாவை விரதம் இருக்கும் இடம் சென்றாகி விட்டதடி
கீழ்வானத்தில் வெள்ளி முளைத்து விட்டதுடி.
வியாழன் மறைந்து விட்டதடி.
பறவைகள் கீச்சிட்டு பாடுகின்றன.
தாமரை மலர் போன்ற கண்களையுடைய பெண்ணே!
விடியலை உணர்த்தும் இந்த அறிகுறிகள் தெரிந்தும்
உடல்நடுங்கும்படி, குளிர்ந்த நீரில் நீச்சலடித்து குளிக்க வராமல் உறக்கம் எனும் தீயில் குளிக்கிறாயே 😡🔥
.
அந்தக் கண்ணனை நினைக்கும் ஒவ்வொரு நாளும் நன்னாளே!
மார்கழியில் அவனை நினைப்பது இன்னும் சிறப்பல்லவா?
தூக்கம் என்கிற திருட்டை தவிர்த்து எங்களுடன் நீராட வருவாயா ? 💐💐💐
அருகில் ஆதவனின் குழவிகள் தாமரை எனும் பெயரில் மொட்டு விடுகின்றன 🌷🌷🌷
நீர் காக்கைகள் நீரில் வட்டமிடுகின்றன ...
மக்கள் உடல் அழுக்கும் மனவழுக்கும் களைய
முக்கு போட்ட வண்ணம் உள்ளனர் ...
நமசிவாய எனும் நாமம் விண்ணை பிளக்கிறதே !!
குளம் எங்கள் சிவனையும், பார்வதியையும் போல் தெரிகிறதே
கரிய நிறம் கொண்டவள் அன்றோ அன்னை .
பொன்னார் மேனியன் அன்றோ ஈசன்
கரிய குவளை மலர்கள் அன்னை என்றால்
தாமரை சிவன் அன்றோ .
சாதாரண குளத்தில் உடல் அழுக்கு நீங்கும்.
பக்தி குளத்தில் மன அழுக்கு நீங்கும் அன்றோ
தாமரை மலர்கள் நிறைந்த இந்த தெய்வீக குளத்தில்,
நம் சங்கு வளையல்கள் சலசலக்க,
கால் சிலம்புகள் கலகலவென ஒலியெழுப்ப,
மார்புகள் விம்ம, பாய்ந்து நடுப்பகுதிக்கு சென்று நீராடுவோம்.
வாருங்கள் வாருங்கள் தோழிகளே !!!💐💐💐
இது யார் நந்தகோபன் மாளிகையின் காவலனோ ?
கள்ளனுக்கு காவலன் தேவைதான் ...
கண்ணனுக்கு சேவகன் தேவை தான் ...!!
திருடுபவனை திருட அல்லவோ வந்திருக்கிறோம் !!
அன்பனே அறம் காவலனே ...
கொடி தோரணம் போன்ற உன் நடை கண்டு சிலிர்த்துப்
போனோம்....
ஆயர் குல சிறுமி நாங்கள் ..
உள்ளே உறங்குவது போல் நடிக்கும் மன்னனை பார்க்க வேண்டும் .
எங்கள் அண்ணன் நீ ...
பண் கொண்டு பாடுவோம் ...
வானத்தை போல் மனம் படைத்த எங்கள் மன்னனை காட்டுவாயா ?
நேற்று பறை தருகிறேன் என்றான் ..
கறை கொண்ட எங்களை கரை சேர்ப்பேன் என்றான் ...
குறை கொண்ட நாங்கள் நிறை கொண்டவனை காண வந்தோம் ..
சடை கொண்டவன் ஏறும் விடை மீது ஆணை ...
எங்கள் படை இவ்வளவுதான் ...
தடை செய்ய வேண்டாம்
மாயவன் அவன் மந்திரக்காரன் அவன்
அவன் கரியவன் நெஞ்சம் சாத்வீகன் ..
எங்கள் மனக்கதவை திறந்தான் ...
நீயோ இந்த மரக்கதவை திறக்காமல் வம்பு செய்வது முறையோ .. ?
முடியாது என்று சொல்லி விடாதே ... எங்கள் மூச்சு நின்று போகும் ...
நீ பெரிய கொலையாளி ஆவாய் 👌
[01/01, 12:07] Chellamma: இன்றைய 16 ம்நாள்பாசுரத்தின்மீதானகவிதைஆக்கம்அழகாக உள்ளது.
[01/01, 16:16] Chellamma: மார்கழி பனியில் அக்காவின் கவினுறு விளக்கம் செவிக்கு உணவு. தெவிட்டாத தெள்ளமுது. அள்ள அ ள்ள குறையாத அக்ஷய பாத்திரம் 🙏🙏🙏
இதோ! அவனே வருகிறான் அழகிய சப்பரத்தில்!
இன்னுமா அவனைத் தரிசிக்க தயக்கம்!
அவன் வருமுன் நீராடி உடல் சுத்தமாகி, நமசிவாய எனச் சொல்லி நின்றால்,
அவன் நமக்கு சேவகன் போல் சேவை செய்வான் அன்றோ
அவன் எதிர்பார்ப்பு
வேறெதுவும் இல்லை அன்றோ
தேன்சிந்தும் மலர்களைச் சூடிய கருங்கூந்தலை உடைய பெண்களே!
செந்தாமரைக் கண்ணனான நாராயணன், பிரம்மா, பிற தேவர்கள் யாரும் தராத இன்பத்தை அள்ளி வழங்க நம் தலைவனாகிய சிவபெருமான்,
இதோ! வீடுகள் தோறும் எழுந்தருளுகிறான்.
அவனது தாமரை போன்ற திருவடிகளால் நம்மை ஆட்கொள்ள சேவகன் போல் இறங்கி வருகிறான்
அடியவர்களுக்கு அமுதமானவனும்,
நமது தலைவனுமான அந்தச் சிவனை வணங்கி நலம் பல பெற்று
தாமரை மலர்கள் மிதக்கும் இந்த பொய்கையில் பாய்ந்து நீராடி
அவன் தரிசனம் காண தயாராவோம்.
ஓர் கரம் தரும் கொடை மறு கரம் அறியுமோ ...
நந்தகோபரே !
நீர் தடை காணா கொடை செய்பவர் ... கோடையில் கதிர் மறைவதும் உண்டு ...
நீ கொடை கொடுக்காத நாள் என்று ஒன்று உண்டோ ?
தாங்களே இன்னும் எழவில்லை எனில் உங்களை தழுவி படுத்திருக்கும்
*என்ன தவம் செய்தாய்?* எனக் ஊர் கேட்கும் யசோதா உறங்குவதில் வியப்புண்டோ ?
கொடி படரும் இடை கொண்டவள் மின்னல் உறங்கும் மேனியவள் ...
கண்ணனுக்கு கல் நெஞ்சக்காரி
எங்களுக்கு கதிரில் உறுகும் வெண்ணெய் அவள் ..
உறங்கும் போதும் தீபம் முகமதில் சுடர் வீச கெஞ்சுகிறோம் கண் விழிக்க
அண்ணன் அவன் எல்லா புகழும் தம்பிக்கே என்றே வாழ்பவன் ..
ஆயிரம் கோடி யானை பலம் உள்ளவன்
ஆனால் கண்ணன் அண்ணா என்றவுடன் மகுடி கேட்கும் பாம்பு போல் மயங்குபவன் ...
நீயும் உறங்கினால் நாங்கள் எங்கு போவது ?
*கண்ணா* மணி வண்ணா உன் சேவடி செவ்வித் திருக்காப்பு சாத்த வந்தோம் ...
இசையாரும் குழல் கொண்டு வந்தாய் –
இந்த –
ஏழேழ் பிறவிக்கும் இன்பநிலை தந்தாய்
திசைதோறும் நிறைவாக நின்றாய்
ஒரு –
– பதம் வைத்து மறு பதம்தூக்கி – நின்றாட –
மயிலின் இறகாட – மகர குழையாட
– மதிவதனமாட – மயக்கு விழியாட –
மலரணிகளாட – மலர்மகளும் – பாட –
இது “கனவோ நனவோ!” – என – மனநிறை முனிவரும் மகிழ்ந்து கொண்டாட –
அசைபோடும் ஆவினங்கள் கண்டு – இந்த –
அதிசயத்தே சிலைபோலே நின்றதுவும் உண்டு
நிசமானசுகம் என்று ஒன்று – இருந்தால்
நீளுலகில் இதையன்றி – வேறெதுவும் அன்று!
இசையாரும் கோபாலன் இன்று – நின்று –
எழுந்தெழுந்து நடம் ஆட – எதிர்நின்று ராதைபாட -,
கண்ணா நாங்கள் காண வேண்டாமோ இந்த சொர்க்கம் ..
கண் திறந்தே காண்பிப்பாயோ உன் வதனம்
அதோ அங்கே பார் *கண்ணா*!!
மானாட, மழுவாட, மதியாட, புனலாட,
மங்கை சிவகாமி யாட,
மாலாட நூலாட மறையாட திறையாட,
மறைதந்த பிரம்மனாட,
கோனாட வானுலகு கூட்டமெல்லாமாட,
குஞ்சர முகத்தனாட,
குண்டல மிரண்டாட, தண்டை புலி யுடையாட,
குழந்தை முருகேசனாட,
ஞான சம்பந்தரோடு இந்திரர் பதினெட்டு முனி
அட்ட பாலகருமாட,
நரை தும்பை அறுகாட நந்தி வாகனமாட
நாட்டியப் பெண்களாட,
வினையோட
உனை பாட, உனை நாடி இதுவேளை
விருதோடு ஆடி வருகிறான் தில்லை அரசன் ...
இன்னும் தூங்குவது
தகுமோ,
இது முறையோ, இது தர்மம் தானோ கண்ணா 🦚
கூடமெங்கும் பூ மணக்க
மெத்தை விரித்திருக்க
மெல்லியலாள் மிருதுவாய் கண்ணன் பாதம் நெருடி விட,
பக்கத்தில் பழமிருக்க
பாலோடு தேனிருக்க
உண்ணாமல் தனிமையிலே
உட்கார்ந்த நப்பின்னை
கண்ணன் அழகை பருகி கொண்டிருந்தாள் வெள்ளி முளைத்தத்தையும் அறியாமல் ....
அவள் மார்பில் கண்ணன் காளிங்க நடம் புரிந்தான் அங்கே ....
அவள் முகத்தாமரையில் இரு கண் தாமரை முளைத்த வியப்பை கேள்வியாய் கேட்டான் கண்ணன்...
வெட்கம் அழைக்காத விருந்தாளியாய் அங்கே வந்தது .
நாணம் ,அச்சம் ,மடம், பயிர்ப்பு அனைத்தும் கூடவே கூட்டிக்கொண்டு வந்தது
*கண்ணா*!
கால் கடுக்க
உடல் நடுங்க
உள்ளம் பதை பதைக்க
உயிர் ஊசலாட
உவமை ஒளிந்து கொள்ள
வார்த்தை தொலைந்து போக
மௌனத்தில் நிற்கிறோம்
*அம்மா நப்பின்னை*!!
அஞ்சனம் தீட்டி கண்ணன் நிறம் கண்கள் பெற்றதோ
கணநேரம் கூட அவனைப் பிரிந்திருக்கும் சக்தியை இழந்துவிட மாட்டேன் என்றே எதிர்மறை வார்த்தைக்
கொண்டே எங்களை ஏசுகிறாயோ?
கருணைக்கு உன் பெயர் அன்றோ வைத்தோம் ...
உன் கண்ணனை காட்டம்மா ஒரே ஒரு முறை ....
கண்ணில் தெரியுதொரு தோற்றம் -
அதில்
கண்ணனழகு முழுதில்லை
நண்ணு முகவடிவு காணில் -
அந்த
நல்ல மலர்ச் சிரிப்பைக் காணோம்
தேனை மறந்திருக்கும் வண்டும் -
ஒளிச்
சிறப்பை மறந்துவிட்ட பூவும்
வானை மறந்திருக்கும் பயிரும் -
இந்த
வையம் முழுதுமில்லை அம்மா!
கண்ணன் முகம் மறந்துபோனால் -
இந்த
கண்களிருந்து பயனுண்டோ அம்மா ?
வண்ணப் படமுமில்லை கண்டாய் -
இனி
வாழும் வழியென்ன சொல் தாயே!💐💐💐
அவர்களுக்
கெல்லாம் முன்னமே சென்று
பக்தர்களின் துயர் துடைக்கும்
கலியுக தெய்வமே!
எங்கள் கண்ணனே!
நீ எழுவாயாக!
நேர்மையானவனே! ஆற்றல் மிக்கவனே!
பகைவர்களுக்கு வியர்வை பெருக்
கெடுக்கும்படி செய்யும் தூயவனே!
பொற்கலசம் போன்ற மென்மையான ஸ்தனங்களும்,
பவளச் செவ்வாயும், சிற்றிடையும் கொண்ட நப்பின்னை பிராட்டியே!
லட்சுமிக்கு நிகரானவளே!
துயில் எழுவாயாக.
எங்களுக்கு விசிறி, கண்ணாடி ஆகியவற்றையும், உன் கணவனாகிய கண்ணனையும் தந்து இப்போதே எங்களை அருள்மழையில் நனையச் செய்வாயாக.
கண்ணன் கடவுள். அவன் எல்லோருக்கும் பொதுவானவன் அன்றோ அவனையும் கேட்கிறோம் 💐
உக்கமும் தட்டொளியும் ஆகிய விசிறியையும், கண்ணாடியையும் ஏன் கேட்கிறோம் ?
விசிறினால் காற்று வரும்.
வீசுபவனுக்கு மட்டுமல்ல,
அருகிலுள்ளவனுக்கும் சேர்த்து!
நம் செயல்பாடுகள் நமக்கு மட்டுமின்றி பிறருக்கும் பயன் தருவதாக அமைய வேண்டும் என்பதால் அன்றோ கண்ணா ?💐
கண்ணாடி உருவத்தைக் காட்டும்.
ஆனால், உருவத்தில் ஒட்டியுள்ள அழகையோ, அழுக்கையோ தன்னில் ஒட்டிக்
கொள்ளாதன்றோ கண்ணா ?💐
வாழ்க்கை என்றால் பட்டும் படாமலும்,
இந்த உடல் ஒரு வாடகை வீடு,
இதை எந்த நேரமும் காலி செய்ய வேண்டும் எண்ணத்துடனும் இருக்க வேண்டும் அன்றோ கண்ணா ?
[04/01, 20:28] Chellamma: அக்கா கவிதை எல்லோருக்கும் வராது. அந்த திறமை உங்க ளிடம் உள்ளது சிறப்பு. ரொம்ப பிஸி அக்கா. அ தனால தான் பின்னூட்டம் கொடுக்க முடியவில்லை, உங்கள் கவிதை படித்தா லே திருப்பாவை படிக்கும் ஆர்வம் கிட்டும். பாடல் பாடுவது ஒருவகையான இன்பம் என்றால் கவிதை படிப்பது வேரோர் இன்பம் அக்கா. நம்மால் முடிந்தவரையில் அனைவரை யும் மகிழ்விப்போம் 👍
[04/01, 20:35] Chellamma: குத்து விளக்கெரிய பஞ்சணையில் படுத்திருக்கும் கருநீல கண்ணனின் அழகில் மயங்கிய நிலையில் இருக்கும் நப்பின்னையை ஆண்டாள் கதவை திறந்து கண்ணனின் திருமுகத்தை காட்டுமாறு கூறிய கவிதை நயத்தில் நாங்கள் மயங்கி என்ன பின்னூட்டம் எழுதுவது என்று உள்ளேன் அக்கா. பாடல் புதிர் குழுவின் சார்பில் தங்களுக்கு கவிதைப் பேரரசி என்ற பட்டத்தினை அளிக்க வேண்டும் என்று பரிந்துரை செய்கிறேன்
[05/01, 13:52] Chellamma: இன்றைய கவிதை நன்றாக உள்ளது
6th January
*Relation Between _Nama_ and the Form*
Is it necessary to meditate on the form while practicing _nama_? As a matter of fact, the two are inseparable. _Nama_ existed before the form, and it outlasts the form. _Nama_, indeed, pervades the form. _Nama_ transcends the limits of time and space; consequently, it is the truth, the ultimate reality. So, to chant _nama_ repeatedly, unceasingly, is the main thing. If the form is concurrently visualized, well and good. But even otherwise, the form does figure in the meditation on _nama_, though remotely, subtly. Suppose a man is repeating ‘Rama, Rama’ in his meditation, while as often happens, his mind is distracted by some other thoughts. If unexpectedly we ask him whose _nama_ he is chanting, he will say, “That of Rama;” if pressed further, “which Rama — your servant named Rama?”, he will retort, “of course, Rama the son of Dasharatha!” This proves that while chanting _nama_ there is a definite though subconscious awareness of the form. Therefore, go ahead with the chanting of _nama_, whether or not the form is also visualized simultaneously; for, _nama_’ includes the form, too.
When we think of a person whom we already know, the form comes to the mind first, and then his name; when we are not acquainted with a person, it is his name that comes to the mind first, and the form follows. Being unacquainted with God as yet, we are unfamiliar with His form; but surely we can chant His _nama_. It is our experience even now that as we chant His _nama_ we do have Him in mind. Besides His form is far from definite. In the temples we may see a black-stone image in one, a marble one in another; one icon may be small, another large; and yet, they are all Rama. As a matter of fact, the Supreme Being is a formless entity; and therefore, for any particular person, it is of the form he imagines. Therefore, we may meditate on Him as having any form that we fancy. The _nama_ gives rise to forms that are really numberless, and they all stand for the same, single Lord. Therefore, _nama_ is supreme. I exhort you to ponder on and chant this _nama_ with a feeling of love, and you shall ever be in supreme bliss.
* * * * *
5th January
*Concentration in _Nama-smarana_*
Why are we unable to achieve concentration in _nama-smarana_ although we earnestly desire and strive for it? What should we do to achieve this concentration? It is true that hordes of vagrant, irrelevant thoughts throng and distract the mind during meditation. The simple remedy is, not to pursue or multiply them, not to indulge in day-dreams. Thoughts will go away as they come, if we ignore them. Indeed, _nama-smarana_ will itself lead to concentration. Real concentration will come only at an advanced stage. The mind is, by its very nature, fickle, restless, fugitive. It can be steadied only by tethering it to something; so we should keep it engaged in _nama_. Practising listening to _nama_ mentally, as we chant it, will greatly help achieve concentration. Persistence in repeating _nama_ will ultimately lead to concentration of the mind.
Everyone knows that the mind readily concentrates on what it likes or is interested in. We have an inborn affinity for worldly matters and sensual pleasures, and so get easily absorbed in them. If then, we cultivate affection for God, why should we not be able to get engrossed in Him and His _nama_? So let us cultivate a keen longing for God and _nama_.
Real concentration requires complete fusion or merger of identity, like that of salt in water. Yoga may train you in concentration, which, however, will last only so long as the state of _samadhi_ lasts. Real, lasting concentration is to be fully and incessantly aware of the divinity pervading all things. When we realize that all is God and nothing else, where is the scope for duality to exist? And the moment duality vanishes, oneness or concentration alone remains: this is true _samadhi_.
Even if a person is lonely, he creates a whole world in his mind and peoples it with a host of persons and things, with the help of his imagination. The learned especially possess a prolific imagination. If the mind must, after all, imagine something, let us think of God in His various qualities as a benefactor, as the protector of everybody and everything, and as the bestower of peace and bliss. God, Who transcends and defies intellectual comprehension, should be imagined as _saguna_, with a certain form and name, and we should endeavour to concentrate our mind on these to the exclusion of all else.
* * * * *
4th January
*The Proper Posture for Repeating _Nama_*
Just as a sweet tastes sweet whichever side you begin to eat, _nama_ achieves its purpose whichever way or in whatever position you take it. One who has tasted a sweet will not ask from which side he should begin; similarly, one who chants _nama_ will not ask ‘how’ he should do it. The sower sows the field without bothering which side of the seed faces up, for the sprout always instinctively manages to make its way up. Similarly, whatever the way or manner in which the _sadhaka_ may begin ’chanting’ it, _nama_ will ensure his progress in the proper direction. The main thing, therefore, is to begin.
To ask which posture we should adopt for _nama-sadhana_, is like asking what posture we should adopt for breathing. The answer is, whatever posture facilitates free, unhindered breathing. What does a person suffering from asthma do? He tries to sit up or recline in a position which affords him easy breathing. He aims at ease in breathing, and he adopts any posture that provides it. Similarly, we should aim at unbroken and undisturbed chanting of _nama_, and adopt any posture which avoids hindrance and offers convenience therein. Do not attach over-importance to posture. Imagine that we adopt the _Padmasan_ posture for _nama-smarana_, and after a while we start feeling strain in the back; our attention will, in that case, be directed more towards the body than to _nama_; in other words, instead of losing our attention to our body (which we aim at), we shall be doubly reminded of the body. The object, therefore, should be to avoid break or distraction in _nama-smarana_; and we may adopt any posture of the body conducive to meditation on _nama_, according to personal idiosyncrasies or requirements. _Nama_ is totally independent of the state or posture of the body; indeed, this is the peculiar feature of _nama-smarana_.
However, our sense of identity of our self with the body is so strong and undissociable that we cannot be content unless we attach some strings or limitations or conditions to _nama_, although it is itself absolutely unconstrained by _upadhi_. This is precisely what we should not do. Such conditions, if fulfilled, will lead to joy or woe, but conditionless _nama_ will lead to limitless and pure bliss.
* * * * *
[06/01, 19:49] Chellamma: அம்மையீர்,
உன்னைக் காணாத கண்ணும் கண்ணா!!! என்று கண்ணனை பால்கார வேதநாயகனாக முழு அளவில் பாசுரவரிகளின் வழியில் கண்டு போற்றி உள்ளீர்கள். கடைசியில் மிரட்டல் வேறு . ஏற்கனவே உன்னுடைய வலிமை கண்டு நாங்கள் அஞ்ச மாட்டோம். அன்பினால் உன்னை ஏற்கனவே கட்டிப் போட்டு கட்டுண்டோம்
சிக்ககென பிடித்தால் கொக்கென்றே என்று நீ பறக்க முடியாதே!!!!! மாதவா!!!! ஆகா ..
எங்கிருந்து சுடுகிறீர்கள் ..ஓடிவா கண்ணா , ஓடிவா கண்ணா என்று தேடிப் போன நீங்கள் கூவுவதைப் பார்த்தால் கண்ணாமூச்சி ஆடுவது போல இருக்கிறது. மொத்தத்தில் தமிழின் இனிமை பொங்கி வழிகிறது. அருமை.
வாழ்த்துகள்..
பாலைச் சுரக்கும் வள்ளல் தன்மை கொண்ட பசுக் களுக்கு
பசுபதியான நந்தகோபனின் மகனே!
கண்ணனே! நீ எழுவாயாக.
வேதங் களால் போற்றப் படும் வலிமையானவனே!
அந்த வேதங்களாலும் அறிய முடியாத பெரியவனே!
உலகிற்கே ஒளிகாட்டும் சுடரே! துயில் எழுவாயாக!
உன்னை எதிர்த்தவர்களெல்லாம் வலிமையிழந்து,
உன் வாசலில் உன் பாதத்தில் விழ காத்துக் கிடப்பது போல,
நாங்களும் உன் திருவடியைப் புகழ்ந்து பாட காத்திருக்கிறோம்.
எங்கள் வேண்டுகோளை ஏற்பாயா கண்ணா ?
மன்னாதி மன்னர்களெல்லாம் உன் காலில் விழ காத்துக் கிடப்பது உன்னிடமுள்ள பயத்தால்!
ஆனால், கண்ணா
நாங்கள் அவர்களைப் போல பயந்த சுபாவம் கொண்டவர்கள் என்றே நினைத்தாயோ ?
நாங்கள் வா என்று அழைத்தால் நீ வந்தாக வேண்டும்.
வர மறுத்தால், உன்னை எங்கள் அன்பென்னும் கயிறால் கட்டி விடுவோம்.
தாமோதரனே , நீ தப்பவே முடியாது
சிக்கென பிடித்தால் நீ கொக்கென்றே பறக்க முடியுமோ ?
என் மாலைக்குள் புதைந்து கிடந்த
ஒரு தலைமுடியால் உன்னை கட்டி போட்டேனே !!
ஏ ரங்கா என்னிடம் நீ வசமாக சிக்கிக் கொண்டாய்
உன்னிடம் என்னை அர்ப்பணித்து விட்டால்,
என்னை விட்டு
ஓடிப்போக முடியுமா கண்ணா ?
இனி முடியுமா?
நாம் இருவர் அல்ல ஒருவர்
இனி தெரியுமா?
கண்ணுக்குள்ளே புகுந்து
கதைகள் சொன்ன பின்னே
எண்ணத்திலே நிறைந்து
அதில் இடம் பிடித்த பின்னே
எந்தன் தந்தை
சம்மதித்த பின்னே
அன்பின் தன்மையை
அறிந்து கொண்ட பின்னே
என்னை விட்டு
ஓடிப்போக முடியுமா கண்ணா ?
அன்னம் போல நடை நடந்து வந்து
கண்ணா உன் அருகமர்ந்து
நாணத்தோடு குனிந்து
கன்னம் சிவக்க நீ இருக்க
மஞ்சக் கயிரு எடுத்தது
கழுத்தில் முடிக்கும்
இன்ப நாள் தெரியும்போது
என்னை விட்டு
ஓடிப்போக முடியுமா கண்ணா ?
மணமாலை சூட்டி பலபேரும் பார்க்க
வளையாடும் என் கையின் விரலில்
கணையாழி பூட்டி
புது பாதை காட்டி
உறவாடும் திரு நாளின் இரவில்
என்னை விட்டு
ஓடிப்போக முடியுமா கண்ணா ?
இளந்தென்றல் காற்றும்
வளர் காதல் பாட்டும்
விளையாடும் அழகான அறையில்
சுவையூறும் பாலும்
கனிச்சாறும் கொண்டு
தனியே நீ வருகின்ற நிலையில்
என்னை விட்டு
ஓடிப்போக முடியுமா கண்ணா ?💐💐💐
அகம் கொண்டே மதம் கொண்ட யானை போல் பீத்தினர் தாங்கள் மட்டுமே வீரர்கள் என்று பலர்
அவர்கள் இங்கே உன் பாதம் பணியக் கண்டோம் ..👣
பார் வேந்தர் பலர் உனை பார்க்க இங்கே தவம் செய்வதை பார்க்கிறோம்
நீ பள்ளி கொண்டுள்ள கட்டிலைச் சுற்றிலும்,
சத்சங்கத்துக்கு வந்த பக்தர்கள் போல் காத்து நிற்க
கண்ணா உன் கடைக்கண் பார்வை மட்டும் எங்கள் பக்கம் ...👀
எங்கள் மீது, கிண்கிணி என ஒலிக்கும் சிறுமணியின் வாய்போலவும்,
தாமரைப்பூ மெதுவாக மலர்வது போலவும்,
உன் சிவந்த தாமரைக் கண்களை சிறுகச் சிறுக திறந்து விழிக்கமாட்டாயா? 🌷🌷
சந்திரனும், சூரியனும் உதித்தது போல,
அந்தக் கண்களைக் கொண்டு எங்களைப் பாரக்க மாட்டாயா ?👀👀
எங்கள் மீதுள்ள எல்லா பாவங்களும் சாபங்களும் தீர்ந்து விடுமே👀👀
கண்களில் நெருப்பு பொறி பறக்கிறது. 🦁
நாற்புறமும் நடமாடி பிடரி மயிரை சிலிர்க்கின்றது 🦁
பெருமையுடன் நிமிர்ந்து கர்ஜனை புரிகிறது 🦁
வெளியே கிளம்பி இரை தேட கிளம்புகிறது 🦁
காயாம்பூ நிறத்தையுடைய கண்ணனே! 🦚
நீயும் வீரநடை போட்டு நீ இருக்கும் கோயிலில் இருந்து வெளியேறி,
இங்கே வந்து அருள் செய்வாயா ?🦚
சிங்கம் இரை தேட செல்கிறது ...🦁
நாங்கள் இறை நீயே என உனை தேடி வந்துள்ளோம் 🦚
கரையில்லா காட்டுக்கு வேந்தன் அவன் 🦁
கரையில்லா பிறவிக்கு விடை கொடுக்கும் வேந்தன் நீ 🦚
கறை படிந்த இரையில் தன் கை வைக்கா ராஜன் அவன் 🦁
கறை படிந்த உள்ளங்கள் நாங்கள் கொண்டுள்ளோம்
அதில் கை வைத்தே கரைகிறோம் 😰
நிறை என இரை கிடைத்தால் மறை போற்றும் சிங்கம் அவன் . 🦁
நிறை என வாழ்வு கிட்டின் மீண்டும் மீண்டும்
பொருள் தா , பொக்கிஷம் தா , வீடு பொங்க பணம் தா என வேண்டும் அசிங்கம் கொண்ட மக்கள் நாங்கள் 😰
வேலைப்பாடுகள் கொண்ட சிம்மாசனத்தில் அமர்ந்து,
நாங்கள் எதற்காக இங்கே வந்தோம் என்பதை அறிந்து,
அந்த கோரிக்கைகளைப் பரிசீலனை செய்து
நிறைவேற்றி அருள வேண்டுகிறோம்...
*எது நீ கொடுப்பினும் நிறை அதுவே கண்ணா* 🥇
சிறந்த சொற்களால் பாமாலை படைத்தீர்கள். பாசுரம் முழுமையாக வடித்தெடுத்த பழரசம் போல் தங்கள் சொல்லோவியம் இனிக்கிறது.
வாழ்த்துகள்.
[07/01, 14:49] Chellamma: அக்கா, தங்களின் பதிவு ஒரு மாயாஜாலத்தை தோற்றுவிக்கின்றது. ஆழ்ந்து படித்த போது வார்த்தைகள் சேர்ந்து அறிவு ஊற்றாய் பெருகி இறையருளால் எண்ணங்கள் நாள் என்ன செய்யும் கோள் என்ன செய்யும் என்பதை மறந்து வினையாற்றுகின்றது. அருளே ஆனந்தம் நினைவே நித்தியம். அதனால் அனைத்தும் சாத்தியம் 🙏🙏🙏
[06/01, 19:49] Chellamma: அம்மையீர்,
உன்னைக் காணாத கண்ணும் கண்ணா!!! என்று கண்ணனை பால்கார வேதநாயகனாக முழு அளவில் பாசுரவரிகளின் வழியில் கண்டு போற்றி உள்ளீர்கள். கடைசியில் மிரட்டல் வேறு . ஏற்கனவே உன்னுடைய வலிமை கண்டு நாங்கள் அஞ்ச மாட்டோம். அன்பினால் உன்னை ஏற்கனவே கட்டிப் போட்டு கட்டுண்டோம்
சிக்ககென பிடித்தால் கொக்கென்றே என்று நீ பறக்க முடியாதே!!!!! மாதவா!!!! ஆகா ..
எங்கிருந்து சுடுகிறீர்கள் ..ஓடிவா கண்ணா , ஓடிவா கண்ணா என்று தேடிப் போன நீங்கள் கூவுவதைப் பார்த்தால் கண்ணாமூச்சி ஆடுவது போல இருக்கிறது. மொத்தத்தில் தமிழின் இனிமை பொங்கி வழிகிறது. அருமை.
வாழ்த்துகள்..
*Vivekachoodamani,* literally translated as the 'Crest Jewel of Discrimination' is a compendium of 580 verses on the ways to know, understand and reach Brahman, the reality in us.
*Composed by the Sage, Adi Sankaracharya, Vivekachoodamani is in the form of a dialogue between the student and the teacher, with the latter guiding the student along the spiritual path.*
9th January
*_Nama_: Doubts and Suspicions*
It is a complaint very commonly heard that doubts and suspicions beset the mind whenever we start chanting _nama_, and they weaken conviction and faith. However, we do not realise that this itself establishes the importance of _nama_. The demons of doubts and suspicions become restless when a man resorts to _nama-smarana_. They resent his action, fearing that they will one day be ousted; so they revolt, and seek to distract such a person and dissuade him. Distractions are very subtle, and the remedy to counter them must be equally subtle; _nama-smarana_ is the one such remedy. The means to be employed to draw a snake out from its burrow must reach and drive it from the burrow; merely raising a hue and cry outside will not be of any avail. What is wanted is pouring scalding water into the burrow, or forcing in an obnoxious gas or smoke. Likewise, chanting of _nama_ causes doubts to rise to the surface; this signifies that the heat of your ardour for _nama_ has reached the source of doubts and distractions. Hence, rather than getting bewildered or alarmed when doubts crowd the mind during _nama-smarana_, one should chant _nama_ with redoubled zest, in the knowledge that one has now found the master-remedy against doubts.
To begin with, all are sceptical about _nama_; continual chanting steadily overcomes doubts. Lack of devotion makes one forgetful of the Supreme Being, while lack of practice in remembrance of the Supreme Being causes lack of devotion. The wise should, therefore, discard, or at least ignore, doubts and distractions, and take to practicing _nama-smarana_. The objective will have been gained when all doubts are eliminated and _nama_ becomes firmly established in the mind.
It is common experience that when walking along a street one comes across persons that one would rather avoid. What one does is to ignore them. Some of them, however, purposely clear the throat or otherwise draw our attention. Likewise, if doubts thrust themselves on us, we may reluctantly notice them, and persist in the chanting of _nama_, so that _nama_ will itself eliminate them in course of time. We should take care to remember _nama_ unceasingly. Even a lot of effort may come to naught if done sceptically; if we determine to persist in _nama_, doubts will certainly resolve themselves in the end.
* * * * *
8th January
*Constant Association will Create Love for _Nama_*
When her child falls ill, the mother becomes anxious, and loses even appetite and sleep. In short, she becomes totally restless. Do we feel similar restlessness at even a small impediment in the chanting of _nama_? It is necessary to chant _nama_ with the firm conviction that it is our natural and prime duty, that to live without it is like being dead, that our supreme interest lies in chanting _nama_, nay, that we are born solely to chant _nama_ and ultimately to become one with it. If this is done, love for _nama_ will inevitably come. That we do not develop love for _nama_ only indicates that we do not chant it with the requisite conviction and zeal. The sole remedy for this is to chant it resolutely and with perseverance, in whatever manner one can. Such practice of _nama_ alone will gradually lead us to the goal. He who waits for more favourable circumstances to chant _nama_ will never begin at all.
_Nama_ may be chanted aloud; or mutely, operating the lips and the tongue but without voicing; or again, altogether silently, mentally. Living in _nama_ purifies the heart; and in a pure heart springs love for God. It is essential to chant _nama_ with love which is born of judicious thinking and conviction, rather than merely in profusion by rote. Love for _nama_ is, as a matter of fact, inherent in it. Just as butter in milk or curds is not visible but rises to the surface on churning, so also love for God becomes perceptible on chanting _nama_. Even ordinary words affect the mind and evoke feelings; then, will not chanting of _nama_ evoke love for God? So, to begin with, try to spend all your “spare” time in chanting _nama_.
We feel attachment even for a house in which we have lived for a long time. Love for _nama_ will be similarly evoked by constant association with it. Maintain awareness of Him as you sit or act, talk or walk.
An addict to a narcotic needs progressively larger doses to get a “kick” out of it. We should similarly become “addicted” to _nama_. Every worthwhile thing calls for considerable effort to achieve it; but there is no means comparable to _nama_ for achieving so much for so little and with such ease. So keep your mind ever attached to _nama_.
* * * * *
போற்றிப் பாசுரம் ஒன்று பாடுகிறேன்
உனை போற்றி புகழ வயதில்லை ...
தூற்றி தூர் எடுக்கும் கூட்டமதில்
உனை சாடி நோய் நொடியில் படுப்போர் பலர் உண்டு இங்கே!
வாடி ஆடி ஓய்ந்தாலும்
உனை தேடி அடைவேன் என்னுயிரே கண்ணா 💐
ஓங்கி உலகளந்த உத்தமனே
எல்லாம்
உனதே என்றே மூன்றே அடியில் புரிய வைத்தாய் ..
நீ வாழி கண்ணா பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
தசமுகனை ஒரு முகமும் இல்லாமல் ஆக்கினாய்
உன் வீரம் ஏது சொல்வேன் ?
ஐந்தெழுத்தும் எட்டெழுதும்
*ராமா* எனும் ஈர் எழுத்தில் பொறுத்திக்
கொண்டவனே !!
வாழி ராமா நீ பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
சக்கரவடிவில் வந்த சகடன் தனை சடுதியில் சகதியில் வீழ வைத்த கேசவா
வாழி உன் புகழ் பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
கன்றாய் வந்த சாசுரனை தடியால் அடித்து
விளாமர வடிவில் வந்த கபித்தாசுரனை
அத் தடி கொண்டே வீழ்த்தி விண் தொடும் புகழ் கண்டாய் கோவிந்தா !!
நீ வாழி
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
உன் வீரகழலுக்கு மங்களம் கண்ணா !!
கோவர்த்தன கிரியை குடையாக்கி
கருணை பொங்கும் கொடை வள்ளல் ஆனாய் கோபாலா
நீ வாழி பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
பகைவர்கள் வல்லவர்கள் ...
உன் வல்லபம் யார் அறிவார் கண்ணா ??
உன் வேலாயுதம் வாழி ..
பல்லாண்டு பல்லாண்டு பல்லாயிரத்தாண்டு
சிறியேன் நின் மலரடிச்செம்
பல்லவம் அல்லது பற்று ஒன்றிலேன்...
உன் வீரம் பாடி எங்கள் பாரம் குறைக்க வந்தோம் கண்ணா !!
தேறும்படி சில ஏதுவும் காட்டுவாய் கண்ணா ...
வெறும் சிலையாய் சமைத்து நிற்கின்றோம்
உளி கொண்டே உன் உயிர் பற்ற செதுக்குவாயா கண்ணா 👍👍
உங்கள் பதிவில் பாசுரத்தைப் படித்து விட்டு விளக்கம் வருவது சிறப்ப. கண்ணனை தூக்க கலக்கத்தில் காட்டிய ஆண்டாள் சுதாரித்து இந்த பாசுரத்தில் சிங்கம் போல சிகரத்தில் ஏற்றுகிறாள். உங்கள் வர்ணனை அற்புதம். பாசுரத்தின் உளக்கிடக்கையை அப்படியே உங்கள் வரிகளில் வடித்து பரிமாறி உள்ளீர்கள்.
சிங்கமே நேரில் வருவது போல விவரிக்கிறீர்கள்.. அருமையோ அருமை. . எது நீ கொடுப்பினுமஅது நிறைவே கண்ணா கார்முகில் வண்ணா என்று நீங்கள் விடுக்கும் சரணாகதிதான் பக்தியின் உச்சம். அதை சுட்டியதால் உங்கள் புரிதலும் உச்சம். ஒவ்வொரு பாசுரமும் இனிமை கூடிக்கொண்டே போகிறது உங்கள் கை வண்ணத்தில்.
வாழ்த்துகள்..
[08/01, 11:47] Chellamma: அக்கா பாசுரம் 23 பாடல் கவிதை அருமை. கண்டிப்பாக கண்ணன் நம் காரியம் ஆராய்ந்து அருளுவான் 🙏🙏🙏
கச்சபீயின் நாதம் கடலாய் பரவும் நேரம் ...
உன் நாமம் சொல்லி உதடும் உள்ளமும் சிவந்து போகும் நேரம்.
பக்தியே ஞானமாக வலம் வரும் நேரம்
வாழ்வும் வளம் பெறும் நேரம்
வேதங்கள் உபநிஷதங்கள் உன் பாதம் தனை தங்கள் சென்னியில் வைத்தே புண்ணியம் சேர்க்கும் நேரம்
தமிழ் அன்னை தலை நிமிர்ந்து நடக்கும் நேரம்
உன் நாமம் வாழ்க வென்றே மலர்மலைகளுடன் பாமாலை சேர்ப்பார் குவிகின்ற நேரம்
ஆனந்த கண்ணீர் உன் ஆனந்த நடம் போல் ஆர்ப்பரிக்கும் நேரம்
என் பக்தி பிறர் பக்தி கண்டே இன்னும் கூனி குறுகி போகும் நேரம்
கொற்றவனே குறை இல்லா பெருங்கடலே
எனை ஆட்கொள்ள வருவாயோ... ?
உன் வல்லபம் ஒன்றும் அறிந்திலேன் ஆடல் அரசே !!
சிறியேன் நின் மலரடிச் செம்பல்லவம் அல்லது பற்று ஒன்றிலேன்
தேறும் படி சில ஏதுவும் காட்டுவாய் கருணையின் மறு உருவே 🌷🌷🌷
பல இரவுகள் காத்திருந்து கனிந்து வந்த முதல் இரவு ...
உன் ரீங்காரம் தனில் என் அகங்காரம் அடங்கி போனதே ... !!
தேன் பருக தேடி வந்தோம் ஓர் மலரில் ...
தேனாக நீ கிடைத்தாய் ...
தேனில் தேனாய் கலந்தேன் ...
மார்கழி மாதம் மல்லிகைகள் மஞ்சம் வெறுக்கும் மாதம் ...
மாதவன் தாள் பணிய வேண்டாமோ ...??
மாது நீ மதி மயங்கலாகுமோ...
அன்பே அறிவேன்!
ஒருத்தி மகனாய் பிறந்து
ஓரிரவில்
ஒருத்தி மகனாய் ஒளித்து வளர்ந்தான் ...
தேனூறும் சொல்லாலே
தேனமுது கண்ணன் அவன் நாமம் உரைத்தேன் ...
உனை பரிசு என்றே பெற்றேன் ...
என் இதய துடிப்பு அறிவாயோ ?
அன்பே என் ஒருவன் துடிப்பினிலே பிறந்த கவி ஒன்று சொல்கிறேன் ...
நம் இருவர் துடிப்பும் அவன் நாமம் சொல்வது ஒன்றே ...
ஆசை மோதும் கட்டிலும்
அதன் பரிசாய் கிடைக்கும் தொட்டிலும்
அவன் நாமம் தரும் இன்பம் தருமோ கண்ணே ?
கம்சன் அவன் கொல்ல துடித்தான்
அவன் நெஞ்சினில் பயம் எனும் அக்னி குஞ்சு ஒன்றை கண்ணன் வைத்தான்
அவன் அருளை யாசித்து பெற வேண்டாமோ ... ??
நம் முதல் இரவு அவன் பல இரவு தரும் வரம் அன்றோ?
அன்பே உணர்ந்தேன் ...
ஓர் நிமிடம் சல்லாபம் மனமதில் அல்லாட கண்டேன் ..
கண்ணனாய் வந்தே என் கண் திறந்தாய் ...
இனி காணும் இடமெங்கும் கண்ணனையே காண்போம் ..
நம் இருவர் துடிப்பும் கண்ணன் இங்கு வந்து பிறக்க உதவட்டும் ... கடல் என அவன் கருணை வெள்ளம் பொங்கட்டும்
தழல்
வீரத்திற்
குஞ்சென்று மூப்பென்று முண்டோ?
தத்தரிகிட தத்தரிகிட தித்தோம்👍👍👍
Rajeswari
Chandra mouli
God bless you and your family, give you more strength and energy to provide such services for larger community. My prayers to HER for Goodness, good health, prosperity, peace of mind to everyone in this group 🙏🙏
Chandramouli
Great effort explaining in simple manner
Since I was busy I could not attend after 87 sloka
Definitely will hear and attend quiz
We are blessed 🙏🏻
Savitha
Very much agree with third - of late certain of my journeys I have been travelling alone . With HER kataksham I have great belief that I will acquire inner strength 🙏🙏
Chandramouli
Chandramouli
நேசிப்பதெல்லாம் இறைவா ஒன்றே ஒன்றைத் தான்
பேசுவதெல்லாம் ஒன்றே ஒன்றைத்தான்
கேட்பதெல்லாம் ஒன்றே ஒன்றைத்தான்
கோடான கோடி தேவர்களும் தேடிக் கிடைக்காத
ஹரியும் அயனும் இன்னும் தேடிக்
கொண்டிருக்கும்
உன் பாத பங்கஜம் காணும் பேறு தருவாயோ ... ...
விழிகளை இமைகள் மூடும் வேளை
கண்களை துயில் வெல்லும் வேளை
அவயங்கள் அமைதி பெரும் வேளை ...
என் ஆத்மா எனும் வண்டு
உன் தாமரை பாதங்களை சுற்றி சுற்றி வரவேண்டும் ..
அவை தரும் சிவானந்தம் எனும் தேனில் சொக்கி சுழல வேண்டும் 🥇🥇🥇
கல்லால் அடித்தான் ஒருவன்
வில்கொண்டு அடித்தான் ஒருவன்
செருப்பால் உதைத்தான் ஒருவன்
பிரம்பால் அடித்தான் ஒருவன்
கல்லாய் போனாயோ வலி கண்டே ..
சொல்லால் தொழுதும் பண்ணால் பாடியும் பின்னால் நீ வருவதில்லையே
கண்ணால் கருணை பொழியும் கார் அமுதே
பஞ்சால் உன் மேனிக்கு நெஞ்சால் அன்பு கொண்டு ஒத்தடம் தருவேன் ...
பிஞ்சு என்றே ஒதுக்கி நஞ்சை காட்டதே ...
என்னுள் பக்தி எனும் பேடகத்துள் கிளியாய் உனை சிறை வைத்தே பால் பழம் தினம் தருவேன் ...
பாற்கடலே உற்றாறும் உறவினரும் வேண்டாம் ...
உள்ளன்பு கொண்ட ஒருவன் போதாதோ உனை போற்ற
கற்பனைக்கு ஓர் வடிவம் தந்தாய் .
காரூண்யம் தனக்கே பெண் உருவம் தந்தாய்
கருணாமூர்த்தி என்றே புகழ்ந்தால் கண் சிமிட்டி புன்னகை செய்கிறாய்
தாய்மையின் பெருமை அறிய தாயுமானவர் ஆனாய் ...
தவிக்கும் ஜீவன்களுக்கு பசுபதியானாய்
தவித்து கதறிய கிழவிக்கு பிட்டு சுமந்தாய்
பிரம்படி பட்டே விறகு சுமந்தாய் ...
சுற்றாறும் பெற்றோரும் உற்றாறும் இல்லா நீயே
உன் மறுப்பாகத்துடன் பெற்றோர் உற்றோர் சுற்றாறும் ஆனாய் ...
உனை இன்றி ஒன்று உளதோ ? அந்த ஒன்றும் உனது உயர்வே அன்றோ ? 💐💐💐
கல்லால் அடித்தான் ஒருவன்
வில்கொண்டு அடித்தான் ஒருவன்
செருப்பால் உதைத்தான் ஒருவன்
பிரம்பால் அடித்தான் ஒருவன்
கல்லாய் போனாயோ வலி கண்டே ..
சொல்லால் தொழுதும் பண்ணால் பாடியும் பின்னால் நீ வருவதில்லையே
கண்ணால் கருணை பொழியும் கார் அமுதே
பஞ்சால் உன் மேனிக்கு நெஞ்சால் அன்பு கொண்டு ஒத்தடம் தருவேன் ...
பிஞ்சு என்றே ஒதுக்கி நஞ்சை காட்டதே ...
என்னுள் பக்தி எனும் பேடகத்துள் கிளியாய் உனை சிறை வைத்தே பால் பழம் தினம் தருவேன் ...
பாற்கடலே உற்றாறும் உறவினரும் வேண்டாம் ...
உள்ளன்பு கொண்ட ஒருவன் போதாதோ உனை போற்ற
Sanskrit Version:
ज्ञानविज्ञानतृप्तात्मा कूटस्थो विजितेन्द्रियः।
युक्त इत्युच्यते योगी समलोष्टाश्मकाञ्चनः।।6.8।।
English Version:
jnaanavijnaanatruptaatmaa
kuutasTho vijitendriyah: |
yukta ityuchyate yogii
samaloshtaasmakaanchanah: ||
The yogi who is satisfied with the knowledge of the shastras and experience of the self, who is immovable who has conquered the
senses, who looks at with an equal eye on mud, stone and gold, is said to be united or harmonized in yoga.
Yoga means the union of the self with Paramatma. The path leading to this union is also yoga. The man who strives for yoga is yogi.
Though there are several yogas, yet very rarely we come across a yogi of the highest realization. The attributes of
the perfect Yogi are elborated in this shloka.
a. One who is satisfied with Jnana and Vijnana
Jnana and Vijnana are mentioned separately in th Gita.
Jnana is the understanding of the self by the study of the Shastras, the teachings of the Gurus and the elders
Vijnana means direct self realization.
It is just the difference between theory and practice.
One may study the art of cooking from books, but this knowledge is not complete without practical experience.
The scholar may imagine that he has attained self realization by his knowledge of the Shastras. Intellectual knowledge
has its value but this should never be mistaken for realization.
Realization requires complete subdue of the senses, the elimination of desires and perfect peace in the Self.
Wealth and enjoyments, fame and name, power and position, do not lead to undisturbed contentment in the self.
Despite the accumulation of all sort of material possessions, there is still a feeling of incompleteness.
Having attained the Self, man knows that he has nothing else to seek for. He is contended forever.
b. Unshaken
The yogi remaisn unshaken and immovable when he rests in the Self. 'Kuta' means the iron block used by the jeweller
to shape the ornaments. Just as the iron block remaisn unshaked when the jeweller uses the chisel to shape the jewels,
the yogi remains unshaken and unaffected by the changes that take place in the external life.
There is no change in him, because he is resting in the self, and the self is immovable and eternal.
The word 'Kutasthah' may also be taken to refer to the Self (Kutastho akshara uchyate).
So, the Yogarudha is one who has attained unity with self.
c. One who has conquered the senses
SELF CONTROL IS MENTIONED MANY TIMES AS THE MOST IMPORTANT DISCIPLINE OF SPIRITUAL LIFE.
The Yogarudha is one who has thoroughly conquered the senses.
d. Who looks equally on mud, stone and gold.
The Yogarudha looks with an equal eye, on mud, stone and gold. He sees no difference between them. How?
He knows that all natural objects (trees, rocks, the sun, stars, the clouds and the rain, the body etc.)
are only a combination of the fiele elements in varying proportions. So these objects do not appear to be
different for him, in the same way as different jewels do not appear different for the gold merchant who weighs
and values te gold only minus the name and form. So these objects do not make any difference for the men of
self realization. They are the same to him because he sees only the spiritual substratum in all of them.
So his vision is equal and balanced.
It is the mind that assigns values to things. Gold is symbolic of all precious things in the world.
That which is rare acquires greater value. That which is common place pays less value.
All this difference is caused by the mind which attributes relative value to things.
The Yogarudha who has seen the one substance out of which all these are made finds no distinction between them.
It is all the infinite ocean of Sachithananda.
What is great and what is small? There is no special value to anything because the background for all is only the Self.
For the man of self realization, clay and gold are equal. One who has such experience of the Self cannot see any
distinction between the two.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
जितात्मनः प्रशान्तस्य परमात्मा समाहितः।
शीतोष्णसुखदुःखेषु तथा मानापमानयोः।।6.7।।
English Version:
jitaatmanah: prashaantasya
paramaatmaa samaahitah: |
shiitoshNasukhadukheshu
taThaa maanaapamaanayoh: ||
Shloka Meaning
The man who has subdued the mind and is full of peace experiences the Supreme self under all conditions in heat and cold, pleasure
and pain , honour and dishonour. (The mind of such a man experiences the self under all conditions)
The not so regulated mind of the common man is upset by the pains of opposites, heat and cold, pleasure and pain,
honour and disgrace.
Proud in the hour of priase, sullen in the hour of shame.
Elated in the hour of pleasure and depressed in the hour of pain.
The mind is pulled and pushed by variety of emotions.
Every moment of life causes a peculiar change of mind. He is never peaceful.
Peace is the result of a restful state of mind. When is the mind is in a state of restless ecstasy,
there can be no taste of peace at all.
The mind of the sage is different. It is always in a state of balance, whatever changes may be happening outside,
ad rests in the infinite peace of Atma. As little waves and ripples of wind cannot shake a mountain,
the pairs of opposites cannot move the man who has subdued the mind.
By constant practice, the seeker has to keep the mind in a condition of immovable stability.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
बन्धुरात्माऽऽत्मनस्तस्य येनात्मैवात्मना जितः।
अनात्मनस्तु शत्रुत्वे वर्तेतात्मैव शत्रुवत्।।6.6।।
English Version:
bahDhuraatmaatmanastasya
yenaatmaivaatmanaa jitah: |
anaatmanast shatrutve
vartetaatmaiva shatruvat ||
Shloka Meaning
His mind is a friend whose mind is conquered by the Self, but to him who has not conquered the mind, the mind itself acts like an enemy in harmful ways.
The same idea as explained in the previous (fifth) shloka are elaborated here.
Friend and foe are inside man.
The subdued mind is a friend and the turbulent mind is the enemy.
External friend or enemies are not so loyal or persistent as the conquered mind.
The mind, subdued and kept under control is the greatest friend that can lead one to eternal peace.
The turbulent mind poisoned with lust and greed leads to destruction.
IF ONE WISHES TO MAKE PROGRESS IN THE SPIRITUAL PATH CONTROL OF MIND IS ESSENTIAL.
The world Atma in this context refers to the mind including the senses and the bodily organs.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
उद्धरेदात्मनाऽऽत्मानं नात्मानमवसादयेत्।
आत्मैव ह्यात्मनो बन्धुरात्मैव रिपुरात्मनः।।6.5।।
English Version:
uddharedaatmanaatmaanam
naatmaanamavasaadayet |
aatmaiva hyaatmano banDhuh
aatmaiva ripuraatmanah : ||
Shloka Meaning
One of the shlokas with deep meaning and a very popular shloka that needs to be imbibed in letter and spirit.
the self is the foe of the self.
would point the way. But, each seeker has to tread the path himself and all alone. He has to see it with his
own eyes, walk with his own legs, satisfy his hunger by feeding himself. Man is the architect of his own destiny, the
pilot of his own fate. GOD HELPS THOSE WHO HELP THEMSELVES. To think that the God would take the people to the
land of peace while they live a life of idleness and sensuality is utterly wrong. So also, no teacher however great
he might be can take a person to freedome if he does not show grace to himself. They cannot give a passport to immortality
if he does not strive to purity himself and live the life of godliness. One has to pay the price even for a small article
in the market. Thus we can imagine what price a man has to be pay to obtain eternal joy and peace. Will idleness purchase
this immortal blessing ? How much effort, struggle, striving is needed to attain this freedom? So let each man work diligently
by carrying out the instructions of the Shastras and Guru. Finally, IT IS THE SELF THAT REALIZES THE SELF.
Shri Krishna makes it very clear in no uncertain terms to the spiritual seeker that they should not expect any sudden
transformation from one state to another by any sort of miracle or jugglery. It is a hard, hard struggle from first
to last. One should be prepared for a long, long grind if he wants the highest rewards of life. Short cuts never
work in spiritual pursuit.
When one sees a Mahatma he wishes to be like him, untouched by troubles and beyond all trouble and turmoil. But we should understand
how he reached that state, what intense 'tapas' he did, what rigors of discipline he underwent, what devotion and dispassion
he practised, how long and hard he fought the battle against the inner enemies of lust and greed, and how he finally attained
the position of Jivanmukta. The continuous effort was done by the spiritual aspirant himself with the grace of the Guru
and the sarveshwara. Maharishi Vasishta tells Shri Rama that the Guru's teaching to his shishya is a Vedic tradition
only. All the actual work is to be done by himself. The sick man should take the medicine himself if he is to be cured.
No one else can swallow the medicine and bring him relief. The fitful fever of life in which a man lives in a delirous state
can only be overcome by personal knowledge and austerity.
Shri Krishna warns that man should not degrade himself. 'Do not let yourself go down' is the Lord's command.
Ascent is always difficult, descent is much easier. Whenever the lower level instincts are provoked, man descends to the
level of the beast. Reason and judgement seems to be powerless before the raging passions of animality. And yet, there is
no man who does not believe that he is made for nobler and higher things than to live and die like a beast. It is
this inner urge that should be kept up, strengthened and brought to the foreground of man's consciousness.
The aspiration to rise to a higher plane should turn bright in the heart of man. And then begins the ascent.
The human is a battlefield of conflicting forces - good (Dharma) and evil (Adharma). The mind is thus split into two
hostile camps. With diligent perseverance man should hold on to Dharma. The mind should be saturated with noble aims
and ideals. The lives of great men should be read and one should identify himself with their noble achievements.
The good in man is thus vitalised, and the evil gradually loses its mental grip over him. That is why Shri Krishna here
says that the mind is both a friend and foe. (Ripu in Sanskrit means enemy). The impure mind is the foe, and the pure
mind is the friend. The mind is but a series of thoughts coming and going like the waves of the ocean. The mind is
good when a good thought comes, it is evil when a bad thought comes. So one should generate as many good thoughts
as possible continuously and cling to them at all costs.
Japa is nothing but holding on to a spiritual idea. Study of the shastras and holy works create an atmosphere of purity.
These are all the aids to supress the evil and neutralize its venom.
Shri Krishnas throws the whole responsibility ON ONSELF FOR HIS SALVATION.
'ASCEND, DO NOT GO DOWN, FATE IS IN YOUR OWN HANDS, STRIVE AND SUCCEED'. This is the inspiring clarion call of Bhagwan
Shri Krishna to the mankind.
Jai Shri Krishna
அலை அலையாய் வரும் உன் கருணை
மலை மலையாய் வரும் துன்பங்களை
களை களை யாய் எடுகின்றதே
வலை வலையாய் பின்னிக்கொள்ளும் வாழ்க்கை இதில்
நகை நகையாய் சேர்த்து வைக்கின்றோம்
தலை தலையாய் அடித்துக்
கொண்டாலும்
போன உயிர் மீண்டும் உடல் வந்து சேருமோ ?
சிகை சிகையாய் அலங்காரம் செய்து கொண்டாலும்
வகை வகையாய் நறுமணங்கள் பூசிக்கொண்டாலும்
எரியும் தீயில் உடல் உதிர்ந்து போகும் அன்றோ ?
பொய் பொய்யாய் சொல்கின்றோம்
மெய் மெய் என்றே மேனி தனை அழைக்கின்றோம்
நடம் நடமாய் நாட்டம் ஆடும் உன்னிடம்
ஏனோ நாட்டம் கொள்ள மறுக்கின்றோம்
அருள் அருள் தந்தே அணைத்து கொள்வாயோ
சிவ சிவ சிவனே 💐
20th January
*Where There is _Nama_ There is Rama (God)*
Any faith other than that in Rama (God) is sheer incredulity or skepticism. One who places trust in anything except _nama_ will never be able to attain God. Consider yourself defiled even if you merely touch such a disbeliever. Where you come to complete absorption in _nama_, there surely is Rama. The feeling of happiness in the absence of Rama will certainly lead to eventual unhappiness. Building of or visits to temples and religious halls by one who does not hold Rama in his heart, will not yield him any good. Win the grace of Rama, and end the cycle of birth and death. Rama alone and none else can give you this. Attention to God’s name brings contentment to all. If you dedicate yourself to Rama, whatever takes place will always lead you to contentment. Do not let your mind be engrossed in this vast expanse of worldly life, with its illusion, temptation, and attachment. You need not mortify the flesh to obtain contentment, for contentment will come only from awareness of God and remembrance of His _nama_.
I beg you to grant me this: hope not for happiness in anything but _nama_; surrender yourself completely to Rama; this is all I expect you to do. Give up liking for pragmatic thought, public affairs and esteem, and sensuous pleasures, for these will hinder spiritual progress. So these should be put aside, and only God should be adhered to. Decide that the world is a complete illusion, and attach your heart only to Rama. Public esteem has a value only in relation to the body, which is itself impermanent; so we should not be attracted or prompted by it. Let us not give up our main goal, God, for the sake of paltry sensual pleasures. One may be deeply versed in the ancient scriptures, but how can one come by contentment unless the mind achieves equanimity? The gist of all the scriptures is that we should devoutly adore the Supreme Being, Rama.
Contentment will naturally ensue if we concentrate our attention on _nama_. This we can do if we keep constant awareness of God; we need not then feel depressed or despondent about worldly life. The highest type of good deed is to dedicate yourself to Rama. Think constantly of Him, though you may not be able to change your life physically.
* * * * *
19th January
*_Nama_ and the Influence of Destiny*
Many ask about the mutual effect of _nama_ and destiny. This question assumes importance because the common man believes that the pleasure of the body is his pleasure, and its pain is his pain; and expects that chanting the _nama_ will help him circumvent destiny. On the other hand, it has been asserted that destiny can never be circumvented. What is the fact in the matter and what can be done about it?
Here one should bear in mind that the scope of the fruition of past actions is limited to the body. Consequently, to the extent to which the body-consciousness is diminished, one ceases to be affected by the pain or pleasure of the body. _Nama_ reduces body-consciousness. Therefore, a person who lives in _nama_ is happy even while suffering the effects of destiny; in the joyfulness of _nama_ he thinks nothing of them. _Nama_, indeed, is so potent that it purges all sins of the past, and saves the depraved and the perverted. _Nama_ is the crown of prayer, worship, and service.
The practice of _nama_ takes us close to the ever-blissful Divine Being, and makes us fit for His grace; indeed, one begins to take His _nama_ only when He confers His grace. _Nama_ is the only _sadhana_ which can be practiced by anyone, anywhere, anytime, and irrespective of the condition one may be in. _nama_ is itself free of encumbrance or conditioning, and so it is the most effective _sadhana_ to establish a relationship with the Lord, who is free of all conditioning. To be in unbroken remembrance of _nama_ is true liberation; it is the devotion of the liberated; it is the mark of a saint. Do not disregard this exhortation. I urge you: never forget _nama_; be contented in the situation in which God chooses to place you, without weariness or disgust for whatever comes to your lot; and once again, never, never forget _nama_. _Nama_ purifies the sinful and makes them righteous, for reduction of body-consciousness is real merit, and that can be achieved by _nama_. Leave the body to bear the buffeting of fate, keep mentally aloof from it, and be happy in whatever happens. Contentment will come to you if you accept your lot as God’s will, rather than as the doing of destiny.
* * * * *
18th January
*Chant _Nama_ with Unflinching Faith*
To chant _nama_ with implicit faith means doing it because one’s _guru_ or some such highly regarded person has advised it. If chanted with this faith, there are no misgivings. Such faith, however, is a matter of extremely good fortune, and is rarely to be found. Misgivings in regard to _nama_ may be of various types, such as, whether _nama-smarana_ done without concentration is of any use, what (yogic) posture it should be done in, where to settle the sight, whether _nama-smarana_ should be preceded by ablution, and so on. We may comprehensively state all these in a single doubt: does my chanting of the _nama_ at all reach the divinity? Actually, God and His _nama_ being identical with each other, nothing can come between the two. If a person hears his name uttered even from behind, he instantly looks back. If this happens with man, should we not expect it with God, who is omniscient?
As a matter of fact, that a person utters God’s name is only because of His grace; that is, it is He who utters it; how, then, can we doubt whether the _nama_ reaches Him or not? Imagine that two persons sit down to dinner, one eating heartily, while the other, with a mind preoccupied with some thought, eats but absent-mindedly. Which of them will remain hungry at the end of the dinner? Neither, because both of them have had their fill. Likewise, how can the _nama_, remembered in any way, go to waste? Suppose you write to an unacquainted person and ask him to see you; he calls on you and says, ‘I am the person you have called’; we believe him. Now the lord has Himself said, “I, the Supreme Lord, am ever present where my name is chanted.” Why do we disbelieve it? Why do we not take His _nama_ and see Him therein? This is faith. Our father’s name is put following our name as we are born to him. We should do the same in the case of God. We should live in His _nama_, with the firm belief that he is the doer of everything, our protector and saviour, and there is none else that we can call our own in this world. One who so makes God his all-in-all, is raised by Him even higher than Himself. Chant _nama_ with the unshakable faith that alone will lead you to God.
* * * * *
*This interesting scene was in Supreme Court of India where the Bench was hearing the issue of Shree Ram Janma Bhoomi!*
*There were counsels representing both the sides and each side had their own witnesses to provide the Court with evidences!*
*While Shri Parasaran was putting forth the justifications for Ayodhya as Shree Rama Janma Bhoomi, the Honourable Judge intervened:*
*He asked “You quote from the Vedas and Scriptures for proving that Shree Rama existed, and other relevant issues! Is there any evidence in the Scriptures that specify the place of birth of Shri Ram
*An old gentleman rose from the group of witnesses. He was one of the Pragyasakshi (Chief Witness) and his parents had named him Giridhar!*
*He said “Honourable Sir, I request you to refer to Rig Veda!”*
*He specified the chapter and shloka (verse) and said, “There it is mentioned in Rig Veda, Gaiminiya Samhita! These shlokas specify the directions and distances from a specific point on the banks of River Sarayu, to reach the birth place of Shri Rama. If one follows those directions, one reaches a specific spot in Ayodhya!”*
*There it was glaring at them from Rig Veda! And this person was quoting the shloka (verse) verbatim from memory!*
*The bench remarked, “This is a Miracle we have witnessed today.!”*
* in my Court"*
*To understand the wonder expressed by the Judge, one has to go back in Indian History, which needs overhauling at the earilest!*
*The year was 1950. Month January. 14th day of the month. In the village Jaunpur in Uttar Pradesh! The Mishra couple - Pandit Rajdev Mishra and Shachidevi (It is nice to note that that child became a main Sakshi later in life, to reclaim Shree Ram Janma Bhoomi) – were waiting for the birth of their child!*
*A very hale and healthy child was born that day and they named him Giridhar!*
*Giridhar Mishra was fine, till a cruel hand af fate played with him when he was 2 months old! That changed the life of the parents and the child!*
*Imagine a child who was eager to acquire and improve his knowledge, but just could not read or write! Pandit Rajdev would sit besides the child, and recite shlokas from the Vedas, explaining each word in each shloka! He was delighted to find that Giridhar had a great grasp, memory and retaining capacity, and could memorise every single word taught to him orally!*
*After imparting whatever knowledge he could, Rajdev admitted his son to one of the Mutts of Ramanand Sampradaya!*
*He was taken in as a disciple, and he was given a new name - RAMABHADRA!*
*And the child got a Guru ji who could teach him and encourage him to expand his knowledge beyond the limits of any normal human being!*
*Ramabhadra, in his zeal to explore the universe of knowledge, learnt and mastered 22 languages, including a few ancient ones! He could not read or write, and had to depend on his memory and its retention power!*
*He learnt the Scriptures and modern verses, too! He became a fan of Sant Tulsidas and explored the world of Rama Charit Manas!*
*Just Imagine! Somebody would read these epics and Scriptures, and he would store them in his memory for further understanding and analysis! He excelled in his work, often dictating to people, and getting the feedback orally!*
*At the age of 38, in 1988, he was crowned JAGADGURU RAMABHADRA ACHARYA, one of the four Jagadgurus of Ramananda Ashram!*
*You must have guessed by this time, why he could not read or write. Yes. HE LOST HIS EYESIGHT COMPLETELY, WHEN HE WAS TWO MONTHS OLD!*
*It is really staggering to learn about his achievements!*
*The blind Jagadguru, in addition to mastering 22 languages, is also famous as a Spiritual Leader, Educator, Sanskrit Scholar, Polyglot, Poet, Author, Textual commentator, Philosopher, Composer, Singer, Playwright and Story Teller (Katha Vachak - Artist)!*
*He has authored more than 100 books, such as Gita Ramayanam, Shri Bhargava Raghaviyam, Arundhati, Ashtavakra, Kaka Vidura among others!*
*He composed Shri Sitarama Suprabhatam!*
*As a poet, he produced 28 famous sets of poems (Sanskrit and Hindi) including four epics!*
*Authored 19 famous commentaries on various Scriptures, the popular ones being on Rama Charit Manas by Sant Tulsidas!*
*Composer of 5 Music Albums!*
*And 9 very popular discourses!*
*Founder of Jagadguru Ramabhadracharya University for the Handicapped!*
*Lifelong Chancellor of Tulsi Peeth (named after Sant Tulsidas)!*
*He was decorated with PADMA VIBHUSHAN in 2015!*
*I was filled with amazement as I was collecting information about him! A child who became blind, and fought his way up, to reach the pinnacle of knowledge and education, and its propagation!*
*What a marvellous example to inspire one and all! I felt very very small and insignificant! I am sharing this with you all as it amazed me no end!*
*There is a niggling thought, though! How many of us were aware of this great blind man?*
*While Helen Keller was propagated for her achievements as a blind person, and lessons are taught on her, Jagadguru Ramabhadra Acharya is a non entity in our education system That's how we are!*
*No wonder the Judge remarked “I witnessed a Miracle
இரை தேடும் பறவை போல் இறை தேட சென்றேன்
கறை படிந்த வாழ்வில் கரை தெரியாமல் திண்டாடினேன்
வரை ஏதும் இன்றி அருள்வான் அவன் என்றே பலரும் சொல்லக் கேட்டேன்
பறை நிறைய தருவான்
குறை ஒன்றும் இல்லாத
மறை போற்றும் நாயகன் என்றே பிறர் சொல்லக் கேட்டேன்
தரை எங்கும் தேங்கிய தண்ணீரில்
பிறை சூடும் நாயகன் தெரிந்தான்
சடை கொண்டவன் தடை ஏதும் இன்றி சிரித்தான் ...
படை ஏதும் இன்று உள்ளத்தில் வாழும் வீணர்களை வீழ்த்தியே !!
விடை ஒன்று தந்தான்
விடை ஏறும் நாயகன்
உள்ளம் வெண்மை கண்டால்
வெளி தேடும் வேலை இல்லை ...
வெளி நிற்கும் நான் வினா ஒன்றும் கேளாமல்
உள் வந்து அமர்வேன்
அதுவே நான் தரும் சிவானந்தம்
பூரித்து போனேன் பொன்னார் மேனியன் என் இதய தாமரையில் இனி வீற்றிருப்பான் என்றும் என்று நினைக்கும் போதே !!!💐💐💐
பூ மாலை ஒன்று சாத்த தேடினேன் நல்ல பூக்களை ...
குண்டு மல்லி கண்ணில் பட்டது ...
கோக்க வேண்டும் மாலை ஒன்று ஈசனுக்கு வருவாயோ என்றேன் ...
வழி தவறி எங்கோ சென்று விட்டேன் ...
விதி சதி செய்தது தகுதி இல்லை எனக்கே என்றது
தாழம்பூவை கேட்டேன் வருவாயோ என்றே ...
பொய் சாட்சி சொன்னேன் அன்று
பொன்னார் மேனியன் சபித்தான்
எனை சூடுவதில்லை என்றே
வண்ண வண்ண ரோஜாக்களை கேட்டேன் வருவாயோ என்றே ...
நெஞ்சில் முள் கொண்ட நாங்கள் முன் வந்தால்
முக்கண்ணன் சொல்வான்
முள் கொண்டோர் மனம் நான் தங்கும் இடமன்று என்றே ...
பவழ மல்லியை கேட்டேன் வருவாயோ என்றே ...
மிதிப்போர் பலர் என்னை ...
மிதி பட்டவன் மதி கொண்டவன் முடி தனில் வர முடியுமோ என்றது
சலித்து விட்டேன் மலர்கள் பல தேடி ...
கண்கள் கண்ணீரில் குளித்தன ...
மனம் சொன்னது ... நானும் ஓர் மலரே மென்மை கொண்டவன் ...
எனை பூவாக அவன் பாதங்களில் போட்டு விட்டால்
வேறு புஷ்பம் வேண்டுவானோ உன் வேண்டத் தக்கவன் என்றது
இந்திரியங்கள் அனைத்தும் ஆம் என்றன ..
இந்திரியங்களுக்கு என் மனதை கீரிடமாக்கி
கிரிசுதனுக்கு சாத்தினேன்
மாலை வேளையில் வாடா மாலையாக
இன்று வரை போட்ட மாலை வாடவில்லை ..
நறுமணம் குறையவில்லை
அவன் நமுட்டு புன்னகை தேயவில்லை 💐🌸🪷
சிப்பிகள் பல சேர்த்தே வெள்ளி அது என்றே விலை கூவினர் சிலர்
காசக்கல் கண்டே ரத்தினக்கற்கள் என்றே விலை கூவினர் சிலர்
மாவு கலந்த நீரை பசும்பால் என்றே விலை கூவினர் சிலர்
கானல் நீர் கண்டே குடம் குடமாய் நீர் ரொப்பலாம் என்றே கூவி அழைத்தனர் சிலர்
நிழல் என்றே பல தெய்வங்கள் இருந்தும்
நிஜம் நீ ஒன்றே என்று அறிந்தால்
கூவி அழைப்போர் காவி உடுத்தி கரைந்து போவார் அன்றோ 🪷🪷🪷
என் மனம் எனும் வண்டு
உன் பாதகமலங்களில் சொரியும்
சிவானந்தம்
எனும் தேன் அருந்த வில்லை என்றால்
நான் மலையில் வசித்தால் என்ன? மடுவில் வசித்தால் என்ன ?
நான் ராஜாவாக இருந்தால் என்ன ? ஒரு புழுவாய் இருந்தால் என்ன ?
நான் மெத்த படித்தவன் ஆனால் என்ன ?
மெத்தத் தனம் காட்டும் சோம்பேறியாய் ஆனால் என்ன ?
கோடிகள் எனை தேடி வந்தால் என்ன ?
கோடியில் நின்று நான் பிச்சை எடுத்தால் என்ன ?
நான் ஆணாக இருந்தால் என்ன ?
பெண்ணாய் இருந்தால் என்ன ? அலியாய் இருந்தால் என்ன ?
வீணாய் போன வாழ்க்கை தனில் வீணை வாசிக்கும் கோலம் வேண்டேன் ..
விண்ணும் மண்ணும் கடந்த ஜோதி உன்னை
எண்ணி எண்ணி உறுகும் வாழ்வு ஒன்றே போதும் 🌸🌸🌸
நின்றேன் உன் நினைவில் இல்லாமல்
இருந்தேன் இந்திரியங்களை எதையும் அடக்காமல்
கிடந்தேன் உலக இன்பத்தில் எவரையும் கேளாமல்
நடந்தேன் உன் கோயில் இல்லா இடங்களில் நாள் முழுதும்
நினைத்தேன் உனை தவிர எல்லோரையும்
உன் மலர்த்தாள் என்றும் வணங்கிலேன்
எழுதாத மறைகளில் அழகாய் பொருந்தும் பொருளே ! அருளே !
உமாபதியே இமயத்தில் இருந்தும் சமயத்தில் வருபவனே !
செய்யும் செயல்கள் எல்லாம் உன் தோத்திரங்கள் ...
என் நாவில் இருந்து வரும் சொல்
உனக்கு அவமாயினும் அதுவும் என் தோத்திரமே !!
செய்வினை அகல
உன் அடியாரில் சேர்ப்பாயோ எனை
அழியா முத்தி அன்றோ நீ
ஆனந்தம் பரமானந்தம் அன்றோ உன் சிவானந்தம்
நம்மில் யார் புத்திசாலி ... நீயோ நானோ ?
நானே என்பேன் நா குளிர மனம் குளிர
உனை போல் ஏமாளி உண்டோ ?
அரும் விலை கொடுத்து நீ வாங்கியது
எதற்கும் உபயோகம் இல்லா எனை அன்றோ பரமேஸ்வரா !!
காயலான் கடையில் ஓர் கோடியில் விழுந்து கிடக்கும் துரு பிடித்த இரும்புத் துண்டு நான் ...
எனை விலை கொடுத்து வாங்கி அடி முட்டாள் என பெயர் கொண்டாயே ...
எனக்கு கிடைத்தது எதுவென்று நீ அறிந்தால்
மயக்கம் வாராதோ மதி மயங்காதோ
தலை வேகம் எடுத்து சுற்றாதோ சங்கரா ?
உனையே பெற்றேன் ...
ஊற்று எடுத்து அங்கே சிவானந்தம் ஓடக்கண்டேன்...
அந்தம் ஒன்றில்லா ஆனந்தம் பெற்றேன்
அதுவே பரமானந்தம் என்றே உணர்ந்து கொண்டேன் ..
இதற்கு ஓர் கைம்மாறு உண்டோ சொல் பசுபதே !!💐💐💐
தீனன் நான் தீண்டத் தகாதவன் நான் ...
தீயிலும் சுடுபவன் நான் ...
பாவங்கள் மட்டும் செய்தே வளர்ந்தவன் நான் ...
பாவி என்றே பிறர் சொல்லினும் இன்சொல்லாய் ஏற்பவன் நான்
பிரம்மன் கிறுக்கினானோ என் தலையில் உன் பக்கம் கவனம் வேண்டாம் என்றே ...
பார்வதி சொன்னாளோ பாரா முகம் வேண்டி
பசுபதே இருவருக்கும் நன்றி சொல்வேன் ...
எனை தீனன் ஆக்கியதற்கே ...
உன் வேலை சுலபம் அன்றோ எனை மேலே உயர்த்த ...
நான்முகன் வாழட்டும் ...
இனி கிள்ளதே அவன் இன்னமொறு சிரசு தனை
பார்வதி சொல்லட்டும் பாவி என்றே எனை
பிரியாதே சக்தி தனை பித்தாகி என் மீதே ...
🌸🌸🌸
நன்றி சொல்வேன் பிரம்மனுக்கு ...
நாவால் தினமும் பாமாலை சாத்துவேன்
நான்முகனுக்கு
அவன் செய்த உதவி மறப்பேனோ நான் ...?
மறந்தால் ஓர் நிமிடம் வாழ்வேனோ நான் ?
என் தலை எழுத்தை மனம் போல் கிருக்கினான் விருஞ்சி ...
தீனன் ஆனேன் ...
பாவங்கள் பல செய்தேன் ...
அதர்மம் வளர்த்தேன்
ஆலயங்கள் அழித்தேன் ...
உன் நினைவு வாராமல் மனம், தன்னில் விஷ ஊசி ஏற்றிக்கொண்டேன் !💉💉💉
பாவத்தின் முழு உருவம் நானே என்று பலர் சொல்லக் கேட்டேன் ...
சம்போ
நீ அன்றோ விரைந்து வந்து கை கொடுத்தாய் ...
தீனர்களை காக்கும் தீன பந்து நீ அன்றோ ... ?
பிரம்மன் என் தலை எழுத்தை நன்றாக எழுதி இருந்தால்
உன் பார்வை என் மீது விழுந்திருக்குமோ ?
உதவி செய்ய
விடை ஏறி வந்திருப்பாயோ ?
நன்றி சொல்வேன் பிரம்மனுக்கு ...
நாவால் தினமும் பாமாலை சாத்துவேன்
நான் முகனுக்கே 💐💐💐
படைப்பு தொழில் தொடர வேண்டும் என்றே நான்முகனுக்கு உதவி பல செய்கிறாயோ ?
வேண்டுவது நான் பலன் கிடைப்பது நான்முகனுக்கோ ?
என்ன நியாயம் இது பசுபதே ...??
பிரம்மன் கிறுக்கிய எழுத்துக்கள் மாற்ற வேண்டும் ...
என் வறுமை ஏழ்மை மடிய வேண்டும் என்றே வேண்டினேன் ...
மாற்றி விட்டால் மறு பிறவி இல்லை என்றே ஆகிவிடும்
அதனால் பிரம்மன் வேலை இன்றி போய் விடுவான் என்றே
நான் தவிக்கட்டும் என்றே
அயனுக்கு அருள் செய்கிறாயோ ?
இதுதான் உன் ப்ரீதி என்றால் நடக்கட்டும் உன் கபட நாடகம் பசுபதே 🌸🌸🌸😰
உனை கண்டதில்லை என்றே பலர் சொல்லி கேட்டேன் ...
தினம் நான் காணும் உனை ஏன் பிறர் காண்பதில்லை என்றே புரியவில்லை ....
சிவ நூல் படித்தேன் அதில் உன் முகம் கண்டேன் ...
அங்கே உன் சிவானந்தம் பெருகி வரக்கண்டேன்
பொது நலம் நினைத்து உதவி பல செய்தேன்
அதில் உன் புன்னகை மிளிரக் கண்டேன் ...
அனாதை என்றே சொல்லி அலையும் உயிர்களுக்கு ஆதரவு தந்தேன்
அங்கே ஓங்காரமிடும் உன் நடம் ஒளிறக்கண்டேன்...
நான் எனது என்ற வாழ்வை தூக்கி எறிந்தேன் ...
நீ உனது என்றே என்னை அணைக்கக் கண்டேன் 🪷🪷🪷
கீரிடம் அணிந்தவர்கள் முப்பது முக்கோடி
வயிரம் கோமேதகம் முத்துக்கள் மாணிக்கம் புஷ்பராகம் எல்லாம் பூத்து மலரும் கீரிடங்கள் ...
முடி நழுவா கீரிடங்கள் உன் பாதம் தனில் தஞ்சம் புகும் அழகென்ன ?
கஞ்சம் கொஞ்சும் பாதங்கள் மிஞ்சும் ஒளியில் மின்னுவதென்ன ?
மின்னும் மின்னல் என் கண்ணில் புகுந்து கூசுவதென்ன ?
சம்போ உன் பாதங்கள் பார்வையில் பட அருள் செய்தால்
இனி நான் மின்னுவதில் அதிசயம் என்ன ?
மனம் ஓர் குரங்கு என்போர் பலர் ..
குரங்கு என்றால் ராம காரியத்தில் அதன் மனம் சென்றதே ...
லங்கா தீ பிடித்து எரிந்ததே ...
ராம நாமம் அன்றும் இன்றும் ஜெபிக்க அதன் சந்தோஷம் பொங்குதே
என் மனம் மட்டும் உனை நினைக்க மறுக்குதே ...
கிளை பல தாவி மரம் பல தாவி எங்கோ செல்லுதே ...
சம்போ ...
நீ பிக்ஷை வேண்டி செல்பவன் ...
பிக்ஷை அதிகம் கிடைக்க ஓர் வழி சொல்வேன்
என் மனம் எனும் குரங்கை பக்தி எனும் கயிறு கொண்டு கட்டி போட்டு இழுத்து சொல்வாயோ ...
குரங்காட்டி என்றே பிறர் சொல்ல உன் தட்டில் விழும் ஏராள சில்லறைகள் ...
சம்போ என் மனம் என்றும் உன் கட்டுப்பாட்டில் இருக்கட்டும் ...
குரங்காய் இங்கும் அங்கும் தாவாமல் உன் பாதங்கள் தனை இறுகி பற்றட்டும் 🐒🙊🙉🙈
ஒரு பதம் வைத்து மறு பதம் தூக்கி
நின்றாட
மயிலின் இறகாட மகர குழையாட
மதிவதனம் ஆட மயக்கும் விழி ஆட
மலரணிகள் ஆட மலர்மகளும் பாட
இது கனவோ நனவோ என மனநிறை
முனிவரும் மகிழ்ந்து கொண்டாட
திரிபுரம் எரிக்க திருத்தேரில் எறினாய்
அசைபோடும் ஆவினங்கள் கண்டு
இந்த
அதிசயத்தில் சிலை போல நின்று
நிஜமான சுகமென்று ஒன்று இருந்தால்
ஏழுலகில் இதை அன்றி வேறெதுவும் அன்று
இசையாறும் சுந்தரன் நின்று இங்கு
எழுந்தெழுந்து நடமாட எதிர் நின்று உமை பாட
புன்னகை ஒன்றை அம்பாக்கி வில்லின்றி விடுவித்தாய்...
எரிந்து போனது திரிபுரம் கரைந்து போனது முப்பது முக்கோடி தேவர்களின் ஆணவம் ..
அயன் தலை குனிய ஹரி தலை சொரிய ஆதித்தன் தலை தொலைக்க
சந்திரன் பிறை உடைக்க இந்திரன் உடை இழக்க பூமி வெட்கி நிற்க ...
வேதங்கள் தேடிவந்து வீணை இசைக்க
உன் புன்னகை பெண் நகையாய் ஜொலிக்கின்றதே
சும்மா இருங்கானும்... பைத்தியக்காரன் பெண் பித்துக் கொண்டவன் ..
எந்த பெண் ஆக இருந்தாலும் விடுவதில்லை ..
அபிராமின்னு சொல்லிட்டு கால்லே விழுந்துவான் ...
அஹ்ரகாரத்துல இருக்கிற எல்லா பெண்களும் இவனை பார்த்தாலே ஓடரா ...
கணவன் கால்லே விழுந்தா பரவாயில்லை
ஆனா கண்டவன் கால்லே விழுந்தா ....
என்னங்காணும் இப்படி பேசறேள் ...
அவனுக்கு எல்லாம் அபிராமியா தெரியறது ...
அதில் என்ன தப்பு ?
தப்புதான்கானும் ...
சரபோஜி மன்னன் என்ன பைத்தியமா?
அவன் கிட்டே போய் இன்று பௌர்ணமி திதி ன்னு நீயும் நானும் சொல்வோமா ?
இவனுக்கு சொன்னாலும் தெரியாது சுய புத்தியும் இல்லே ...
சுப்ரமணியம் கண்களில் கண்ணீர்
சாகப் போகிறோம் என்பதால் அல்ல ...
அபிராமி!!
நீ உண்மை என்பதை இந்த உலகத்திற்கு காட்டவாவது நீ வரணும் ...
நீ கிடையாதுன்னு எல்லாரும் சொல்றாடி ...
எனக்காக வரவேண்டாம் ...
இதோ இங்கே எல்லோரும் என்ன பேசிக்கிறா ...
நீ கல்லாம் ... கருணை என்ன விலைன்னு கேட்பாயாம் ... பொறுக்க முடியலேடி ...
ஓவ்வொரு பாடலும் தீப் பொறியாய் தெரித்தன
மூட்டி விட்ட நெருப்பை விட அதிகமான உஷ்ணத்துடன் வெளி வந்தன ..
எல்லோர் பார்வையும் இருண்டு கொண்டிருக்கும் வானத்தின் மீது ...
சுப்ரமணியத்தின் பார்வையோ வானத்தில் தெரியும் அவள் மதி முகத்தின் மீது
*தாரமர் கொன்றையும் ....*
இதை கேட்ட கள்ள விநாயகர் தன் தாயை அழைத்து வர வேக வேகமாய் ஓடினார்
*உதிக்கின்ற செங்கதிர் .....*🌞
சூரியன் தன் ஆயிரம் கரங்களை தூங்கி கொண்டிருக்கும் நிலவுக்குத் தந்து எழுப்பினான் ...
அக்னி பகவான் முதல் முறையாக ஒங்கி அழுதார் ...
இப்படிப்பட்ட உத்தமனை நான் தீண்ட மாட்டேன் ...
இது சத்தியம் ..
அவர் குரல் தழு தழுத்தது... தொண்டை கட்டிக்கொண்டது ... உடலில் வேர்வை கொப்பளித்தது ....
79ம் பாடல் ... விழிக்கே துணை உண்டு .....
அதோ அதோ வானத்தில் மின்னல் கீறல்கள் ...
இருண்ட வானம் மிரண்டு போனது ... வருவது யார் முழு நிலவோ ?
வானம் இடிபடவும்...
பூமி பொடிபடவும்..
நடுவில் நின்றாடும் வடிவழகுடன்..
கொடிகளாட..
குடிகளாட..
குடிபல எழுந்தாடிவரும் கலையழகுடன்..
பிள்ளை உள்ளம் துள்ளும் வண்ணம்
மேரிகை கொட்டிவர மத்தளமும் சத்தமிட
செங்கையில் வண்டு
கலிங்கலிங் நின்று
ஜயம் ஜயமென்றாட...
இடை சங்கதமென்று
சிலம்பு புலம்பொடு
தண்டை கலந்தாட...
இரு கொங்கை கொடும்பகை
வெந்தனமென்று
குழைந்து குழைந்தாட...
மலர் பங்கயமே
உன்னை பாடிய பிள்ளை உள்ளம் துள்ளும் வண்ணம்
மேரிகை கொட்டிவர மத்தளமும் சத்தமிட
காளி பயங்கரி
சூளி மகாங்கினி...
கண்களில் தெரிகின்றாள்...
கண்கள் சிவந்திடும்
வண்ணம் எழுந்தோரு
காட்சியும் தருகின்றாள்...
வாழிய மகன் இவன் வாழிய என்றோரு
வாழ்த்தும் சொல்கின்றாள்..
வானகம் வைய்யகம் எங்கனுமே
ஒரு வடிவாய் தெரிகின்றாள்..
எழில் வடிவாய் தெரிகின்றாள்...
அன்னை தெரிகின்றாள்...
சுப்ரமணியன் முழு நிலவு போல் அபிராமி பட்டராகிறார் இன்று திருக்கடையூரில் 🙏🙏🙏
என் அம்மை தெரிகின்றாள்...
அன்னை தெரிகின்றாள்...
என் அம்மை தெரிகின்றாள்...
ஓம் சக்தி ஓம்...
சக்தி ஓம்...
சக்தி ஓம்...
சக்தி ஓம்...
சக்தி ஓம்...
💐💐💐💐💐💐💐💐
மனம் எனும் அழகிய கூடாரம் கட்டினேன் ...
உறுதி எனும் தூணில்
பக்தி எனும் கயிறு கொண்டு
மனம் எனும் படுதா போட்டு கட்டினேன் ...
கட்டிய படுதாவில்
சித்திரை கோலங்கள் இங்கும் அங்கும்
மயில்களின் தோகை நடனம்
மான்களின் துள்ளல் ,
ஹம்ச பறவைகளின் ஒய்யாரம் ...
உன் நெஞ்சத்தின் நிறம் கொண்டு வர்ணம் அடித்தேன் ...
வெண்மை வர்ணம் அன்னையின் அழகிய பற்கள் போல் ஒளி வீசியதே !!
கூடாரம் நீ போகும் இடமெல்லாம் வந்து விடும் ...
கூலி ஏதும் தரவேண்டாம்
சம்போ என் கூடாரம் உனக்கென்றே கட்டினேன் ...
வேறு ஒருவர் வந்து குடி இருக்க இடம் தாரேன் ....
அம்மை அப்பானாய் வந்திருந்து என் மனம் எனும் கூடாரத்தில் மகிழ்ச்சியாய் வாழ்ந்திடுவாய் ...
குளிரும் வெய்யிலும் மழையும் இடியும் கூடாரம் தனை கூடி வந்து சேதம் செய்யாது...
என் உத்திர வாதம் இது ...
இன்றே புறப்பட்டு வந்திடுவாய் ... 👣👣💐💐
தானவரும் வானவரும் அமுதம் வேண்டி நிற்க
அங்கே ஆலகால விஷம் அன்ன நடை போட்டு நடந்து வந்ததே ...
அமுதம் பிறந்த அன்றோ நஞ்சும் பிறக்க வேண்டும் ?
சம்போ அமுதம் அருந்த அங்கே முப்பது முக்கோடி தேவர்கள்
நாற்பது நாக்கோடி தானவர்கள்
போட்டி போட
நஞ்சு வந்த பக்கம் கொஞ்சி வர யாரும் இல்லையே !!
பஞ்சு அஞ்சும் மெல்லடிகள் கொண்ட நீயோ பிறர் தஞ்சம் என்றே அடையும் முன்
நஞ்சு செய்யும் வஞ்சம் தனை கஞ்சம் என்றே அருந்தினையோ
அவ்வியாஜ கருணாமூர்த்தி என்றே உனை அழைக்க வேறு காரணம் ஏதும் உண்டோ ? 💐💐💐
நாம் வழக்கமாக புரிந்து கொள்வது சரபோஜி மன்னர் சுப்ரமணியத்திடம் இன்று என்ன திதி என்று கேட்டதாகவும் அதற்கு அவர் பௌர்ணமி என்று சொன்னதாகவும் தான்
உண்மையில் சரபோஜி மன்னர் கேட்ட கேள்வியே வேறு
இன்று என்ன ஸ்திதி ...
ஸ்திதி என்றால் செய்யும் தியானங்களின் நிலை ...
தியானங்களில் பல வகை உண்டு ... 6 வகை உண்டு என்பர் ...
அதில் சுப்ரமணியம் எந்த தியானத்தின் நிலையில் இருந்தார் என்றே அரசர் கேட்டார் ...
என்ன திதி என்று கேட்கவில்லை ...
அம்பாளின் தியானத்தில் லயித்திருந்த சுப்ரமணியம் அபிராமியின் முகம் பௌர்ணமியாக ஜொலிக்க உடனே பௌர்ணமி என்று சொல்லிவிட்டார் ..
பிறகு நடந்த கதை எல்லோருக்கும் தெரியும் ...
சரியான புரிதலுக்காக இந்த பதிவு 🙏
தொங்கும் தேன் அடை ஒன்றைக்கேட்டேன் ..
கீழே விழாமல் இது எப்படி ??
சிரித்து சொன்னது சிவநாமம் சொன்னால் கீழே வீழ்வது சாத்தியமோ ?
பறக்கும் பட்டாம்பூச்சி தனை கேட்டேன் ..
இளமை பருவம் அழகு என்பர் ...
உன் இளமை கொடுமை அன்றோ ?
பட்டாம்பூச்சி சொன்னது ...
சிவ நாமம் சொன்னால்
கொடும் இளமையும் இனிமை தரும் அன்றோ ... !!
கவலை உண்டோ எங்களிடம் !
கடுகளவும் துயரம் இல்லை எங்களுக்கே !
கடந்து ஓடும் எறும்புகளை கேட்டேன் ...
கூட்டம் கூட்டமாய் போவது எங்கே என்றே ...
.
அருகில் உள்ள சிவன் கோயில் என்றே தெரியாதோ
ஓ சக்கரை பொங்கல் ஒரு கை பார்க்கவோ என்றேன் ...
சக்கரையும் விரும்பி உண்ணும் சர்க்கரை அவன் திருமேனி அன்றோ !!
காண்பதற்கே போகிறோம்
பிரதோஷம் இன்று என்றே தெரியாதோ ?
பார்க்கும் உயிர்கள் அனைத்தும் பரமன் பாதம் மட்டுமே நினைக்க ...
என் பார்வை எங்கோ தொலைந்து போக
தேடுகின்றேன் எல்லோருக்கும் தெரியும் அந்த இறையை 💐💐💐
தொங்கும் தேன் அடை ஒன்றைக்கேட்டேன் ..
கீழே விழாமல் இது எப்படி ??
சிரித்து சொன்னது சிவநாமம் சொன்னால் கீழே வீழ்வது சாத்தியமோ ?
பறக்கும் பட்டாம்பூச்சி தனை கேட்டேன் ..
இளமை பருவம் அழகு என்பர் ...
உன் இளமை கொடுமை அன்றோ ?
பட்டாம்பூச்சி சொன்னது ...
சிவ நாமம் சொன்னால்
கொடும் இளமையும் இனிமை தரும் அன்றோ ... !!
கவலை உண்டோ எங்களிடம் !
கடுகளவும் துயரம் இல்லை எங்களுக்கே !
கடந்து ஓடும் எறும்புகளை கேட்டேன் ...
கூட்டம் கூட்டமாய் போவது எங்கே என்றே ...
.
அருகில் உள்ள சிவன் கோயில் என்றே தெரியாதோ
ஓ சக்கரை பொங்கல் ஒரு கை பார்க்கவோ என்றேன் ...
சக்கரையும் விரும்பி உண்ணும் சர்க்கரை அவன் திருமேனி அன்றோ !!
காண்பதற்கே போகிறோம்
பிரதோஷம் இன்று என்றே தெரியாதோ ?
பார்க்கும் உயிர்கள் அனைத்தும் பரமன் பாதம் மட்டுமே நினைக்க ...
என் பார்வை எங்கோ தொலைந்து போக
தேடுகின்றேன் எல்லோருக்கும் தெரியும் அந்த இறையை 💐💐💐
அத்வைதம் தந்தான் சங்கரன் ... அகம் தனில் கர்வம் நுழைய சற்றே இடம் தந்தான் தன்னையும் அறியாமல் ...
காசி வீதி தனில் கனகதாரா பாடியவன்
கடம்பா நதிக்கரையில் சௌந்தர்யமாய் லஹரி சொன்னவன் ,
சிவானந்தம் தனை தன் மடுவாய் கொண்ட மனம் தனில் தேக்கி வைத்தவன்
மதுரமாய் மாதவன் நாமம் ஆயிரம் அத்தனைக்கும் பாஷ்யம் தந்தவன் ...
கோவிந்தம் பஜே என்றே கௌபீனம் கட்டியவனையும் சம்சாரக் கடல் கடக்க வைத்தவன்...
விவேக சூடாமணி யில் விவேகம் தந்தவன்
வீரமாக நடைபோட்டான் தன் சிஷ்யர்களுடன் ...
நான்கு நாய்கள் நாற்றமடிக்கும் உடல் சுமந்து நான்கு பக்கமும் துர்நாற்றம் சாமரம் வீச
உடல் எங்கும் பிறர் உடல் பாகங்கள் நடம் புரிய ஒருவன் வந்தான் தன் துணையுடன்
சிஷ்யர்கள் பரபரக்க ,
கங்கை ஜலம் மேனி சிலிர்த்து தரை
எங்கும் சிந்த
சீற்றம் திருமண சீர் போல் சிலிர்த்து வர
"*ஓரம் போ மூடனே* "
எங்களுடன் வருபவன் தர்க்கம் ஜெய்ப்பவன்
சாஸ்திரம் அறிந்தவன்
சகல கலா வல்லவன் ... சங்கரன் ...
அன்னை அருள் பெற்றவன் ஆனந்த லஹரி தந்தவன் ...
சிரித்தான் நாய்களுடன் வந்தவன் ...
சுவாமி ... யாரை ஓரம் போ என்கிறீர்கள் ?
எங்களையா?
இல்லை
எங்கள் உள் இருக்கும் இறைவனையா ?
சிலையானான் சங்கரன் ...
செம்மட்டிகொண்டு யாரோ தலையில் அடித்த வலி ....
அத்வைதம் சொன்னேன் ...
அறிவில் தனித்து நின்றேன் ...
அகம் தனில் அறியாமை வளர்த்தேன் ...
இதோ இதுவன்றோ உண்மை பாஷ்யம் ...
உணராமல் ஓரம் போ என்றேன் ..
ஓடம் என வந்தே ஞானம் தந்தாயே ...
பாடம் தந்தாய் ... தடம் புரண்ட என்னை காசி வீதியிலே வாசி வாசி என சொல்ல வைத்தாய் ..
தடால் என்றே
சொன்னவன் காலில் விழுந்தான் சங்கரன் ....
கேவி கேவி அழுதான் ....
நாய்கள் மறைந்து நான்மறைகள் ஆயின ..
உடல் நாற்றம் மறைந்து சுகந்தம் பூமி போல் சுழன்றது ...
கபாலங்கள் மறைந்து கனகம் மழையென பெய்தது ....
கற்பூரங்கள் எல்லாம் ஒன்று சேர்ந்தே அங்கே அண்ணாமலை ஆனது ...
திரும்பும் திக்கெல்லாம் திருச்சிற்றம்பலம் ஓங்கி ஒலித்தது...
வானம் சிந்தும் மாமழை எல்லாம்
வானோர் தூவும் தேன் மலரானது
மேகம் யாவும் பேரொலியோடு
மேளம் போலே முழங்கியது
கன்னல் மொழியும் மின்னல் எல்லாம்
விண்ணில் வாண வேடிக்கை காண்பித்தது
மண்ணில் பெருகும் வெள்ளம் போலே
மனதில் பொங்கும் ப்ரேமையினாலே *சங்கரா* என்றான் அந்த சங்கரன்
காலடி விழுந்தவன் காலடி உதித்தவன் காலடி கண்டு நாலடி துள்ளினான்
அருணாசலம் என அகமே நினைத்தவனின் அகத்தை அழித்தான் அந்த காசி விஸ்வநாதன் அன்றே
சங்கரன் உடலும் உள்ளமும் அபிபின்னமாய் ஆனதே அன்று
குழந்தை ஒன்று மழலை மொழியில் *பவதி பிக்ஷாம் தேஹி*
என்று வீடு தோறும் குரல் கொடுத்ததே ...
குரல் வாணீயின் கச்சபியிலும் இனிமை
வேதங்கள் சேர்ந்து பாடும் குரலிலும் இனிமை
பாலும் தேனும் பாகும் சேர்ந்த கலவை ...
காலடிகள் தாமரை ...
காலடியில் உதித்தினால் காலடி கோயிலாயினவே...
மதன் கோடி முகங்கள் சேர்த்து செய்த ஓர் முகமோ என்றே கேட்டனர் பலர் ...
கண்களில் காமாக்ஷி ஆட்சி செய்ய
மீனாக்ஷி நாவில் வீணை வசிக்க
விசாலாட்சி குரலில் தேன் கலக்க
கலை வாணீ சொல்லாய் பொருளாய்
குழந்தையின் நாவில் இருந்து ஹம்ச பறவை என
வெளி வந்த வண்ணம் இருந்தாள்
*பவதி பிக்ஷாம் தேஹி* ...
குரல் கேட்டு ஓடி வந்தாள் வறுமையில் பாரத ரத்னா பட்டம் பெற்றவள் ...
உள்ளத்தில் இருந்த லட்சுமி உடையில் இல்லை
வீட்டில் இல்லை வங்கியில் இல்லை
பாலனின் பவ்யம் வற்றி போன கண்களில் இருந்து பூர்ணா நதியை கொண்டு வர
சிவ சிவா என்ன கொடுப்பேன் இந்த குழவிக்கு ?
கொடுக்க மனம் இருந்தும் எடுக்க பணம் இல்லையே ...
அழுதாள் உள் சென்று புரண்டாள் துவண்டாள் துடித்துடித்தாள் ....
அழுகிய நெல்லிக்கனி ஒன்று பரண் மீது படுத்துக்கொண்டே சிரித்தது ...
சிவ சிவா கொடுக்க என்னிடம் ஒன்று உள்ளதே ...
அழுகி போனதையா கிள்ளைக்கு கொடுப்பது ...
பாவி நான் ... என் பாவம் கரையுமோ ?
மீண்டும் அதே குரல்
*பவதி பிக்ஷாம் தேஹி* ...
ஓடி வெளி வந்தே அழுதாள் அணைத்துக் கொண்டாள் பாலனை ...
கையில் இருந்த நெல்லிக்கனி சங்கரன் கரம் தாவியது ...
சிரித்தான் சங்கரன் ...
சிந்தின தங்க கனிகளாய் ...
பெய்யும் கனகம் நிற்கவில்லை ...
மஹா லட்சுமியின் கரங்கள் மூடவில்லை ..💐💐💐🦋🦋🦋
*சம்போ*
நீ தாயுமானவன் அன்றோ ...
என் தாயும்
உன் உருவம்
உன் எளிமை
உன் கருணை
உன் புன்சிரிப்பு ....
பத்து திங்கள் சுமந்தாள் எனை...
அதில் பட்டினி கண்ட திங்கள் பல ...
திங்கள் போல் உடம்பில் தேய் பிறை கண்டாள் ...
கிழிந்த உடையில் சுமந்த என்னை வழிந்த ரத்தத்தில் சரிந்து பெற்றாள் ...
உள்ளிருந்து துன்பம் பல தந்தேன் ..
வெளி வந்து இது வேண்டும் அது வேண்டும் என்றேன்
ஓர் புன்னகையில் தன்னை மறைத்தாள்
கண்ணில் நீரைக் காணாமல்
கவலை ஏதும் கூறாமல்
தன்னை எண்ணி வாழாமல்
எனக்கென வாழ்ந்தாள்
வாசலிலே என் காலடி ஓசை கேட்டிருப்பாள்
வந்தவுடன் என் ஆசை முகத்தைப் பார்த்திருப்பாள்
அன்னையென்று நான் அவளை பெற்றேடுக்க
ஆயிரம் பிறவிகளில் புண்ணியம் செய்தேன் என்றால் அதுவும் குறைவன்றோ ?💐💐💐---1😢
*சம்போ*
தாயே
நான் வீடு விட்டு வீடு பெற சந்நியாசம் கேட்டேன் ...
அந்நியாயம் இது என்றே அழுதாயே...
உன் பாதங்கள் வருடும் சுகம் தொடர்ந்து வாராமல் போய் விட்டதே *அம்மா* !
எத்தனுக்கும் சித்தம் உண்டு
சித்தம் நிறைந்தவன் மனதில் சிவம் உண்டு ...
சிவம் கொண்டோர்க்கு பவம் உண்டு
பவம் பெற்றோர் பவானீத்தவம் பெறுவார் அன்றோ ?
இந்த எத்தன் உன் மேல் சித்தம் கொஞ்சமும் இன்றி
தஞ்சம் இனி சந்நியாசம் என்றே ஓடினேன் ...
கஞ்சம் உன் பாதங்கள் ...
கமலங்கள் உன் நேத்திரங்கள் ...
அன்று அலர்ந்த அம்புஜம் தனை
வஞ்சம் கொண்டு தனியே விட்டேனே ...
நான் வாழ்வேனோ அம்மா ? 💐💐💐
*சம்போ*
*தாயே*
நீ மரிக்கும் தருணத்தில் புண்ணிய கங்கை நீரை உதட்டில் தடவவில்லை
பூவாய் மலர்ந்து கருகிய உன் கரங்களை என் கழுத்தில் சூடவில்லை...
கிழிந்த உன் சேலையை புத்தாடை கொண்டு மூடவில்லை
மூடன் என் போல் எவருண்டு அம்மா ...
பஜ கோவிந்தம் பஜ கோவிந்தம் மூடமதே என்றே பாடினேன் ...
நானோ அந்த மூடன் அம்மா ... ??
மரளி வரும் வழி அடைக்க மறந்தேன் ...
மாணிக்கம் உனை தீ தீண்ட சம்மதம் தந்தேன் ...
மண்டூகம் என் போல் எவரும் கண்டதுண்டோ *அம்மா* ?😢
*சம்போ*
*தாயே*
என் கண் அல்லவா ! என் ராஜா, என் மோனை
சிரஞ்சீவியாய் வாழ வேண்டும் நீ என்றெல்லாம் கொஞ்சினாயே தாயே!
கொஞ்சல் சத்தம் ஓய்ந்து போனதோ தாயே ... !!
பஞ்சு நெய்த பாதங்கள் எனக்கென்றே வாழ்ந்ததோ ...?
தாமரை கண்கள் என் உரு கண்டு மலர்ந்ததோ ... ?
உன் உதடு சொரியும் மதுரம் உண்ண வரும் தேனீக்களை எப்படி இனி வராதே என்பேன் ?
சாரமில்லாத பிடி அரசி உன் வாயில் இடவோ பசி மறந்து வாழ்ந்தாய் ? 😢
*சம்போ*
*தாயே*
ப்ரஸவ காலத்தில் 'அம்மா' அப்பா, சிவ என்று உறக்க கத்தினாயல்லவா தாயே!
இன்று நான் கிருஷ்ணா, கோவிந்தா, ஹரே முகுந்தா என்று கூறி அஞ்சலி செய்கிறேன்.
எத்தனை பாஷ்யங்கள் எத்தனை கிரந்தங்கள் எழுதி என்ன பயன் தாயே !!
நடமாடும் தெய்வம் உனை நாடாத உள்ளங்கள் நானிலம் இருந்து என் பயன் தாயே ?
சங்கரன் நடந்து வந்தான் நகரோரம் இருந்த சாலை ஒன்றில் ...
தெரு வளைந்து வளைந்து போனது வாழ்க்கை ஓட்டம் போல் ...
பொல்லாத தெரு ஒன்றில் பொன் நகை கேட்கும் தெருவொன்றில் புன்னகையுடன் நடந்தான் சங்கரன் ...
கூட வந்தோர் கூவினர் ...
குருவுக்கு ஏத்த தெரு இது வல்ல என்றே ...
கேட்கவில்லை சங்கரன் ...
தாகம் தலைக்கேற ஓர் வீட்டின் கதவை தட்டினான் ...
தட்டிய கதவு அத்வைதம் பாடியது ....
பெண்ணொருத்தி வந்தாள் ...
பேரழகி என்றால் அது குறைவே ...
இயற்கை தந்த சீதனங்கள் செயற்கை இன்றி சிரித்தது ...
குருவே ... குறை ஒன்றும் இல்லாத குணசீலரே ...
வந்த இடம் ஜீவ முக்தி கிடைக்கும் இடம் அன்று
ஜீவன் மூளை தனை சலவை செய்யும் இடம் இன்று ...
சிரித்தான் சங்கரன் ...
உடல் காணும் குறை நிறை காணும் ,
நெஞ்சில் சிவம் இருந்தால் ...
விடை தேடும் உன் வாழ்வு வெல்லும்
விடை ஏறும் கழல்கள் பணிந்தால் ...
படை என வரும் பணம் படைத்தோர்
உன் ஆத்மாவை விலை பேச முனைவரோ ... ??
சித்தம் எல்லாம் சிவன் மீது வைத்து விடு பெண்ணே
சத் எனும் உடம்பில் சித் சேர்ந்து விட்டால்
ஜீவன் சிற்றம்பலம் ஆகாதோ ... ??
நீ கொடுத்த தண்ணீர் கங்கை ஆகி விட்டதே ... !!
நீர் ஓடும் உன் மனம் சிவானந்தம் எனும் ஸாகரத்தில் மூழ்கியே அடையட்டும் பூர்ணம் !!
சங்கரின் பாதங்களில்
அவள் சிந்தும் கண்ணீர் பூர்ணாவாக பெருகி ஓடியதே !!💐💐💐
20-February
*Remember God and Do Your Duty*
Never desert your duty. Maintain constant awareness of God. Do your duty properly, leaving the rest to God. This is the key to success. Conduct your worldly life without ever letting yourself forget Rama. Be ever alert to duty, simultaneously remembering God; this will give peace of mind. He who conducts his life thus will attain God. Never be idle; keep trust in God, but also pay attention to your duty.
To lose awareness of the body while remembering God is the chief characteristic of Bhakti. Commend your body to Rama, totally relinquishing doership. No matter how deeply versed one may be in the Shastras, futile and meaningless is the life of one who does not feel supreme happiness at the feet of the Lord.
To live in God is the best way to bliss. We should always think of how to attain Rama. Love for the Lord will certainly grow if you give up expecting happiness from worldly life. God should be the basis and the goal of all action; He alone can really bless you. Lay down all good and evil at the feet of Rama. Physically you can carry about worldly life, but the mind should be devoted to Rama, and then you will become a stranger to both pleasure and pain. Blessed, indeed, is the mother of the man who keeps his mind filled with Rama. To him there is no truth except Rama. With complete faith in Rama, you can live happily in your worldly life. For him who dedicates his life to Rama, his worldly life is itself equivalent to performing yoga-sadhana.
It is good to go about your worldly life in the firm belief that all that is apparently yours really belongs to Rama; you will then have little trouble to undergo, for Rama will ever be by you. Resign yourself to Rama, and believe that whatever may come about will be by His will. Keep your mind riveted on His holy feet, think of nothing else. Take care to see that you hold on firmly to Him; make yourself His serf. What is the main characteristic of a serf? That he thinks of none but the master. A servant of the Lord is respected by the world. Therefore, never forget that we are all His retainers. Resolve to consider Him as solely yours; let no other thought enter your mind.
* * * * *
19-February
*Living in Nama is the Highway to God*
A woman found it difficult to practise Nama because her in-laws disapproved of it. I told her, “If one eats butter every day, maybe even surreptitiously, it is bound to show its fattening effect on the body. Similarly nama, even if practised without anyone’s knowledge, will certainly have its wholesome effect. So, if you cannot practise Nama openly, you can do so in secret, with due caution, and derive its beneficial effect.” If the body is unable to take food by the mouth, it is introduced directly into the stomach through a tube; similarly Nama taken with faith and feeling becomes effective very quickly.
A man travelling by bullock-cart fell on the road. A “good Samaritan” who reached the spot some time later found him lying there, took him home, and treated his injuries. Similarly, if we keep practising Nama, a saint will come along some day and help us on; only, we must take care to be on the highway, that is, keep practising Nama. To live engrossed in materialistic things and interests is like falling in an unfrequented by-lane.
How free of all conditioning Nama is! We, who are grossly conditioned by the body-consciousness, therefore fail to realize its importance. It is the saints who truly realize it. England is several thousand miles away from here. We hear about it from those who have been there. We cannot go there on foot because of the long distance. Nor can we go there by a road, because the wide ocean intervenes. We can, however, reach there without tiresome trudging, and without fear of being drowned, if we take a steamer. If, similarly, we take to Nama, we can attain God in comfort and safety. We have not seen Him ourselves, but the saints have, and they describe Him. We cannot reach Him for the distance, and for the intervening ocean of worldly life. Under these circumstances, if we hold fast to Nama we can comfortably attain to Him.
A person may be known by different appellations in different circles of his kith and kin, and he responds to any of them; so, too, will God respond, whatever name you call Him by. Just as a purchaser gets a property spread over different places merely by a single mention in the sale deed, the omnipresent God is comprehended in His name.
* * * * *
18-February
*Repeat Nama With a Pure Heart*
God is the creator as well as the protector of everything and everybody. He is also the destroyer; and yet He is called just and loving. This is evidently because He is selfless. That means that love arises from selflessness. In our case, our attachment to materialistic things and our selfishness obstruct our love for God. Should we, then not rid ourselves of these things? Our attachment and love for these must be given up. We ought to surrender ourselves to God and the saints, and should feel the need of nothing else.
The same clay may be moulded by a potter into a pitcher, a doll, or an idol of Ganapati, as demanded by the customer, so does God manifest Himself according to the seeker’s concept. So our devotion should be pure, selfless. It is to this end that religious rites and practices are devised. Quite often, though, these are observed only in outward form, ignoring their spirit. For instance, take the man who, observing fast for ekadashi, instead of doing nama-smarana, spent the day scrubbing the sink and cleaning the courtyard and gutters! How will that purify his heart, as is sought to be done in prescribing the fast? So, in spirituality obey the guru implicitly. Practice nama with complete faith and a selfless heart, without harbouring doubts and misgivings. Once you realize the sweetness of nama the Lord will not let you go. We must have the conviction that there is no truth other than nama. The stronger the hold of the body-consciousness, more the nama will have to be practiced. There is no sadhana easier to practice than nama. The worldly-minded argue that the experience of the senses is instant and real, while that of the Lord is deferred and of inference, one of belief. I can understand their viewpoint, and am not surprised that they do not quit worldly life. What I am sorry to see is that they consider this “happiness” as ever-lasting. I ask you to believe only your own experience. When you realize that hankering after sensual pleasures does not yield happiness, then You will come to see the sweetness of nama.
You have no control over the body, nor over money, nor over the persons you call yours. So in your life, acquit yourself thoroughly of your duty, and go about with a worry-free heart.
* * * * *
17-February
*Repeat Nama with Deep Feeling*
We do not feel the need for God at present, but we should consider how such need will be created. We shall feel it by meditating on God and repeating nama. The feeling should be so acute that we even lose thought of food and drink. The greater the conflagration the more the water required to put it out; similarly, the firmer the body-consciousness the more intense should be the chanting of nama. If we have no love for it we should persist in it all the more tenaciously. You will develop love steadily, even if you repeatedly tell yourself that you have it. You cannot help chanting nama when you have the conviction that it is the only sadhana, the only truth; and if repeatedly chanted, it will definitely develop love for it.
The saints assert that God exists, and we repeat the assertion parrot-like; but while, for them, it is direct, first-hand experience, for us it is pure inference. The saints have transcended the body-consciousness; we, too, shall gradually overcome it by association with them. This association need not be physical; it may be emotional, provided it is sincere, and this may actually be more effective. After all, the sanctity of a holy place, the divineness in an icon, the mastership in a guru, all depend upon the emotion we bear towards them. If we go to a holy place with a conviction that a bath there will absolve us of all sin, then alone it acquires sacredness; else, it is just bathing with water! Nothing is good or bad but thinking makes it so. Nama creates faith. Nama repeated with faith will achieve its object quickly.
The common man can recognize a saint from the effect experienced by him. You are in the presence of a saint, if his company gives some degree of peace of mind, if the ego is subdued a little, if the mind is freed of desire for materialistic entities or at least, the mind feels inclined towards that state. A saint sees God, or his own self, everywhere, and therefore he loves all. Universal love means doing everything selflessly. The saint sees unity all around. We on the other hand experience duality everywhere, because we feel kinship with only a few. We should treat all with artless, selfless love. Our talk, even our look, should be marked by such love.
* * * * *
-------------------------------------------------------
🌺🌹நம் பூர்வாசார்யர்கள் இரண்டு கிளிகளை அடையாளம் காட்டுவர்..
🌺ஒரு கிளி கனிக்கு அருகில் இருந்து கனியை புசித்து புசித்து வாடிபோயிருக்கும்
மற்றோர் கிளி கனிகளை புசிக்காமல் தேஜசாய் பருத்து இருக்கும்..
🌺இதென்ன விநோதம்
புசிக்கும் கிளிதானே பருத்திருக்க வேண்டும்???
🌺கனி புசிக்கும் கிளி ஜீவாத்மா
கனி என்னும் கர்மாவை புசித்து அதிலேயே நாட்டம் கொண்டு இளைத்து வாடும்..
🌺கனி உண்ணாத கிளி பரமாத்மா அது என்றும் தேஜசாய் இருக்கும்...
84 லக்ஷம் பிறவிகள் உண்டென்று சாஸ்திரம் சொல்கிறது...
🌺இந்த கிளிக்கூண்டில் இருக்கும் துவாரங்கள் 84,
இது 84 லக்ஷம் பிறவிகளை குறிக்கும்..
🌺இந்த ஜீவாத்மாக்களை காக்க அவர்களை கர்மவசத்தில் இருந்து விடுவிக்க நம்பெருமாளும் தானே ஒரு கிளிக்கூண்டில் வந்து நமக்காக அருள்கிறார்...
🌺*பீதகவாடை பிரானார் பிரமகுருவாய் வந்து* நமக்கு உபதேசித்தார் நாம் திருந்த காணோம்
🌺ஆகவே தனது சௌந்தர்யத்தை காட்டி நம்மை திருத்த இங்கே *கிளிக்கூண்டில் அருள்கிறார் ஸ்ரீ நம்பெருமாள்* 🌹
🌺🌹 *ஸ்ரீ-கிருஷ்ண-சைதன்ய பிரபு-நித்யானந்த ஸ்ரீ-அத்வைத கடாதர ஸ்ரீவசாதி-கௌர-பக்த-விருந்தா* 🌹🌺
🌹🌺ஹரே ராமா ஹரே ராமா
ராம ராம ஹரே ஹரே
ஹரே கிருஷ்ணா ஹரே கிருஷ்ணா
கிருஷ்ணா கிருஷ்ணா ஹரே ஹரே - 2 times 🌹🌺
🌺🌹 *வையகம் வாழ்க 🌹 வையகம் வாழ்க 🌹 வளத்துடன் வாழ்க* 🌷🌹
-------------------------------------------------
🌻🌺🌹 **சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்* *🌹🌺
--------------------------------------------------------
🌺🌹 விஜயதாசர் என்ற பாண்டு ரெங்க பக்தன் பிரமச்சாரியாக வாழ்ந்த ஒரு ஞானி என்று தான் அனைவராலும் போற்றப்பட்டார்.
🌺அண்டை ஊரில் ஒரு ஜமிந்தார். அவருக்கு கொஞ்சம் ஆன்மீக விசாரங்களில் ஈடுபாடு உண்டு.
🌺ஒருநாள் ஆளனுப்பி விஜயதாசர் மறுநாள் காலை பத்து மணிக்கு தன்னை வந்து பார்க்குமாறு தெரியபப் படுத்தினார். விஜயதாசர் கிளம்பிவிட்டார். நடந்து இரவில் ஜமிந்தார் ஊரை அடைந்தார். 'எங்கு தங்குவது?' ஒரு வீட்டு திண்ணையில் அமர்ந்தார்.
🌺அந்த வீட்டில் ஒரு இளம் விதவை. ஊரில் கெட்ட பெயருடன் எல்லோராலும் இழிவாக பேசப்பட்டவள். தன் வீட்டு திண்ணையில் ஒரு புதிய மனிதர் தங்கியிருப்பதை கண்டு விஜயதாசரிடம் பேச்சு கொடுத்தாள்.
🌺"அய்யா, தாங்கள் எந்த ஊர்? இங்கு எதற்கு வந்தீர்?""அம்மா நான் பண்டரிபுரத்திலிருந்து உங்கள் ஊருக்கு வந்துள்ளேன். உங்கள் ஊர் ஜமிந்தார் நாளை காலை பத்து மணிக்கு தன்னை வந்து சந்திக்க சொல்லியிருக்கிறார்."
🌺"சாமி, நீங்கள் தயவு செய்து இந்த வீட்டில் தங்காதீர்கள். உடனே சென்று விடுங்கள்t!""ஏன் அம்மா? நான் இந்த திண்ணையில் இரவை கழித்துவிட்டு செல்கிறேனே?"
🌺"ஐயோ, நான் எப்படி சொல்வேன்? என் வீட்டில் இரவு தங்கினீர்கள் என்று ஊருக்கு தெரிந்தால் உங்கள் மானம் மரியாதை எல்லாம் காற்றோடு போய்விடுமே?! சமூகத்தில் நான் ஒரு அவமான சின்னமாச்சே?!"
🌺விஜயதாசருக்கு புரிந்தது. சிரித்தார். "எனக்கு ஒரு கவலையுமில்லை. முடிந்தால் ஒரு குவளை பால் கொடுப்பாயா?" அவள் சந்தோஷமாக கொடுத்த பாலை குடித்து விட்டு திண்ணையில் தூங்கினார் விஜயதாசர்.
🌺மறுநாள் அந்த குக்ராமம் வம்பு வெள்ளத்தில் மூழ்கியது. "இந்த விஜயதாசர் ஒரு வேஷதாரி. ஊரை ஏமாற்றுபவன்!"
🌺"அதெப்படி சொல்லலாம்? அவர் ஒரு ஞானியல்லவா?""என்னய்யா ஞானி? ஞானி என்றால் அவருக்கு ஞானத்திலேயே தான் தங்கிய இடம் தவறு என்று தெரியாதா?"
🌺"ஞானிக்கு வித்யாசம் எல்லாம் கிடையாதய்யா!" ஜமிந்தார் காதுக்கு விஷயம் எட்டி அவருக்கு விஜயதாசர் மீது இருந்த மதிப்பு விலகியதால் ஆளனுப்பி அவரை அழைக்ககவில்லை. தனது நித்ய பாராயணங்களை முடித்துக் கொண்டு விஜயதாசர் பத்து மணிக்கு ஜமிந்தார் அரண்மனையை அடைந்தார்.
🌺ஜமிந்தார் அப்போது யாரோ ஒரு பண்டிதரிடம் சாஸ்திரங்கள் பற்றி கேட்டு கொண்டிருந்தார். விஜயதாசரை அலட்சியபடுத்தினார். விஜயதாசர் நின்று கொண்டு அந்த பண்டிதரின் சாஸ்திர விளக்கம் கேட்டவர், அவர் தவறாக வியாக்யானம் செய்வது கண்டு "ஐயா தங்கள் கருத்து பொருத்தமாக இல்லை'' என்றார்.
🌺"என்னய்யா ரொம்ப ப்ராஞ்யன் மாதிரி பேசறே?! உனக்கு ஸம்ச்க்ரிதம் தெரியுமா? முதலில் அதை சொல். ஒன்னும் தெரியாத வெறும் கன்னடம் கொஞ்சம் தெரிஞ்சுண்டு என்னை விமர்சிக்கிறாயா? உனக்கு இந்த சாஸ்தரத்துக்கு விளக்கம் கொடுக்க யோக்யதை இருக்கா?"
🌺"சுவாமி, எனக்கு ஸம்ச்க்ரிதம் தெரியாது. எனக்கு இப்போது பாண்டுரங்கன் பஜனைக்கு செல்லவேண்டும். நேரமாகிவிட்டதே! வேண்டுமானால் வேறு யாரையாவது விட்டு உங்களுக்கு சாஸ்திர விளக்கம் சொல்ல வைக்கிறேன்."
🌺சுற்று முற்றும் பார்த்த விஜயதாசர் அங்கு ஒரு சமையல்காரர் தண்ணீர் தூக்கி கொண்டு அடுக்களை செல்வதை பார்த்தார். அவரை அழைத்தார். அந்த மனிதர் பள்ளியின் நிழலை கூட மிதிக்காதவர். எழுத்து வாசனை இல்லாதவர் ஒரு பாமரன்.
🌺அவரை வணங்கி, "அப்பா விட்டலா, தாங்கள் இந்த ஸ்லோகத்தின் சரியான பொருள் விளக்க வேண்டும்!" என்று விழுந்து வணங்கினார் விஜயதாசர்.
🌺சமையல்காரர் உடனே அந்த ஸ்லோகங்களை கட கட வென்று நெருடலில்லாமல் உச்சரித்து பதம் பிரித்து இலக்கண சுத்தமாக தங்கு தடையின்றி அனாயாசமாக வ்யாக்யானம் செய்தார்.
🌺பல ஸாஸ்த்ரங்களிருந்தும் மேற்கோள் காட்டி அசர வைத்தார். இந்த அதிசயம் பண்டிதரையும் ஜமிந்தாரையும் திணறடித்து அவர்கள் விஜயதாசர் ஒரு போலி ஞானி, நடத்தை கெட்டவர் என்று தவறாக எண்ணியதற்கு வருந்தி அவர் காலில் விழுந்து மன்னிப்பு கேட்டனர்.
🌺விஜயதாசரோ விட்டலன் புகழ் பாடி "அவன் ஞானிகளை அனுப்புவதே பிறர் பாவங்களை அகற்றி அவர்களை புனிதப் படுத்துவதற்காகவே!" என்று விளக்கி ஸ்ரீ ராமன் அகலிகைக்கு சாப விமோசனம் செய்ததை மேற்கோள் காட்டினார்🌹🌺
🌺🌹 *வையகம் வாழ்க 🌹 வையகம் வாழ்க 🌹 வளத்துடன் வாழ்க* 🌷🌺
-------------------------------------------------
🌻🌺🌹 **சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்* *🌹🌺
*இந்த உலகில் உங்களை* *போன்ற*
*வலிமையான ரக்ஷகன்* *இல்லவே*
*இல்லை என்ற ரிஷிகள்* - *விளக்கும்* *எளிய கதை* 🌹🌺
--------------------------------------------------------
🌹🌺"14 வருடங்கள் தண்டக வனத்தில்
வாழ வேண்டும்" என்று கைகேயி
வரமாக தசரதரிடம் கேட்டு
கொண்டதால், ஸ்ரீராமபிரான்
சித்ர கூடத்தில் பரதனை பார்த்து
தன் பாதுகையை கொடுத்து
சமாதானம் செய்து, அயோத்திக்கு
திருப்பி அனுப்பிய பிறகு தண்டக
வனத்தில் பிரவேசித்தார்.
அங்கு சரபங்க முனிவரை தரிசித்தார்.
🌺ஸ்ரீராமபிரானை தரிசித்த பிறகு,
சரபங்க ரிஷி தன் உடலை
அக்னியில் விட்டு விட்டு, ப்ரம்ம
லோகம் சென்று விட்டார்.
🌺சரபங்கர் சொன்னபடி, சுதீக்ஷன
ரிஷியைபார்க்க பல வனங்கள்,
மலைகள் கடந்து வந்து
கொண்டிருந்தார் ஸ்ரீராமபிரான்.
கூடவே லக்ஷ்மணரும், சீதா தேவியும்
வந்து கொண்டிருந்தனர்.
🌺வரும் வழிகளில், பல ரிஷிகள்
தவத்தில் ஈடுபட்டு கொண்டிருந்தனர்.
🌺அப்போது சில ரிஷிகள்
ஸ்ரீராமபிரானை பார்த்து,
தங்களுக்கு நேரும் அபாயத்தை
பற்றி விவரித்து, ராமபிரானிடம்
அபயம் கேட்டனர்.
🌺"ஸ்ரீராமா ! நாங்கள் பெரும்பாலும்
வானப்ரஸ்தம் ஏற்ற ப்ராம்மணர்கள்.
உங்களை போன்ற பாதுகாவலர்
இருந்தும், இங்கு ராக்ஷஸர்களால்
அனாதைகள் போல நாங்கள்
குவியல் குவியலாக கொல்லப்படுகிறோம்.
🌺ஸ்ரீராமா ! இதோ பாருங்கள்..
இங்கு குவியலாக கிடக்கும்
எலும்பு குவியலை. நர மாமிசம்
உண்ணும் ராக்ஷஸர்கள், தவம்
செய்து கொண்டிருக்கும் ரிஷிகளை
விழுங்கி துப்பிய எலும்புகள் இவை.
🌺ஸ்ரீராமா! பம்பா நதிக்கரையில்,
மந்தாகினி ஓடும் நதிக்கரையில்,
சித்ரகூட சமீபத்தில் வசிக்கும்
அனைவரையும் கொத்து கொத்தாக
கொன்று குவிக்கிறார்கள் ராக்ஷஸர்கள்.
🌺ஸ்ரீராமா! ராக்ஷஸர்கள் செய்யும்
இந்த பெரும் நாசத்தை, எங்களால்
பொறுத்து கொள்ளவே முடியவில்லை.
🌺நீங்கள் அடைக்கலம் கொடுப்பதற்கு
தகுதியானவர். எனவே உங்கள்
பாதுகாப்பை நாடி நாங்கள்
உங்களிடம் வந்துள்ளோம்.
🌺இரவில் சஞ்சரிக்கும் ராக்ஷஸர்களால்
நாங்கள் கொல்லப்படுகிறோம்.
எங்களை காப்பாற்றுங்கள்.
🌺பராக்ரமசாலியே ! ஸ்ரீராமா !
இந்த உலகில் உங்களை போன்ற
வலிமையான ரக்ஷகன் இல்லவே
இல்லை.
நீங்கள் எங்கள் அனைவரையும்
இந்த ராக்ஷஸர்களிடமிருந்து
ரக்ஷிக்க வேண்டும். "
🌺இவ்வாறு தவ ரிஷிகள் சொல்லக் கேட்டு,
தர்மத்தில் இருப்பவர்களை காக்கும்
காகுஸ்தனான ஸ்ரீராமபிரான்
கம்பீரமாக பேசலானார்..
🌺"ரிஷிகளான தாங்கள் இவ்வாறு
என்னிடம் கேட்பது கூடாது.
எனக்கு நீங்கள் ஆணை இட
வேண்டும். நீங்கள் இட்ட ஆணையை
செயல்படுத்தும் சேவகன் நான்.
🌺நான் என்னுடைய கடமையை
செய்யவே வனத்திற்கு வந்தேன்.
என் தந்தையின் கட்டளைகளுக்கு
கீழ்ப்படிந்து இந்த காட்டிற்கு
வந்த நான், உங்களுக்கு தொந்தரவு
செய்யும் இந்த ராக்ஷஸர்களை
தடுப்பேன்.
🌺அதிர்ஷ்டத்தால்,
உங்களுக்கு சேவை செய்ய,
எனக்கு ஒரு வாய்ப்பு கிடைத்துள்ளது.
உங்களுக்கு சேவை செய்வதால்
என் வனவாசம் பலன் பெற்றது.
உங்களுக்கு எதிரியாக இருக்கும்
அந்த ராக்ஷஸர்களை நான்
ஒழிப்பேன்.
🌺மஹாத்மாக்களான ரிஷிகளே!
என் சகோதரனோடு நான்
வெளிப்படுத்தும் வீரத்தை நீங்கள்
காணப்போகிறீர்கள்."
🌺சங்கல்பத்தில் உறுதியும்,
மரியாதைக்குரியவருமான
துணிவுடைய ராமபிரான்,
தவமே செல்வமாக கொண்ட
ரிஷிகளைப் பாதுகாப்பதாக
உறுதியளித்தார்.
🌺 *மூல ராமோ விஜயதே*
*குரு ராஜோ விஜயதே* .🌹
🌺🌹 *வையகம் வாழ்க 🌹 வையகம் வாழ்க 🌹 வளத்துடன் வாழ்க*
🌷🌹🌺
-------------------------------------------------
🌻🌺🌹 **சர்வம் ஸ்ரீ கிருஷ்ணார்ப்பணம்* *🌹🌺
எல்லா ப்ராக்ரெஸ்ஸையும் எல்லா அட்வான்ஸையும் விட நம் பெண் குழந்தைகள் கெட்டுப் போய்விடக் கூடாதே என்பதுதான் எனக்குப் பெரியதாக, அதே கவலையாக, இருக்கிறது. படிப்பதாலும் உத்யோகம் பார்ப்பதாலும் அப்படியொன்றும் நம் பெண்கள் சித்தம் கெட்டு விடவில்லை என்று எனக்கு ஆறுதல் சொல்கிறார்கள். எனக்கும் அந்த நம்பிக்கை போகவில்லை. ஆனாலும் இப்படி கண்டபடி திரிகிறார்களே, கெட்டுப் போக நிறைய சான்ஸ் இருக்கிறதே, கெடுப்பதற்கு என்றே ஸினிமாவும் நாவலும் பத்திரிகைகளும் இருக்கிறதே என்று பயப்படுகிறேன். அவ்வப்போது கன்னாபின்னா என்று நடந்து விடுகிற சங்கதிகளும் வருகின்றன. தப்பு நடந்து பிறகு அதை என்ன பண்ணி மாற்றுகிறது? இப்படி ஒன்று, இரண்டு கேஸ்கள் கூட நடக்க இந்த தேசத்தில் விடலாமா? என்று மனஸு கொதிக்கிறது. தாயார்-தகப்பனார்களுக்குத் தங்கள் பெண்களைப் பற்றி இருக்க வேண்டிய கவலை, பயம் எல்லாவற்றையும் சேர்த்து வைத்து நான்தான் படுகிறேன் போலிருக்கிறது!
.
நீதி மன்னர் நெறியினர்க்கோர் மழை
மாதர் கற்புடை மங்கையர்க்கோர் மழை
மாதம் மூன்று மழையெனப் பெய்யுமே.
எல்லாம் போய்விட்டது என்றால் நான் இதைக்கூடச் சொல்ல வேண்டாம்; ஒரு யத்தனமும் பண்ணவேண்டாம், மடத்தைக் கலைத்து விடலாம். ஆனால், போய்விட வில்லை. ஒரு சின்ன பொறி அளவுக்காவது இருக்கிறது. அதுகூட இல்லையானால் நான் இத்தனை சொல்வதைக் கேட்டுக் கொண்டு நீங்கள் இவ்வளவு பேர் உட்கார்ந்து கொண்டேயிருக்க மாட்டீர்கள். நான் சொல்கிறபடி நீங்கள் செய்வதோ, செய்யாததோ ஒரு பக்கம் இருக்கட்டும். என்னை இவ்வளவு தூரம் சொல்லவாவது விட்டு எதிர்த்து கோஷம் போடாமல், பொறுமையோடு கேட்டுக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறீர்களோ இல்லையோ? அதனால்தான் ஒரு பொறியாவது இருப்பதாக நம்பிக்கொண்டு, அதை எப்படியாவது விலா வெடிக்கிற மட்டும் ஊதி ஊதிக் கொஞ்சம் ஜ்வாலை வரும்படிச் செய்ய முடியுமா என்று முயன்று கொண்டிருக்கிறேன். ஜனங்களின் புதுப்போக்குப்படியே நானும் போவது என்றால் அது பகவத்பாதாளுக்குப் பண்ணுகிற துரோகந்தான்.
மனஸிலிருப்பதைக் கொட்டித் தீர்த்தால்தானே நல்லது? பரஸ்பரம் நீங்கள் என்னிடம் பக்தி செய்வதும், நான் ஆசீர்வாதம் செய்வதும் இருக்கட்டும். அது இருந்து கொண்டேதான் இருக்கும். ஆனாலும் இந்த மடம் எதற்காக ஏற்பட்டது என்று சொல்லி, அந்த வழியில் உங்களைப் போகப் பண்ணாமல், உங்கள் பணத்தை மட்டும் நான் வாங்கிக் கொண்டால் அது பிடுங்கியடித்துத் தின்கிற காரியந்தான் என்பதால் மனஸை விட்டுச் சொன்னேன்.
வேத ரக்ஷணத்துக்காகப் பண்ணின முயற்சிகளில், போட்ட திட்டங்களில், பராசக்தியின் அநுக்கிரஹத்தால் ஓரளவு நல்ல பலன் ஏற்பட்டிருக்கிறது. வீட்டுக்கு வீடு அத்யயனம் இருக்கும்படி பண்ண முடியாவிட்டாலும், அடுத்த தலைமுறைக்கு அத்யயனம் என்ற ஒன்றே இல்லாமல் போய் விடுமோ என்ற நிலைமை மாறி, இப்போது அநேக வித்யார்த்திகள் தேசம் முழுதும் பல பாடசாலைகளில் அத்யயனம், வேத பாஷ்யம் எல்லாம் படித்துப் பாஸ் செய்து வருகிறார்கள்.
இந்தக் கன்யா விவாஹந்தான் சட்டமாகவே வந்து கையை ரொம்பவும் கட்டிப் போட்டுவிட்டது. அரசாங்கச் சட்டத்துக்கு அடங்கித்தான் ஆகவேண்டும். ஒரு பெண்ணுக்கு மனோபாவ விகாரம் இல்லாத காலத்திலேயே ‘இதுதான் தெய்வம்’ என்று நினைக்கும்படியாக ஒரு புருஷனின் கையில் பிடித்துக் கொடுத்து, அந்தப் பழக்கம் ஊறிய பிறகு அதாவது விகாரம் உண்டாகிற காலத்தில் தன் சரீரத்தை அர்ப்பணம் செய்து கொள்ளும்படிச் செய்யவேண்டும் என்கிற தர்ம சாஸ்திரத்தின் நிரந்தரமான சட்டத்துக்கு விரோதமாகத்தான் அரசாங்கச் சட்டம் இருக்கிறது என்றாலும்கூட சட்ட மறுப்பு பண்ணு என்று சொல்வது சரியில்லைதான். அதனால் எறும்பு ஊறக் கல் தேயும் என்கிற மாதிரி நாம் விடாமல் எடுத்துச் சொல்லிக் கொண்டேயிருந்து அவர்களுடைய மனஸ் மாறுகிறதா என்று பார்க்க வேண்டியதுதான்
சௌந்தர்யலஹரியின் இரண்டாவது பாடலில் ஆதிசங்கர பகவத்பாதாள் பேசும்போது ஸ்ரீ சக்தியின் திருப்பாதங்களில் இருந்து விழுகின்ற மண் துகள்களை வைத்து பிரம்மா பூலோஹம், புவர்லோஹம், ஸுவர்லோஹம், மஹர்லோஹம், ஜனலோஹம், தபலோஹம், ஸத்யலோஹம் எனும் மேல் லோகங்கள் ஏழையும், அதல, விதல, ஸுதல, ரஸாதல, தலாதல, மஹாதல, பாதாளம் எனும் கீழ்லோகங்கள் ஏழையும் ஸ்ருஷ்டித்தார் என்கிறார்.
ஸ்ரீ மகாதேவியின் பாததூளியால் ஆதிசேஷன் உருவெடுத்து பிரம்மா படைத்த பதினான்கு உலகையும் தன் சிரசினால் தாங்கிகொண்டு இருக்கிறார்.
ஸ்ரீ ருத்திரனோ தேவியின் பாததூளியை கையிலெடுத்து “த்ரியம்பக” மந்திரத்தினால் பஸ்ம பொடியாக்கி தன் சிரசு முதல் பாதம் வரை பூசிக்கொண்டார்.
பிரம்மனின் சக்தியான சரஸ்வதியும், விஷ்ணுவின் சக்தியான லக்ஷ்மியும் ஸ்ரீ லலிதா மஹா திரிபுரசுந்தரியின் இரு புறமும் நின்று சாமரம் வீசி பணிவிடை செய்கிறார்கள்.
தேவி சிவனை அன்பால் நோக்கியபோது வல்லபை, ஸித்தி லட்சுமியுடன் ஸ்ரீ கணபதி தோன்றினார். ஸ்ரீ கணபதியும், ஸ்ரீ முருகனும் ஸ்ரீ சக்கரத்தில் அன்னையிடம் பால் அருந்தும் குழந்தைகள் .
ஸ்ரீ சக்ரம் அமைந்திருக்கும் அறையின் வலப்புறம் மகாகாளியும், இடதுபுறம் மகா பைரவரும் துவார சக்திகளாக அன்னைக்கு காவல் புரிகின்றனர்.
நவகிரகங்கள், 27 நட்சத்திரங்கள், 12 இராசிகளும், அன்னையை வலம் வருகின்றனர். இவ்வாறாக அனைத்து தெய்வங்களுக்கும் தலைமை பொறுப்பில் வீற்றிருக்கும் மஹா சாம்ராஜ்ய தாயினி அன்னை ஸ்ரீ லலிதா மஹா திரிபுரசுந்தரி அருள்பாலிக்கும் அற்புதமானது ஸ்ரீ சக்ரமஹாமேரு.
ஸ்ரீ மஹாமேருவை தரிசனம் செய்தால் அனைத்து தெய்வங்களையும் வழிபட்ட பலன் நமக்கு கிடைக்கும்.
குலதெய்வம் தெரியாதவர்களுக்கு ஸ்ரீசக்ர வழிபாடு ஒரு வரப்பிரசாதம்.
ஸ்ரீ சக்ரத்தை வழிபட்டால் குலதெய்வம் நிறைவடையும், ப்ரசன்னமாகும்.
ஸ்ரீ சக்கரத்திற்கு மேலான யந்திரமோ, ஸ்ரீ வித்யைக்கு மேலான மந்திரமோ,
ஸ்ரீ லலிதாம்பிகைக்கு மேலான தேவதைகளோ இல்லை என்பது தனி
அதில் நிறை பல கண்டு
தானும் தவமிருக்க காடு சென்றார் பத்ம பாதர்... 🪷🪷🪷
அன்னம் பல அவர் அருகில் நடந்து செல்ல ...
அன்னமின்றி ஆகாரம் இன்றி கண் மூடி சங்கரா சங்கரா என்றே உரைத்தார் பத்மபாதர் ...🪷🪷🪷
காடுங்கும் சிவ மயமானது
காற்று எங்கும் பஞ்சாக்ஷ்ரம் நிறைந்து வழிந்தது ...
வேண்டி எதிரில் நின்றான் வேடன் ஒருவன் ...
சுவாமி கண்மூடி பசி மறந்து தவம் ஏன் ?
கட்டளை இட்டால் கனி பல பறித்து வருவேன் ...
காடெங்கும் வழி அறிவேன் ..
இரை கொஞ்சம் உண்டால் இறை அங்கு தெரியாதோ ?
அன்புத்தொல்லை அத்து மீற பத்மபாதர்
சொன்னார் ....
அப்பா தவத்தின் வலிமை நீ அறியாய்
சொல்லித்
தெரிவதில்லை இறை அனுபவம் ... எட்டிப்போ ... ...
சுவாமி யாரையோ தேடுவதாய் அறிகிறேன் ...
பேர் ஏதும் உண்டோ ..
சொன்னால் தேடி கொண்டு வருவேன் கதிர் மேற்கில் மறையும் முன் ..
சிரித்தார் பத்மபாதர் ...
நானே பார்க்காத வஸ்து உன் கண்ணில் பட்டு விடுமோ ...
தள்ளி செல் ...
சுவாமி சொல்லுங்கள் தேடும் உருவம் எப்படி இருக்கும் ...
கருப்பா சிவப்பா குள்ளமா நெட்டையா குண்டா ஒல்லியா ?
பொறுக்க முடியவில்லை ...
அப்பனே !!
சிங்கம்🦁 அவன் தலை மனிதன் அவன் உடம்பு ...
எனக்கு தெரியாமல் இந்த காட்டில் ஈ எறும்பு நுழைய முடியுமோ ...
கூட்டி வருகிறேன் ... பசியை கை விடுங்கள்
காடெங்கும் தேடினான் நர சிம்மத்தை ...
கதிர் ஓய துடித்தான் ...
சொன்ன வார்த்தை பொய் ஆகுமோ ...
பொய் ஆகும் என்றால் மெய்யான என் உடம்பு பொய் ஆகட்டும் ....
ஆத்ம தியாகம் செய்ய முயன்றவனை அன்புக்கரம் ஒன்று அணைத்தது ...
சிம்ம முகம் மனித தேகம் ...
கண்களில் காரூண்யம் நகங்களில் கருணை வெள்ளம் ..
பேசியது நான்கு வேதம் ஒரே குரலில்
வேடனே நீ தேடும் இரை நானே ....
வேடன் குதித்தான் துள்ளினான்
சந்தோஷம் அவன் தோஷங்கள் அனைத்தையும் பொடி பொடி ஆக்கியது ...
யசோதை போல் கயிறு கொண்டு கட்டி இழுத்து சென்றான் குருவாய் வந்தவனிடம்
இதோ நீங்கள் தேடிய ஆள் .....
நர சிம்மம் .. 🦁
கண் எட்டிய தூரம் வரை யாரும் இல்லை ...
பொய் சொல்லாதே வேடனே ...
உயிருக்கு பயந்து
இதோ இதோ மெய் உருவம் ...
உங்கள் கண்கள்
பார்க்காதது நான் செய்த பாவமே ...
வேடன் அழுதான் கதறினான் ...
சிம்ம கர்ஜனை ஒன்று காடுங்கும் பூகம்பம் போல் ஒலித்தது ...
காதில் விழுந்த ஒலி கண்களில் விழாத ஒளி ஆனது
பத்ம பாதா ...
கண் மூடித் தனமாய் இருப்போருக்கு நான் காண்பதில்லை..
பக்திக்கு மதம் இல்லை இனம் இல்லை குணம் இல்லை ...
இதோ வேடன் நம்பினான் நான் கிடைப்பேன் என்றே ...
அவன் கண்கள் கண்ட ஞானம் உன்னில் கிடைக்க வில்லை
உணர்ந்தார் பத்ம பாதர் ..
இறைக்கு எல்லாம் ஒன்றே ...
உண்மை பக்திக்கு எல்லாம் ஓர் சக்தியே என்றே 💐💐💐🦁🦁🦁🦁🦁
அது அமுதம் கிடைத்த நாள் அன்றோ .. ?
தத்தி தத்தி செல்லும் குழவிக்கும் தெரியுமன்றோ தித்திப்பது என்றும் தமிழே என்று !!!
உடம்பெல்லாம் மதுரம் உமிழ்வதெல்லாம் அமுதம் ...
கோபுரத்தின் உயரம் 216 அடிகளோ ?
தமிழில் உயிர் மெய் எழுத்துக்களும் 216 யை தொட்டதோ?
சிவலிங்கத்தின் உயரம் 12 அடியோ
தமிழில் உயிர் எழுத்துக்கள் சிவ லிங்க உயரமோ?
மணிகண்டன் ஆலய படிகள் பதினெட்டோ ?
தமிழில் மெய் எழுத்தும் பதினெட்டோ ?
சிவலிங்கத்திற்கும் நந்திக்கும் இருக்கும் தூரம் 247 அடிகளோ ... ?
ஆயுத எழுத்தையும் சேர்த்தே தமிழில் 247 எழுத்துக்களோ?
சிவனின் மறு வடிவோ நீ
அதனால் உன்னில் பேச பேச மங்களங்கள் குவிக்கின்றதோ குமரன் வாழும் குன்றுகள் போல் ? 💐💐💐
ஆநிரை காப்பவன்!
மணி முடியும், சடை நீரும் மதியின் குழவியும்
எதிர் வரவும், துதி புரிந்தேன்!
சம்போ ! விபோ ! சங்கரா காலடி மறைத்த பார்வதி நாதனே !!
தேடினேன் தேவதேவா -
தாமரைப் பாதமே!
வாடினேன் பூர்ணா நந்தனே -
வந்தது நேரமே!
ஞான வாசல் நாடினேன்!
வேத கானம் பாடினேன்!
கால காலம் நானுனை!
தேடினேன் தேவ தேவா - தாமரைப் பாதமே!
காதில் நான் கேட்டது - உன் ஐந்தெழுத்தின் அமுதம்
கண்ணில் நான் கண்டது - உந்தன் கைலாசம் !
மாயனே நேயனே!
மாசில்லாத தூயனே!
ஆத்ம ஞானம்
அடைந்த பின்னும்
தேடினேன் தேவதேவா -
தாமரைப் பாதமே!
குருவே சரணம்! குருவே சரணம்!
சங்கர சங்கர சங்கர சங்கரா சங்கரா
குருவே சரணம்! குருவே சரணம்!
ஞானத் திருமேனி காண வர வேண்டுமே!
சீதப் பூவண்ணப் பாதம் தொழ வேண்டுமே!
பக்தன் வரும்போது பாதைத் தடையானதேன்?
காட்டுப் பெருவெள்ளம் ஆற்றில் உருவானதேன்?
தாயாகித் தயை செய்யும் தேவா!
தடை நீங்க அருள் செய்ய வாவா!
நான் செய்த பாவம், யார் தீர்க்கக் கூடும்?
நீ வாழும் இடம்வந்து, நான் சேர வேண்டும்!
சங்கர சங்கர சங்கர சங்கரா சங்கரா
குருவே சரணம்! குருவே சரணம்!
குருவே சரணம்! குருவே சரணம்
will certainly create an interest in the minds of participants to get involved deeply . No doubt sir.🙏🙏
Now I am அணில் 🐿️ to Lord Krishna .
23-February
*The Aspirant and Nama*
Those who believe that every word only echoes the divine name are indeed peculiarly blessed. We entertain love for only the Nama of our particular deity, but when realized persons hear any utterance by anybody, they feel it is the divine name.
Do not bother about the way to utter nama; do it in any way you like or can, but see that you cling firmly to it. Experience for yourself the efficacy of nama-smarana. Remember Nama when materialistic things try to lure you.
What did Prahlad do except chanting nama? Love Nama with his fervour. This is just what all devotees have done. Nama-smarana is the pathway to God. Do that, and sense-lures will automatically die out.
A sadhaka should be softhearted like butter; agreeable to all, and hurtful to none. You can do this only by being absolutely unselfish. If anyone bows in respect, the sadhaka should remind himself that he does not deserve it, so that he will neither be puffed with vanity, nor feel slighted when not so saluted. After doing a good turn, he should not tarry there lest he may have to listen to praise or gratitude.
One who aspires to attain to God should realize that he has now entered the wrestling pit, and must not be shy of being soiled by the red soil of its bed. The wise wrestler rolls first in that soil to overcome such shyness.
There are two ways to reach God. One is, to live in His remembrance, free of all anxiety, and in the firm faith that whatever has happened so far has been only by His will, that whatever is ‘mine’ really belongs to Him and so He will take care of it, that whatever He does must be for the good of all, and that the future, too, will be at His will.
The other way is to remain in contemplation of God, relinquishing all attachment, and with the conviction that “I belong to God and to none else.” This way is more difficult because the sadhaka has to sever all ties of attachment but that to God, for true love is single-minded.
Begin to act using your faculty of discernment between good and bad; the mind will automatically follow. Saints, therefore, advise us not to seek to subdue the mind but rather to turn it to God.
* * * * *
22-February
*God Resides in Action which is Free of Desire*
There is dire need to search and scrutinize our heart. Whether an action is righteous or otherwise is determined by its motive. It is futile to perform righteous deeds if the object is mundane pleasure. Even if you exert yourself physically, or abandon your wife and family, you will not meet Rama unless your heart is dedicated to Him, unless you become restless for Him. God resides in desirelessness, so all your actions should be devoid of desire.
Really speaking, the task of a sadhaka involves far less toiling than that of a worldly-inclined person. Even a half of the householder’s drudgery will bring bumper spiritual returns. The situation God chooses to place us in, is always favourable for recognizing Him. However, we act for worldly objectives, and at the same time complain that we have not been able to attain God; who can help in this anomalous situation? The Puranas tell us that the demons performed penance to propitiate the Lord; so did Samartha Ramdas. The former did it to acquire worldly power and sensual pleasures; they did get them, but lost the Lord. Samartha, on the other hand, wanted God for His own sake, so he got Him, which was his sole goal. Intense love creates intense yearning for God. We must feel that on attaining the Lord we shall have no other desire; then alone will the ego die. God’s hand is ever extended to meet us; it is we who are not eager to take it.
Righteous behaviour is far more important than money and intellectual brilliance. If good conduct is accompanied by faith in God and a mind that remains contented in any situation, one can be happy in worldly life. Happiness is not a thing to be obtained from an external source, it is right there in our own mind. Just as I belong to God, so do all others; therefore, loving God is loving the world.
If we come across a bitter almond in Prasada, we eat it without demur; why, likewise, should we not cheerfully accept the sorrow that God, in His wisdom, may occasionally send to us?
We should remember God, laying aside the questioning attitude for the while. One who is convinced that Nama is the only truth, does not need to be told anything more. Under whatever circumstances you take Nama, it will prove to be your saviour.
* * * * *
21-February
*Cast Away all Pride of Doership*
Can we have true devotion for God while we remain deeply interested in worldly matters? Assuredly not. The two are simply incompatible. A devotee is one who gives himself up unreservedly to God. This is impossible while retaining ego; so we should see how the ego can be conquered, and should conduct ourselves accordingly.
We go about in family life in the firm faith that our wish will prevail. Even at the fag end of life we speak with unshakable assurance, asserting that we will do this and that. What an arrogance, pride and ego! So I exhort you, discard the feeling that you are the doer; ascribe everything to Him, telling yourself that your success and achievement you owe entirely to His will. This will automatically diminish your attachment to worldly interests. You cannot walk in the way of God unless all feeling of doership dies out.
Some people argue that the Vedas enhance our attachment for worldly matters when they promise a certain fruit for a certain action. However, this is only like holding out a candy to coax a child to take medicine. The idea is that a man should be induced to righteous acts with the bait of an alluring result, and when he continues to perform righteous acts his attachment to the result steadily diminishes; finally, with his ego attenuated, he comes to the realization that God is the doer. He then sheds all ego, and begins to feel that he is a mere tool in God’s hand. Thereby, whatever he does automatically becomes dedicated to God.
The common man offers vows to God for deliverance from distress; and when he is not requited as desired, he concludes that it is futile to pray to or please God. But can one hope to dupe or bribe God? Being immanent in our heart, He knows our innermost secret feelings; He says, This cheat never thought of Me while things were after his heart; and here he is, now that he is in difficulty. What, indeed, have we done to deserve His granting of what we desire? We should never seek to deceive God, for He is beyond deception, and we may only be rewarded with frustration. We toil so much for worldly and family matters, but just consider, do we spend even an hour a day for Him?
* * * * *
ஆயிரம் கோடி சூரியர்கள் அவன் முகத்தில் தங்க இடம் கேட்க
சந்திரன் தன் கோடி சேவர்களைக் கொண்டு குளிமை நிரப்ப
பொதிகை தென்றல் குழவி என மெல்ல தாலாட்ட
பவழம் சிந்தும் இதழ்கள் பரமசிவன் நாமம் சொல்ல
பாற்கடல் பொங்கி வந்தே அமுதம் தனை அவனை சுற்றி அள்ளி வீச
சங்கரன் மௌனத்தில் இருந்தான் ..
கபாலி ஒருவன் சங்கரன் அழகை கண்டு
சுந்தரனோ சொக்கனோ விண்ணோர் வேந்தனோ பாற்கடல் நாதனோ பரமனோ அறியேன்
காளிக்கு இன்று வேட்டை ...
குறை ஒன்றும் இல்லா இவனை இன்றே கூறு போட்டால் என் காளி களி கொள்வாள்
யாதுமாகி நிற்பாள் -காளி
எங்கும் நிறைந்திரு ப்பாள்
தீது நன்மையெல்லாம்--காளி தெய்வ லீலை யன்றோ?
பூத மைந்து மானாய் --காளி பொறிக ளைந்து மானாய்
போதமாகி நின்றாய்-
காளி பொறியை விஞ்சி நின்றாய்
பாடிக்கொண்டே வந்தான் நரம் தின்னும் தீயோன்
சுவாமி பரிசு ஒன்று வேண்டும் ... இல்லை என்ற சொல்லை வேண்டேன்
சங்கரன் கண் முழித்து பார்த்தான் ..
பயங்கர கோலம் எதிரில்
கண்களில் அக்னியின் இல்லம்
என்ன வேண்டும் இந்த சந்நியாசியிடம் உனக்கு ...
கொடுக்க பணம் இல்லை
என் கொள்கையில் உனக்கு விருப்பம் இல்லை ..
எது வேண்டும் என்னிடம் ??
சுவாமி வேறு எதுவும் வேண்டேன் ..
உங்கள் சுந்தர தலை என் கையில் வரவேண்டும் .
என் வாளுக்கு பெருமை வேண்டும் ...
*சங்கரன் சொன்னான்*
யாருக்கும் உதவா மேனி இது ...
அழியும் மேனி தனில் ஆசை வைத்தால் அரசாட்சி செய்ய முடியுமோ ...
எடுத்துக்கொள் என் சிரசை !!
கை ஓங்கியது
காடு அதிர்ந்தது ... இமயம் துடித்தது இயற்கை பரி தவித்தது ...
சிம்ம கர்ஜனை ஒன்று கேட்டது சீறி பாய்ந்தே சீற்றம் தனை கக்கியது ...
பத்மபாதர் அங்கே நரசிம்மம் ஆனார் ...
கபாலி ஓட்டம் நிற்கவில்லை ... நின்றதெல்லாம் சீறி வந்த விதி ...
அணைத்துக் கொண்டார் சங்கரன் தன் சிஷியனை ...
சிம்மம் அது தன் நா கொண்டு சங்கரனை தடவி கொடுத்தது ...
தடவும் இடம் எங்கும் ஹரியின் நாமம் பதிந்தது 🦁🦁🦁
Sanskrit Version:
यथा दीपो निवातस्थो नेङ्गते सोपमा स्मृता।
योगिनो यतचित्तस्य युञ्जतो योगमात्मनः।।6.19।।
English Version:
yaThaa dIpo nivaatasTho
nengate sopamaa smrtaa |
yogino yatachittasya
yunjate yogamaatmanah: ||
Shloka Meaning
As the lamp in a windless place does not flicker - that is thought to be the comparison of the yogi of controlled mind
practising union with Self through Dhyanayoga
The mind of the yogi in meditation is compared to a steady lamp kept in a windless place. The Like the lamp, the mind of the yogi is shining with the light of knowledge, and it is also steady.
Jai Shri Krishna 🌺
24-February
*The Divine and the Devotee are Inseparable*
You say that you repeatedly make mistakes. They seem amusing to me, like a child’s toddle or baby-talk with its parent. Equally amusing are your attempts of correction. So you need not feel embarrassed in the least. If the guru says that you are condoned and absolved from your past deeds, the disciple should accept it in faith. Nama is the only remedy that purifies a man of his errors. Indeed, it is the sovereign cure for all ills; only, it must percolate steadily, constantly, by drops as it were. It should also be taken to your workplace. It does good to all, the learned and the ignorant, the rich and the poor. It will show a quick result if taken with the proper regimen.
If a boy insists on jumping into a well, should the father indulge this obstinacy, or bring him to reason with a slap in the face, and lead him away by force? Similar is your solicitation for mundane things. The true devotee is never in pain, sorrow, or dejection; he is ever contented, no matter what pangs of poverty, difficulty, or bodily illness he may be in. We commonly feel sorry if we fail to get what we want. A true devotee, on the other hand, harbours no desire whatsoever, and so has no cause for sorrow at any time. Indeed, being merged into the Supreme Being, his desire does not differ from that of God. Worshipping saguna, he gradually forgets his individual self and becomes increasingly confirmed in feeling that he has no separate existence from God. When, finally, his individual soul dissolves into the Cosmic Soul, the intermediary Rama, Krishna, etc. also vanish, and the sole thing that remains is the Cosmic Soul.
A person recuperating from exhaustion following a prolonged illness needs the support of a walking stick; likewise, a common house-holder should resort to saguna Bhakti. Indeed, nothing else is possible so long as there remains even a vestige of awareness of the body. We should pray to God for His grace, which consists in His unbroken remembrance. This will eventually result in Bhakti. There is no happiness, no contentment, except in belonging to God. One who so belongs to Him, that is, remains in constant remembrance of Nama, will never be tired of life.
* * * * *
விரக்தி கொண்ட வாழ்க்கையில்
மிரட்சி கொண்ட நாட்கள் பல
புரட்சி செய்ய புகலிடம் தேடினான் புண்ணியம் சேர்க்க
ஸனந்தனன்னு பேர்தாங்கி சோழ நாடென்னும் ஊர் தாங்கி
வேதம் நாதமாய் வந்தவனை தேடினான் ...
சங்கரன் மகிழ்ந்தான் ...
குருவுக்கும் எரு வேண்டும்
கருவெனும் பக்தியில் திரு ஒன்று வரவேண்டும் ...
சேர்ந்த சீடன் கண்டு வெம்பினர் பலர் ..
பின்னால் வந்தவன் முன்னால் போவதா ?
இது முன்னாலும் நடந்ததில்லையே
சங்கரன் சிரித்தான் .
சமயங்கள் ஆறு வகுத்தேன் ...
அதில் ஏக பக்தி தனை பெருக்கினேன் ...
பொறாமை எனும் துகில்கள் துவள வகுத்தேன் நெறி மார்க்கம் காட்டியே ...
கசடுகளை கழிக்காமல் என் சீடர்கள் உள்ளனரே...
பாடம் ஒன்று வேண்டும் அவர்களுக்கு
என்றே மனதில் நினைத்தான் சங்கரன் .
அக்கரையில் அக்கறையுடன் பூ பறித்து கொண்டிருந்தான்.
ஸனந்தனன்
ஸனந்தனா குளிக்க வேண்டும் துண்டு ஒன்று கொண்டு வா என்றான் சங்கரன் ...
நடுவில் ஓடும் கங்கை நினைத்தாள் .. முடியாத காரியம் முடியுமோ ஸனந்தனால் ?
ஓடி ஓடி வந்தான் ஸனந்தன் ...
வந்த வழியெல்லாம் கமலங்கள் பூத்து அவன் பாதம் தாங்கின....
பத்ம பாதர் ஆனார் ... குருவின் பரமபதம் ஒன்றே நெஞ்சில் வைத்து வணங்கியதால் ... 🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷🪷
*சௌந்தர்ய லஹரீ*
எழுத வைத்தாய் ... சொற்கள் மழை போல் கொட்டியது
*சிவானந்த லஹரீ*
சொல்ல வைத்தாய் ..
மனம் எனும் மடுவில் சிவானந்தம் பெருகியது
*ஆனந்த லஹரீ பாட வைத்தாய் ...*
செய்த முன்வினைகள் முக்தி அடைந்தன
*சிவ புஜங்கம்* நினைக்க வைத்தாய் ...
நெஞ்செல்லாம் தேன் அடை பூத்தது
*உமா மஹேஸ்வர ஸ்தோத்திரம்*
இயம்ப வைத்தாய் *ஸாரூப்யம்* கிடைக்க வைத்தாய்
*வேதஸார சிவ ஸ்தோத்திரம்* காண வைத்தாய் *ஸாமீப்யம்* கேளாமல் தந்தாய்
*சிவாபராத* *க்ஷமாபண*
*ஸ்தோத்ரம்*
கூற வைத்தாய் ...
*ஸாலோக்யம்* தேடி வந்தது
*சிவபஞ்சாக்ஷர த்தோத்ரம்*
நினைக்க வைத்தாய் ...
*ஸாயுஜ்யம்* பரிசாய் வந்தது
எல்லாம் கிடைக்கப்
பெற்றேன் ...
*பவானீத்வம்* தந்தவளே ...
இனி கேட்பதற்கு ஒன்றும் இல்லை என்றே என் மனம் தனை சொல்ல வைத்தாய் !!
என்ன பேறு பெற்றேன் ... ?
எப்படி நன்றி உரை சொல்வேன் ?
பெரியாவாளே பதில் சொல்கிறார்
"தம்மிடம் இப்படி இனிய தன்மை கொண்ட 'ழ'வை உடையது என்பதால் தமிழ் என்று வந்துவிட்ட தோ" என்று கேட்கவும் கி.வா.ஜ.விடம் பிரமிப்பு.
கட்டுரை ஆசிரியர்-இந்திரா சௌந்தர்ராஜன்.
புத்தகம் மகாபெரியவர் பாகம்-1 ..(44)
தட்டச்சு-வரகூரான் நாராயணன்.
பெரியவர் பெரும் அருளாளர் மட்டுமல்ல; பெரும் கல்விமான்! மாபெரும் சிந்தனையாளர்.தன் அந்திமக் காலத்தில் கிட்டத்தட்ட 96 வயது வரை அவர் படிக்காத நாளே இல்லை இவ்வளவுக்கும் முதுமை காரணமாக அவருக்கு ஒரு கண் பழுதாகி சரியாக தெரியாத நிலை. ஆனால் அதைப்பற்றி கவலையே படாமல் ஒரு கண்ணை வைத்துக்கொண்டே அவர் நிறைய படித்தார்.
பெரும்பாலும் இரவு தூங்கச் செல்லும் சமயங்களில்தான் அவர் படிப்பார். பெரிதாக விளக்கு போட்டுக்கொண்டு படிப்பது ஒரு ரகம். தோளுக்கும் கழுத்துக்கும் இடையே டார்ச் லைட்டை வைத்துக் கொண்டு அதன் வட்டமான வெளிச்சம் கைவசம் திறந்திருக்கும் புத்தகத்தின் மேல் விழும் நிலையில் அதை வாசிப்பது ஒரு விதம்.பெரியவர் அடுத்தவருக்கு தொந்தரவு தராமல் டார்ச் லைட் உதவியோடுதான் வாசிப்பார்.
சமஸ்கிருதம்,ஆங்கிலம்,தமிழ் என்று மூன்றிலும் பெரியவர் மிகுந்த புலமை உடையவராக திகழ்ந்தார்.எனவே அறிஞர்கள் பெரியவரை சந்திக்கும் போது அவர்களிடம் அவர்கள் மலைத்துப் போகும் அளவு பெரியவரால் பேச முடிந்தது. இந்த மூன்று மொழிகள் அல்லது மற்ற மொழி அறிவும் பெரியவருக்கு நிறையவே இருந்தது. அதே போல சரித்திர ஞானம் விஞ்ஞான ஞானம்,தமிழ் இலக்கிய ஞானம், ஆங்கிலத்தில் இலக்கண ஞானம் என்று அவரது ஆற்றலுக்கு அவர் வாழ்வில் ஏராளமான சான்றுகள் உண்டு. குறிப்பாக தமிழ் இலக்கியத்தில் பெரியவர் பெரிதும் ஆழங்கால்பட்டவராக திகழ்ந்தார்.'கலைமகள்' என்று ஒரு மாத இதழ் வெளியாகி வருவதை நாம் அறிவோம்.இப்போதும் அது வெளியாகி வருகிறது.
அந்த நாளில் அந்த இதழுக்கு ஆசிரியராக இருந்தவர் கி.வா.ஜகன்னாதன்.தமிழ் உலகம் அவரை கி.வா.ஜ. என்று மூன்றெழுத்தில் அழைக்கும்.கி.வா.ஜ.நல்ல மேடைப் பேச்சாளர் குறிப்பாக சிலேடையாக பேசுவதில் அவர் வித்தகர்.
-கி.வா.ஜ விடம்,"தமிழ் மொழிக்கு ஏன் தமிழ் என்று பெயர் வந்தது?" என்று பெரியவர் கேட்டார்.
இந்தக் கேள்வியை கி.வா.ஜ. எதிர்பார்க்கவில்லை என்ன பதில் கூறுவது என்றும் தெரியவில்லை.
'தமிழின் சிறப்பைச் சொல் என்றால் ஒரு மணி நேரம் கூட பேசலாம். அவ்வளவு செய்திகள் உள்ளன. தமிழுக்கு தமிழ் என்று ஏன் பெயர் வந்தது என்றால் அதை என்னவென்று சொல்வது?'
உண்மையில் கி.வா.ஜவுக்கு விடை தெரியவில்லை. அதற்கு உள்ளபடியே ஒரு விடை இருப்பதாகவும் தெரியவில்லை. "எனக்கு தெரியவில்லை.நீங்களே சொல்லிவிடுங்கள்" என்றார் மிகுந்த தன்னடகத்தோடு.
பெரியவரும் கூறத்தொடங்கினார்.
"நான் சொல்லப் போற பதில் என்னுடைய கருத்துதானே ஒழிய இதை தமிழ்ப் புலவர்களோ,அறிஞர்களோ யாரும் சொல்லலை.என் கருத்தை எல்லாரும் ஏத்துக்கணும்கிற கட்டாயமும் கிடையாது.எனக்கு தோன்றியதைச் சொல்கிறேன்" என்கிற பீடிகையோடு பெரியவர் சொல்லத் தொடங்கினார்.
"தமிழின் சிறப்பே 'ழ' கரம்தானே! வேறு எந்த பாஷையிலும் இது கிடையாது. 'ழ'கரம் வரும் சொற்கள் எல்லாமே பெரும்பாலும் இனியது. நல்ல பொருள் உடையது. 'மழலை,குழவி, வாழை,யாழ்,பொழிவு, வியாழன்,சூழல்,ஆழி, மேழி, ஊழி...' இப்படி ழ,ழி, வரும் சொற்களை வரிசையாக சொல்லிக் கொண்டே வந்த பெரியவா,"தம்மிடம் இப்படி இனிய தன்மை கொண்ட 'ழ'வை உடையது என்பதால் தமிழ் என்று வந்துவிட்டதோ" என்று கேட்கவும் கி.வா.ஜ.விடம் பிரமிப்பு.
எவ்வளவு ஆழமான பார்வை.கருத்திலும் அசைக்க முடியாத வலிமையல்லவா? கி.வா.ஜ. அந்த கருத்தை ஏற்றுக் கொண்டதோடு, இனி நான் பேசும் தமிழ்க் கூட்டங்களில் இதை எடுத்துச் சொல்வேன் என்றும் கூறினார்.
27-February
*Why We Fail to Develop Love for Nama*
The names of the great saints such as Dnyaneshwar, Tukaram, Samartha Ramdas, have survived these long centuries. The reason is that they had intense love for Nama. We have faith in the words of these saints. We also feel that we should have the same intense love for Nama that they had. Why do we not succeed in this? This point deserves consideration.
The saints declare that Nama surpasses even nectar in its deliciousness. Why, then, do we fail to feel love for it? Certainly there must be something that stands in the way. If sugar placed on the tongue fails to taste sweet, we say that evidently there is something wrong with our palate and health; similarly, since we fail to find sweetness in Nama, there must be something wrong with us.
Almost all people put forward one plea or another. One says,” I do not feel love for Nama because I am yet unmarried; when I have a wife and children and a family of my own, I shall naturally come to love nama.” But then, how many of those who are married and have a family, love Nama? Some others say, ""Because we are short of money, we have always to labour under anxiety, and this bars the rise of love for nama.” How many of the affluent millionaires can we show who have developed this love? Yet others plead preoccupation with worldly responsibilities such as the wife and the family, illness, management of farms and property, as the cause for the lack of love for Nama. Yet others say, “I am fed up with the travails of worldly life; I shall now renounce all these and become a sanyasi so that I may acquire love for Nama. “Yet others may be so disgusted as to be inclined to ending life by suicide. In brief, everyone blames the situation he finds himself in, for failure to acquire love for Nama. We should give serious thought to this and find out whether the external situation is a real impediment to the generation and development of love for Nama. To my mind, the true cause is that we do not sincerely desire to have God as the mentor and support. Indeed, to feel such a desire is a matter of rare good fortune. When such a desire arises, that itself will show you the way.
* * * * *
……அழகதனைக் காண்பதற்கு
எமக்கென்றோ அருள்புரிவான்
……என்றேங்கிக் காத்திருந்தேன்
நிமலனந்தக் குறையென்னில்
……நீளாமல் நிறையளித்தான்
தமதுருவை தண்பனியாய்
……சமைந்திருக்கும் பேரழகைக்
காட்டியுளம் கனியவைத்தான்.
……கண்களில்நீர் பெருகவைத்தான்
கூட்டியருள் கோடிசென்மக்
……குறையாவும் குலைத்தென்னை
வாட்டியவை, வாடிவிடும்
……வகையன்றோ செய்துவிட்டான்
ஆட்டுவிப்பும் அவன்செயலே
……அருளளியும் அவன்செயலே!
வரப்பணித்து வரந்தந்த
……வல்லானை
மனத்திருத்தி
கரங்குவித்துச் சிரங்கவித்தேன்
……கழல்பணிந்து கண்மூடி
அரனேயென் அமரேசா!
……ஆக்கியிந்த அண்டத்தைப்
புரக்கின்ற போதமுதே
……புரமெரித்தப் புண்ணியனே!
சிந்துநதி தழுவியோடும்
……திருமேனி அழகோடு
எந்தையன்னை உமைக்குந்தன்
……ஏகாந்த உபதேசம்
தந்தஞான சத்குருவே!
……சரணமுன்றன் தாளிணையே!
சிந்தையிலே நின்றுநீயே
……சீர்செய்வாய் சிவபரனே!
பணிபூண்ட பரமவுனை
……பாடிநிதம் பரவிடப்பா
வணியெனக்கு வழங்கிடுவாய்
……வண்டமிழாய் வந்தருள்வாய்
அணிபிறையா ஆடலீசா
……அகமேவு மமுதீசா
தணிந்தென்றன் தாபமெல்லாம்
……தளையறுத்தாள் வாயெனையே 👍👍👍
28-February
*Pray God Only for Love for His Name*
What blessing will you pray God for? Ask Him only for love for His name and nothing else. Make no mistake in the matter. A teacher may have taught his students very efficiently during the year, and given them all the likely questions together with the correct answers; yet, at the time of examination, he cannot guide them even if he is present and notices that an answer is incorrect. I am in that position. After all, it is for you to pray and beg for the favour you desire, and I caution you in the matter lest you ask for something other than love for His name.
If you never let the Nama of the Lord slip from memory, whatever the circumstances, your mind will not be agitated by pleasant or unpleasant happenings. A man gets frightened when calamities befall him. But at least those who believe in God should not get scared. When the father covers his face with a veil to pretend being a bug-bear, the child becomes apprehensive, but once it knows that it is only its father pretending as a bug-bear, it gives up all fear. So, too, everyone should remember that all happenings are the acts of God or our sadguru. This will remove fear and sorrow for unpleasant happenings as well as jubilation over pleasant happenings. For this, one should constantly meditate on the Supreme Being.
Sometimes we find that a thing does happen as we desire, but it does not result in happiness; conversely, it also happens the other way round. In other words, we cannot judge immediately whether a happening is ultimately conducive to our happiness or sorrow. So let us learn to wait and watch before we jubilate or grieve over anything.
When the body goes through suffering, which is the result of prarabdha we should be glad like one repaying a debt. To evade prarabdha is equivalent to evading a creditor. Prarabdha is nullified only when the ego dies out. Remember what Kunti, the mother of the Pandavas, asked for from Lord Krishna: “Lord, I cannot blame you for what I suffer, for it is simply the result of my prarabdha; but if that suffering keeps me in constant awareness of your presence, then pray keep me always in suffering throughout my life.” Let us realise the wisdom underlying this request, and do our utmost to remain in communion with God.
* * * * *
பதிவு *48*
அரியதோர் நமச்சிவாயம் ஆதியந்தம் ஆனதும்
ஆறிரண்டு நூறுதேவர் அன்றுரைத்த மந்திரம்
கரியதோர் எழுத்தையுன்னி சொல்லுவேன் சிவவாக்கியம்
தோஷ தோஷ பாவமாயை தூரதூர ஓடவே.👍👍
ஆரம்பித்த நாள் மார்கழி மாதம் ( Jan- 12th Friday ) 27ம் நாள்
கிடைத்த சீரை அடித்துக்கொண்டு ஓடியது ...
கரை உடைத்து ஓடியது அக்கறை கொண்டோர் உடைந்த அக்கரை கண்டு சரிந்தனரே ...
அம்மா வைகே!! என்ன பாவம் செய்தோம் ... ?
நேற்று பிறந்த நெற்கதிர்கள் உடைந்த நீர் குடம் தனில் உல்லாசமாய் ஊர் சுற்றி
இன்றே உன் சீற்றம் தனில் கரைந்து போனதே !
பாண்டிய மன்னன் பதறிப்போனான் ...
அன்னையின் சீற்றம் சீறும் சிங்கம் போல் பாயும் புலி போல் குதறும் கரடிபோல் யாரும் கேட்காமல் ஓடியதே !!
கரை அடைக்க வேண்டும் ...
காற்றும் புகா மதில் எழுப்ப வேண்டும் ...
கணமும் நிற்கா வேலை செய்ய வேண்டும் ...
கருத்தில் கொண்டோர் தனம் பெற்றோர் ஆவரே...
செய்தி எங்கும் பரவ வந்தி எனும் கிழவி புந்தியில் பொருந்திய பெருமானை வேண்டி நின்றாள் ...
பிள்ளை ஒன்று இல்லை ...
வீட்டுக்கு ஓர் ஆள் என்றால் நான் என் செய்வேன் ...
சொக்கா!!
நீ இருந்தும் வடியும் கண்ணீர் எதனாலோ ?
பிட்டு சுட்டு பெருமானுக்கு வைத்தாள் ...
கதவு தட்டும் ஓசை கேட்டு விரைந்து சென்றாள்.
*பாட்டி* ...
கூலிக்கு வேலை செய்வேன் ...
குமரன் என்பார் என்னை ...
நடம் புரிவேன் எனை ராஜா என்பார் பலர் ...
பிறர் வேண்டத்தக்கது அறிவேன் ...
எனை வேண்டுவோர்க்கு எதிரில் வருவேன் ...
*குமரா* ...
அரசர் ஆணை
என் மகனாக சென்று கரை அடைக்க வேண்டும் ...
கூலி தரும் குபேரன் அல்ல நான் ...
ஏழை தீனன் ...
பிட்டு தருவேன் . கட்டுடம்பு கொண்டவனே
செய்வாயோ பாட்டி சொன்ன வேலை தனை ?
பாட்டி ...மகன் என்று சொன்னாய் ..
கரை பிறர்க்கு காட்டுவது என் குணம் கரை கட்டுவதல்ல ...
உன் புட்டுக்கு நான் அடிமை ...
கட்டிக்கொடு வெட்டி வருகிறேன் !!
கரைதனில் தென்றல் தாலாட்ட நித்தம் நடம் புரிபவன் அரங்கன் ஆனான் ...
புட்டு உண்ட வாய் பட்டு போல் சிவந்து நின்றது ....
பளீர் முதுகில் பிரம்பால் ஓர் அடி ...
அம்மா என்றே கத்தினர் அருகில் இருந்தோர் ....
அடி வாங்காதோர் இருவரே ...
குமரனும் வந்தியுமே ..
பிட்டுக்கு மண் சுமந்து தன் மட்டுக்கு யாரும் இல்லை என்றே சொன்னது சிவ பரம்பொருள் 💐💐💐
She got 90.
She appreciated me. I told her that this 100 percent work from JRK sir. No credit for me. She knows you. She says, that gentlemen who will convert dots in to line and lines in to road ? *( கோடு போட்டா ரோடு போடுவரே அவர்தானே)*
Great sir.
In the next 8 to 14 batch we will increase the no to 25
29th February
*The Way to Uninterrupted Contentment*
Try to keep the mind tranquil.He alone is dear to Rama who maintains equanimity. Such composure of mind can can come only to him who has full faith in Rama. One who sincerely believes that his interest and well-being rest, and rest securely, in the hands of Rama, gets true peace. One who believes that even misery and sorrow come only by God's will, can abandon his body to prarabdha or destiny. We are always told that the state of the body is governed by prarabdha; but to maintain composure under all circumstances is only possible for one who always keeps Rama in his contemplation.
In illness, take some appropriate medicine, never forgetting that in reality the cure will only depend on Rama's grace, and never entertain affection or attachment for the body. Maintain Rama-nama on your lips up to the last breath. Have firm faith in Rama and be sure that His grace alone will help you.
See that your conduct maintains purity, and always be in remembrance of Rama-nama. Always do your duty, remembering God all the while. All the saints have been telling us that there is no better Spiritual discipline than Nama. Let the body bear its destiny; its effects will not disturb the mind if you maintain Nama in your memory. To enjoy sensual pleasures, conniving at God, is deprecated by the saints.
Resolve in your mind that you will live henceforth for God alone. You have borne much so long, owing to considering the body as permanent. Verily, the pleasures, honours, plaudits, of the body depend on prarabdha. Little girls play the game of family life, but it is all sheer make-believe. Similarly, greatness or success in the world cannot qualify for God's grace. Even the Shrutis and smritis acknowledge that Rama or God is the Ultimate Truth. Henceforth trust not worldly life, but befriend Rama. Love for things other than Rama is the result of holding the body as true, permanent.
Let our prayer be this:" O Rama, grant me only this: let me never be unmindful of Thee. Let other things happen as they may, but be Thou my sheet anchor. What is past is dead and gone; so, too, come what may in the future, I have no desire whatsoever. I am nobody's now but Thine, nor is anyone mine, not even the body and the World."
**********
உன்னுள்ளும் புறமும் உறைந்திடும் உயிரினம் காக்க,
திக்கெட்டோடும் தேவரினம் தவிர்க்கும் கடு மருந்தாம்
கக்கும் தீப்பிழம்காம் நச்சதனை,
உட்கொள் உமிழ் தவிர்த்து
உன் சங்கதனில் நிலைத்திட்ட உயரினத்
தலையோனே !
தரணி காக்கும் இப்பணியொன்றே போதுமே இறைவா
தயை நிறை உன் கருணை உள்ளமதை உலகுக்கு உறைக்க !
வின்னோர்க்கு அச்சம் விளை தீப்பிழம்பாம் !
கொடு நச்சதனை
எங்கனம் எதிர்நோக்கினை ஏகாம்பர நாதா ?
அங்கைதனில்
ஏந்தினையோ
சுட்ட நல் நாவற்கனியென அக்கனல்தனை ?
ஏற்றினையோ உன் நாவதனில் சித்தர்களின் குளிகையென ?
சங்கதனில் நஞ்சதனை அணிந்தனையோ நீலமணிமாலை
யென ?
எங்கனம் என்றுரைப்பாய் உலகெலாம் உயர் ஓதற்கரியோனே !
நித்யாஸதநஸ்யோபரி நிர்மலமணி நிவஹவிரசிதே திஷ்ண்யே |
குசலம் ஷடங்கதேவ்ய:
கலயந்த்வஸ்மாகம் உத்தரள நேத்ரா: !!
திதி நித்யாதேவிகளின் இருப்பிடத்திற்கு மேல் அப்பழுக்கற்ற ரத்னக்குவியல்களாலான மாளிகையில் பரபரக்கின்ற பார்வையுள்ள ஆறு அங்க தேவதைகள் நமக்கு நலம் புரியட்டும்.
(ஹிருதயதேவி, சிரோதேவி, சிகாதேவி, கவசதேவி, நேத்ரதேவி, அஸ்திரதேவி என்று ஆறு சக்திகள் ஷடங்க தேவதைகள்.) (147)
ஸதநஸ்யோபரி தாஸாம்
ஸர்வாநந்தமயநாமகே பிந்தௌ பஞ்சப்ரம்ஹாகாரம் மஞ்சம்
ப்ரணமாமி மணிகணாகீர்ணம் ||
ஷடங்கதேவிகளின் இருப்பிடத்திற்கு மேல்
ஸர்வாநந்த மயம் என்கிற பிந்துவில் ரத்ன வரிசைகள் பதித்த பஞ்சப்ரம்ஹமூர்த்திகளாலான மஞ்சம் உள்ளது. அதனை வணங்குகிறேன்.
(பிரும்மா, விஷ்ணு, ருத்திரர், ஈச்வரர், ஸதாசிவர் என்ற ஐவர் பஞ்சப்ரம்ஹ மூர்த்திகள்.) (148)
1st March
*Life of a Typical Worldly-minded Person*
All saints have prescribed a remedy for the common man’s attachment to the sensual world. Shri Samartha, in particular, investigated and accurately diagnosed this ‘disease’ as consisting in the belief that worldly life is pleasurable, whereas it is fundamentally the exact opposite. To effect a cure, however, needs a medical regimen besides correct diagnosis. The medicine must be the one appropriate to the illness. Spirituality will be acceptable to one who finds worldly life rife with misery.
A confirmed drunkard squanders all his money and belongings in drink. When not drunk, he thinks quite sensibly about his wife and children and his life in society, but his reason fails to find the way out of the impasse. To forget the tangled situation, he resorts again to drink even more vigorously, until eventually he lands in utter ruin. Exactly similar is the situation of the common man with his infatuation for worldly life. He feels charmed when he begins. After some time he becomes wearied and loses his zest and, despairing of ever being able to pursue the spiritual quest, again plunges into worldly life until, finally, he miserably succumbs.
One who seeks to inflict harm on others is bad enough, but the world has at least the chance to defend itself. On the other hand, who can help a person who is determined to ruin himself? Isn’t it truly suicidal? So, too, is one who thinks of nothing but the material world and material life. Knowing well that they are illusory and transitory, he tries to feel happy with them. He takes it for granted that God has created the world for him to enjoy, and gets more and more entangled with it till he comes to his end. Men do the same things every day, without noticing the monotonous repetition; the same eating, the same service or business, the same striving for money, and such other things. The marvel is that they do not feel bored with the monotony. The reason can be either that it is genuinely pleasurable, or that greed and hope have no end. Evidently, the latter is the correct reason; greed and desire are truly insatiable. Is it not surprising that, though repeatedly disproved, the idea that worldly life is going to be pleasurable is one to which man fondly and tenaciously clings? One who refuses to take his own experience into account can never learn wisdom.
* * * *
ஒரு முறை மட்டும் உன் சேவை புரிதலும்,
உனை வணங்கிப் பாடவும், உன் பாதம் பணியவும்,
உனை எண்ணித் துதிக்கவும்,
உன் புகழ் கேட்கவும்,
உனைக்கண்டு மகிழவும் போதுமன்றோ
எனக்கு
பேரின்பநிலை
தனை அடைய !!
அய்யனே! இவ்வழி
ஒன்றினை யானேற்றி அந்
நிலையடைந்தால் வேறென்ன
வேண்டும் எனக்கு!
நிலையற்ற தேவர்களைத் துதித்து
வேறேதும் பலனில்லை,
உடல் தளர்வு ஒன்றே அன்றோ!💐💐💐
என்னவென்று உரைப்பேன் உலகோனே
நின் துணிவதனை,
எவரிடமுண்டு நின் மனஉரம்,
எங்கனமடைவர் நின் உளநிலை,
பேரழிவு காலம் காணும் தருணம்,
இயல்நிலை நழுவிடும்
தேவரினமும், அச்சமுடன் உயிர்விழை முனியினமும் இருக்க,
தனியொருவராய் பயமின்றி
பரவசமுடன்
தரணி காக்கும்
பணிபுரியும் பேரின்ப
நிலையோனே
உயிரினத் தலையோனே👍👍👍
I have given another email id this time. I am not sure why the email I gave earlier was bouncing back.
To be honest I am just trying to put my baby steps in understanding Shivanandalahari lahari. We are in completely different steps and hence no way I will be able to match your expectation in raising doubts or discussing on this subject in par with you. I am very much inspired by your eagerness and enthusiasm in imparting this great knowledge to us by spending your precious time for us. I am very grateful for the same and reciprocating this kind gesture by following your audio and sincerely attempting the quiz.
1. Shivanandalahari is very deep and profound not easy to understand for everyone. Whilst you are trying to make it easy for us there are lot of background noises in the audio. As my monkey mind is already distracted in different directions I found it difficult to focus.
ஓங்காரம் ரீங்காரம் இசைக்க
ஓடும் நட்சத்திரங்கள் ஓய்ந்து போய் இமை மூட ,
சூரியனும் சந்திரனும் ஒளி இழக்க ,
அண்ட சராசரங்கள் மீளா துயிலில் தன்னை மறக்க
அமுதம் குடித்த தேவர்கள் மரணம் தழுவ ,
ரிஷிகள் பதை பதைக்க
வான் தொடும் கட்டிடங்கள் விண் தொடும் கோபுரங்கள்
விலை இல்லா நவரத்தினங்கள்
வீண் பேச்சில் வீரர்கள்
எல்லோரும் நீரில் அடித்துச் செல்ல
அங்கே தத் தத் தகரிடத்தோம் என்றே சித் ஒன்று சிரித்த வண்ணம் ஆடியதே ... 🪷
சத்தெல்லாம் சித்தில் சேர அங்கே சிற்றம்பலம் ஒன்று உருவானதே !!
சம்போ , விபோ பசுபதே !!
நீ உருவன் மட்டும் ஆனந்தம் தனை முகமாக்கி
அதில் அம்பிகையை இதழாக்கி ஆடுகிறாயே ...
எல்லாம் உன் வசம் வந்தது என்றே ஆனந்தமோ ...
மீண்டும் நல்ல பல ஆத்மாக்கள் பிறக்கட்டும் என்றே பெருமிதமோ அறியேன் !!
உன் சக்தி கண்டு துணிச்சல் கண்டு வியக்குகிறேன்
வியப்பு அடங்க பல யுகங்கள், கல்பங்கள் ஆகும் அன்றோ ?
ஓங்காரம் ரீங்காரம் இசைக்க
ஓடும் நட்சத்திரங்கள் ஓய்ந்து போய் இமை மூட ,
சூரியனும் சந்திரனும் ஒளி இழக்க ,
அண்ட சராசரங்கள் மீளா துயிலில் தன்னை மறக்க
அமுதம் குடித்த தேவர்கள் மரணம் தழுவ ,
ரிஷிகள் பதை பதைக்க
வான் தொடும் கட்டிடங்கள் விண் தொடும் கோபுரங்கள்
விலை இல்லா நவரத்தினங்கள்
வீண் பேச்சில் வீரர்கள்
எல்லோரும் நீரில் அடித்துச் செல்ல
அங்கே தத் தத் தகரிடத்தோம் என்றே சித் ஒன்று சிரித்த வண்ணம் ஆடியதே ... 🪷
சத்தெல்லாம் சித்தில் சேர அங்கே சிற்றம்பலம் ஒன்று உருவானதே !!
சம்போ , விபோ பசுபதே !!
நீ உருவன் மட்டும் ஆனந்தம் தனை முகமாக்கி
அதில் அம்பிகையை இதழாக்கி ஆடுகிறாயே ...
எல்லாம் உன் வசம் வந்தது என்றே ஆனந்தமோ ...
மீண்டும் நல்ல பல ஆத்மாக்கள் பிறக்கட்டும் என்றே பெருமிதமோ அறியேன் !!
உன் சக்தி கண்டு துணிச்சல் கண்டு வியக்குகிறேன்
வியப்பு அடங்க பல யுகங்கள், கல்பங்கள் ஆகும் அன்றோ ?
*ஏ விபோ , சம்போ , பசுபதே* 👍
வேடிக்கை இதுவன்றோ ...
வாடிக்கை என மனம் கேட்கும் கோரிக்கை கோடி கோடி !!
வேண்டத்தக்கது அறிந்தும் வேண்டியதை கொடுப்பாய் ..
அந்தரங்கத்தில் ஆனந்த தாண்டவம் புரிவாய் ...
எனக்குள்ளே இருந்து கொண்டு எழிலாட்சி புரிவாய் ...
தானாட்சி செய்யும் மீனாக்ஷியுடன் விடை சொல்ல விடை ஏறி வருவாய்
கோலாட்சி புரியும் ஆமைகளை
மனசாட்சி இன்றி மதி மயங்கும் மந்திகளை
மனத்தில் வதம் புரிவாய் ..
சிற்றம்பலம் ஆனதே சித்தமெல்லாம் ... திருச்சபை ஆனதே நெஞ்சமெல்லாம் ...
கால் வண்ணம் கண்டேன் சம்போ
உன் முழு வண்ணம் என்று காண்பேன் ?💐💐
Suprabhatham
👏👏👏👏👏👏
Sir கை வலிக்குது தட்டி தட்டி.
You are always great.
Not my blessings. It is lord Krishna's blessings.
The marriage took place at ,"Gita Bhavan" gopalapuram. Son or daughter.?
கருணையின் உச்சம் நீ
கடலின் ஆழம் நீ
வரம் தருவதில் வற்றாத சுனை நீ
பல்லக்கு பரிவாரம் படையுடன் முடியும் உன்
சொல்லுக்கு விலையாகுமே!!
உன்
தோளுக்குள் புவி ஆளுமே
ஊருக்குக் கதை சொல்வோர் உள்ளத்தை வதை செய்தால்
உன் சுந்தர முகம் வாடுமே
வாழ்வென்றும் தாழ்வென்றும் வளமென்றும் குறைவென்றும்
சக்கரம் சுழல்கின்றது அதில் தான் சரித்திரம் நிகழ்கின்றது
யாருக்கும் வாழ்வுண்டு அதற்கொரு நாளுண்டு
அது வரை என்
அருகினில் இருப்பாயோ சம்போ !!
சிவ ராத்திரியில் யாத்திரை செய்கின்றேன் என்றும் உன் நினைவுடன் 👍
கருணையின் உச்சம் நீ
கடலின் ஆழம் நீ
வரம் தருவதில் வற்றாத சுனை நீ
பல்லக்கு பரிவாரம் படையுடன் முடியும் உன்
சொல்லுக்கு விலையாகுமே!!
உன்
தோளுக்குள் புவி ஆளுமே
ஊருக்குக் கதை சொல்வோர் உள்ளத்தை வதை செய்தால்
உன் சுந்தர முகம் வாடுமே
வாழ்வென்றும் தாழ்வென்றும் வளமென்றும் குறைவென்றும்
சக்கரம் சுழல்கின்றது அதில் தான் சரித்திரம் நிகழ்கின்றது
யாருக்கும் வாழ்வுண்டு அதற்கொரு நாளுண்டு
அது வரை என்
அருகினில் இருப்பாயோ சம்போ !!
சிவ ராத்திரியில் யாத்திரை செய்கின்றேன் என்றும் உன் நினைவுடன் 👍
சரீரமே வீடாக படைத்தாய் ,
மனம் தனை ஓர் கும்ப கலசமாக்கினேன்,
உன் பக்தி தனை கலசத்தில்
சுற்றப்படும் நூலாக இறுக கட்டினேன்
சந்தோஷம் அதில்
நிரப்பபடும் ஜலம் என்றே கும்பம் முழுதும் நிரப்பினேன் ...
உன் நாமம் சொல்ல சொல்ல உன் கதை கேட்க கேட்க கும்ப ஜலம் பொங்கி வழிந்து ஆறாக ஓடும் மர்மம் என்ன ?
உன் நினைவே மாவிலை
உன் புகழே
கும்பம் தனை அலங்கரிக்கும் தேங்காய் ...
உன் பாடல்கள் கும்பம் சுற்றிய பூக்கள்
ஜலம் உள்ளத்தில் தெளித்தே புண்யாஹ வாசனம் செய்தேன் ...
மனம் சுத்தமானதே மாசுக்கள் மடிந்து போனதே 💐💐💐
சந்திரனும் உனைப்போல அமிர்தம் பொழிபவன் ...
கரத்தில் மான் கொண்டவன் ...
பல மொட்டுக்களின் வாழ்க்கையை மலரச் செய்பவன் ...
மங்களம் நிறைந்தவன் ..
மனோரஞ்சன்...
அவன் மந்தஸ்மிதம் அவனிலும் அழகு
நீயும் அமுதம் தருபவன் ...
கேட்டவர்க்கும் கேளாதவர்க்கும் சுனை ஊற்று நீ ...
பலர் வாழ்க்கை மலரும் உனை துதித்தால் ...
மனோரஞ்சமாகும் உனை நினைத்தால்
உன் கரமும் மான் ஏந்தும் ...
மங்களமே உன் நாமம் ...
உன் புன்னகை பொன் நகைகள் அனைத்தையும் வீழ்த்தி விடுமே !!
நெருப்பின் அருகிலும் குளிமை தரும் சோமன் நீயன்றோ ...
அந்த சோமன் போல் தேய்வதில்லை...
ஆதவன் நிழலில் மறையும் அனுபவம் உனக்கில்லை ..
காலங்கள் மாறியும் ரசனைகள் வேறு பட்டும் நீ மாறுவதில்லை ..
உண்மை நீ
அழியா தேயா சந்திரன் நீயே அன்றோ ? 🌝🌕🌛🌜
Suprabhatham
Sir I am preparing for the third quiz. May be sending the text today evening. Your contribution thru this quiz brought many to learn more and more. My zeal has increased.
I wanted to take the count of participation only today evening.
I am looking for your participation .
Please donot think otherwise.🙏🙏🙏
உன் எழில் கண்டு சொக்கி போனேன்
உன் விழி கண்டு மகிழ் கொண்டேன்
உன் பக்தி கொண்டு உருகி போனேன்
உன் பெருமை கண்டு மலைத்து நின்றேன்
உன் அருமை கண்டு அயர்ந்து நின்றேன்
உன் ஆடல் கண்டு ஆனந்தம் கொண்டேன் .
சிவானந்தம் பெருகி வர அதில் நீந்த வைத்து என்னை அக்கரையில் சேர்த்தாயே அக்கறையுடன் ...
அதைக் கண்டு குறை ஒன்றும் இல்லா வாழ்வு பெற்றேன் 💐💐💐
ஓர் சிலை வடிக்க நினைத்தேன் உனக்கே !
பார்க்காத திருவுருவம் என் பாவையில் பட்டிடுமோ ?
தேடி கிடைக்காத திருவடிகள் வடிக்கும் சிலைக்குள் ஓர் வடிவம் பெற்றிடுமோ ?
பார்த்து மயங்காத என் கண்கள் மயக்கும் விழிகளை படைத்திடுமோ ?
சேர்த்து வணங்காத என் கரங்கள் உளி எடுத்து உந்தன் அபய கரங்கள் தனை வடித்திடுமோ ?
உன் புகழ் பேசா என் நா உன் இதழ்கள் சிந்தும் மதுரம் பருகிடுமோ ?
உளி பட்ட மேனி ஒத்தடம் கேட்டிடுமோ ?
வலி பொறுத்தே உந்தன் வடிவம் தாராயோ ?
திறக்கும் உன் கண்கள் திகட்டா அமுதம் தருமோ ?
தேடி வரும் கண்களுக்கும் நாடி வருவது நமச்சிவாயமே
என்றே நவினிக்க பாடும் சப்தம் உளியில் தெறித்து அங்கே உன் நடனம் கண்டேனே !!💐💐💐
கமலம் உன் போல் மென்மை கொண்டே *ஸாரூப்யம்* பெற்றதோ ?
மதி உன் குளிமை கண்டே முழு நிலவு ஆகி *ஸாரூப்யம்* பெற்றதோ ?
தேனீக்கள் உன் இதழ் மதுரம் அருந்தி உன் *ஸாலோக்கியம்* கண்டதோ
நதிகளின் அரசி கங்கை உன் சடை கண்டு *ஸாமீப்யம்* பெற்றதோ ?
படை தனை அச்சுறுத்தும் பாம்புகள் உன் மேனி தனில் பள்ளி வாசல் அமைதி *ஸாயுஜ்யம்* அடைந்ததோ ?
*ஏ விபோ*! ....
முக்தி நிலை நான்கும் நானும் பெறுவேன்
உன் நாமம் தினம் சொல்லி
உன் கதை தினம் பேசி
உன் புகழ் தினம் பரப்பி
என் மனம் தனை உனக்கே பஞ்சனை ஆக்கியே !!💐💐💐
நீ வேட்டைக்காரன் என்றே அறிவோம் ..
உன்னிலும் சிறந்த வேட்டைக்காரன் உளனோ அண்ட சராசரத்தில்
சிங்கம் தனை ஐந்து முகமெனக் கொண்டாய் 🦁
யானையின் தோல் உரித்தாய் 🐘
புலியின் தேகம் பங்கம் செய்தாய் ... 🐯
பாம்புக்கு பால் வார்க்கின்றாய் 🐍
மானுக்கு உதவும் கரம் தந்தாய் ...🦌
முயலுக்கு முக்தி தந்தாய் 🐰
நிலவுக்கு நீர் தெளிக்கின்றாய் 🌕
மாட்டுக்கு சிம்மாசனம் தந்தாய் 🐄
வெளி மிருகங்கள் தனை வேட்டை செய்தே 🔱
வெற்றி மாலை சூடிக்கொண்டாய்⚜️
என் மனம் எனும் காட்டில் கொடிய மிருகங்கள் கோடி உண்டு ...
அதன் சுவையும் அதிகம் கண்டு
உள்ளே வந்து உன் இஷ்டபடி வேட்டை புரிந்தால் ♨️
வெளி சுற்றும் வேலை குறையாதோ ?
காடு அழிந்து மனம் நாடு காணும் நல்ல நாள் வாராதோ ?💐💐💐
மனம் எனும் வயலில்
உன் எண்ணங்கள் எனும் ஏத்தம் வைத்து
பூஜை எனும் பாத்திரம் கொண்டு
உன் நாமம் எனும் அமிர்தமான ஜலத்தை
என் கவிதை எனும் வாய்க்கால் வழி யாக வயலில் பாய்ச்சுக்கிறேன்
வயலில் பூச்சிகள் உண்டு
எலிகள் ஏராளமாய் உண்டு ...
வெட்டி தின்னும் வெட்டுக்கிளிகள் அது இருக்கும் ஆயிரம் ...
உன் நாமம் எனும் ஜலம் பாய அவை. பூண்டோடு அழிந்து போகும் மாயம் என்ன ?
வயல் ஞானம் எனும் பசுமை கொண்டு
முக்தி எனும் அறுவடை நாளுக்கு காத்திருக்க
நீ இன்னும் வாராது காக்க வைப்பது உனக்கு அழகோ
ஏ விபோ ? 💐💐💐
என் மனம் எனும் பறவை எங்கெங்கோ திரிந்து வீடு திரும்பும் நேரம் ... !
என் இந்திரியங்கள் எனும் மிருகங்கள்
ஆசை எனும் காட்டில் அங்கும் இங்கும் இரை தேடும் நேரம் !
என் அந்தகரணங்கள் எல்லாம் அகங்காரம் எனும் சீன சுவர் எழுப்பும் நேரம் !
என் புத்தி
ஸம்சார சாகரம் எனும்
சிலந்தி🕸️ வலைக்குள் பிண்ணிக்கொண்ட நேரம் !
*ஏ விபோ!!*
உன் கூட்டுக்குள் என் கூடு சரிய வேண்டாமோ ..?.
அழகான கூட்டுக்குள் இந்த ஆத்மா வசிக்க வேண்டாமோ!
ஓடும் பறவை இதற்கும் தேடும் இறை கொடு ... இரை வேண்டாம்
பறை கொடு!!
வரை வேண்டாம்
வழி கொடு !!
தரையை தொடும் தன்மை கொடு !!
சடையோனே!
உன் கடை திறந்தால் என் வியாபாரம் செழிக்காதோ 💐💐💐
என் மனம் எனும் பறவை எங்கெங்கோ திரிந்து வீடு திரும்பும் நேரம் ... !
என் இந்திரியங்கள் எனும் மிருகங்கள்
ஆசை எனும் காட்டில் அங்கும் இங்கும் இரை தேடும் நேரம் !
என் அந்தகரணங்கள் எல்லாம் அகங்காரம் எனும் சீன சுவர் எழுப்பும் நேரம் !
என் புத்தி
ஸம்சார சாகரம் எனும்
சிலந்தி🕸️ வலைக்குள் பிண்ணிக்கொண்ட நேரம் !
*ஏ விபோ!!*
உன் கூட்டுக்குள் என் கூடு சரிய வேண்டாமோ ..?.
அழகான கூட்டுக்குள் இந்த ஆத்மா வசிக்க வேண்டாமோ!
ஓடும் பறவை இதற்கும் தேடும் இறை கொடு ... இரை வேண்டாம்
பறை கொடு!!
வரை வேண்டாம்
வழி கொடு !!
தரையை தொடும் தன்மை கொடு !!
சடையோனே!
உன் கடை திறந்தால் என் வியாபாரம் செழிக்காதோ 💐💐💐
மனமென்னும் கோட்டை எழுப்பினேன் ..
கடல் காணா ஆழம் என அதில் அகழி அமைத்தேன் .
அகழி தனில் என் அகங்காரம் எனும் முதலை தனை ஓட விட்டேன் .
போட்ட முதல்
குட்டி பல ஈன்றதே !!
பக்தி எனும் மதில் சுவரில்
இந்திரியங்கள், அந்தக்கரணங்கள் எனும் பல துவாரங்கள் போட்டேன் !!
மனம் எனும் உறுதி கொண்ட சேனை கோட்டை விடாமல் என் கோட்டை தனை காக்க !
உன் நாமாவளிகள் எனும் தானியமும் ,
உன் புராணம் எனும் செல்வமும்
தேக்கி வைத்தேன் பல வருடங்கள் உதவி செய்ய ....
அழகான கோட்டை இது
அசிங்கங்கள் ஏதும் இல்லை ...
அகன்ற கோட்டை இது!
இந்த பரந்த நில வெளியில் பம்பரமாய் ஆடுகிறாய் ...
ஆடும் கால்கள் கொஞ்சம் ஓய்வு எடுக்கட்டுமே ...
என் கோட்டை தனில் உன் வேட்டை நடக்கட்டுமே .. !!
கொலுசு சப்தம் கொஞ்ச
சிவகாமி அங்கே குவளையாய் மலரட்டுமே 💐💐💐
உன் கூட்டை விட்டு ஏன் எங்கெங்கோ திரிகிறாய் ....?
எல்லாம் கிடைக்கும் இடம் ஒன்று சொல்வேன்
அங்கே உனக்கென்று ஓர் கூடு அமைப்பேன் ...
கொஞ்சி குலாவிட வண்ண பறவைகள் தனை வரச்சொல்வேன் ....
வட்டமிடும் உன் கண்களில்
கிட்டத்தெரியும் தித்திக்கும் பழங்கள் வைப்பேன் ...
குளித்து நீராட சுனை பல தருவேன்
சுதந்திரமாய் பறக்க கூட பல சிறகுகள் தருவேன் ...
போதும் போதும் என்று நீ சொல்லும் அளவிற்கு தானியம் தருவேன்
வேதம் எனும் மரமே அது
உபநிஷதங்கள் எனும் உச்சிக்கிளையில் உள்ளதே இனி நீ வாழும் கூடு ...
அதிலே பரமன் பதங்களே நீ படுத்துறங்கும் பஞ்சனை ...
இனிக்கும் பழங்கள் என்பதே உன் பக்தி
மரத்தில் துளிர்க்கும் இலைகள் உன் நம்பிக்கை
ஓடும் சுனைகள் உன் நா பாடும் பக்தி
கதைகள்
கூடுதல் சிறகுகள் நீ தேடும் முக்தி
கரும்பு தின்ன கூலியோ ?
பரமன் பாதங்களே இனி உன் தூளியோ? 💐💐💐
உன் கூட்டை விட்டு ஏன் எங்கெங்கோ திரிகிறாய் ....?
எல்லாம் கிடைக்கும் இடம் ஒன்று சொல்வேன்
அங்கே உனக்கென்று ஓர் கூடு அமைப்பேன் ...
கொஞ்சி குலாவிட வண்ண பறவைகள் தனை வரச்சொல்வேன் ....
வட்டமிடும் உன் கண்களில்
கிட்டத்தெரியும் தித்திக்கும் பழங்கள் வைப்பேன் ...
குளித்து நீராட சுனை பல தருவேன்
சுதந்திரமாய் பறக்க கூட பல சிறகுகள் தருவேன் ...
போதும் போதும் என்று நீ சொல்லும் அளவிற்கு தானியம் தருவேன்
வேதம் எனும் மரமே அது
உபநிஷதங்கள் எனும் உச்சிக்கிளையில் உள்ளதே இனி நீ வாழும் கூடு ...
அதிலே பரமன் பதங்களே நீ படுத்துறங்கும் பஞ்சனை ...
இனிக்கும் பழங்கள் என்பதே உன் பக்தி
மரத்தில் துளிர்க்கும் இலைகள் உன் நம்பிக்கை
ஓடும் சுனைகள் உன் நா பாடும் பக்தி
கதைகள்
கூடுதல் சிறகுகள் நீ தேடும் முக்தி
கரும்பு தின்ன கூலியோ ?
பரமன் பாதங்களே இனி உன் தூளியோ? 💐💐💐
*பாவங்கள்* எனும் பழுத்த பழங்கங்கள் தானாய் தரையில் விழுந்ததே ..
*சந்தோஷம்* எனும் மரங்கள் *ஆனந்தம்* எனும் துளிர் விட
பிரிந்த *நல் எண்ணங்கள்* எனும் பறவைகள் மீண்டும் மரம் தேடி வந்ததே !!
*சிவானந்தம்* எனும் தென்றல் மிதந்து வர
அங்கே *வேதங்கள்* எனும் மழைத் துளிகள் காடெங்கும் பரவ
வானில் *நிம்மதி* எனும் முழு நிலவு காய
என் உள்ளம் எனும் ஆசை மீண்டும் மீண்டும் *சிவத்தியானம்* எனும் வசந்தருதுவை
அள்ளி அள்ளி அணைத்து க்கொண்டதே⚜️⚜️
ஏ மல்லிகே , நீ சந்தியா காலத்தில் மலர்கிறாய் ...
என் சம்புவும் சந்தியா காலத்தில் மலர்ந்து நடம் புரிகிறான்
ஏ மல்லிகே விஷம் கக்கும் நாகங்கள் உன் பக்கம் ...
வாசுகியும் ஆதிசேஷனும் என் சம்புவின் பக்கம் .🐍🐍
உனை விரும்பாதோர் உலகில் இன்னும் பிறக்க வில்லை ..
சம்புவை வணங்காதோர் இனியும் பிறக்க போவதில்லை
உன் பெயரோ மல்லிகை ..
என் சம்புவின் பெயரும் மல்லிகார்ஜுனன்
நறுமணம் உன் திருமண பரிசோ ... ?
என் சம்புவின் பாத தாமரையில் வாயு பகவான் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் சுகந்தகளும் கோடிக்கும் மேல்
பெண்களை மயக்கும் கலை அறிவாய் ...
பெண்களின் அரசி பிரம்மராம்பிகை மயங்கி சொக்கி போனது என் சம்புவிடமே .
எல்லோருக்கும் பிடித்தவள் நீ ...
தேவாதி தேவர் முதல் ஈ எறும்பு வரை சம்புவின் விசிறிகள்
என்னே உங்கள் இருவரில் ஒற்றுமை ...
சம்புவை வணங்குவதால் உனக்கும் என் வந்தனங்கள் 🫡🫡🫡
ஏ மல்லிகே , நீ சந்தியா காலத்தில் மலர்கிறாய் ...
என் சம்புவும் சந்தியா காலத்தில் மலர்ந்து நடம் புரிகிறான்
ஏ மல்லிகே விஷம் கக்கும் நாகங்கள் உன் பக்கம் ...
வாசுகியும் ஆதிசேஷனும் என் சம்புவின் பக்கம் .🐍🐍
உனை விரும்பாதோர் உலகில் இன்னும் பிறக்க வில்லை ..
சம்புவை வணங்காதோர் இனியும் பிறக்க போவதில்லை
உன் பெயரோ மல்லிகை ..
என் சம்புவின் பெயரும் மல்லிகார்ஜுனன்
நறுமணம் உன் திருமண பரிசோ ... ?
என் சம்புவின் பாத தாமரையில் வாயு பகவான் கொண்டு வந்து சேர்க்கும் சுகந்தகளும் கோடிக்கும் மேல்
பெண்களை மயக்கும் கலை அறிவாய் ...
பெண்களின் அரசி பிரம்மராம்பிகை மயங்கி சொக்கி போனது என் சம்புவிடமே .
எல்லோருக்கும் பிடித்தவள் நீ ...
தேவாதி தேவர் முதல் ஈ எறும்பு வரை சம்புவின் விசிறிகள்
என்னே உங்கள் இருவரில் ஒற்றுமை ...
சம்புவை வணங்குவதால் உனக்கும் என் வந்தனங்கள் 🫡🫡🫡
ஏ சூல் கொண்ட கரு மேகமே !
தாயினும் சாலப் பரிந்து சகலரை அணைப்பவளே !
எங்கள் சம்புவும் உனைப்போல சூல் கொண்டு
உமை எனும் கரும் மேகம் மூலம் கருணை மழை பொழிபவன் அறிவாயோ ?
மலையின் சிகரம் உன் மனிமகுடம் ...
வேதம் எனும் பெரும் மலையின் உச்சம் உபநிஷதங்கள் எனும் அவன் கிரீடம் 👑
கோடை வெயில் வெப்பம் தணிப்பாய்
வேதனை கொண்டோர் மனம் குளிர வைப்பாய் ...
பயிர் உயிர் வாழ ஓடி வருவாய்
எங்கள் சம்புவும் கோடை எனும் எங்கள் தாபம் தீர்க்க ,
வேண்டி நிற்போர் மனம் குளிர ,
பக்தி எனும் பயிர் வாழ ஓடி வருபவன்
வேண்டிய வடிவம் எடுப்பாய் நீயே
எங்கள் சம்புவும் வேண்டும் வடிவம் எடுப்பவன் !!
நீ வரும் வேளை மயில்கள் ஆனந்த நடமாடும்
குயில்கள் பாடும் ...
உமை எனும் கருணா மேகம் கண்டே மயில் போல் சம்பு ஆடும் நடம்
உயிர்கள் எல்லாம் சிவாய நம : என்றே பாடுமே 🦚🦚
நீயோ மலை யில் தவழ்பவன்...
சம்புவும் மலைகளுக்கு அரசன் !!
உன்னில் மின்னல்⚡⚡ தோன்றும் அசைந்தாடும் சடைகளே அவன் அனுப்பும் மின்னல்கள் ⚡⚡
சாதகப் பறவை உன் நீர் கொண்டே வாழும் !!
ஏ சம்போ!!
என் மனம் எனும் சாதகப் பறவை உன் கருணை எனும் மழைத்துளிகள் அருந்த தவம் இருக்கிறதே ...
மேகம் என வருவாயே
என் தாபம் தணிவிப்பாயே 💫⭐✨💥🌈
எத்தனை பேரால் ஒரு சிறு தலைப்பை வைத்துக் கொண்டு கவிதை உடனே புனைய முடியும் என்று நீ நினைக்கிறாயப்பா ??
கலைவாணியின்
அருள் வாக்கில் இருந்தால் தான் இவ்வாறு செய்ய முடியும்......
குழந்தைகள் வரையும் சிறு கோடு கூட ஓவியமாகத்தான் ஆகிறது.... ஆனால் என்னவிந்தை!!!!!!!
நீ கைபேசியை தொட்டாலே அது கவிதையாக மாறிவிடுகிறதே
கலைவாணியின் கடாட்சமும் கடவுளின் கருணையும் கலந்து
கவிதை புனையும் அருள் உனக்கு அளித்திருக்கிறார்கள்
இதை நான் முகஸ்துதிக்காக பகிரவில்லை..... உன்னைப் போன்று கவிஞன் அல்லவே நான்... ஆனால் அனைத்தையும் ஆசையாக ரசிக்க கூடியவள்.....
ஒலி நாடாவில் குறிப்பிட்டுள்ள அனைத்தும் உண்மையே
அதற்கு நீ மிகுந்த தகுதி உடையவனே.... வாழ்க!!!!உமது கவித்திறன்....
We ignore words of experience while being busy in our quest for independence and enjoying the rush that comes with the new and different.
In the large scheme of things: firstly, it is the deep awareness of our experiences that are most crucial, success and failure are incidental IMHO. Secondly, I believe that you have done very well and I respect you for who you are being.
With Regards and Best Wishes
🪰🪰🪰🪰🪰
ப்ருங்கி எனும் பெண் வண்டே ...
உன் துணை மயக்க நடம் புரிகிறாய் ..
உன் இச்சைக்கு ஏற்ப சுற்றுகிறாய் ...
யானையின் மத நீரை விரும்பி அருந்துகிறாய்
பிரகாசிக்கும் வஸந்த ருதுவில் மகிழ்கிறாய்
ரீங்காரத்துடன் வாழ்கிறாய்,
மிகக் கரிய உடலால் ஆனந்தம் கொள்கிறாய்
மன்மதனால் அவனது கரும்பு வில்லுக்கு நானாக ஆதரிக்கப்
படுகிறாய்
பூந்தோட்டங்களில் மிக்க ஆசை
கொண்டுள்ளாய்,
அழகு நிறைந்த மலையில் வசிப்பதும்,
எங்கும் செல்வதுமே உன் ஆனந்தம்
என் சம்புவும் உன் குணமே ....
ப்ருங்கி எனும் ரிஷியினது விருப்பத்தை நிறைவேற்ற நடனத்தை மேற்கொண்டவரும்,
கஜாஸுரனது மதத்தை ஒடுக்கியவரும்,
மோஹினி உருவெடுத்த விஷ்ணுவின் வடிவத்தில் மகிழ்ச்சியடைந்தவரும்,
ப்ரணவ ரூபியும், மிகவும் வெளுத்து விளங்கும் சரீரமுடையவரும்,
மன்மதனது பாணங்களுக்கு இலக்கானவரும்,
விண்ணோர்களைக் காக்க ஆவலுள்ளவரும்,
எங்கும் நிறைந்தவரும்,
ஶ்ரீசைலத்தில் ப்ரமராம்பிகையைத் துணைவியாகக் கொண்டு
கோயில் கொண்டிருப்பவருமான
மல்லிகார்ஜுனர் பிரத்யக்ஷமாக எனது மனதாகிய தாமரையில் விளையாடுவதை நீ அறிவாயோ ? 💐💐💐
🪰🪰🪰🪰🪰
ப்ருங்கி எனும் பெண் வண்டே ...
உன் துணை மயக்க நடம் புரிகிறாய் ..
உன் இச்சைக்கு ஏற்ப சுற்றுகிறாய் ...
யானையின் மத நீரை விரும்பி அருந்துகிறாய்
பிரகாசிக்கும் வஸந்த ருதுவில் மகிழ்கிறாய்
ரீங்காரத்துடன் வாழ்கிறாய்,
மிகக் கரிய உடலால் ஆனந்தம் கொள்கிறாய்
மன்மதனால் அவனது கரும்பு வில்லுக்கு நானாக ஆதரிக்கப்
படுகிறாய்
பூந்தோட்டங்களில் மிக்க ஆசை
கொண்டுள்ளாய்,
அழகு நிறைந்த மலையில் வசிப்பதும்,
எங்கும் செல்வதுமே உன் ஆனந்தம்
என் சம்புவும் உன் குணமே ....
ப்ருங்கி எனும் ரிஷியினது விருப்பத்தை நிறைவேற்ற நடனத்தை மேற்கொண்டவரும்,
கஜாஸுரனது மதத்தை ஒடுக்கியவரும்,
மோஹினி உருவெடுத்த விஷ்ணுவின் வடிவத்தில் மகிழ்ச்சியடைந்தவரும்,
ப்ரணவ ரூபியும், மிகவும் வெளுத்து விளங்கும் சரீரமுடையவரும்,
மன்மதனது பாணங்களுக்கு இலக்கானவரும்,
விண்ணோர்களைக் காக்க ஆவலுள்ளவரும்,
எங்கும் நிறைந்தவரும்,
ஶ்ரீசைலத்தில் ப்ரமராம்பிகையைத் துணைவியாகக் கொண்டு
கோயில் கொண்டிருப்பவருமான
மல்லிகார்ஜுனர் பிரத்யக்ஷமாக எனது மனதாகிய தாமரையில் விளையாடுவதை நீ அறிவாயோ ? 💐💐💐
25th March
*Live Worldly life Solely as a Matter of Duty*
A confirmed smoker once fell ill and went to a doctor. “I will faithfully follow your prescription,” he said, “on condition that I will not be asked to give up smoking.” The doctor was very tactful; he agreed, but prescribed that a certain pill should be held in the mouth when smoking. The pill counteracted the harmful effects of tobacco. We can similarly counteract the baneful effects of worldly life if we banish from the mind the notion that this kind of life will give us true happiness. Thereby, our attachment to it will gradually diminish, and we shall continue with worldly life, but purely as a matter of duty.
Persons leading a worldly life have a peculiar nature; they dislike being told the truth. As a matter of fact, people happen to meet each other in life as a family or friends and foes, simply coming together for a limited time and purpose, like co-passengers in a railway train. A family is made up of a number of persons; each of them has a ‘self’ which he wants to please; how, then, can any single one of them obtain happiness according to his own ideas?
Go about your life with the firm conviction that true contentment is with God alone. In business the motive is to earn profit; if there is no profit, the business is not worthwhile. Contentment is the profit we seek from worldly life; if this profit is not obtained, where is the sense in devoting oneself to such life?
If asked- to pin-point the cause of his lack of contentment, no one will be able to do so. This means, conversely, that contentment really does not depend on any external cause or condition. And yet, we find that we are not happy with what we have; on the other hand, even if we get what we want, we do not realise happiness. Everyone knows fully well, from his own experience, that worldly life does not, cannot, yield contentment and joy; and yet, people do not behave as they ought to; city dwellers out of pride, village folk out of ignorance.
We must consider how we can obtain divine love and contentment while still participating in worldly life. Love for the body will automatically shrink and so, as a consequence, will love for all that is related to it, if we live in the divine name.
* * * * * * * *
24th March
*Worldly Life is a Means to Reach the Divine End*
Real contentment can only be found with God, and can be attained only by love for God. This love should, really speaking, be natural, inborn, like that between mother and child. The main object of human life should be to attain God. God created this universe and was very happy when He created the human being who, He thought, had ability to love and realize Him. Why, then, does a human being not have innate love for God? Man is always striving for joy; why should this not result in engendering love for God?
It seems we make a mistake about the goal we are seeking to achieve. The goal must be to reach a state of everlasting joy. If we have failed in achieving it with all our endeavours and struggle, is it not obvious that we have been pursuing a wrong goal?
We have to admit that we have a craving for worldly life; we expect that the various things which go to make it up will contribute to happiness, and therefore we direct all our effort and struggle to obtaining them. This struggle, truly speaking, is not for those things in themselves, but for the pleasure we expect them to yield. The notion that those things will give us satisfaction, should be dispelled from our mind. Today we expect worldly life to give us satisfaction; we must rid our mind of this speculative concept. Until we do that we cannot become true devotees and obtain lasting contentment.
The Lord assures us that He will give lasting contentment if we cease looking for it from worldly life. As we are at present, we cannot renounce worldly life. The saints have shown us the way to belong to God without actually renouncing worldly life; and it is that way that we must follow. We should, they tell us, withdraw the attachment of the mind from worldly life and apply it to God, just as we transfer money from one of our pockets to another; and that will eventually give us lasting contentment.
It is the sense of ‘I’ and ‘mine’ that is the root cause of all unhappiness. This sense, this deep-seated conviction, can only be uprooted by dedicating oneself entirely, unreservedly, to Rama. Stick to Nama as the sole means of attaining to Him.
* * * * * * * *
In the beginning of March, the world's most expensive wedding ceremonies in India caused a sensation worldwide. It also sparked discussions on Pakistan's social media. Mukesh Ambani, one of Asia's richest businessmen and the eleventh richest person in the world, is the founder and chairman of Reliance Group.
The ceremony served the guests with 12,000 dishes for breakfast, lunch, afternoon tea, dinner, and midnight snacks. All the superstars of the film industry were seen dancing at the event. Despite the presence of famous glamorous personalities from around the world, the focus of the event was on the groom, Anant Ambani.
Anant Ambani's presence in the event also raised concerns as he is suffering from a severe form of disease which cannot be treated with conventional medicines. He has been continuously given steroids for treatment. One type of steroids, corticosteroids, is known to cause weight gain. This leads to uncontrollable hunger, causing individuals to consume food excessively.
Despite having billions of dollars in assets, Mukesh Ambani's beloved and youngest son is suffering from a disease for which there seems to be no solution other than the side effects of steroids. When his son was affected by the disease, resembling elephants, Mukesh Ambani converted acres of land into a safari park filled with facilities for the elephants' treatment, recreation, spa, and massage. Hundreds of tons of dry fruits are fed to the elephants daily in this safari park.
This is just a glimpse of Mukesh Ambani's personal struggle with his sick son. He couldn't buy a single day of complete health for his son despite all his wealth. Mukesh Ambani, addressing thousands of guests at the ceremony, said that his life has not been a bed of roses but rather a journey filled with thorns.
While Mukesh Ambani was speaking these words, the camera zoomed in on Asia's richest person's face, submerged in deep sorrow and tears streaming from his eyes. The pain and helplessness in those tears, that despite billions of dollars in assets, he couldn't buy a single day of complete health for his son.
The Creator has created the world in such a way that the picture remains incomplete. In this incompleteness, it shows us the essence of a being that is complete!
So instead of envying Mukesh Ambani's wealth, let's be thankful to our Creator for our incomplete picture of life. Let's rejoice as we are, and express gratitude to the Creator......
Sanskrit Version:
सर्वभूतस्थमात्मानं सर्वभूतानि चात्मनि।
ईक्षते योगयुक्तात्मा सर्वत्र समदर्शनः।।6.29।।
English Version:
sarvaBhutasThamaatmaanam
sarvaBhutaani chaatmani |
Ikshate yogayuktaatmaa
sarvatra samadarshanah: ||
Shloka Meaning
The sage harmonised in yoga sees the Self in all beings, and all beings in the Self, he sees the same everywhere
Here the word yoga means union with Atma, the merging of the individual self in Brahman. The sage who has attained this state of yoga sees everything in this own Self, and his own Self in everything. He looks upon everything with an equal eye.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
युञ्जन्नेवं सदाऽऽत्मानं योगी विगतकल्मषः।
सुखेन ब्रह्मसंस्पर्शमत्यन्तं सुखमश्नुते।।6.28।।
English Version:
yunjannevam sadaatmaanam
yogi vigatakalmashah: |
sukhena brahmasamspraham
atyantam sukhamashnute ||
Shloka Meaning
Thus the yogi free from evil, practising yoga (union with Atma) always, attains easily the highest bliss resulting from contact with Brahman.
Several people ask, "What is the easies way to attain Brahman". Bhagwan Krishna answers the questions here.
Two practises are to be followed
a. The mind should be free from evil thoughts and tendencies
b. It should be brought to dwell in Atma by Dhyana Yoga.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
प्रशान्तमनसं ह्येनं योगिनं सुखमुत्तमम्।
उपैति शान्तरजसं ब्रह्मभूतमकल्मषम्।।6.27।।
English Version:
prashaantamanasam hyenam
yoginam sukhamuttamam |
upaiti shaantarajasam
brahmaBhutamakalmasham ||
Shloka Meaning
To the Yogi of the tranquil mind, of subdued Rajas, who has become Brahman, free from evil, comes supreme joy indeed.
The Yogi who enjoys full bliss is described here.
The happiness that one enjoys in the material world is not the highest form of happiness. There is no fullness of joy
in the objective world.
Jai Shri Krishna 🌺
Sanskrit Version:
यतो यतो निश्चरति मनश्चञ्चलमस्थिरम्।
ततस्ततो नियम्यैतदात्मन्येव वशं नयेत्।।6.26।।
English Version:
yato yato nischarati
manaschancalamasThiram |
tatastato nayamyaitad
aatmanyeva vasham nayet ||
Shloka Meaning
Towards whatsoever sense objects the moving and unsteady mind wanders away from them all it should be withdrawan,
and fixed in Atma.
Jai Shri Krishna 🌺
This is not a dream but a reality.. - A simple story to explain * 🌹🌺
-------------------------------------------------- ------
🌹🌺 He who is reclining on top of Pambani in the sea of milk..
Take to Sri Lanka
Tried vibeedanan..
Ganapati, the son-in-law, dropped Kaveri in Kollidamathi by his strategy.. and sat on the top of the mountain..
🌺Sri Ranganatha Moolavano.. He slept in the same position for thousands of years..
Utsava Murthyyo day in a vehicle..
Every day he comes out showing his beauty..
🌺 Even though he has various jewels locked everyday..
Neela Nayakam also wears five sapphire jewels every day.
He is handsome with a hollow in his cheek..
Kasthuri shines brightly..
Ornamental..
🌺 Plowing with sandalwood with pious mind and earth..
Fertilizing Navaratnams..
The resulting pearls are chanted as Sriranga Ranga..
Shri Ranganatha..
Mama Nata..
It is us
🌺 Sri Ranganayaki to pray on the flying breast..
In my mind, in my memory, I saw my beloved Parantham, on Srirangan's shoulder, he was hugging me..
Reality is not a dream..
This is satyam.
🌺🌹 Long live Vayagam🌹Long live Vayagam🌹 Live prosperously
🌷🌹🌺
--------------------------------------------------
🌻🌺🌹 **Sarvam Shri Krishnarpanam* *🌹🌺
*ஏ மயிலே !* 🦚
உன் கழுத்தும் நீளம் அதில் நிறமும் நீலம்... 🦚
என் சம்புவின் கழுத்தும் நீலம் அவன் கருணையும் நீளம் 🦚
உனக்கும் அழகான கொண்டை 🦚
என் சம்புவிற்கு ஆகாயமே கொண்டை 🦚
உன் தோகைக்கு உண்டு ஆயிரம் கண்கள் ...🦚
ஆதிசேஷன் குடை பிடித்து காட்டுகிறான் தன் இரண்டாயிரம் கண்களை 🐍
உன் கூக்குரலோ
*கே கீ* ....
சம்புவின் பிரணவ உபதேசமும்
*கே கீ ...*
சூல் கொண்ட மேகம் கண்டு ஆனந்தம் கரை உடைத்து ஓட ஆடுகிறாய் 🦚
மலைமகள் எனும் தாய்மை கண்டு நடம் புரிகிறான் ஆனந்த கூத்தன்🦚
நீ மலர் நிறைந்த தோட்டத்தில் ஆடுகிறாய் 🦚
அவனோ வேதாந்தம் எனும் தோட்டத்தில் ஆடுகிறான் நிற்காமலே 🦚🦚
மஹாவிஷ்ணுவின் மிருதங்க ஒலியை மேகத்தின் கர்ஜனையாகவும்,
தேவர்களது கண்ணோக்குகளை மின்னலாகவும்,
அடியார்களது ஆனந்தக்
கண்ணீரை மழையாகவும்,
பார்வதியை பெண்மயிலாகவும் கொண்டு
பிரகாசமாகத் தாண்டவமாடி மகிழ்கிறது.
இப்படிப்பட்ட நீலகண்டமயிலை சேவிக்காமல் வாழ்வதும் ஓர் வாழ்வோ ? 🦚🦚
*ஏ மயிலே !* 🦚
உன் கழுத்தும் நீளம் அதில் நிறமும் நீலம்... 🦚
என் சம்புவின் கழுத்தும் நீலம் அவன் கருணையும் நீளம் 🦚
உனக்கும் அழகான கொண்டை 🦚
என் சம்புவிற்கு ஆகாயமே கொண்டை 🦚
உன் தோகைக்கு உண்டு ஆயிரம் கண்கள் ...🦚
ஆதிசேஷன் குடை பிடித்து காட்டுகிறான் தன் இரண்டாயிரம் கண்களை 🐍
உன் கூக்குரலோ
*கே கீ* ....
சம்புவின் பிரணவ உபதேசமும்
*கே கீ ...*
சூல் கொண்ட மேகம் கண்டு ஆனந்தம் கரை உடைத்து ஓட ஆடுகிறாய் 🦚
மலைமகள் எனும் தாய்மை கண்டு நடம் புரிகிறான் ஆனந்த கூத்தன்🦚
நீ மலர் நிறைந்த தோட்டத்தில் ஆடுகிறாய் 🦚
அவனோ வேதாந்தம் எனும் தோட்டத்தில் ஆடுகிறான் நிற்காமலே 🦚🦚
உன் சிந்தனை வஞ்சனை இல்லாமல்
என் மனம் எனும்
பஞ்சனையில் கஞ்சனை 🪷 போல் மலர்ந்து மணம் வீச?
நாறும் என் மனம் இன்றோ நறுமணம் வீசுகிறதே ...
திருமணம் தன்னில் இரு மனம் சேர்வது போல் ,
தனம், பணம் வேண்டி நில்லாமல் கணம் தரும் உன் நாமம்
ஒரு க்ஷணமும் தாமதிக்காமல்
என் குணம் தனில் உன் மணம் சேர்க்கிறதே ...
முன் செய்த புண்ணியமோ ?
இப்பிறவி செய்த கைமாறோ?
அறியேன் ....
எப்பிறவி கண்டினும் உனக்கே உதவிடும் அக்கருவி ஆக்கி விடு ...
நற்குருவி பாயசம் உண்டதை போல்
ஓர் துளி உன் பார்வை விழித்துளி என் மீதே விழுந்து விட்டால்
மழைத்துளி போல் மயங்கிடுவேன் மான் போல் துள்ளி குதித்திடுவேன்
எம்மான் நீ இருக்க பொன் மான் வேண்டி தேடிய பெண் மான் நானல்ல ...
கண்மான் நீ தானே காத்திருக்கும் சொல் மான் நான் தானே சம்போ 👍
அதிலேதும் ஐயமில்லை.
ஆனாலும் மனதுள்ளே அலைபோலே அமைதியில்லை.
தப்பும் செய்துள்ளோம்.
தாமென்றும் மறுக்கவில்லை!!
தண்டனை நாங்கள் அறிவோம்.
தந்தையருள் பயமுமில்லை!!
ஒப்புவித்தோம் அவரடியில் ஒருபோதும் கலக்கமில்லை!!
ஓதிடுவோம் சங்கரா என ஒரு தீங்கும்
எங்களுக்கு இல்லை!!
முப்பொழுதும் அவர் துணையே முடியாது
என எதுவுமில்லை!!
இனி மூழும் வினை ஏதுமில்லை!!
நாங்கள் ஶ்ரீ சங்கரனின் பிரியப்
பிள்ளைகளே!!!
*ஹர ஹர சங்கர!!!*
*ஜய ஜய சங்கர!!!*🍁
செடி என்றே வளர்ந்தேன்
உன் நாமம் எனும் அமுத நீரினால் வளர்ந்தேன் ...
நீயே கொம்பாய் வந்தே உன் மீதே படர வைத்தாய் ...
பந்தல் எனும் உன் புகழில் மயங்க வைத்தாய்
நல்ல எண்ணங்கள் எனும் துளிர் தோன்றி
பூச்சி அரிக்கா இலைகள் வளர
அதில் முக்தி எனும் பழம் பழுக்க வைத்தாய்🌺🌺🌹🌸🌻🦚💐
27th March
*Pleasure and Pain Arise from Desire*
“In this world we often find the unrighteous happy and prospering, while the righteous frequently meet with failure and sorrow. Why then should I, too, not adopt unrighteous conduct?” This is a question that often besets a common, ‘God-fearing’ person. If we investigate this matter deeper, we find that the common man is not a true seeker of God at all; he is ‘God-fearing’ because he has a lurking fear of punishment by God, or of social disapproval, if he deviated from accepted standards. He hopes to keep God’ pleased’ so that He may not allow snags to arise in his worldly life, or to straighten out those that exist. This is asking the Lord of the Universe to pay attention to the apparent difficulties of an insignificant individual; isn’t it as ridiculous as calling in a professional brick-layer to build a doll’s house? In worldly life it is our own duty to exercise proper care and caution; if we fail to do so and suffer as a consequence, how can we expect God to step in and set things right?
We pray to God for trifling mundane favours. Even if He were to indulge us, we must be prepared to accept both sides of the coin, including the attendant ill effects or sorrow. Imagine that a ‘pious’ thief regularly prays to God before embarking on his mission of thieving. He may occasionally succeed; but if he happens to be caught and convicted, shouldn’t he accept the punishment, too, as His dispensation or pleasure?
Unless and until we realize what we are in reality, we shall not get peace and contentment, not even if we are at the peak of success and prosperity. We should get to know our real self and the Creator of this universe, for true peace and contentment.
Any conclusion based on an unsubstantial hypothesis, such as the permanence of the body, must also be unsubstantial. To look for happiness in this worldly life is as foolish as hoping to get white paste by rubbing and grinding coal. Our sense of pleasure and pain depends on our mental outlook. In worldly life we get no more and no less than what we are destined to; therefore, both pleasure and pain will vanish if we cease to desire anything different from what it is–that is, merge our desire with that of God.
* * * * * *
உன் சிந்தனை வஞ்சனை இல்லாமல்
என் மனம் எனும்
பஞ்சனையில் கஞ்சனை 🪷 போல் மலர்ந்து மணம் வீச?
நாறும் என் மனம் இன்றோ நறுமணம் வீசுகிறதே ...
திருமணம் தன்னில் இரு மனம் சேர்வது போல் ,
தனம், பணம் வேண்டி நில்லாமல் கணம் தரும் உன் நாமம்
ஒரு க்ஷணமும் தாமதிக்காமல்
என் குணம் தனில் உன் மணம் சேர்க்கிறதே ...
முன் செய்த புண்ணியமோ ?
இப்பிறவி செய்த கைமாறோ?
அறியேன் ....
எப்பிறவி கண்டினும் உனக்கே உதவிடும் அக்கருவி ஆக்கி விடு ...
நற்குருவி பாயசம் உண்டதை போல்
ஓர் துளி உன் பார்வை விழித்துளி என் மீதே விழுந்து விட்டால்
மழைத்துளி போல் மயங்கிடுவேன் மான் போல் துள்ளி குதித்திடுவேன்
எம்மான் நீ இருக்க பொன் மான் வேண்டி தேடிய பெண் மான் நானல்ல ...
கண்மான் நீ தானே காத்திருக்கும் சொல் மான் நான் தானே சம்போ 👍
ஓர் சூரியன் வானை பிளந்து
பூமி கிழித்து
காடு வெட்டி
கரிய இருளை கொல்கிறான் ..
நீயோ கோடி கோடி சூரிய ஒளி கொண்டவன் ...
என் அறியாமை எனும் இருள்
ஏன் இன்னும் அழிக்காமல் இருக்கிறாய் .. ?
உனையே நினைக்கும் நான்
உன் நிழலில் வாழும் நான்
இன்னும் பக்குவம் பெறவில்லையோ ??
எல்லாம் உதிர்ந்தபின் உணர்வதில் என் பயன் விபோ?
உரம் கொண்ட உடம்பு இது
தாங்குமோ கோடி எடை கொண்ட என் காரிருளை ....
ஏ பசுபதே ... எதிர் வந்து உன் கதிர் காட்டு
புதிர் கொண்ட வாழ்க்கை பொலியட்டும் உன் ஒளி கண்டு 💐💐💐
விபுவே!
எவ்வாறு அன்னம் தாமரைத் தடாகத்தையும்,
சாதக பக்ஷி கார்மேகத்தையும்,
சக்ரவாகப் பறவை கதிரவனையும்
சகோரப் பக்ஷி சந்திரனையும் விரும்பி நிற்கின்றனவோ,
அங்ஙனமே என் மனம் ஞான மார்க்கத்தால் நாடக்கூடியதும்,
மோக்ஷத்தையளிக்கவல்லதுமான
உமது திருவடித் தாமரைகளை நாடோறும் விரும்பி நிற்கிறது.👣👍🌸🌹🪷
விபுவே!
எவ்வாறு அன்னம் தாமரைத் தடாகத்தையும்,
சாதக பக்ஷி கார்மேகத்தையும்,
சக்ரவாகப் பறவை கதிரவனையும்
சகோரப் பக்ஷி சந்திரனையும் விரும்பி நிற்கின்றனவோ,
அங்ஙனமே என் மனம் ஞான மார்க்கத்தால் நாடக்கூடியதும்,
மோக்ஷத்தையளிக்கவல்லதுமான
உமது திருவடித் தாமரைகளை நாடோறும் விரும்பி நிற்கிறது.👣👍🌸🌹🪷